ขอระบายปัญหา ที่ทำงานหน่อยครับ
ถ้าระบายแล้วอาจจะรู้สึกดีขึ้นบ้าง
ไม่รู้ใครเจอเหมือนกันหรือเปล่า
คิดว่าเป็นกระทู้ระบาย และกัน
ขอพื้นที่ให้ระบายหน่อยครับ
งานเยอะ
--ใช้งานแบบ ไม่ถามสุขภาพ สักกะคำ ทำไปเหอะ ...
ถามฉันก่อนไหม ไม่เคยรับฟังปัญหาเลย
พองานเยอะเราก็เริ่มเปรียบเทียบกับคนอื่นแล้ว
--ทำไมคนอื่นแมร่งดูว่างงานว่ะ แล้วนี่
อะไรว่ะ ใช้งาน แต่กรูๆๆๆ
ทำไมๆๆๆ เงินเดือนแมร่งมากกว่ากรูทำไม ดูว่างๆ
ประสบการณ์
--ทำตรงนี้รู้ตรงนี้ดีแล้ว มาให้ไปทำตรงอื่น เริ่มใหม่ศึกษาใหม่
ประเด็นคือขี้เกียจเรียนรู้แล้ว ขออยู่แบบ เดิมๆ ชิวๆ
งานง่ายๆ ไม่ยากได้ไหม
ใช้คนทำอะไร ดูก่อนดีไหม
"put the right man on the right job"
เอาคนเป็นงานอย่างอื่นมาทำงานที่ไม่เป็น แล้วหวังว่าผลลัพธ์มันจะดี
เงินเดือน
-- กลับมาเปรียบเทียบเงินเดือน ถ้าเปรียบกับเด็กจบใหม่ ต่างกัน 10%-20%
เห้ย แล้วกรูจะเอากำลังใจตรงไหนมาทำงานหว่ะ
แถมเงินเดือนแมร่งไม่ขึ้นมาจะสองปีแล้ว
สักวันเด็กจบใหม่คนเงินเดือนเท่ากันอ่ะ
วันหยุด
--วันหยุด ขอหยุดได้ไหม อย่าตามอย่าถามว่ามาทำงานได้ไหม ได้โปรด
วันลา
--ตอนขอลา ดันไม่ให้ลา
ตอนบริษัทบังคับให้หยุด ต้องทำตามน่ะ ...
ซักพักไม่มีคนทำงาน มาทำก่อนแล้วไปหยุดวันอื่น
พอจะหยุดทำเบลอๆแล้วก็ลืม ห่วย !!!
เพื่อนร่วมงาน
-- ต่างคน ต่างความคิด
ไอ้คนนู้นก็บ่นว่าทำไมไม่ทำอย่างนี้
ไอ้คนนี้ก็บอกทำไมไม่ทำอย่างนู้น
รับคนแก่กว่ามาทำงานด้วย แล้วชอบหาเรื่องกรูว่ะ
เป็นซีเนียร์แมร่งจะมาบังคับให้จูเนียร์ทำอะไรมากมาย
ที่ซีเนียร์ว่างๆ เยอะแยะทำไม ไม่ไปยุ่งชอบมายุ่งกับกรู
เสนอทำอย่างนี้อย่างนู้น ถ้าว่างก็ทำไปแล้ว ไม่ต้องการคอมเมนต์หรืออาหารสมองหรอก
บางคนทำงานเหมือนจะหนัก
เงินเดือนเยอะ ทำงานเป็นพนักงานรายวัน จับฉ่าย
คือระดับสูงแล้ว ความรู้ว่าอะไรควรจัดการยังไงแล้ว
บางคนแมร่ง ไม่พร้อมจะเรียนรู้อะไรเลย
บางทำไม่ได้ ไม่ถนัด กะถนัดอย่างเดียวเลยใช่ไหม
อาวุโส เอาเป็นที่เพิ่งทางใจให้น้องๆ เหอะๆ ไม่ต้องการคนมาเกาะครับ
บางคนทำงานด้วยคำหยาบ อารมณ์ฉุนเฉียว ใครไม่ตาม น่ะ มีเรื่องกันทุกราย
คุยกันปวดสมอง คิดว่าตัวเองเก่ง แน่เจ๋ง ใครก็ต้องตามกรู
สุดท้าย คือผมเอง เหมือนรวมความเลวร้ายของไอ้เพื่อนร่วมงานมาไว้ที่ตัวเลย ...
ผมเคยอยู่สังคมที่เป็นพี่น้อง ช่วยเหลือกันทำงาน ผมก็ช่วยเหลือกัน
พอมาตอนนี้ สังคมแบบนี้กลายเป็นคนเห็นแก่ตัว อารมณ์ฉุนเฉียว ชอบโบ้ยงานให้คนอื่น
ขี้เกียจทำงาน ชอบแนะนำชาวบ้านแต่ตัวเองไม่ทำ
แต่คนเราก็มีข้อดีข้อเสียกันไป ...
อยากให้จ้างให้ออกจังเลย จะได้กับไปอยู่บ้าน
เดือนนี้ทั้งเดือนทำงานอยู่ 9วัน บริษัทบังคับหยุด
กับบังคับให้ใช้ลาพักร้อนให้หมด
ทำงาน 3 วันหยุด 4 วัน หวังว่าแปปๆคงหมดเดือนแล้ว
แต่งานแมร่งเยอะจริงๆน่ะ ...
ขอโทษที่ทำให้รำคาญ
ขอบคุณที่รับฟัง
เบื่องาน เหนื่อยหน่าย สาระพันปัญหา
ถ้าระบายแล้วอาจจะรู้สึกดีขึ้นบ้าง
ไม่รู้ใครเจอเหมือนกันหรือเปล่า
คิดว่าเป็นกระทู้ระบาย และกัน
ขอพื้นที่ให้ระบายหน่อยครับ
งานเยอะ
--ใช้งานแบบ ไม่ถามสุขภาพ สักกะคำ ทำไปเหอะ ...
ถามฉันก่อนไหม ไม่เคยรับฟังปัญหาเลย
พองานเยอะเราก็เริ่มเปรียบเทียบกับคนอื่นแล้ว
--ทำไมคนอื่นแมร่งดูว่างงานว่ะ แล้วนี่
ทำไมๆๆๆ เงินเดือนแมร่งมากกว่ากรูทำไม ดูว่างๆ
ประสบการณ์
--ทำตรงนี้รู้ตรงนี้ดีแล้ว มาให้ไปทำตรงอื่น เริ่มใหม่ศึกษาใหม่
ประเด็นคือขี้เกียจเรียนรู้แล้ว ขออยู่แบบ เดิมๆ ชิวๆ
งานง่ายๆ ไม่ยากได้ไหม
ใช้คนทำอะไร ดูก่อนดีไหม
"put the right man on the right job"
เอาคนเป็นงานอย่างอื่นมาทำงานที่ไม่เป็น แล้วหวังว่าผลลัพธ์มันจะดี
เงินเดือน
-- กลับมาเปรียบเทียบเงินเดือน ถ้าเปรียบกับเด็กจบใหม่ ต่างกัน 10%-20%
เห้ย แล้วกรูจะเอากำลังใจตรงไหนมาทำงานหว่ะ
แถมเงินเดือนแมร่งไม่ขึ้นมาจะสองปีแล้ว
สักวันเด็กจบใหม่คนเงินเดือนเท่ากันอ่ะ
วันหยุด
--วันหยุด ขอหยุดได้ไหม อย่าตามอย่าถามว่ามาทำงานได้ไหม ได้โปรด
วันลา
--ตอนขอลา ดันไม่ให้ลา
ตอนบริษัทบังคับให้หยุด ต้องทำตามน่ะ ...
ซักพักไม่มีคนทำงาน มาทำก่อนแล้วไปหยุดวันอื่น
พอจะหยุดทำเบลอๆแล้วก็ลืม ห่วย !!!
เพื่อนร่วมงาน
-- ต่างคน ต่างความคิด
ไอ้คนนู้นก็บ่นว่าทำไมไม่ทำอย่างนี้
ไอ้คนนี้ก็บอกทำไมไม่ทำอย่างนู้น
รับคนแก่กว่ามาทำงานด้วย แล้วชอบหาเรื่องกรูว่ะ
เป็นซีเนียร์แมร่งจะมาบังคับให้จูเนียร์ทำอะไรมากมาย
ที่ซีเนียร์ว่างๆ เยอะแยะทำไม ไม่ไปยุ่งชอบมายุ่งกับกรู
เสนอทำอย่างนี้อย่างนู้น ถ้าว่างก็ทำไปแล้ว ไม่ต้องการคอมเมนต์หรืออาหารสมองหรอก
บางคนทำงานเหมือนจะหนัก
เงินเดือนเยอะ ทำงานเป็นพนักงานรายวัน จับฉ่าย
คือระดับสูงแล้ว ความรู้ว่าอะไรควรจัดการยังไงแล้ว
บางคนแมร่ง ไม่พร้อมจะเรียนรู้อะไรเลย
บางทำไม่ได้ ไม่ถนัด กะถนัดอย่างเดียวเลยใช่ไหม
อาวุโส เอาเป็นที่เพิ่งทางใจให้น้องๆ เหอะๆ ไม่ต้องการคนมาเกาะครับ
บางคนทำงานด้วยคำหยาบ อารมณ์ฉุนเฉียว ใครไม่ตาม น่ะ มีเรื่องกันทุกราย
คุยกันปวดสมอง คิดว่าตัวเองเก่ง แน่เจ๋ง ใครก็ต้องตามกรู
สุดท้าย คือผมเอง เหมือนรวมความเลวร้ายของไอ้เพื่อนร่วมงานมาไว้ที่ตัวเลย ...
ผมเคยอยู่สังคมที่เป็นพี่น้อง ช่วยเหลือกันทำงาน ผมก็ช่วยเหลือกัน
พอมาตอนนี้ สังคมแบบนี้กลายเป็นคนเห็นแก่ตัว อารมณ์ฉุนเฉียว ชอบโบ้ยงานให้คนอื่น
ขี้เกียจทำงาน ชอบแนะนำชาวบ้านแต่ตัวเองไม่ทำ
แต่คนเราก็มีข้อดีข้อเสียกันไป ...
อยากให้จ้างให้ออกจังเลย จะได้กับไปอยู่บ้าน
เดือนนี้ทั้งเดือนทำงานอยู่ 9วัน บริษัทบังคับหยุด
กับบังคับให้ใช้ลาพักร้อนให้หมด
ทำงาน 3 วันหยุด 4 วัน หวังว่าแปปๆคงหมดเดือนแล้ว
แต่งานแมร่งเยอะจริงๆน่ะ ...
ขอโทษที่ทำให้รำคาญ
ขอบคุณที่รับฟัง