สืบเนื่องจากเข้าไปอ่านและตอบในกระทู้ที่มีคนมาตั้งเรื่องแฟนคบมา 7 ปีแล้วมาบอกเลิกกัน
กระทู้นี้ครับ
http://m.pantip.com/topic/34989825?
ค่อนข้างอินกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับ จขกท.เลยสมัครพันทิปแล้วเข้าไปตอบให้กำลังใจ จขกท.ครับเพราะเธอในตอนนี้คงรู้สึกไม่ต่างจากแฟน(เก่า)ผมในตอนนั้นสักเท่าไหร่ครับ
เรื่องราวของผมเองในตอนนั้นก็มีอยู่ว่า
ผมคบกับแฟนมาได้ 7 ปีครับ เรารักกันมากครับ มีบ้างที่ผมทำให้เธอผิดหวังและเสียใจแต่ไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงเลยสักครั้งครับ แต่เมื่อวันเวลาผ่านไป แค่ความรักที่มีมันไม่พอครับ เรารักกันแต่เราทะเลาะและไม่เข้าใจกันบ่อยมาก ยิ่งหลังๆพอมีปัญหาก็ไม่คุยกัน เธองอนผมไม่ง้อ เธอบ่นผมฟังให้มันผ่านหูไป ไม่เคยมานั่งจับเข่าคุยกันเพื่อแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้น จนมันสะสมๆเรื่อยๆ เหมือนเป็นระเบิดเวลานับถอยหลังวันที่มันจะพังทลายเธอเบื่อที่จะบ่น ผมเบื่อที่จะฟัง อยู่กันไปเพราะคำว่ารักและเหมือนความผูกพันที่มันรั้งให้เราอยู่
และวันนั้นก็มาถึงครับ วันที่ผมจำได้ขึ้นใจจนถึงวันนี้
วันที่เธอจับได้ว่าผมแอบคุยกับคนอื่นอยู่ มีเรื่องผู้หญิงเข้ามาจนได้ครับ เป็นครั้งแรก ครั้งเดียว และครั้งสุดท้าย ผมเองที่เป็นคนเริ่มทุกสิ่งอย่าง ผมเริ่มไม่มั่นคงกับความรัก ผมเผลอใจให้คนอื่นที่เข้ามาในช่วงเวลาที่มีปัญหากันกับแฟน ผมเห็นคนอื่นดีกว่าคนที่คบกันมา 7 ปี หรือจะใช้คำว่า ผมเลวก็ได้ครับ ผมรู้ตัวดีว่าผมมันโคตรเลว
ตอนนั้นเราทะเลาะกันหนักมาก แบบที่ไม่เคยทะเลาะกันขนาดนี้ เธอร้องไห้ ผมบอกเลิกเธอ ผมเอ่ยปากพูดมันออกไป โดยที่ในใจตอนนั้นคิดแค่ว่า ไม่อยากอยู่ตรงจุดนี้แล้ว ผมอยากจะเลิกกับเธอ แต่มันเป็นเพราะความผูกพันที่มีมานาน ผมก็สงสารเธอเหมือนกัน แต่ในเมื่ออยู่ไปก็รู้สึกว่าเราต่างก็ไม่ได้รักกันเหมือนเดิมอีกแล้ว จะอยู่กันไปทำไมถ้าไม่มีอะไรดีขึ้น แล้วผมก็ตัดสินใจเด็ดขาดว่าจะเลิกกับเธอให้ได้ เธอร้องไห้และขอร้องให้ผมอยู่กับเธอ แต่ผมไม่สนใจ ยืนยันว่าจะเลิก จนในที่สุดเราสองคนก็เลิกราและแยกทางจากกันไป
ครับ เมื่อผมเป็นโสด ผมกลับมาอยู่บ้าน จากเมื่อก่อนที่เคยเช่าอพาร์ทเม้นอยู่ด้วยกันกับแฟน ผมมีชีวิตอิสระแล้ว ผมเหมือนเสือติดปีก ทำตัวลั้ลลาใช้ชีวิตเที่ยวเล่นหลังจากเสร็จงานไปวันๆ ไม่มีอะไรเป็นแก่นสารให้ชีวิต ผู้หญิงคนใหม่ที่เข้ามาในตอนนั้นผมก็ไม่ได้คบเป็นแฟนกับเค้า เพราะในช่วงแรกที่เลิกกับแฟนผมกลับรู้สึกไม่ดีเลยห่างๆกับผู้หญิงคนใหม่จนห่างหายขาดการติดต่อไปซะเฉยๆ ผมเฮฮาปาร์ตี้ไปกับเพื่อนๆประมาณว่า นี่คือชีวิตอิสระที่ไม่ต้องมีคนมาคอยจู้จี้ขี้บ่นอะไรอีกแล้ว มันช่างมีความสุขจริงๆ
แล้วยังไงล่ะ ความสุขที่ว่านั้นมันกลับไม่สามารถมาเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไปได้เลย ผมลองจีบคนนั้น คนนี้ มองหาคนที่จะเริ่มต้นใหม่ด้วย แต่ยิ่งเวลาผ่านไป ผมกลับยิ่งคิดถึงแฟนเก่า ผมอยากกลับไปหาเธอ แต่ผมกลับไปไม่ได้ เพราะผมทำร้ายจิตใจเธอมากเกินกว่าที่จะมีหน้ากลับไปขอเธอคืนดี มันละอาย มันสมเพชตัวเอง มันดูโคตรเห็นแก่ตัว และมันคงจะยิ่งทำร้ายเธอมากไปกว่าเดิมอีก ผมคิดว่าในเมื่อเราทำให้เป็นแบบนี้เอง เราก็ต้องยอมรับมัน
แล้ววันนึงผมก็ได้ทราบข่าวดีของเธอ ว่าเธอกำลังจะแต่งงาน ในใจของผม มันมีทั้งความยินดี และความสับสน ผมดีใจที่ได้เห็นเธอมีความสุข แต่ก็แอบคิดว่าคนที่ยืนข้างเธอในวันแต่งงานมันควรจะต้องเป็นเรา แต่ผมพังทุกอย่างกับมือเอง ผมร้องไห้ ร้องไห้ด้วยความยินดีกับเธอ ผมไม่ได้ไปงานแต่งของเธอ ผมได้แต่นั่งมองหน้าเธอผ่าน Facebook และบอกเธอว่ายินดีด้วยนะ มีความสุขมากๆ รักกันตลอดไปนะ
เธออยู่กับผมมา 7 ปี เราเคยวาดความฝันไว้ด้วยกัน ว่าสักวันเราจะแต่งงานกัน ผมขอเวลาเธอ ให้เธอรอผมในวันที่ผมพร้อม เราเคยคิดว่างานแต่งเราจะเป็นงานเล็กๆ จะเชิญแต่ญาติๆและเพื่อนสนิทมาในงาน งานแต่งของเราจะจัดในแบบที่เธอชอบ เราจะใช้ Theme ขาวเขียว ซึ่งเป็นสีที่เธอชอบ เราจะไม่โยนดอกไม้แต่จะใช้ริบบิ้นโยงมาวัดดวงกัน ซุ้มดอกไม้ประดับด้วยดอกลิลลี่สีขาว จัดงานเลี้ยงแบบเรียบง่าย แค่นั้นเราก็มีความสุขแล้ว จริงๆเธอไม่ได้ขออะไรมากมายเลย แต่ผมให้เธอไม่ได้ด้วยข้ออ้างต่างๆนานา และสุดท้ายความฝันที่เราสองคนวาดไว้ก็มาไม่ถึงเรา
ถึงตรงนี้ ในตอนนี้ เธอมีครอบครัวที่น่ารัก มีสามีที่ดูแลเธอได้เป็นอย่างดี มีลูกสาวตัวเล็กๆ วัยกำลังน่ารัก เธอมีความสุขดีแล้ว ชีวิตที่เธอเคยฝันไว้ ตอนนี้มันครบสมบูรณ์ทุกอย่างแล้ว
ถ้าหากกระทู้นี้มันจะผ่านไปให้เธอได้อ่าน และเมื่อเธออ่านกระทู้นี้ เราหวังว่าเธอจะจำเรื่องราวของเราได้ เราอยากจะบอกเธอว่า
"เราขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างทุกการกระทำที่ผ่านมา ตอนนี้เราได้รู้และเข้าใจแล้วว่าเราเป็นคนที่ทำผิดพลาดครั้งใหญ่ในชีวิต เราทิ้งคนที่รักเราในแบบที่เราเป็น เราปล่อยมือคนที่พยายามจะจับมือแล้วก้าวไปด้วยกันกับเรา และในที่สุดเราได้รู้ว่า ในชีวิตคนๆหนึ่ง เราจะสามารถรักคนรักที่เป็นที่สุดและรักหมดหัวใจได้เพียงครั้งเดียว และคนๆนั้น คือเธอ"
"ไม่เคยเสียดายที่ครั้งหนึ่งในชีวิตได้มารู้จักและรักเธอ"
...คนเลวคนนึงที่ยังคิดถึงเธอ
คิดถึงแฟนเก่า คนที่เราทิ้งและเดินจากมา ตอนนี้ได้แต่สมน้ำหน้าตัวเอง
กระทู้นี้ครับ
http://m.pantip.com/topic/34989825?
ค่อนข้างอินกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับ จขกท.เลยสมัครพันทิปแล้วเข้าไปตอบให้กำลังใจ จขกท.ครับเพราะเธอในตอนนี้คงรู้สึกไม่ต่างจากแฟน(เก่า)ผมในตอนนั้นสักเท่าไหร่ครับ
เรื่องราวของผมเองในตอนนั้นก็มีอยู่ว่า
ผมคบกับแฟนมาได้ 7 ปีครับ เรารักกันมากครับ มีบ้างที่ผมทำให้เธอผิดหวังและเสียใจแต่ไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงเลยสักครั้งครับ แต่เมื่อวันเวลาผ่านไป แค่ความรักที่มีมันไม่พอครับ เรารักกันแต่เราทะเลาะและไม่เข้าใจกันบ่อยมาก ยิ่งหลังๆพอมีปัญหาก็ไม่คุยกัน เธองอนผมไม่ง้อ เธอบ่นผมฟังให้มันผ่านหูไป ไม่เคยมานั่งจับเข่าคุยกันเพื่อแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้น จนมันสะสมๆเรื่อยๆ เหมือนเป็นระเบิดเวลานับถอยหลังวันที่มันจะพังทลายเธอเบื่อที่จะบ่น ผมเบื่อที่จะฟัง อยู่กันไปเพราะคำว่ารักและเหมือนความผูกพันที่มันรั้งให้เราอยู่
และวันนั้นก็มาถึงครับ วันที่ผมจำได้ขึ้นใจจนถึงวันนี้
วันที่เธอจับได้ว่าผมแอบคุยกับคนอื่นอยู่ มีเรื่องผู้หญิงเข้ามาจนได้ครับ เป็นครั้งแรก ครั้งเดียว และครั้งสุดท้าย ผมเองที่เป็นคนเริ่มทุกสิ่งอย่าง ผมเริ่มไม่มั่นคงกับความรัก ผมเผลอใจให้คนอื่นที่เข้ามาในช่วงเวลาที่มีปัญหากันกับแฟน ผมเห็นคนอื่นดีกว่าคนที่คบกันมา 7 ปี หรือจะใช้คำว่า ผมเลวก็ได้ครับ ผมรู้ตัวดีว่าผมมันโคตรเลว
ตอนนั้นเราทะเลาะกันหนักมาก แบบที่ไม่เคยทะเลาะกันขนาดนี้ เธอร้องไห้ ผมบอกเลิกเธอ ผมเอ่ยปากพูดมันออกไป โดยที่ในใจตอนนั้นคิดแค่ว่า ไม่อยากอยู่ตรงจุดนี้แล้ว ผมอยากจะเลิกกับเธอ แต่มันเป็นเพราะความผูกพันที่มีมานาน ผมก็สงสารเธอเหมือนกัน แต่ในเมื่ออยู่ไปก็รู้สึกว่าเราต่างก็ไม่ได้รักกันเหมือนเดิมอีกแล้ว จะอยู่กันไปทำไมถ้าไม่มีอะไรดีขึ้น แล้วผมก็ตัดสินใจเด็ดขาดว่าจะเลิกกับเธอให้ได้ เธอร้องไห้และขอร้องให้ผมอยู่กับเธอ แต่ผมไม่สนใจ ยืนยันว่าจะเลิก จนในที่สุดเราสองคนก็เลิกราและแยกทางจากกันไป
ครับ เมื่อผมเป็นโสด ผมกลับมาอยู่บ้าน จากเมื่อก่อนที่เคยเช่าอพาร์ทเม้นอยู่ด้วยกันกับแฟน ผมมีชีวิตอิสระแล้ว ผมเหมือนเสือติดปีก ทำตัวลั้ลลาใช้ชีวิตเที่ยวเล่นหลังจากเสร็จงานไปวันๆ ไม่มีอะไรเป็นแก่นสารให้ชีวิต ผู้หญิงคนใหม่ที่เข้ามาในตอนนั้นผมก็ไม่ได้คบเป็นแฟนกับเค้า เพราะในช่วงแรกที่เลิกกับแฟนผมกลับรู้สึกไม่ดีเลยห่างๆกับผู้หญิงคนใหม่จนห่างหายขาดการติดต่อไปซะเฉยๆ ผมเฮฮาปาร์ตี้ไปกับเพื่อนๆประมาณว่า นี่คือชีวิตอิสระที่ไม่ต้องมีคนมาคอยจู้จี้ขี้บ่นอะไรอีกแล้ว มันช่างมีความสุขจริงๆ
แล้วยังไงล่ะ ความสุขที่ว่านั้นมันกลับไม่สามารถมาเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไปได้เลย ผมลองจีบคนนั้น คนนี้ มองหาคนที่จะเริ่มต้นใหม่ด้วย แต่ยิ่งเวลาผ่านไป ผมกลับยิ่งคิดถึงแฟนเก่า ผมอยากกลับไปหาเธอ แต่ผมกลับไปไม่ได้ เพราะผมทำร้ายจิตใจเธอมากเกินกว่าที่จะมีหน้ากลับไปขอเธอคืนดี มันละอาย มันสมเพชตัวเอง มันดูโคตรเห็นแก่ตัว และมันคงจะยิ่งทำร้ายเธอมากไปกว่าเดิมอีก ผมคิดว่าในเมื่อเราทำให้เป็นแบบนี้เอง เราก็ต้องยอมรับมัน
แล้ววันนึงผมก็ได้ทราบข่าวดีของเธอ ว่าเธอกำลังจะแต่งงาน ในใจของผม มันมีทั้งความยินดี และความสับสน ผมดีใจที่ได้เห็นเธอมีความสุข แต่ก็แอบคิดว่าคนที่ยืนข้างเธอในวันแต่งงานมันควรจะต้องเป็นเรา แต่ผมพังทุกอย่างกับมือเอง ผมร้องไห้ ร้องไห้ด้วยความยินดีกับเธอ ผมไม่ได้ไปงานแต่งของเธอ ผมได้แต่นั่งมองหน้าเธอผ่าน Facebook และบอกเธอว่ายินดีด้วยนะ มีความสุขมากๆ รักกันตลอดไปนะ
เธออยู่กับผมมา 7 ปี เราเคยวาดความฝันไว้ด้วยกัน ว่าสักวันเราจะแต่งงานกัน ผมขอเวลาเธอ ให้เธอรอผมในวันที่ผมพร้อม เราเคยคิดว่างานแต่งเราจะเป็นงานเล็กๆ จะเชิญแต่ญาติๆและเพื่อนสนิทมาในงาน งานแต่งของเราจะจัดในแบบที่เธอชอบ เราจะใช้ Theme ขาวเขียว ซึ่งเป็นสีที่เธอชอบ เราจะไม่โยนดอกไม้แต่จะใช้ริบบิ้นโยงมาวัดดวงกัน ซุ้มดอกไม้ประดับด้วยดอกลิลลี่สีขาว จัดงานเลี้ยงแบบเรียบง่าย แค่นั้นเราก็มีความสุขแล้ว จริงๆเธอไม่ได้ขออะไรมากมายเลย แต่ผมให้เธอไม่ได้ด้วยข้ออ้างต่างๆนานา และสุดท้ายความฝันที่เราสองคนวาดไว้ก็มาไม่ถึงเรา
ถึงตรงนี้ ในตอนนี้ เธอมีครอบครัวที่น่ารัก มีสามีที่ดูแลเธอได้เป็นอย่างดี มีลูกสาวตัวเล็กๆ วัยกำลังน่ารัก เธอมีความสุขดีแล้ว ชีวิตที่เธอเคยฝันไว้ ตอนนี้มันครบสมบูรณ์ทุกอย่างแล้ว
ถ้าหากกระทู้นี้มันจะผ่านไปให้เธอได้อ่าน และเมื่อเธออ่านกระทู้นี้ เราหวังว่าเธอจะจำเรื่องราวของเราได้ เราอยากจะบอกเธอว่า
"เราขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างทุกการกระทำที่ผ่านมา ตอนนี้เราได้รู้และเข้าใจแล้วว่าเราเป็นคนที่ทำผิดพลาดครั้งใหญ่ในชีวิต เราทิ้งคนที่รักเราในแบบที่เราเป็น เราปล่อยมือคนที่พยายามจะจับมือแล้วก้าวไปด้วยกันกับเรา และในที่สุดเราได้รู้ว่า ในชีวิตคนๆหนึ่ง เราจะสามารถรักคนรักที่เป็นที่สุดและรักหมดหัวใจได้เพียงครั้งเดียว และคนๆนั้น คือเธอ"
"ไม่เคยเสียดายที่ครั้งหนึ่งในชีวิตได้มารู้จักและรักเธอ"
...คนเลวคนนึงที่ยังคิดถึงเธอ