ช่วงหลังมานี้ เราพยายามค้นหาตัวเอง สิ่งที่ต้องการในชีวิต ความสนใจจริงๆ คุณสมบัติที่เป็น expertise จริงๆของเรา เพื่อที่จะเดินหน้าพัฒนาศักยภาพ อาชีพ การงาน etc. เราเลยพบจุดบกพร่องของตัวเองว่าเป็นปัญหาต่อการต่อยอดแบบที่เราต้องการมากๆ นั่นคือ
1. เราเป็นคนเรียนรู้ และทำทุกอย่างได้ดี ทั้งศาสตร์และศิลป์ แต่ทำได้ไม่นานเลยไม่ชำนาญสักอย่าง
ตัวอย่างนะคะ
- ปีที่แล้วค่ะ ตั้งเป้าหมายอ่านหนังสือทุกๆคืน ให้ได้เดือนละ 1-2 เล่ม ก็ตั้งใจอ่านดีค่ะ อ่านไปได้ 5-6 เดือน จบตั้ง 15 เล่ม แล้วอยู่ๆก็ขี้เกียจซะงั้น นานๆทีจะหยิบขึ้นมาปัดฝุ่นอ่าน ตอนนี้ก็ย่างเข้าเดือนที่ 5 สักเล่มนึงก็อ่านไม่จบ....
- ทำงานมาสักพัก ทุกอย่างกำลังไปได้ดี แต่พอจุดหนึ่งเมื่อรู้สึกว่าเราเรียนรู้งานหมดแล้ว ไม่มีความท้าทายแล้ว เราก็จะเบื่อแล้วเลิกตั้งใจ กลายเป็นคนหมดไฟซะงั้น ทั้งๆที่ตอนแรกกระตือรือร้นมากๆ
- เรื่องการเงิน ตั้งใจจะใช้เงินแค่นี้ แต่พอใกล้สิ้นเดือน พบว่า เหยยย เงินยังเหลืออีกเยอะ เลยช็อปกระจาย สุดท้าย 2-3 วันก่อนสิ้นเดือน เหมือนสิ้นใจ อยากออมยังไงก็ไม่ถึงเป้าหมาย เอาออกมาใช้ก่อนประจำ T___T
- ออกกำลังกาย เพื่อนร่วมอุดมการณ์ที่ไปยิมด้วยกันทุกคนชื่นชมว่าเราทำได้ดี คือเหมือนจัดระเบียบร่างกายเป็น ไม่เหนื่อยง่าย สมรรถภาพร่างกายดีมากค่ะ แป๊บเดียวแนวกล้ามแขนเริ่มขึ้น แนวกล้ามท้องมา แต่สักพักเราก็หยุดเล่น หยุดไปฟิตเนสดื้อๆ กลับไปตามใจปาก ไม่ยอมออกกำลัง สักเดือนนึง กลับไปฮึดใหม่ ได้เดือนเดียว....เลิกอีกแล้ว เป็นอย่างนี้หลายที มาก ขนาดมีเครื่องออกกำลังกายที่บ้านแต่ถ้าอารมณ์มันไม่ได้ คือไม่มองเลยจริงๆ เพลีย
- จบเอกภาษาอังกฤษ ฟัง พูด อ่าน เขียน สื่อสารได้มั่นใจ แต่ถามว่าอยู่ในระดับเป็นเลิศไหม ก็ไม่น่าจะถึงขั้นนั้น เลยพยายามเรียนด้วยตัวเอง เพราะคิดๆเรื่องสอบทุนไป ตปท.อยู่ค่ะ เจอทุนดีๆเมื่อไหร่ก็ เอาละ ฮึดทำแบบฝึกหัด อ่านหนังสือภาษาอังกฤษ แต่ไม่สม่ำเสมอเลย พอใกล้เวลาปิดรับสมัครก็ไม่ยื่นเอกสารซะงั้น ทั้งๆที่บางทีเตรียมตัวมาครึ่งทางแล้ว เราแย่ขนาดเขียน Statement of Purpose เกือบจบแล้ว คิดประโยคสวยๆจบไม่ได้ ก็เลิกเขียนเฉยยยย
- ตอนเด็กๆ เรียนดนตรีไทย(ขิม)จนกลายเป็นมือหนึ่งของโรงเรียน แต่สุดท้ายพอย้ายโรงเรียน ก็หยุดตี ขิมทีซื้อไว้ที่บ้านก็ถูกวางตั้งไว้เป็นอนุสรณ์ 555
- ตอนมัธยมฝึกเล่นวอลเลย์บอล จนจะได้เป็นตัวโรงเรียน เหมือนเดิมค่ะ ไม่ไปซ้อม ครูโหด ไม่ชอบ
- เรียนว่ายน้ำ จนครูสอนออกปากว่าควรมาฝึกบ่อยๆ แล้วลงแข่งดู มีแววเป็นนักว่ายน้ำที่ดี แต่เราก็เลิกอีกละ
- เรื่องสมัยเรียนมีเยอะมากค่ะ เช่น แข่งพูด แข่งโต้วาที จนได้ที่ 2 ของจังหวัด อาจารย์จะปั้นให้ไระดับเขต ระดับภาค เราก็ไม่ทำ มีหลายๆกิจกรรมที่เราทำได้โดดเด่น จนเป็นตัวแทนไปแข่งได้รางวัลกลับมา ครั้งสองครั้ง แต่พอทำอะไรที่ต้องฝึกซ้อมอย่างต่อเนื่อง เราก็เลิกไปเอง
2. เราผลัดวันประกันพรุ่ง
ถ้าเป็นเรื่องที่ทำงาน เราจะจัดการดีหมดค่ะ รวดเร็ว แต่ถ้าเป็นเรื่องส่วนตัว เรื่องที่เกี่ยวกับการบริหารตัวเอง เราผลัดวันประกันพรุ่งหมดเลย เช่น จะล้างรถ....เดี๋ยวก่อนละกัน จะอ่านหนังสือ จะสระผม จะทำเล็บ จะนู่น จะนี่ แต่สุดท้าย จบที่คำว่า เดี๋ยว.....
รู้นะคะว่ามันไม่ดี อยากแก้ไข มีใครมีวิธีแนะนำมั่งไหมคะ
ชีวิตตอนนี้ดีทุกอย่างเลยค่ะ แต่เราอยากไปให้ไกล สำเร็จให้มากกว่านี้ ไม่อยากล่องลอย ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อย ควรทำยังไงดีคะ
เราเป็นคนทำอะไรหลายๆอย่างได้ดีในตอนเริ่ม แต่สุดท้ายมักจะเลิกล้มไปเอง ควรแก้ไขยังไงดีคะ
1. เราเป็นคนเรียนรู้ และทำทุกอย่างได้ดี ทั้งศาสตร์และศิลป์ แต่ทำได้ไม่นานเลยไม่ชำนาญสักอย่าง
ตัวอย่างนะคะ
- ปีที่แล้วค่ะ ตั้งเป้าหมายอ่านหนังสือทุกๆคืน ให้ได้เดือนละ 1-2 เล่ม ก็ตั้งใจอ่านดีค่ะ อ่านไปได้ 5-6 เดือน จบตั้ง 15 เล่ม แล้วอยู่ๆก็ขี้เกียจซะงั้น นานๆทีจะหยิบขึ้นมาปัดฝุ่นอ่าน ตอนนี้ก็ย่างเข้าเดือนที่ 5 สักเล่มนึงก็อ่านไม่จบ....
- ทำงานมาสักพัก ทุกอย่างกำลังไปได้ดี แต่พอจุดหนึ่งเมื่อรู้สึกว่าเราเรียนรู้งานหมดแล้ว ไม่มีความท้าทายแล้ว เราก็จะเบื่อแล้วเลิกตั้งใจ กลายเป็นคนหมดไฟซะงั้น ทั้งๆที่ตอนแรกกระตือรือร้นมากๆ
- เรื่องการเงิน ตั้งใจจะใช้เงินแค่นี้ แต่พอใกล้สิ้นเดือน พบว่า เหยยย เงินยังเหลืออีกเยอะ เลยช็อปกระจาย สุดท้าย 2-3 วันก่อนสิ้นเดือน เหมือนสิ้นใจ อยากออมยังไงก็ไม่ถึงเป้าหมาย เอาออกมาใช้ก่อนประจำ T___T
- ออกกำลังกาย เพื่อนร่วมอุดมการณ์ที่ไปยิมด้วยกันทุกคนชื่นชมว่าเราทำได้ดี คือเหมือนจัดระเบียบร่างกายเป็น ไม่เหนื่อยง่าย สมรรถภาพร่างกายดีมากค่ะ แป๊บเดียวแนวกล้ามแขนเริ่มขึ้น แนวกล้ามท้องมา แต่สักพักเราก็หยุดเล่น หยุดไปฟิตเนสดื้อๆ กลับไปตามใจปาก ไม่ยอมออกกำลัง สักเดือนนึง กลับไปฮึดใหม่ ได้เดือนเดียว....เลิกอีกแล้ว เป็นอย่างนี้หลายที มาก ขนาดมีเครื่องออกกำลังกายที่บ้านแต่ถ้าอารมณ์มันไม่ได้ คือไม่มองเลยจริงๆ เพลีย
- จบเอกภาษาอังกฤษ ฟัง พูด อ่าน เขียน สื่อสารได้มั่นใจ แต่ถามว่าอยู่ในระดับเป็นเลิศไหม ก็ไม่น่าจะถึงขั้นนั้น เลยพยายามเรียนด้วยตัวเอง เพราะคิดๆเรื่องสอบทุนไป ตปท.อยู่ค่ะ เจอทุนดีๆเมื่อไหร่ก็ เอาละ ฮึดทำแบบฝึกหัด อ่านหนังสือภาษาอังกฤษ แต่ไม่สม่ำเสมอเลย พอใกล้เวลาปิดรับสมัครก็ไม่ยื่นเอกสารซะงั้น ทั้งๆที่บางทีเตรียมตัวมาครึ่งทางแล้ว เราแย่ขนาดเขียน Statement of Purpose เกือบจบแล้ว คิดประโยคสวยๆจบไม่ได้ ก็เลิกเขียนเฉยยยย
- ตอนเด็กๆ เรียนดนตรีไทย(ขิม)จนกลายเป็นมือหนึ่งของโรงเรียน แต่สุดท้ายพอย้ายโรงเรียน ก็หยุดตี ขิมทีซื้อไว้ที่บ้านก็ถูกวางตั้งไว้เป็นอนุสรณ์ 555
- ตอนมัธยมฝึกเล่นวอลเลย์บอล จนจะได้เป็นตัวโรงเรียน เหมือนเดิมค่ะ ไม่ไปซ้อม ครูโหด ไม่ชอบ
- เรียนว่ายน้ำ จนครูสอนออกปากว่าควรมาฝึกบ่อยๆ แล้วลงแข่งดู มีแววเป็นนักว่ายน้ำที่ดี แต่เราก็เลิกอีกละ
- เรื่องสมัยเรียนมีเยอะมากค่ะ เช่น แข่งพูด แข่งโต้วาที จนได้ที่ 2 ของจังหวัด อาจารย์จะปั้นให้ไระดับเขต ระดับภาค เราก็ไม่ทำ มีหลายๆกิจกรรมที่เราทำได้โดดเด่น จนเป็นตัวแทนไปแข่งได้รางวัลกลับมา ครั้งสองครั้ง แต่พอทำอะไรที่ต้องฝึกซ้อมอย่างต่อเนื่อง เราก็เลิกไปเอง
2. เราผลัดวันประกันพรุ่ง
ถ้าเป็นเรื่องที่ทำงาน เราจะจัดการดีหมดค่ะ รวดเร็ว แต่ถ้าเป็นเรื่องส่วนตัว เรื่องที่เกี่ยวกับการบริหารตัวเอง เราผลัดวันประกันพรุ่งหมดเลย เช่น จะล้างรถ....เดี๋ยวก่อนละกัน จะอ่านหนังสือ จะสระผม จะทำเล็บ จะนู่น จะนี่ แต่สุดท้าย จบที่คำว่า เดี๋ยว.....
รู้นะคะว่ามันไม่ดี อยากแก้ไข มีใครมีวิธีแนะนำมั่งไหมคะ
ชีวิตตอนนี้ดีทุกอย่างเลยค่ะ แต่เราอยากไปให้ไกล สำเร็จให้มากกว่านี้ ไม่อยากล่องลอย ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อย ควรทำยังไงดีคะ