สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเราเลยนะคะ อันนี้ยืมบัญชีของเพื่อนมา ของเรามันต้องรอยืนยันตัวตนซึ่งรอไม่ไหวแล้ว ขอเล่าเลยละกันนะคะ เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อตอนเราอยู่ปี 1 เทอม1 ตอนที่เรากลับบ้าน เรามีเพื่อนสนิทผู้หญิงอีก2คน แล้วเรากับเพื่อนสนิทเราไม่ได้อยู่หอกันค่ะ ทุกๆวันในตอนเย็นจะต้องนั่งรถของมหาลัยเพื่อไปขึ้นรถไฟฟ้า แล้วก็มีอยู่วันนึงเรากับเพื่อนสนิทก็กำลังกลับบ้านกันตามปกติ ก็มีเพื่อนผู้ชายคนนึงที่เรียนอยู่คณะเดียวกันและภาควิชาเดียวกันได้เดินตามมาขณะที่เรากำลังจะไปขึ้นรถของมหาลัย เรากับเพื่อนก็ไม่ได้ทักทายอะไรเขามากเพราะไม่ค่อยสนิทกัน
แรกๆเราก็สงสารที่เขาไม่ค่อยมีเพื่อน เพราะนอกจากเรากับเพื่อนแล้วไม่มีใครในภาคกลับบ้านทางนี้เลย ซึ่งเรากับเขาขึ้นรถไฟฟ้าคนละสายเลยค่ะ แต่เขาก็มักจะรอเราทุกครั้งที่เราแวะซื้อของ หรือไม่ว่าเราจะไปไหนเขาก็จะตามไปด้วย ซึ่งตลอดทางที่เดินหรือที่เขายืนรอ เขาจะไม่พูดอะไรสักคำ ย้ำว่าไม่พูดเลยสักคำนะค่ะเวลาเราชวนคุยหรือถามอะไรเขาก็จะตอบมาเท่าที่เราถาม แบบถามคำตอบคำอะ แล้วเขาก็ชอบทำท่าทางเขินเหมือนอายๆ เราก็ไม่ได้อะไรกับเขาหรอก คิดว่าเขาคงเป็นคนเงียบๆหรืออาจจะพูดไม่เก่งเขาก็เลยไม่ค่อยคุยกับเพื่อนๆ และหลังจากนั้นก็เริ่มมีเหตุการณ์หลายอย่างที่ทำให้เรารู้สึกเริ่มไม่ค่อยโอเคกับเขา
ขอลำดับเหตุการณ์เป็นข้อๆเลยนะคะ
เหตุการณ์ที่1 มีอยู่วันนึงก่อนที่เราจะกลับบ้าน เรากับเพื่อนสนิทกำลังจะไปซื้อของที่ร้านค้าเพื่อจะทำงานกลุ่มของ เขาคนนั้นก็เดินตามมาเพื่อจะกลับบ้านด้วยเหมือนทุกครั้ง แต่เราไม่อยากให้เขารอ เพราะไม่รู้ว่าเราจะซื้อของนานไหม เราก็เลยพูดไปว่า ''กลับไปก่อนไหมเพราะว่าเราคงเลือกของอีกนาน'' ...เขาไม่ตอบอะไรเรากลับมาเลยสักคำ เราก็คิดในใจว่าไม่กลับก็ไม่กลับ หลังจากนั้นเรากับเพื่อนต้องแยกกันเพื่อไปซื้อของอีกที่นึงซึ่งไม่ไกลกันมาก เราก็เลยบอกเพื่อนหลายๆคนที่อยู่ตรงนั้นว่า ''เดี๊ยวมาแปปนึง รอกันอยู่ตรงนี้แหละ'' หลังจากนั้นเราก็กำลังเดินไปซื้อของอีกที่นึง เขาคนนั้นก็ตามเรามา เราก็เลยหงุดหงิดเพราะบอกไปแล้วว่าให้รอตรงนั้น เราก็คิดในใจว่าเขาได้ฟังเราไหมเนี่ย
เหตุการณ์ที่2
เรากับเพื่อนๆพึ่งเลิกเรียน และเขาคนนั้นก็มาถามว่า "พวกเราจะกลับบ้านรึยัง" เราก็บอกว่า ''เดี๊ยวไปเข้าห้องน้ำก่อน'' (ห้องน้ำอยู่อีกชั้นนึง) สักพักเขาก็ทำท่าจะตามเราไป เราก็เลยพูดว่า ''รอข้างล่างก็ได้นะ'' แต่เขาก็ยังเงียบและตามเราไป จนไปถึงห้องน้ำชั้นบน เรากับเพื่อนก็คุยกันว่า "เขาจะตามมาทำไมเนี่ย" และเราก็เหลือบไปเห็นว่าเขากำลังชะโงกหน้าเข้ามาในห้องน้ำหญิง เรากับเพื่อนก็ตกใจมาก และหลังจากนั้นเรากับเพื่อนก็เริ่มรู้สึกไม่ค่อยโอเคกับเขามากขึ้น
เหตุการณ์ที่ 3
เป็นวันที่เรามีสอบแลป แล้วเราทำแลปเสร็จช้าเป็นคนสุดท้ายของห้อง ซึ่งเพื่อนในกลุ่มของเรา (ขอสมมติชื่อเพื่อนว่า ส้ม แป้ง มีน )
เล่าเหตุการณ์ของแต่ละคนเลยละกัน
-ส้ม ส้มทำแลปเสร็จก่อนแล้วก็ออกไปเจอเขาคนนั้น เห็นว่าเขาคนนั้นรอพวกเราอยู่ ส้มก็เลยบอกว่า''แกกลับไปก่อนเลย'' แต่เขาคนนั้นตอบกลับมาว่า ''ไม่เอาหรอกกลับคนเดียวมันเหงา'' (ตอนส้มเล่าให้ฟัง ในใจเราคิดว่า ทำอย่างกะตอนกลับด้วยกันคุยไปตลอดทางงั้นแหละ)
-แป้ง (ที่กลับบ้านด้วยกัน) ก็ออกมาจากห้องแลป เขาคนนั้นก็ได้ถามว่าจะกลับรึยัง แป้งก็ตอบว่า "อ่อ วันนี้เรากลับบ้านต่างจังหวัดอะ" แล้วเขาคนนั้นก็ถามถึงเราว่า "เรากลับยังไง" แป้งตอบว่า "เรายังทำแลปไม่เสร็จเลย คงอีกนาน" และวันนั้นแป้งก็ได้กลับบ้านตจว.ไปก่อน
-มีน(ที่กลับบ้านด้วยกัน) ก็ออกมาจากห้องแลป แล้วเขาคนนั้นก็ตามมีน ไปที่ล็อกเกอร์ และเขาก็ถามถึงเรากับมีนว่า "เราจะทำแลปอีกนานมั้ย" มีนตอบว่า "น่าจะนาน" และเขาก็ได้ถามมีนต่ออีกว่า "แล้วมีนกลับยังไง" มีนตอบว่า "กลับรถเมล์" ...แต่เขาคนนั้นก็ยังไปนั่งรอเราพร้อมกับมีน ระหว่างที่เขารอ เขาก็ไม่พูดอะไรสักคำ แต่เขาแอบมองโทรศัพท์ของมีนแล้วก็เดินไปเดินมา ทำท่าทางเหมือนจะรีบอยู่ตลอดเวลา
และพอเราทำแลปเสร็จเราก็ออกมาจากห้อง เราก็เลยบอกเขาว่า "เรากลับรถเมล์นะ" แล้วเราก็เดินไป โดยที่เขาไม่ได้พูดอะไรกับเราตามเคย แต่เขาก็ยังเดินตามเรา ไปจนแน่ใจว่าเรากลับรถเมล์จริงๆ
คือจริงๆถ้าเรากลับบ้านทางเดิม (นั่งรถของมหาลัยไปต่อรถไฟฟ้า) มันจะสะดวกกว่ามาก แต่คือเรากับเพื่อนไม่อยากกลับกะเขาอะ รู้สึกยังไงบอกไม่ถูก แล้วหลังจากนั้นเขาก็ไม่ค่อยได้ตามเราแล้วค่ะ คงรู้ว่าเราไม่ค่อยโอเคกับเขา แต่เรื่องนี้มันยังไม่จบง่ายๆ เพราะทุกวันที่ไปเรียน เรากับเพื่อนจะรู้สึกโดนแอบมองตลอด แบบหันหน้าไปทางเขาทีไร ก็จะเห็นเขามองกลับมาตลอด แล้วทุกครั้งเวลาที่เรียนวิชาแลปที่มันต้องเดินหยิบอุปกรณ์นู่นนี่รอบห้อง เรากับเพื่อนก็รู้สึกว่าเขาเหมือนจะเดินอ้อมหน้าอ้อมหลังพวกเราอะ เหมือนมีอะไรสักอย่าง เหมือนมีอะไรจะพูดแต่ไม่พูด
เหตุการณ์ที่ 4
หลังจากที่เขาไม่ค่อยตามเรากับเพื่อน กลับบ้านมาสักพัก เมื่อวานนี้มีเพื่อนผญอีก1คนที่นานๆกลับทางนี้ที กลับด้วย ขณะที่เรากำลังซื้อของในเซเว่น (เรานั่งรถของมหาลัยมาแล้ว) เราก็หันไปเจอเขาคนนั้นพอดี คือแบบเรารู้สึกอึ้งมากว่าเขามาได้ยังไง แล้วก็คิดว่าพวกเรากับเขานั่งรถของมหาลัยมาคันเดียวกันรึเปล่า หรือเขาเข้ามาเจอเราที่นี่พอดี ตอนที่เราเลือกของกับเพื่อน เขาก็เหมือนจะเดินตาม เราไปทางไหนเขาก็จะตามไปด้วย แต่เราก็พยายามเดินไปเดินมา แล้วประเด็นอยู่ที่ว่าเขาไม่ได้ซื้อของอะไรเลยสักอย่าง ไม่เข้าใจว่าจะเข้ามาทำไม แล้วเราก็คิดกับเพื่อนนะว่านี่เขายังไม่รู้อีกหรอว่าพวกเราไม่โอเคกับเขา ทุกๆอย่างที่เราแสดงออกไม่ว่าจะ หลบหลีกไม่กลับบ้านกับเขา ไม่ได้ทักทายเขาเหมือนเมื่อก่อน บางทีก็คิดนะว่า เขาจะรู้ไหมว่าพวกเรากลัวเขา แต่ถ้ารู้แล้วทำไมยังเข้ามาใกล้แบบนี้อีก เราว่าเรากับเพื่อนค่อนข้างแสดงออกพอสมควรเลยที่ไม่โอเคกับเขา
ที่เราเล่ามาทั้งหมดเราอยากให้เขาได้อ่านนะคะ อยากให้รู้ว่าเรากับเพื่อนรู้สึกไม่โอเคกับการกระทำต่างๆของเขา เรียกว่ากลัวเลยดีกว่าค่ะ แล้วก็รู้สึกอึดอัดมากๆด้วยที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ทุกวันๆ เขาเป็นอะไรหรือมีอะไรในใจรึเปล่า เราก็ไม่รู้หรอกนะ ถ้าเขาคนนั้นได้อ่านแล้วอยากเคลียร์หรือมีอะไรอยากจะพูดก็มาพูดได้เลยนะ สำหรับคนอื่นอาจจะคิดว่าเราคิดมากเกินไปหรือเปล่า แต่คือเราไม่ได้โดนคนเดียว เพื่อนเราอีก2คนก็โดนแบบนี้ เหตุการณ์ที่เล่ามามันเกิดแบบนี้ซ้ำๆ
ขอบคุณบางคนที่อ่านจนจบนะคะ เราอาจจะเล่างงๆไปบ้างต้องขอโทษด้วยนะคะ ถ้าเพื่อนคนไหนมีวิธีรับมือกับเหตุการณ์แบบนี้บอกมาได้เลยนะ เราอยากได้คำแนะนำจากคนอื่น อยากรู้ว่าที่เรากับเพื่อนทำมันใจร้ายเกินไปไหม? แล้วถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้เพื่อนจะทำยังไงกัน?
เราโครตไม่โอเคกับแก
แรกๆเราก็สงสารที่เขาไม่ค่อยมีเพื่อน เพราะนอกจากเรากับเพื่อนแล้วไม่มีใครในภาคกลับบ้านทางนี้เลย ซึ่งเรากับเขาขึ้นรถไฟฟ้าคนละสายเลยค่ะ แต่เขาก็มักจะรอเราทุกครั้งที่เราแวะซื้อของ หรือไม่ว่าเราจะไปไหนเขาก็จะตามไปด้วย ซึ่งตลอดทางที่เดินหรือที่เขายืนรอ เขาจะไม่พูดอะไรสักคำ ย้ำว่าไม่พูดเลยสักคำนะค่ะเวลาเราชวนคุยหรือถามอะไรเขาก็จะตอบมาเท่าที่เราถาม แบบถามคำตอบคำอะ แล้วเขาก็ชอบทำท่าทางเขินเหมือนอายๆ เราก็ไม่ได้อะไรกับเขาหรอก คิดว่าเขาคงเป็นคนเงียบๆหรืออาจจะพูดไม่เก่งเขาก็เลยไม่ค่อยคุยกับเพื่อนๆ และหลังจากนั้นก็เริ่มมีเหตุการณ์หลายอย่างที่ทำให้เรารู้สึกเริ่มไม่ค่อยโอเคกับเขา
ขอลำดับเหตุการณ์เป็นข้อๆเลยนะคะ
เหตุการณ์ที่1 มีอยู่วันนึงก่อนที่เราจะกลับบ้าน เรากับเพื่อนสนิทกำลังจะไปซื้อของที่ร้านค้าเพื่อจะทำงานกลุ่มของ เขาคนนั้นก็เดินตามมาเพื่อจะกลับบ้านด้วยเหมือนทุกครั้ง แต่เราไม่อยากให้เขารอ เพราะไม่รู้ว่าเราจะซื้อของนานไหม เราก็เลยพูดไปว่า ''กลับไปก่อนไหมเพราะว่าเราคงเลือกของอีกนาน'' ...เขาไม่ตอบอะไรเรากลับมาเลยสักคำ เราก็คิดในใจว่าไม่กลับก็ไม่กลับ หลังจากนั้นเรากับเพื่อนต้องแยกกันเพื่อไปซื้อของอีกที่นึงซึ่งไม่ไกลกันมาก เราก็เลยบอกเพื่อนหลายๆคนที่อยู่ตรงนั้นว่า ''เดี๊ยวมาแปปนึง รอกันอยู่ตรงนี้แหละ'' หลังจากนั้นเราก็กำลังเดินไปซื้อของอีกที่นึง เขาคนนั้นก็ตามเรามา เราก็เลยหงุดหงิดเพราะบอกไปแล้วว่าให้รอตรงนั้น เราก็คิดในใจว่าเขาได้ฟังเราไหมเนี่ย
เหตุการณ์ที่2
เรากับเพื่อนๆพึ่งเลิกเรียน และเขาคนนั้นก็มาถามว่า "พวกเราจะกลับบ้านรึยัง" เราก็บอกว่า ''เดี๊ยวไปเข้าห้องน้ำก่อน'' (ห้องน้ำอยู่อีกชั้นนึง) สักพักเขาก็ทำท่าจะตามเราไป เราก็เลยพูดว่า ''รอข้างล่างก็ได้นะ'' แต่เขาก็ยังเงียบและตามเราไป จนไปถึงห้องน้ำชั้นบน เรากับเพื่อนก็คุยกันว่า "เขาจะตามมาทำไมเนี่ย" และเราก็เหลือบไปเห็นว่าเขากำลังชะโงกหน้าเข้ามาในห้องน้ำหญิง เรากับเพื่อนก็ตกใจมาก และหลังจากนั้นเรากับเพื่อนก็เริ่มรู้สึกไม่ค่อยโอเคกับเขามากขึ้น
เหตุการณ์ที่ 3
เป็นวันที่เรามีสอบแลป แล้วเราทำแลปเสร็จช้าเป็นคนสุดท้ายของห้อง ซึ่งเพื่อนในกลุ่มของเรา (ขอสมมติชื่อเพื่อนว่า ส้ม แป้ง มีน )
เล่าเหตุการณ์ของแต่ละคนเลยละกัน
-ส้ม ส้มทำแลปเสร็จก่อนแล้วก็ออกไปเจอเขาคนนั้น เห็นว่าเขาคนนั้นรอพวกเราอยู่ ส้มก็เลยบอกว่า''แกกลับไปก่อนเลย'' แต่เขาคนนั้นตอบกลับมาว่า ''ไม่เอาหรอกกลับคนเดียวมันเหงา'' (ตอนส้มเล่าให้ฟัง ในใจเราคิดว่า ทำอย่างกะตอนกลับด้วยกันคุยไปตลอดทางงั้นแหละ)
-แป้ง (ที่กลับบ้านด้วยกัน) ก็ออกมาจากห้องแลป เขาคนนั้นก็ได้ถามว่าจะกลับรึยัง แป้งก็ตอบว่า "อ่อ วันนี้เรากลับบ้านต่างจังหวัดอะ" แล้วเขาคนนั้นก็ถามถึงเราว่า "เรากลับยังไง" แป้งตอบว่า "เรายังทำแลปไม่เสร็จเลย คงอีกนาน" และวันนั้นแป้งก็ได้กลับบ้านตจว.ไปก่อน
-มีน(ที่กลับบ้านด้วยกัน) ก็ออกมาจากห้องแลป แล้วเขาคนนั้นก็ตามมีน ไปที่ล็อกเกอร์ และเขาก็ถามถึงเรากับมีนว่า "เราจะทำแลปอีกนานมั้ย" มีนตอบว่า "น่าจะนาน" และเขาก็ได้ถามมีนต่ออีกว่า "แล้วมีนกลับยังไง" มีนตอบว่า "กลับรถเมล์" ...แต่เขาคนนั้นก็ยังไปนั่งรอเราพร้อมกับมีน ระหว่างที่เขารอ เขาก็ไม่พูดอะไรสักคำ แต่เขาแอบมองโทรศัพท์ของมีนแล้วก็เดินไปเดินมา ทำท่าทางเหมือนจะรีบอยู่ตลอดเวลา
และพอเราทำแลปเสร็จเราก็ออกมาจากห้อง เราก็เลยบอกเขาว่า "เรากลับรถเมล์นะ" แล้วเราก็เดินไป โดยที่เขาไม่ได้พูดอะไรกับเราตามเคย แต่เขาก็ยังเดินตามเรา ไปจนแน่ใจว่าเรากลับรถเมล์จริงๆ
คือจริงๆถ้าเรากลับบ้านทางเดิม (นั่งรถของมหาลัยไปต่อรถไฟฟ้า) มันจะสะดวกกว่ามาก แต่คือเรากับเพื่อนไม่อยากกลับกะเขาอะ รู้สึกยังไงบอกไม่ถูก แล้วหลังจากนั้นเขาก็ไม่ค่อยได้ตามเราแล้วค่ะ คงรู้ว่าเราไม่ค่อยโอเคกับเขา แต่เรื่องนี้มันยังไม่จบง่ายๆ เพราะทุกวันที่ไปเรียน เรากับเพื่อนจะรู้สึกโดนแอบมองตลอด แบบหันหน้าไปทางเขาทีไร ก็จะเห็นเขามองกลับมาตลอด แล้วทุกครั้งเวลาที่เรียนวิชาแลปที่มันต้องเดินหยิบอุปกรณ์นู่นนี่รอบห้อง เรากับเพื่อนก็รู้สึกว่าเขาเหมือนจะเดินอ้อมหน้าอ้อมหลังพวกเราอะ เหมือนมีอะไรสักอย่าง เหมือนมีอะไรจะพูดแต่ไม่พูด
เหตุการณ์ที่ 4
หลังจากที่เขาไม่ค่อยตามเรากับเพื่อน กลับบ้านมาสักพัก เมื่อวานนี้มีเพื่อนผญอีก1คนที่นานๆกลับทางนี้ที กลับด้วย ขณะที่เรากำลังซื้อของในเซเว่น (เรานั่งรถของมหาลัยมาแล้ว) เราก็หันไปเจอเขาคนนั้นพอดี คือแบบเรารู้สึกอึ้งมากว่าเขามาได้ยังไง แล้วก็คิดว่าพวกเรากับเขานั่งรถของมหาลัยมาคันเดียวกันรึเปล่า หรือเขาเข้ามาเจอเราที่นี่พอดี ตอนที่เราเลือกของกับเพื่อน เขาก็เหมือนจะเดินตาม เราไปทางไหนเขาก็จะตามไปด้วย แต่เราก็พยายามเดินไปเดินมา แล้วประเด็นอยู่ที่ว่าเขาไม่ได้ซื้อของอะไรเลยสักอย่าง ไม่เข้าใจว่าจะเข้ามาทำไม แล้วเราก็คิดกับเพื่อนนะว่านี่เขายังไม่รู้อีกหรอว่าพวกเราไม่โอเคกับเขา ทุกๆอย่างที่เราแสดงออกไม่ว่าจะ หลบหลีกไม่กลับบ้านกับเขา ไม่ได้ทักทายเขาเหมือนเมื่อก่อน บางทีก็คิดนะว่า เขาจะรู้ไหมว่าพวกเรากลัวเขา แต่ถ้ารู้แล้วทำไมยังเข้ามาใกล้แบบนี้อีก เราว่าเรากับเพื่อนค่อนข้างแสดงออกพอสมควรเลยที่ไม่โอเคกับเขา
ที่เราเล่ามาทั้งหมดเราอยากให้เขาได้อ่านนะคะ อยากให้รู้ว่าเรากับเพื่อนรู้สึกไม่โอเคกับการกระทำต่างๆของเขา เรียกว่ากลัวเลยดีกว่าค่ะ แล้วก็รู้สึกอึดอัดมากๆด้วยที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ทุกวันๆ เขาเป็นอะไรหรือมีอะไรในใจรึเปล่า เราก็ไม่รู้หรอกนะ ถ้าเขาคนนั้นได้อ่านแล้วอยากเคลียร์หรือมีอะไรอยากจะพูดก็มาพูดได้เลยนะ สำหรับคนอื่นอาจจะคิดว่าเราคิดมากเกินไปหรือเปล่า แต่คือเราไม่ได้โดนคนเดียว เพื่อนเราอีก2คนก็โดนแบบนี้ เหตุการณ์ที่เล่ามามันเกิดแบบนี้ซ้ำๆ
ขอบคุณบางคนที่อ่านจนจบนะคะ เราอาจจะเล่างงๆไปบ้างต้องขอโทษด้วยนะคะ ถ้าเพื่อนคนไหนมีวิธีรับมือกับเหตุการณ์แบบนี้บอกมาได้เลยนะ เราอยากได้คำแนะนำจากคนอื่น อยากรู้ว่าที่เรากับเพื่อนทำมันใจร้ายเกินไปไหม? แล้วถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้เพื่อนจะทำยังไงกัน?