ไม่รู้จะเป็นกระทู้ขอกำลังใจหรือกระทู้ประจานตัวเอง
ตอนนี้เข้าใจกับคำว่า "ฟันแล้วทิ้ง" ได้ดีเลยทีเดียว ขอกระชับเรื่องแบบสั้นๆได้ใจความเลยละกัน
เรื่องทั้งหมดก็เกิดขึ้น ไม่เกิน 7 วันนับแต่วันที่ตั้งกระทู้ ผมให้แฟน(หรือจะคิดไปฝ่ายเดียว)มารับไปนอนที่บ้าน เขาเป็นคนเปิดเผยนะ
มารับพร้อมกับเพื่อน 7 คน พูดจาอะไรตรงๆ คืนนั้น!! แหละที่เรามีอะไรกันกับเขา ทั้งๆที่เราบอกว่าไม่เอาเขาก็อ้อนจนเรายอม
เราเป็นคนที่ใจง่ายใช่ป่ะ ! เรารักเขาจริงๆเลยยอมไป แต่หารู้ไม่เหตุการอีกวันที่เกิดมันไม่คุ้มกับที่เสีย ตื่นเช้าผมก็อาบน้ำแต่งตัวเขาก็ไปส่งที่คิวรถสองแถวเพื่อที่เราจะได้ไปเรียน ของบางอย่างก็ทิ้งเอาไว้ที่นั่นเผื่อจะได้ไม่ต้องแบกไปแบกมา สายๆหน่อยเขามาบอกเรื่องแฟนเก่ากับเราแล้วคำพูดที่แสนดี ฟังดูอบอุ่นนั้น กลับกลายเป็นคำพูดที่เฉยชาไม่มีแม้แต่ความรู้สึก เขาบอกเขาจะดีกับแฟนเก่าเขาแล้วเราก็ถามไปถามมา เขาตอบเรามาว่าก็บอกทุกคนถ้าดีกับบแฟนเก่าจะเลิกคุยกับทุกคน #เออ!ดีเนาะที่มมาบอกเราเวลาเช้าวันนั้น จุก! น้ำตานี่ไหลเป็นทาง แล้วพอค่ำเราก็บึ่งมอไซต์ไปบ้านเขา แต่เขาไม่อยู่ไปบ้านแม่ ก็เลยนั่งรออยู่แบบนั้นร่วม ช.ม. รอพี่เขามาเปิดบ้าน เพื่อที่จะเก็บของกลับ เปิดประตูปุ๊บก็วิ่งขึ้นห้องละก็ซบหมอนร้องไห้อยู่นานพอสมควร เขาใช้ให้เราไปเอาผ้าที่หลังบ้าน เราก็ไม่กล้าเพื่อนเขาอยู่ ใครจะกล้าให้คนอื่นเห็นความอ่อนแอของเรานอกจากคนที่เราแคร์เขามากๆ พอเพื่อนเขาไปเราก็ลงไปซักผ้า ตากผ้าให้เขา ก่อนจะขับมอไซต์กลับห้อง ออกจากบ้าน เกือบ 4 ทุ่ม กลับถึงห้องก็ เที่ยงคืนครึ่ง(ระยะทางประมาณ 20 กิโล).
ตั้งเป็นกระทู้สมน้ำหน้าตัวเอง ประจานตัวเองดีกว่าเนาะ เกลียดความรู้สึกแบบนี้เราไม่ได้มั่วคบทุกคนแล้วมานั่งสับราง เราเลือกแล้วเราก็จะรักอยู่อย่างนั้นแหละจะไม่แสวงหาใครอื่นนอกจากแฟนคนปัจจุบัน เลยบอกเขาไปว่าจะรอ 2 ปี 3 ปีก็รอ เพราะที่ผ่านมาเคยรอมาแล้ว 3 ปีตอน ม.ปลาย สุดท้ายก็นก 555
ฟันแล้วทิ้ง!
ตอนนี้เข้าใจกับคำว่า "ฟันแล้วทิ้ง" ได้ดีเลยทีเดียว ขอกระชับเรื่องแบบสั้นๆได้ใจความเลยละกัน
เรื่องทั้งหมดก็เกิดขึ้น ไม่เกิน 7 วันนับแต่วันที่ตั้งกระทู้ ผมให้แฟน(หรือจะคิดไปฝ่ายเดียว)มารับไปนอนที่บ้าน เขาเป็นคนเปิดเผยนะ
มารับพร้อมกับเพื่อน 7 คน พูดจาอะไรตรงๆ คืนนั้น!! แหละที่เรามีอะไรกันกับเขา ทั้งๆที่เราบอกว่าไม่เอาเขาก็อ้อนจนเรายอม
เราเป็นคนที่ใจง่ายใช่ป่ะ ! เรารักเขาจริงๆเลยยอมไป แต่หารู้ไม่เหตุการอีกวันที่เกิดมันไม่คุ้มกับที่เสีย ตื่นเช้าผมก็อาบน้ำแต่งตัวเขาก็ไปส่งที่คิวรถสองแถวเพื่อที่เราจะได้ไปเรียน ของบางอย่างก็ทิ้งเอาไว้ที่นั่นเผื่อจะได้ไม่ต้องแบกไปแบกมา สายๆหน่อยเขามาบอกเรื่องแฟนเก่ากับเราแล้วคำพูดที่แสนดี ฟังดูอบอุ่นนั้น กลับกลายเป็นคำพูดที่เฉยชาไม่มีแม้แต่ความรู้สึก เขาบอกเขาจะดีกับแฟนเก่าเขาแล้วเราก็ถามไปถามมา เขาตอบเรามาว่าก็บอกทุกคนถ้าดีกับบแฟนเก่าจะเลิกคุยกับทุกคน #เออ!ดีเนาะที่มมาบอกเราเวลาเช้าวันนั้น จุก! น้ำตานี่ไหลเป็นทาง แล้วพอค่ำเราก็บึ่งมอไซต์ไปบ้านเขา แต่เขาไม่อยู่ไปบ้านแม่ ก็เลยนั่งรออยู่แบบนั้นร่วม ช.ม. รอพี่เขามาเปิดบ้าน เพื่อที่จะเก็บของกลับ เปิดประตูปุ๊บก็วิ่งขึ้นห้องละก็ซบหมอนร้องไห้อยู่นานพอสมควร เขาใช้ให้เราไปเอาผ้าที่หลังบ้าน เราก็ไม่กล้าเพื่อนเขาอยู่ ใครจะกล้าให้คนอื่นเห็นความอ่อนแอของเรานอกจากคนที่เราแคร์เขามากๆ พอเพื่อนเขาไปเราก็ลงไปซักผ้า ตากผ้าให้เขา ก่อนจะขับมอไซต์กลับห้อง ออกจากบ้าน เกือบ 4 ทุ่ม กลับถึงห้องก็ เที่ยงคืนครึ่ง(ระยะทางประมาณ 20 กิโล).
ตั้งเป็นกระทู้สมน้ำหน้าตัวเอง ประจานตัวเองดีกว่าเนาะ เกลียดความรู้สึกแบบนี้เราไม่ได้มั่วคบทุกคนแล้วมานั่งสับราง เราเลือกแล้วเราก็จะรักอยู่อย่างนั้นแหละจะไม่แสวงหาใครอื่นนอกจากแฟนคนปัจจุบัน เลยบอกเขาไปว่าจะรอ 2 ปี 3 ปีก็รอ เพราะที่ผ่านมาเคยรอมาแล้ว 3 ปีตอน ม.ปลาย สุดท้ายก็นก 555