เราอยากจะระบายความรู้สึกของเราซึ่งมันอาจจะดูไร้สาระ แต่ตอนนี้เราไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี หลังจากที่เราได้อ่านเรื่องราวของคนอื่นๆจากกระทู้ในพันทิปจนเราคิดว่า ไม่ใช่เราที่ลำบากคนเดียวแต่ยังมีคนที่ลำบากกว่าเราเยอะ แต่ถ้าไม่ลงมือทำอะไรหรือระบายใครสักคนเราคงอึดอัดตาย ! T T
เอาเป็นว่าจะเล่าเลยละกันนะคะ
เราอยู่กับพ่อสองคน พ่อเราทำงานในโรงงานพาเลทซึ่งเป็นบริษัทของป้ากับลุงแท้ๆของเรา ป้ากับลุงเป็นคนรวยแต่พ่อเราไม่เอาไหนเลย ไม่มีเงินเก็บสักบาทป้ากับลุงก็ให้ที่อยู่เป็นบ้านพักคนงาน เราอายุ20 ปี เรียนอยู่ปี 2 สาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์ ซึ่งเราก็เรียนไม่เก่ง ป้าเป็นคนให้เงินเราไปเรียนส่งเสียเราเรียน ชีวิตตอนนี้ถือว่าสบายดีไม่ลำบากอะไร แต่เราก็คิดนะ ว่าโตแล้ว เรียนจบแล้วอนาคตเราจะเป็นยังไง เพราะพ่อเราก็คงไม่มีเงินให้เราสักบาท เราไม่มีบ้าน ไม่มีรถ แล้วก็ดูเหมือนว่าป้าอยากจะให้เราสองคนพ่อลูกออกไปเหลือเกิน เพราะมีคนงานคนอื่นๆคอยนินทา เอาเราไปพูดเสียๆหายๆจนป้าคิดว่าเราเสียคนแล้ว แต่เราก็ไม่ตอบโต้อะไรขออยู่เงียบๆ แล้วสักวันนึงจะกลับมาจะมีเงินจะทำให้รู้ว่าเรานี่แหละที่โดนคนอื่นว่าเสียคนจะมีชีวิตดีแค่ไหน แต่ก็นะเราเขียนโปรแกรมไม่เก่ง เราพูดไม่เก่ง แสดงออกไม่เก่ง แล้วเราจะไปทำอาชีพอะไรได้ ตอนนี้เราเริ่มฝึกตัวเองด้วยการแคสเกมในยูทูป ซึ่งเราคิดว่ามันจะช่วยในเรื่องของการพูด การตัดต่อวีดีโอ และเราก็ชอบเล่นเกมด้วยเพราะมันทำให้เรามีสมาธิมากขึ้น ซึ่งเราก็เคยตั้งกระทู้ลงคลิปเราในยูทูปไปแล้วคะ หลายๆคนให้คำแนะนำที่ดีมากขอบคุณคะ
เราอยากทำงานอะไรสักอย่างที่จะสามารถสร้างรายได้ให้เราเยอะๆ อ้อ! เราเคยแต่งนิยายด้วยเพราะคิดว่ามันจะช่วยให้พิมพ์เร็วขึ้น แต่ก็ไม่เวิร์คอีก ดูจากการใช้ภาษาของเราสิ เราไม่รู้ว่าต้องเขียนยังไง ใช้ภาษายังไง เราก็เลยเลิก จนเราคิดว่าอนาคตมันดูยิ่งไกลออกไป อีกแค่สองปีก็จะจบแล้ว เราต้องออกจากบ้านโดยไม่มีเงินสักบาทและมีพ่อที่ต้องดูแลอีกหนึ่งคน เราก็เลยคิดว่าจะเก็บเงินตั้งแต่ตอนนี้จะได้มีเงินพอเช่าบ้านอยู่ได้ แต่เงินที่เราได้ก็มีไม่พอเก็บสักวัน
เห้ออ.. ขอบคุณทุกคนที่มาอ่านอะไรไร้สาระของเราจนจบนะคะ เรารู้สึกอะไรก็บ่นออกมา พอคิดว่าจะมีคนมาอ่านก็รู้สึกสบายใจมากขึ้น แล้วถ้ามีโอกาส อีก 2 ปีเราจะกลับมาตั้งกระทู้ เริ่มต้นจากศูนย์ไปสู่ล้านนะ 555+ ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นไงแต่จะพยายามไม่ยอมหยุดอยู่แค่นี้หรอก จะไม่เกิดมาแล้วตายไป แต่จะเกิดมาทำตามใจตัวเอง ทำตามฝัน ทำสิ่งที่หวังให้สำเร็จก่อน
กระทู้นี้เป็นเพียงกระทู้ระบายนะคะ
ขอระบาย... อนาคตที่มองไม่เห็น
เอาเป็นว่าจะเล่าเลยละกันนะคะ
เราอยู่กับพ่อสองคน พ่อเราทำงานในโรงงานพาเลทซึ่งเป็นบริษัทของป้ากับลุงแท้ๆของเรา ป้ากับลุงเป็นคนรวยแต่พ่อเราไม่เอาไหนเลย ไม่มีเงินเก็บสักบาทป้ากับลุงก็ให้ที่อยู่เป็นบ้านพักคนงาน เราอายุ20 ปี เรียนอยู่ปี 2 สาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์ ซึ่งเราก็เรียนไม่เก่ง ป้าเป็นคนให้เงินเราไปเรียนส่งเสียเราเรียน ชีวิตตอนนี้ถือว่าสบายดีไม่ลำบากอะไร แต่เราก็คิดนะ ว่าโตแล้ว เรียนจบแล้วอนาคตเราจะเป็นยังไง เพราะพ่อเราก็คงไม่มีเงินให้เราสักบาท เราไม่มีบ้าน ไม่มีรถ แล้วก็ดูเหมือนว่าป้าอยากจะให้เราสองคนพ่อลูกออกไปเหลือเกิน เพราะมีคนงานคนอื่นๆคอยนินทา เอาเราไปพูดเสียๆหายๆจนป้าคิดว่าเราเสียคนแล้ว แต่เราก็ไม่ตอบโต้อะไรขออยู่เงียบๆ แล้วสักวันนึงจะกลับมาจะมีเงินจะทำให้รู้ว่าเรานี่แหละที่โดนคนอื่นว่าเสียคนจะมีชีวิตดีแค่ไหน แต่ก็นะเราเขียนโปรแกรมไม่เก่ง เราพูดไม่เก่ง แสดงออกไม่เก่ง แล้วเราจะไปทำอาชีพอะไรได้ ตอนนี้เราเริ่มฝึกตัวเองด้วยการแคสเกมในยูทูป ซึ่งเราคิดว่ามันจะช่วยในเรื่องของการพูด การตัดต่อวีดีโอ และเราก็ชอบเล่นเกมด้วยเพราะมันทำให้เรามีสมาธิมากขึ้น ซึ่งเราก็เคยตั้งกระทู้ลงคลิปเราในยูทูปไปแล้วคะ หลายๆคนให้คำแนะนำที่ดีมากขอบคุณคะ
เราอยากทำงานอะไรสักอย่างที่จะสามารถสร้างรายได้ให้เราเยอะๆ อ้อ! เราเคยแต่งนิยายด้วยเพราะคิดว่ามันจะช่วยให้พิมพ์เร็วขึ้น แต่ก็ไม่เวิร์คอีก ดูจากการใช้ภาษาของเราสิ เราไม่รู้ว่าต้องเขียนยังไง ใช้ภาษายังไง เราก็เลยเลิก จนเราคิดว่าอนาคตมันดูยิ่งไกลออกไป อีกแค่สองปีก็จะจบแล้ว เราต้องออกจากบ้านโดยไม่มีเงินสักบาทและมีพ่อที่ต้องดูแลอีกหนึ่งคน เราก็เลยคิดว่าจะเก็บเงินตั้งแต่ตอนนี้จะได้มีเงินพอเช่าบ้านอยู่ได้ แต่เงินที่เราได้ก็มีไม่พอเก็บสักวัน
เห้ออ.. ขอบคุณทุกคนที่มาอ่านอะไรไร้สาระของเราจนจบนะคะ เรารู้สึกอะไรก็บ่นออกมา พอคิดว่าจะมีคนมาอ่านก็รู้สึกสบายใจมากขึ้น แล้วถ้ามีโอกาส อีก 2 ปีเราจะกลับมาตั้งกระทู้ เริ่มต้นจากศูนย์ไปสู่ล้านนะ 555+ ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นไงแต่จะพยายามไม่ยอมหยุดอยู่แค่นี้หรอก จะไม่เกิดมาแล้วตายไป แต่จะเกิดมาทำตามใจตัวเอง ทำตามฝัน ทำสิ่งที่หวังให้สำเร็จก่อน
กระทู้นี้เป็นเพียงกระทู้ระบายนะคะ