ขอเพ้อนิดนึงนะครัช

เข้ามานั่งแต่งกลอนอย่างเหงาเหงา ไม่รู้เราเป็นอะไรในวันนี้ จะทำสิ่งอันใดก็ไม่ดี ทำโน่นนี่สิ่งไหนก็ใจลอย ถึงบางครั้งบางคราก็ว้าวุ่น คล้ายข้องขุ่นจิตใจมิใช่น้อย อยากบอกใครกลัวจะหาว่าสำออย เดี๋ยวจะพลอยขัดใจจึงไม่กวน

คอยหันดูนาฬิกาเวลาผ่าน อยู่กับบ้านลำพังนั่งปั่นป่วน คิดสับสนวุ่นวายไร้กระบวน จะทบทวนสิ่งใดก็ไม่ดี ตัดสินใจจำเนียรแล้วเขียนคัด หวังขจัดที่ขัดข้องสิ่งหมองศรี ปลุกสติตื่นฟื้นให้คืนมี ทำวาทีถักถ้อยเป็นร้อยกรอง

๏ สักวา ว่าไป ปลอบใจตัว
ให้หายมัว หายเมา หายเศร้าหมอง
มาขอพึ่ง กลอนกานท์ หวานทำนอง
ขอพึ่งห้อง แต่งกลอน ยามร้อนใจ
บอกตัวเอง พึงนั่ง ตั้งสติ
ค่อยดำริ คิดการ สถานใหม่
มาเขียนกลอน สอนตน ทั้งบ่นไป
ให้คลายใจ ลงมั่ง สักครั้งเอย ๚ะ

ที่มาทำพร่ำเพ้อโอเวอร์แอ๊คฯ เพราะตี้สแตกนั่นละพ่อขอเฉลย ใช่ขัดข้องเคืองใจกระไรเลย เขียนเพราะเคยเขียนกลอน ดับร้อนเทอญ!