เรารุ้สึกเครียดกับทุกปัญหาเราท้องในขณะที่เราเรียนอยู่ครอบครัวเราผิดหวังมากครอบครัวแฟนขอให้แฟนเราไปเรียนต่อให้จบ โดยกลัวมากว่าเราจะทำอนาคตลูกเขาพัง แต่เขาไม่ได้นึกถึงจิตใจเราเลยว่าเราเองก็ต้องเรียนไม่จบ(เพราะทางบ้านเราก็จะไม่ส้งให้เราเรียนต่อแล้ว) ทางครอบครัวแฟนกดดันว่ากลัวเราจะทำลูกเขาเสียอนาคตจนบางครั้งโทรมาบอกเราให้ติดต่อกับแฟนเราได้แค่เสารอาทิตเพราะแฟนเราเรียนโรงเรียนประจำเขากลัวลูกเขาจะหนีโรงเรียนออกมาหาเรา
ทางบ้านเรารู้สึกไม่ดีที่เขาคิดกับเราแบบนี้จนป้าเราที่ได้ยินวันที่เขาโทรมาป้าเราเสียใจมากค่ะ ที่เขาไม่ได้ห่วงเราห่วงแต่กลัวว่าลูกเขาจะเรียนไม่จบ และแฟนเราพอเราบอกเขาว่าเราเครียดนะ เราอยากให้เขาเอาใจเราบ้างดูแลเราบ้าง เราเครียดที่เราทำครอบครัวเราผิดหวังที่เราต้องเสียอนาคตไป เราเครียดจากครอบครัวเขาที่กดดันเราเช่นกัน จนเราไม่รู้ว่าเราจะปรึกษาใครได้ เพื่อนๆเราก็ให้คำปรึกษาเราได้ไม่เต็มที่จนบางครั้งเราไม่รู้จะหันหน้าไปทางไหน เราร้องให้ทุกวันตอนนี้เราเองท้องสามเดือนแล้ว เราขอให้แฟนเราดูแลเราดีดี ตื่นเข้าพาเราไปหาข้าวกิน ให้เป็นห่วงเรา ในความรู้สึกเราคือเราอยากให้เขาเข้าใจว่าเราไม่เหลืออะไรเลย เรามีแค่ลูกในท้อง
เราเครียดจนเราต้องนอนร้องให้ทุกคืน ขอให้แฟนเราคุยกับเราบ่อยๆบางครั้งเราเครียดขึ้นมาเองทั้งที่เราไม่ได้อยากเครียด เราพูดกับแฟนเขาเองก็เหมือนรำคาญ เหมือนเบื่อกับสิ่งที่เราเป็น ทั้งที่เราไม่อยากเป็น มีใครอยากจะไม่มีความสุขมีใครอยากจะเครียดจริงไหมค่ะ เราพยายามเปิดใจคุยกับแฟนหลายครั้ง จบด้วยการทะเลาะหาว่าเรามากไป เราเรียกร้องอยากให้เขาเอาใจใส่เรา แต่บางครั้งเขาหงุดหงิดเวลาที่เราปลุกตอนเช้า (9-10โมง) โทษเราว่าไม่น่ามาอยู่บ้านเขา หงุดหงิดใส่เราทำไมเราไม่หาข้าวกินเอง (บ้านเขาไม่ค่อยทำกับข้าว จะกินข้าวต้องออกไปปากซอยซึ่งแดดร้อนและเราไม่อยากขี่มอไซ เพราะเคยมีญาติเราคลอดก่อนกำหนดเพราะขี่มอไซมาก่อน) บางครั้งเราเห็นแฟนเราติดโทรสับมาก ห่วงเฟสบุ้คมาก ห่วงเพื่อนขอเราไปเที่ยวกับเพื่อนทั้งที่เราเคยอ้วกทั้งคือเพราะแพ้ท้องมาก เราขอให้เขาเข้าใจดูแลเรา ขอคำปรึกษา อยากหาทางออก ก่อนหน้าเราท้องเราเป็นโรคซึมเศร้าเรารับยาหมอมาทานตลอดแต่หลังจากที่เราท้องเราทานยาตามปกติไม่ได้ แฟนเราโทษเราว่าที่เครียดแบบนี้มันเป็นเราะเราไม่ปล่อยวาง หากแต่ว่าเรื่องราวทุกอย่างมันเกิดขึ้นได้ทุกวัน มันมีปัญหาตลอด เหมือนแฟนเราเองก็เบื่อเรารำคาญเรา ที่เราขอให้เขามาดูแลเราที่ท้องแบบนี้
ไม่รู้จะผ่านมันไปยังไงค่ะ ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ รู้สึกแย่มากมากจริงๆค่ะ
ตอนนี้ท้องสามเดือนแต่รู้สึกเครียดมากกับหลายปัญหา อยากขอคำปรึกษาค่ะ
ทางบ้านเรารู้สึกไม่ดีที่เขาคิดกับเราแบบนี้จนป้าเราที่ได้ยินวันที่เขาโทรมาป้าเราเสียใจมากค่ะ ที่เขาไม่ได้ห่วงเราห่วงแต่กลัวว่าลูกเขาจะเรียนไม่จบ และแฟนเราพอเราบอกเขาว่าเราเครียดนะ เราอยากให้เขาเอาใจเราบ้างดูแลเราบ้าง เราเครียดที่เราทำครอบครัวเราผิดหวังที่เราต้องเสียอนาคตไป เราเครียดจากครอบครัวเขาที่กดดันเราเช่นกัน จนเราไม่รู้ว่าเราจะปรึกษาใครได้ เพื่อนๆเราก็ให้คำปรึกษาเราได้ไม่เต็มที่จนบางครั้งเราไม่รู้จะหันหน้าไปทางไหน เราร้องให้ทุกวันตอนนี้เราเองท้องสามเดือนแล้ว เราขอให้แฟนเราดูแลเราดีดี ตื่นเข้าพาเราไปหาข้าวกิน ให้เป็นห่วงเรา ในความรู้สึกเราคือเราอยากให้เขาเข้าใจว่าเราไม่เหลืออะไรเลย เรามีแค่ลูกในท้อง
เราเครียดจนเราต้องนอนร้องให้ทุกคืน ขอให้แฟนเราคุยกับเราบ่อยๆบางครั้งเราเครียดขึ้นมาเองทั้งที่เราไม่ได้อยากเครียด เราพูดกับแฟนเขาเองก็เหมือนรำคาญ เหมือนเบื่อกับสิ่งที่เราเป็น ทั้งที่เราไม่อยากเป็น มีใครอยากจะไม่มีความสุขมีใครอยากจะเครียดจริงไหมค่ะ เราพยายามเปิดใจคุยกับแฟนหลายครั้ง จบด้วยการทะเลาะหาว่าเรามากไป เราเรียกร้องอยากให้เขาเอาใจใส่เรา แต่บางครั้งเขาหงุดหงิดเวลาที่เราปลุกตอนเช้า (9-10โมง) โทษเราว่าไม่น่ามาอยู่บ้านเขา หงุดหงิดใส่เราทำไมเราไม่หาข้าวกินเอง (บ้านเขาไม่ค่อยทำกับข้าว จะกินข้าวต้องออกไปปากซอยซึ่งแดดร้อนและเราไม่อยากขี่มอไซ เพราะเคยมีญาติเราคลอดก่อนกำหนดเพราะขี่มอไซมาก่อน) บางครั้งเราเห็นแฟนเราติดโทรสับมาก ห่วงเฟสบุ้คมาก ห่วงเพื่อนขอเราไปเที่ยวกับเพื่อนทั้งที่เราเคยอ้วกทั้งคือเพราะแพ้ท้องมาก เราขอให้เขาเข้าใจดูแลเรา ขอคำปรึกษา อยากหาทางออก ก่อนหน้าเราท้องเราเป็นโรคซึมเศร้าเรารับยาหมอมาทานตลอดแต่หลังจากที่เราท้องเราทานยาตามปกติไม่ได้ แฟนเราโทษเราว่าที่เครียดแบบนี้มันเป็นเราะเราไม่ปล่อยวาง หากแต่ว่าเรื่องราวทุกอย่างมันเกิดขึ้นได้ทุกวัน มันมีปัญหาตลอด เหมือนแฟนเราเองก็เบื่อเรารำคาญเรา ที่เราขอให้เขามาดูแลเราที่ท้องแบบนี้
ไม่รู้จะผ่านมันไปยังไงค่ะ ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ รู้สึกแย่มากมากจริงๆค่ะ