ครับผม อันดับแรกผมก็ต้องบอกเลยว่านี้เป็นกระทู้แรกของผม -.-
ขอเล่าก่อนน่ะครับ
ผมเริ่มมารู้จัก ผญ คนนึงที่อยู่ใน รร เดียว กัน ห้อง เดียวกันอีกด้วย ช่วงนั้นเราก็คุยๆๆกันมาเรื่อยๆๆ เป็นเดือนเลยทีเดียว แล้วพอได้สักระยะนึงผมก็ขอเธอเป็น แฟน กัน ที่ห้องเรียนเลย ตอนนั้นผมจำได้ว่าผมขอเธอเป็นแฟน ตอนที่เราเรียนคาบ คอมพิวเตอร์ ผมก็เอาดอกไม้ไปให้เธอแล้ว พิมพ์ข้อความให้เธออ่าน หลังจากนั้นผมก็รอให้เธอตัดสินใจว่าเธอจะคบกับผมไหม (เขินนนนนน) แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไร พูดนั้นพูดนี้ไปเรือย พอถึตอนเย็นผมก็ทักไปหาเทอว่า ถามเธอเรื่องที่ผมขอเธอเป็นแฟน เธอก็ยอมตกลงเป็นแฟนกับผม หลังจากนั้นเราก็คบกันมาเรื่อยๆ นั่งเรียนเราก็นั่งเรียนข้างๆๆกันมาตลอดเลย มีอะไรก็คอยช่วยเหลือกัน เธอเก่งภาษาอังกฤษ แต่ผมเก่งคณิต (เธอเป็นเด็กห้องเรียนพิเศษมาก่อน) ก็อยู่ด้วยกันมาเรือยๆ พอเวลาผ่านไปๆๆ ผมก็รู้สึกว่าเธอดีกับผมมากเลย เธอคอยเอาใจใสผมในทุกๆๆเรื่อง ไปไหนมาไหนเธอก็จะตามใจผมตลอดเลย (น่ารัก) เราว่างแผนอนาคตไว้ด้วยกันดีมากเลย ว่าจะทำอะไรก่อนอะไรหลัง (แม้กระทั่งชื่อลูก) ก็ตั่งไว้เรียนร้อยแล้ว ทุกๆวันครบรอบ 1 เดือน ผมจะพาเธอไปเที่ยวเล่นด้วยกันทุกเดือนๆๆ เป็นประจำ และผมจะมีของขวัญวันครบรอบให้เธอทุกเดือนเป็นประจำเหมือนกัน แต่ก็มีบ่างเดือนที่ไม่ได้ไปด้วยกัน ไม่มีอะไรให้กันเพราะ ไม่มีเวลาบ้าง หรือ ติดธุระ อะไรแบบนี้
ต้องบอกก่อนเลยว่าเธอเป็นคน ค่อนข้างหน้าตาดี สวยๆ น่ารักๆ อะไรแบบนี้ แต่....นี้แหล่ะที่เป็นสาเหตุทำให้ผม เริ่มรู้สึก หึง หวง เธอมาก (เกินไป) แต่เธอก็พยายามปรับตัวเองให้ผมสบายใจนะครับ ผมจะชอบบอกเธอเสมอว่าจะไปไหนมาไหนให้บอกผมตลอด จะทำอะไรให้บอกผม (เห็นแก่ตัวล้ะ) เธอก็ทำตามที่ผมบอกทุกอย่าง ผมจะชอบโทรตามเธอเวลาที่ผมไม่เห็นเธอ หรือ เวลาที่ผมคิดถึงเธอ
คบกันได้ประมาณ เกือบจะ 2 ปี แล้ว ถ้ารวมๆๆตอนที่จีบๆๆกัน ก็ 2 ปี กว่าๆๆแล้วล้ะ ช่วงนี้ปิดเทอมใหญ่ หน้าร้อน เดือนเมษา ก็ไม่ค่อยได้เจอกันสักเท่าไหร่ แต่ก็ติดต่อกันตลอดทุกๆวัน
ย้อนไปเมื่อ 2 อาทิตย์ก่อน ช่วงสงกาน ผมอยากให้เธอมาเล่นสงกานด้วยแต่เธอก็ไม่ยอมมา ผมก็พอ เข้าใจเธออยู่ เพราะว่ามันร้อน คือที่จะให้เธอมามันเป็นตอนกลางวันอ่ะครับ (ประเพณีแห่พระ) ปกติเธอก็มานะครับแต่ปีนี้เธอไม่มา เธอชอบไปเล่นแถวๆในเมื่อง (เธอเป็นคนอยู่ในเมือง ผม เด็กบ้านนอกคนนึง) เธอบอกว่าเธอขอไปเล่นได้ไหม แค่ 3 วันนี้ คือ 13 14 15 แต่เป็นตอนกลางคืน เธอก็ชวนๆผมไปอยู่แต่ผมไม่รู้จะไปยังไงครับ (ผมไม่มีรถ) ด้วยความ หึง หวง ของตัวผมเอง ผมก็จะคอยโทรหาว่าเธออยู่ไหนไปกับใคร เธอก็บอกผมอยู่ว่าเธอไปกับเพือน สาว 3 คน รวมตัวเธอด้วย แต่ผมก็พยายามโทรตามเธอให้กลับบ้านเพราะมันดึกแล้ว 3 วันที่เธอออกไปเที่ยวตอนกลางคืนผมนอนไม่หลับสักคืนเลยครับ เพราะด้วยความเป็นห่วงเธอ ผมกลัวว่าจะมี ผช คนอื่นเข้ามาหาเธอ แต่สิ่งที่ผมกลัวก็เกิดขึ่นจิงๆ เธอคุยกับ ผช คนอื่นจิงๆ เธอบอกแต่พี่น้องกัน แต่ผมกลัวจะไม่ใช่แค่นั้นนี้สิ
แล้วเรื่องทุกอย่างก็เริ่มบานปายขึ่นไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเธอบอก (เลิก) ผม ตอนนั้น ในวินาทีนั้น ผมถึงกับ ช็อก! เลยทีเดียว เสียใจมาก เสียใจจิงๆ ผมก็พยายาม ง้อ เธอทุกวิธีทุกหนทางเพราะผมอยากให้เธอกลับมาหาผม เมืออาทิตย์ก่อน ผมตั่งใจไป เซอร์ไพรส์ เธอที่บ้าน วันนั้นผมเตรียมตัว ทั่งของขวัญ ไว้เรียบร้อย บ้านเธอกับผมไกลกันมาก แต่ผมก็ตั่งใจจะไปหาเธอให้ได้ เพราะเธอเคยมาหาผมถึงบ้าน ทั่งมา เซอร์ไพรส์ ทั่งมาเล่นด้วย บ่อยมากๆๆ ผมก็อยากให้เธอเห็นความตั่งใจของผม เลยตัดสินใจไปหาเธอที่บ้าน ขอพูดการเดินทางของผมก่อนนะครับ ผมไม่มีรถ แต่บ้านผมติดถนนใหญ่ ผมนั่งรถประจำทางไปเพือจะ ง้อ เธอให้ได้ ผมนั่งรถไปลงแถวๆๆร้านของขวัญ เพือหาของขวัญไปเซอร์ไพรส์เธอ หลังจากนั้นผมก็นั่งรถต่อเข้าไปถึงในตัวเมือง และผมก็เดินจากคิวรถไปบ้านเธอ ถามว่าไกลไหม ไกลมาก แต่ก็ทำไงได้ล่ะ มาถึงขนาดนี้แล้วก็ต้องไปหาเธอให้ได้ เดิน เดิน เดิน .. .. เดินไปเรือยๆ ร้อนมากเลยยยยยวันนั้น พอผมไปถึงหน้าบ้านเธอผมก็โทรหาเธอบอกว่า ออกมาหาหน่อยได้ไหม เธอบอกว่าไม่ว่าง ผมก็บอกกับเธอไปว่าไม่ให้ออกมาไกลหรอก แค่หน้าปากซอยเอง บ้านเธอห่างจากหน้าปากซองเข้าไปไม่กี่หลังเอง ผมบอกเธอว่ามาเซอร์ไพรส์ ออกมาหาหน่อยหน้าปากซอย พอเธอเดินออกมาเธอก็ ยิ้มๆน่ะ ผมดีใจมากเลยตอนนั้น ก็หาที่ร่มๆคุยกันนิดหน่อย ผมลุกเข้าลงกับพื้นแล้วเอาของขวัญให้เธอ บอกเธอว่า -เค้าขอโทษ ที่มาวันนี้จะมาตามกลับ กลับไปอยู่ด้วยกัน - กลับมารักกันนั้นแหล้ะ แต่. ... เธอบอกผมว่า เธอยังไม่กลับตอนนี้ เธอบอกเธอกำลังคุยคนไหม่อยู่ ผมเลยถามเธอไปว่า แล้วจะกลับมาหากันไหม เธอบอกว่าไม่รู้ ไม่รู้จะกลับไปตอนไหน แต่ไม่ใช่ตอนนี้ แล้วรอได้ไหม ไม่รู้ว่านานแค่ไหนน่ะ อาจจะเป็นปีเลยก็ได้ -.-
ผมก็ อืมม . . .. รอก็รอ
หลังจากนั้นผมก็ให้เธอไปส่งผม แต่ยังมีเซอร์ไพรส์อีกอย่าง ผมพาเธอไปที่ๆๆนึง ผมบอกนั่งลงก่อน หลังจากนั้นผมก็เอาสมุดที่ผมเขียนข้อความไว้ เปิดให้เธออ่านทีล้ะหน้า ล้ะหน้า พอหลังจากนั้นผมก็ก่มลง.กราบ.เธอด้วยความรัก ความห่วงใยที่ผมมีเธอ ผม.กราบ.ขอโทษเธอในเรื่องที่ผมเคยทำผิดเอาไว้ ทั่งร่างกายและจิตใจเธอ บอกก่อนเลยว่าผมเคยทำร้ายเธอ แต่ก็ไม่ถึงกับเลือดออกหรือต้องเข้า รพ อะไร ผมรู้สึกผิดจิงๆๆ ผมขอโทดเธอไปหลายครั่งหลายคราว
หลังจากนั้นเราก็ทเลาะกันมีปากเสียงกันนิดหน่อย เครียกันไม่ลงตัว แล้วก็แยกย้ายกันกลับ
พอผมถึงบ้านผมก็ส่งข้อความไปหาเธอ ขอโทดเธอ แล้วก็อะไรอีกมากมาย 1@#@$!#@!#@$@#$!@#!#!@#
แล้วพอ 2 - 3 วันก่อนผมก็ไปขอโทดเธออีก ผมกะว่าจะชวนเธอออกมาทานข้าวด้วยกัน แต่ในใจผมก็คิดๆๆอยู่ว่ายังไงเธอก็ไม่ออกมาแน่นอนอยู่แล้ว ผมไปหาซื้อของที่เธอชอบกิน แล้วบอกให้เธอออกมาหาหน่อยได้ไหม แต่ก็เป็นแบบที่ผมคิดไว้จิงๆๆ คือ ไม่ ผมเลยเขียนข้อความใสกระดาษแผ่นเล็กๆแผ่นนึง พับเป็น รูปหัวใจ ใส่ไว้ในถุงแล้วเอาไปแขว้นไว้หน้าบ้านเธอพร้อมกับของที่ผมซื่อมาให้เธอ แล้วผมก็ส่งข้อความไปหาเธอบอกว่าเอาของมาให้หน้าบ้านน่ะ แล้วก็คุยๆกัน @#@!#!#!@ เธอเหมือนรู้สึกไม่พอใจผมในสิ่งที่ผมทำให้เธอ ผมก็ยืนรอเธอ แอบมองอยู่ไกลๆ พอเห็นเธอเดินออกมาผมก็ได้แค่แอบมองเธอเท่านั้น เพียงแค่ไม่กี่วินาทีที่ได้เห็นเธอผมก็ดีแล้ว หลังจากนั่นผมก็กลับบ้าน
อีกไม่กี่อาทิตย์ก็จะเปิดเรียนแล้วผมยังทำใจไม่ได้เลยครับ ผมไม่รู้จะทำตัวยังไงดี เพราะเราเรียนด้วยกัน อยู่ห้องด้วยกันอีกด้วย
เธอบอกผมว่ายังเป็นเพือนกันได้ใช่ไหม ยังพูด ยังคุยกันเหมือนเดิม แต่ความรู้สึกไม่เหมือนเดิม แล้วเธอยังบอกผมอีกว่า ถ้าเธอจะกลับไปเธอมีข้อตกลงกับผม ว่า @@#$!#!@$#%$%^$^@#$@ แต่ก็มีบ้างข้อที่ผมรับไม่ได้จิงๆ
ที่ผมมาเล่าในครั่งนี้คือผมไม่รู้จะไปพูดกับใครไม่รู้จะหาทางออกยังไงครับ ใครที่กำลังเจอสถานะการณ์แบบผม หรือมีคำแนะนำดีๆๆ ก็ช่วยแนะนำผมหน่อยนะครับ ว่าควรจะทำตัวยังไง ความจะตื้อเธอต่อไปหรือ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเวลา
แต่ในความคิดผมไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึป่าวนะครับ เธอบอกว่าให้ผมเปลี่ยนตัวเองไหม่ บอกให้ผมรอถ้าผมรอเธอได้ คือเธอจะกลับมาใช่ไหม จะกลับมาใช่ไหม หรือเธอเพียงแค่ให้ความหวังผมเท่านั่นเอง
ผมอาจใช้คำพูดไม่เก่งในการสือ ในใจผมผมคิดว่าถ้าเธออ่านอยู่ตอนนี้ก็ไม่แปลกที่เธอจะไม่รู้ว่าเป็นผม เพราะเพียงเธอเห็นแค่การตั่งหัวข้อกระทู้ของผมและการเล่าเรื่องราวเธอก็น่าจะพอรู้แล้ว อยากจะ ขอโทด ขอโทด ขอโทดจิงๆ (รอ)
รักและห่วงใย
ปล.ขอคำแนะนำด้วยครับ ควรทำอย่างไงดี
- อยู่โรงเรียนเดียวกัน อยู่ห้องเรียนเดียวกัน
ขอเล่าก่อนน่ะครับ
ผมเริ่มมารู้จัก ผญ คนนึงที่อยู่ใน รร เดียว กัน ห้อง เดียวกันอีกด้วย ช่วงนั้นเราก็คุยๆๆกันมาเรื่อยๆๆ เป็นเดือนเลยทีเดียว แล้วพอได้สักระยะนึงผมก็ขอเธอเป็น แฟน กัน ที่ห้องเรียนเลย ตอนนั้นผมจำได้ว่าผมขอเธอเป็นแฟน ตอนที่เราเรียนคาบ คอมพิวเตอร์ ผมก็เอาดอกไม้ไปให้เธอแล้ว พิมพ์ข้อความให้เธออ่าน หลังจากนั้นผมก็รอให้เธอตัดสินใจว่าเธอจะคบกับผมไหม (เขินนนนนน) แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไร พูดนั้นพูดนี้ไปเรือย พอถึตอนเย็นผมก็ทักไปหาเทอว่า ถามเธอเรื่องที่ผมขอเธอเป็นแฟน เธอก็ยอมตกลงเป็นแฟนกับผม หลังจากนั้นเราก็คบกันมาเรื่อยๆ นั่งเรียนเราก็นั่งเรียนข้างๆๆกันมาตลอดเลย มีอะไรก็คอยช่วยเหลือกัน เธอเก่งภาษาอังกฤษ แต่ผมเก่งคณิต (เธอเป็นเด็กห้องเรียนพิเศษมาก่อน) ก็อยู่ด้วยกันมาเรือยๆ พอเวลาผ่านไปๆๆ ผมก็รู้สึกว่าเธอดีกับผมมากเลย เธอคอยเอาใจใสผมในทุกๆๆเรื่อง ไปไหนมาไหนเธอก็จะตามใจผมตลอดเลย (น่ารัก) เราว่างแผนอนาคตไว้ด้วยกันดีมากเลย ว่าจะทำอะไรก่อนอะไรหลัง (แม้กระทั่งชื่อลูก) ก็ตั่งไว้เรียนร้อยแล้ว ทุกๆวันครบรอบ 1 เดือน ผมจะพาเธอไปเที่ยวเล่นด้วยกันทุกเดือนๆๆ เป็นประจำ และผมจะมีของขวัญวันครบรอบให้เธอทุกเดือนเป็นประจำเหมือนกัน แต่ก็มีบ่างเดือนที่ไม่ได้ไปด้วยกัน ไม่มีอะไรให้กันเพราะ ไม่มีเวลาบ้าง หรือ ติดธุระ อะไรแบบนี้
ต้องบอกก่อนเลยว่าเธอเป็นคน ค่อนข้างหน้าตาดี สวยๆ น่ารักๆ อะไรแบบนี้ แต่....นี้แหล่ะที่เป็นสาเหตุทำให้ผม เริ่มรู้สึก หึง หวง เธอมาก (เกินไป) แต่เธอก็พยายามปรับตัวเองให้ผมสบายใจนะครับ ผมจะชอบบอกเธอเสมอว่าจะไปไหนมาไหนให้บอกผมตลอด จะทำอะไรให้บอกผม (เห็นแก่ตัวล้ะ) เธอก็ทำตามที่ผมบอกทุกอย่าง ผมจะชอบโทรตามเธอเวลาที่ผมไม่เห็นเธอ หรือ เวลาที่ผมคิดถึงเธอ
คบกันได้ประมาณ เกือบจะ 2 ปี แล้ว ถ้ารวมๆๆตอนที่จีบๆๆกัน ก็ 2 ปี กว่าๆๆแล้วล้ะ ช่วงนี้ปิดเทอมใหญ่ หน้าร้อน เดือนเมษา ก็ไม่ค่อยได้เจอกันสักเท่าไหร่ แต่ก็ติดต่อกันตลอดทุกๆวัน
ย้อนไปเมื่อ 2 อาทิตย์ก่อน ช่วงสงกาน ผมอยากให้เธอมาเล่นสงกานด้วยแต่เธอก็ไม่ยอมมา ผมก็พอ เข้าใจเธออยู่ เพราะว่ามันร้อน คือที่จะให้เธอมามันเป็นตอนกลางวันอ่ะครับ (ประเพณีแห่พระ) ปกติเธอก็มานะครับแต่ปีนี้เธอไม่มา เธอชอบไปเล่นแถวๆในเมื่อง (เธอเป็นคนอยู่ในเมือง ผม เด็กบ้านนอกคนนึง) เธอบอกว่าเธอขอไปเล่นได้ไหม แค่ 3 วันนี้ คือ 13 14 15 แต่เป็นตอนกลางคืน เธอก็ชวนๆผมไปอยู่แต่ผมไม่รู้จะไปยังไงครับ (ผมไม่มีรถ) ด้วยความ หึง หวง ของตัวผมเอง ผมก็จะคอยโทรหาว่าเธออยู่ไหนไปกับใคร เธอก็บอกผมอยู่ว่าเธอไปกับเพือน สาว 3 คน รวมตัวเธอด้วย แต่ผมก็พยายามโทรตามเธอให้กลับบ้านเพราะมันดึกแล้ว 3 วันที่เธอออกไปเที่ยวตอนกลางคืนผมนอนไม่หลับสักคืนเลยครับ เพราะด้วยความเป็นห่วงเธอ ผมกลัวว่าจะมี ผช คนอื่นเข้ามาหาเธอ แต่สิ่งที่ผมกลัวก็เกิดขึ่นจิงๆ เธอคุยกับ ผช คนอื่นจิงๆ เธอบอกแต่พี่น้องกัน แต่ผมกลัวจะไม่ใช่แค่นั้นนี้สิ
แล้วเรื่องทุกอย่างก็เริ่มบานปายขึ่นไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเธอบอก (เลิก) ผม ตอนนั้น ในวินาทีนั้น ผมถึงกับ ช็อก! เลยทีเดียว เสียใจมาก เสียใจจิงๆ ผมก็พยายาม ง้อ เธอทุกวิธีทุกหนทางเพราะผมอยากให้เธอกลับมาหาผม เมืออาทิตย์ก่อน ผมตั่งใจไป เซอร์ไพรส์ เธอที่บ้าน วันนั้นผมเตรียมตัว ทั่งของขวัญ ไว้เรียบร้อย บ้านเธอกับผมไกลกันมาก แต่ผมก็ตั่งใจจะไปหาเธอให้ได้ เพราะเธอเคยมาหาผมถึงบ้าน ทั่งมา เซอร์ไพรส์ ทั่งมาเล่นด้วย บ่อยมากๆๆ ผมก็อยากให้เธอเห็นความตั่งใจของผม เลยตัดสินใจไปหาเธอที่บ้าน ขอพูดการเดินทางของผมก่อนนะครับ ผมไม่มีรถ แต่บ้านผมติดถนนใหญ่ ผมนั่งรถประจำทางไปเพือจะ ง้อ เธอให้ได้ ผมนั่งรถไปลงแถวๆๆร้านของขวัญ เพือหาของขวัญไปเซอร์ไพรส์เธอ หลังจากนั้นผมก็นั่งรถต่อเข้าไปถึงในตัวเมือง และผมก็เดินจากคิวรถไปบ้านเธอ ถามว่าไกลไหม ไกลมาก แต่ก็ทำไงได้ล่ะ มาถึงขนาดนี้แล้วก็ต้องไปหาเธอให้ได้ เดิน เดิน เดิน .. .. เดินไปเรือยๆ ร้อนมากเลยยยยยวันนั้น พอผมไปถึงหน้าบ้านเธอผมก็โทรหาเธอบอกว่า ออกมาหาหน่อยได้ไหม เธอบอกว่าไม่ว่าง ผมก็บอกกับเธอไปว่าไม่ให้ออกมาไกลหรอก แค่หน้าปากซอยเอง บ้านเธอห่างจากหน้าปากซองเข้าไปไม่กี่หลังเอง ผมบอกเธอว่ามาเซอร์ไพรส์ ออกมาหาหน่อยหน้าปากซอย พอเธอเดินออกมาเธอก็ ยิ้มๆน่ะ ผมดีใจมากเลยตอนนั้น ก็หาที่ร่มๆคุยกันนิดหน่อย ผมลุกเข้าลงกับพื้นแล้วเอาของขวัญให้เธอ บอกเธอว่า -เค้าขอโทษ ที่มาวันนี้จะมาตามกลับ กลับไปอยู่ด้วยกัน - กลับมารักกันนั้นแหล้ะ แต่. ... เธอบอกผมว่า เธอยังไม่กลับตอนนี้ เธอบอกเธอกำลังคุยคนไหม่อยู่ ผมเลยถามเธอไปว่า แล้วจะกลับมาหากันไหม เธอบอกว่าไม่รู้ ไม่รู้จะกลับไปตอนไหน แต่ไม่ใช่ตอนนี้ แล้วรอได้ไหม ไม่รู้ว่านานแค่ไหนน่ะ อาจจะเป็นปีเลยก็ได้ -.-
ผมก็ อืมม . . .. รอก็รอ
หลังจากนั้นผมก็ให้เธอไปส่งผม แต่ยังมีเซอร์ไพรส์อีกอย่าง ผมพาเธอไปที่ๆๆนึง ผมบอกนั่งลงก่อน หลังจากนั้นผมก็เอาสมุดที่ผมเขียนข้อความไว้ เปิดให้เธออ่านทีล้ะหน้า ล้ะหน้า พอหลังจากนั้นผมก็ก่มลง.กราบ.เธอด้วยความรัก ความห่วงใยที่ผมมีเธอ ผม.กราบ.ขอโทษเธอในเรื่องที่ผมเคยทำผิดเอาไว้ ทั่งร่างกายและจิตใจเธอ บอกก่อนเลยว่าผมเคยทำร้ายเธอ แต่ก็ไม่ถึงกับเลือดออกหรือต้องเข้า รพ อะไร ผมรู้สึกผิดจิงๆๆ ผมขอโทดเธอไปหลายครั่งหลายคราว
หลังจากนั้นเราก็ทเลาะกันมีปากเสียงกันนิดหน่อย เครียกันไม่ลงตัว แล้วก็แยกย้ายกันกลับ
พอผมถึงบ้านผมก็ส่งข้อความไปหาเธอ ขอโทดเธอ แล้วก็อะไรอีกมากมาย 1@#@$!#@!#@$@#$!@#!#!@#
แล้วพอ 2 - 3 วันก่อนผมก็ไปขอโทดเธออีก ผมกะว่าจะชวนเธอออกมาทานข้าวด้วยกัน แต่ในใจผมก็คิดๆๆอยู่ว่ายังไงเธอก็ไม่ออกมาแน่นอนอยู่แล้ว ผมไปหาซื้อของที่เธอชอบกิน แล้วบอกให้เธอออกมาหาหน่อยได้ไหม แต่ก็เป็นแบบที่ผมคิดไว้จิงๆๆ คือ ไม่ ผมเลยเขียนข้อความใสกระดาษแผ่นเล็กๆแผ่นนึง พับเป็น รูปหัวใจ ใส่ไว้ในถุงแล้วเอาไปแขว้นไว้หน้าบ้านเธอพร้อมกับของที่ผมซื่อมาให้เธอ แล้วผมก็ส่งข้อความไปหาเธอบอกว่าเอาของมาให้หน้าบ้านน่ะ แล้วก็คุยๆกัน @#@!#!#!@ เธอเหมือนรู้สึกไม่พอใจผมในสิ่งที่ผมทำให้เธอ ผมก็ยืนรอเธอ แอบมองอยู่ไกลๆ พอเห็นเธอเดินออกมาผมก็ได้แค่แอบมองเธอเท่านั้น เพียงแค่ไม่กี่วินาทีที่ได้เห็นเธอผมก็ดีแล้ว หลังจากนั่นผมก็กลับบ้าน
อีกไม่กี่อาทิตย์ก็จะเปิดเรียนแล้วผมยังทำใจไม่ได้เลยครับ ผมไม่รู้จะทำตัวยังไงดี เพราะเราเรียนด้วยกัน อยู่ห้องด้วยกันอีกด้วย
เธอบอกผมว่ายังเป็นเพือนกันได้ใช่ไหม ยังพูด ยังคุยกันเหมือนเดิม แต่ความรู้สึกไม่เหมือนเดิม แล้วเธอยังบอกผมอีกว่า ถ้าเธอจะกลับไปเธอมีข้อตกลงกับผม ว่า @@#$!#!@$#%$%^$^@#$@ แต่ก็มีบ้างข้อที่ผมรับไม่ได้จิงๆ
ที่ผมมาเล่าในครั่งนี้คือผมไม่รู้จะไปพูดกับใครไม่รู้จะหาทางออกยังไงครับ ใครที่กำลังเจอสถานะการณ์แบบผม หรือมีคำแนะนำดีๆๆ ก็ช่วยแนะนำผมหน่อยนะครับ ว่าควรจะทำตัวยังไง ความจะตื้อเธอต่อไปหรือ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเวลา
แต่ในความคิดผมไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึป่าวนะครับ เธอบอกว่าให้ผมเปลี่ยนตัวเองไหม่ บอกให้ผมรอถ้าผมรอเธอได้ คือเธอจะกลับมาใช่ไหม จะกลับมาใช่ไหม หรือเธอเพียงแค่ให้ความหวังผมเท่านั่นเอง
ผมอาจใช้คำพูดไม่เก่งในการสือ ในใจผมผมคิดว่าถ้าเธออ่านอยู่ตอนนี้ก็ไม่แปลกที่เธอจะไม่รู้ว่าเป็นผม เพราะเพียงเธอเห็นแค่การตั่งหัวข้อกระทู้ของผมและการเล่าเรื่องราวเธอก็น่าจะพอรู้แล้ว อยากจะ ขอโทด ขอโทด ขอโทดจิงๆ (รอ)
รักและห่วงใย
ปล.ขอคำแนะนำด้วยครับ ควรทำอย่างไงดี