พี่คนที่ชอบมาอ่านหนังสือที่ห้องเวียงผา ม.รามคำแหง บ่อยๆ
พี่คนที่ตัวสูงๆประมาณ180 ผิ้วคล้ำๆแต่คล้ำแบบหน้าคมๆแบบไทยๆ พี่จะชอบมาวันเสาอาทิตย์ แล้วชอบอ่านตำราฝรั่งอะไรไม่รู้เล่มใหญ่ๆ บางทีก็อ่านหนังสือหุ้น เดาว่าพี่คงเรียนจบแล้ว ทำงานแล้วเลยมาแต่เสาอาทิตย์ ชอบมาคนเดียว ตอนเย็นชอบเดินกลับไปทางบิ๊กซี เดาว่าหอพี่คงอยู่แถวบิ๊กซี
ตอนผมเจอพี่เค้าครั้งแรกตอนนั้นผมอยุ่ปี1 ตอนนี้เรียนจบแล้ว
จำได้วันนั้นตอนเย็นๆ1ทุ่มเข้าไปอ่านหนังสือเหมือนกันแต่เหนื่อยเลยฟุกหลับไป
ตื่นขึ้นมาเงยหน้าเจอหน้าพี่เค้านั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ผมก็ปิ้งเลย และพยายามสบตากับพี่เค้าบ่อยๆ
และผมก็รู้ว่าพี่ก้อมองผมเหมือนกัน แต่ตอนนั้นผมขี้อายเลยไม่กล้าตอบกลับด้วยวิธีทักทายที่ชัดกว่านั้น และคิดว่าพี่เค้าก็เป็เหมือนกัน
................
ตั้งแต่วันนั้นมาผมก็พยายามมาอ่านที่นั่นบ่อยๆ และพี่เค้าก็มาเหมือนกัน หลายครั้งผมสังเกตุเวลามีที่ว่างๆเยอะๆพี่ก็จะเลือกมานั่งตรงใกล้ผมเสมอๆ ผมก็พยายามทำเช่นนั้นเมหือนกัน ถ้าผมมาทีหลัง
บางทีเจอกันในห้องน้ำพี่ก็หันมาสบตาผมแล้วยิ้มเล็กๆ แต่ผมก็ไม่กล้ายิ้มกลับ แต่ที่จริงผมชอบพี่มากเหมือนกัน
และผมก็รอให้พี่มาทุกครั้ง
แต่ผ่านไปหลังจากนั้นไม่ถึงปี
พี่เค้าก็หายไป
ผมคิดถึงมาก เสียดายมาก ที่ไม่ได้ส่งสัญญาณตอนรับใดๆก่อนหน้านี้ แต่ไม่รู้ทำไง
แล้วไม่นานมานี้ เวลาผ่านไปนานหลายปีผมเผอิญเจอพี่เขาอีก ที่วัดเทพลีลา พี่มานั่งสมาธิ ผมเห็นพี่นั่งอยู่ไกลๆแถวหน้าผม ผมเข้ามาทีหลัง คราวนี้ผมตั้งใจจะเข้าไปทักพี่ตอนเลิกมากๆ แต่พอเลิกผมเห็นว่าพี่หันมามองเห็นผม แต่สายตาพี่เค้าไม่เหมือนเดิมเลยครับ ดูเครียดๆ ดูเย็นชา และดูแววตาไม่สนใจผมเลยเหมือนเมื่อก่อน ผมเลยไม่กล้าเข้าไปทักเลย
ถ้าพี่ผ่านมาเห็น ผมอยากบอกว่าผมชอบพี่มากนะครับ และอยากรู้จักพี่มากๆ ผมพิมพ์ไม่ค่อยเก่งนะครับ ที่จริงมีเรื่องราวเยอะกว่านี้
แต่แค่นี้ก็น่าจะเพียงพอ คิดว่าถ้าพี่เข้ามาอ่านพี่คงรู้ตัวว่าเป็นพี่ แล้วถ้าพี่ยังเหลือเศษความชอบผมอยู่บ้างโปรดติดต่อผมมาหลังไมค์นะครับ ขอโอกาสให้ผมได้แก้ตัว
ขอบคุณครับ
ขออนุญาต แทกห้องหุ้นด้วยนะครับ เห้นพี่เค้าชอบอ่านหนังสือหุ้น เผื่อหลงมาเจอครับ
(ชXช)ตามหาพี่ผู้ชายคนหนึ่งที่เคยมาอ่านหนังสือที่ตึกเวียงผา ม.รามคำแหงบ่อยๆเมื่อประมาณ4-5ปีที่แล้วครับ
พี่คนที่ตัวสูงๆประมาณ180 ผิ้วคล้ำๆแต่คล้ำแบบหน้าคมๆแบบไทยๆ พี่จะชอบมาวันเสาอาทิตย์ แล้วชอบอ่านตำราฝรั่งอะไรไม่รู้เล่มใหญ่ๆ บางทีก็อ่านหนังสือหุ้น เดาว่าพี่คงเรียนจบแล้ว ทำงานแล้วเลยมาแต่เสาอาทิตย์ ชอบมาคนเดียว ตอนเย็นชอบเดินกลับไปทางบิ๊กซี เดาว่าหอพี่คงอยู่แถวบิ๊กซี
ตอนผมเจอพี่เค้าครั้งแรกตอนนั้นผมอยุ่ปี1 ตอนนี้เรียนจบแล้ว
จำได้วันนั้นตอนเย็นๆ1ทุ่มเข้าไปอ่านหนังสือเหมือนกันแต่เหนื่อยเลยฟุกหลับไป
ตื่นขึ้นมาเงยหน้าเจอหน้าพี่เค้านั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ผมก็ปิ้งเลย และพยายามสบตากับพี่เค้าบ่อยๆ
และผมก็รู้ว่าพี่ก้อมองผมเหมือนกัน แต่ตอนนั้นผมขี้อายเลยไม่กล้าตอบกลับด้วยวิธีทักทายที่ชัดกว่านั้น และคิดว่าพี่เค้าก็เป็เหมือนกัน
................
ตั้งแต่วันนั้นมาผมก็พยายามมาอ่านที่นั่นบ่อยๆ และพี่เค้าก็มาเหมือนกัน หลายครั้งผมสังเกตุเวลามีที่ว่างๆเยอะๆพี่ก็จะเลือกมานั่งตรงใกล้ผมเสมอๆ ผมก็พยายามทำเช่นนั้นเมหือนกัน ถ้าผมมาทีหลัง
บางทีเจอกันในห้องน้ำพี่ก็หันมาสบตาผมแล้วยิ้มเล็กๆ แต่ผมก็ไม่กล้ายิ้มกลับ แต่ที่จริงผมชอบพี่มากเหมือนกัน
และผมก็รอให้พี่มาทุกครั้ง
แต่ผ่านไปหลังจากนั้นไม่ถึงปี
พี่เค้าก็หายไป
ผมคิดถึงมาก เสียดายมาก ที่ไม่ได้ส่งสัญญาณตอนรับใดๆก่อนหน้านี้ แต่ไม่รู้ทำไง
แล้วไม่นานมานี้ เวลาผ่านไปนานหลายปีผมเผอิญเจอพี่เขาอีก ที่วัดเทพลีลา พี่มานั่งสมาธิ ผมเห็นพี่นั่งอยู่ไกลๆแถวหน้าผม ผมเข้ามาทีหลัง คราวนี้ผมตั้งใจจะเข้าไปทักพี่ตอนเลิกมากๆ แต่พอเลิกผมเห็นว่าพี่หันมามองเห็นผม แต่สายตาพี่เค้าไม่เหมือนเดิมเลยครับ ดูเครียดๆ ดูเย็นชา และดูแววตาไม่สนใจผมเลยเหมือนเมื่อก่อน ผมเลยไม่กล้าเข้าไปทักเลย
ถ้าพี่ผ่านมาเห็น ผมอยากบอกว่าผมชอบพี่มากนะครับ และอยากรู้จักพี่มากๆ ผมพิมพ์ไม่ค่อยเก่งนะครับ ที่จริงมีเรื่องราวเยอะกว่านี้
แต่แค่นี้ก็น่าจะเพียงพอ คิดว่าถ้าพี่เข้ามาอ่านพี่คงรู้ตัวว่าเป็นพี่ แล้วถ้าพี่ยังเหลือเศษความชอบผมอยู่บ้างโปรดติดต่อผมมาหลังไมค์นะครับ ขอโอกาสให้ผมได้แก้ตัว
ขอบคุณครับ
ขออนุญาต แทกห้องหุ้นด้วยนะครับ เห้นพี่เค้าชอบอ่านหนังสือหุ้น เผื่อหลงมาเจอครับ