มาต่อกลอนกันดีมั้ยครับ

แต่งกาพย์จากภาพค่ะ (กาพย์ฉบัง16) อาบไอดินจรดฟ้า.....................มวลม่านเมฆา อ้อมโอบนภาทั้งผืน ขอบปุยเรืองแสงกลางคืน.............ดวงดาวดาษดื่น ซุกซ่อนแทรกร่างประดับ ราวเม็ดมุกพราวระยับ.........

เกี่ยวเสี้ยวจันทร์ผันสู่เรือล่องนที อาบกวีคืนนี้มีมนตร์ขลัง ดารดาษดาวพรายคลายภวังค์ ถ่ายพลังสังสรรค์ฟ้าคราราตรี อลังการมวลม่านสะเก็ดดาว ระยิบพราวพร่างพิศรัศมี ดั่งฉลุผืนฟ้าดารณี ด้วยวิถีลีลาจักรวาล

ยามราตรีหมอกมัวทั่วพนาศ เสียงจักจั่นขับขานสะท้านไหว แสงจันทร์เพ็ญเย็นชื้นระรื่นใจ แต่เงาไม้กลับเคลื่อนเหมือนมีคน ยินเสียงครวญหวีดแว่วจากแนวป่า คล้ายเสียงผ้าขาวพรายร่ำคร่ำบ่น ผีตายโหงโศกเศร้าระทมทน ยั

๏ ผ่านคืนฝนลมแรงเคยแฝงหนาว ผ่านเรื่องราวขมขื่นฝืนใจสู้ แม้เส้นทางเคยหม่นปนมอดหมู ยังรับรู้ว่าฟ้ายังงามงด ๏ เคยร้องไห้ให้ฟังกับความเศร้า เคยเงียบเหงาแทบสิ้นแรงกำหนด แต่พรุ่งนี้ยังมีดาวพราวแสงจรด รอตกผ

กลางไพรพฤกษ์ไสวเสียดฟ้ากว้าง พฤกษ์รายเรียงงามอย่างสวยไศล ยอดไม้ชูดั่งมงกุฏแห่งพงไพร แต่งโลกให้งดงามอภิรมย์ เสียงนกร้องหริ่งหรีดบันเทิงใจ แม่น้ำใสแสงกระทบภพสวยสม ลมพลิ้วไหวขับขานหวานอารมณ์ ทุกมุมดงพรม

εїз ° °º¤ø, ¸¸, ø¤º° `°º¤ø༄˖°. เจียระไนร้อย ฉลุลายถักสร้อย ดาริกาสรวงละเมียดละไม ดุจแก้วมณีดวง ประดับ

๑. ยามอรุณอุ่นแสงแห่งสุรีย์ พร่างพรมศรีสีทองผ่องอำไพ นกโบยบินกลิ่นลมพรมพฤกษ์ไพร พาใจให้ล่องลอยสู่ฟ้าไกล ๒. แดดแผ่วพลิ้วริ้วรื่นชื่นสายหมอก คลื่น:)กระริกระริ้วไหว เหมือนชีวิตคิดฝันพลันเรียงไป ในเส้นสา

โคลง  • เด็ดดาวพราวกระจ่างฟ้า  มาครองเคียงคอยค่อยเผดียงผอง ประภาน้อยใหญ่ยลงามยามมอง     มวลหมู่ ดาวไสวแสนเพริศเลิศหมายร้อย  ใส่สร้อยพิมพรรณ