ใครเคยฟังรายการเดอะช็อกเรื่องนี้บ้าง?? น่ากลัวมาก

ขอถอดเทปให้นะคะ
เรื่อง "เค้าอยู่ที่นั่น"
ดีเจคนจัดเรื่องนี้คือพี่ยุ่ง
คนเล่าชื่อคุณนิดค่ะ

พี่ยุ่ง:ตอนนี้มาต่ออีก 1 เรื่องครับ มีเรื่องของคุณนิดรออยู่ ปัจจุบันคุณนิดอายุ 30 ปีครับ มีเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ที่บ้านเช่าหลังหนึ่ง ในตลาดแถวๆตลาดศรีย่านละกัน นะฮะ เรื่องราวนี้ผ่านมาประมาณซัก 3 ปีแล้ว คุณนิดให้ชื่อเรื่องนี้มาว่า "เค้าอยู่ที่นั่น" นะฮะ เรื่องราวนี้จะตื่นเต้นน่ากลัวขนาดไหน ไปติดตามฟังเรื่องนี้จากคุณนิดกันครับ สวัสดีครับคุณนิด

คุณนิด:ค่า

พี่ยุ่ง:คุณนิดโทรจากแถวไหนครับ

คุณนิด:เอ๊อ โทรจากตลาดศรีย่านค่ะ

พี่ยุ่ง:ตลาดศรีย่าน อย่าบอกนะว่า ที่ในบ้านหลังที่เกิดเหตุเลย

คุณนิด:ใช่ค่ะ ก็ที่อยู่ขณะเนี้ยะอะค่ะ

พี่ยุ่ง:ที่อยู่ขณะนี้เลยนะครับ

คุณนิด:หัวเราะแห้งๆ

พี่ยุ่ง: แต่ว่า เหตุการณ์นั้นผ่านมา 3 ปีแล้ว

คุณนิด:เกือบๆ สามปีอะค่ะ ตั้งแต่ตอนที่น้ำท่วม

พี่ยุ่ง:อ้อ ช่วงนั้นนะฮะ

คุณนิด:ค่ะ

พี่ยุ่ง:แต่ว่าก็ จากเหตุการณ์ครั้งนั้น จนถึงปัจจุบันนี้ ยังอยู่ในบ้านหลังนี้

คุณนิด:ยังอยู่ค่ะ

พี่ยุ่ง:เรื่องราวเรื่องนี้ "เค้าอยู่ที่นั่น" เป็นยังไงบ้างครับ คุณนิดเชิญครับ

คุณนิด:ก็คือช่วงนั้น เหมือนเรามาหาบ้าน แล้วก็ค่อนข้างที่จะหายากมากนะคะ และก็ได้มาเจอที่นี่ แปลกมาก ซึ่งแบบว่าถ้าคนที่ไม่รู้เนี่ยะจะหายากมาก เพราะต้องเข้าซอย แล้วก็เลี้ยวๆๆ อย่างงี้อะค่ะ เข้ามาอยู่วันแรก ก็ย้ายมาอยู่กันเป็นครอบครัวนะคะ มีนิดแล้วก็มีแฟน แล้วก็มีลูกสาวอายุ 5 เดือน มาถึงวันแรกก็ไม่มีอะไร แต่พอวันที่ 2 เนี่ย นิดก็เหมือนแบบว่ามันเงียบมากแถวเนียะ คือในห้องที่นิดอยู่เนี่ยเป็นห้องพักนะคะ ไม่ใช่บ้านเช่า มีประมาณยี่สิบห้อง เพราะนิดแบบว่าเอออยู่ไป ทำไมมันเงียบจัง นิดก็เลยเดินเล่น พาลูกเดินเล่น รู้สึกว่ายี่สิบห้องเนี่ย มีนิดอยู่ห้องเดียว อ้าว นิดก็คิดว่ามันคงลึกอะไรหยั่งงี้อะค่ะ อยู่ไปอยู่มาวันที่ 3 แม่บ้าน เค้าถือเหมือนเป็นกระจาดอะไรซักอย่างนึงอะ มาเคาะประตู แล้วก็บอกนิดว่า เค้าเป็นคนรับใช้บ้านใน คือเจ้าของบ้าน เค้าเป็นตำรวจ เค้าให้นิดไปไหว้ศาลอะค่ะ คือมีแบบว่า ธูป เทียน ดอกไม้ แล้วก็พลู หมาก เค้าเรียกว่าอะไร เครื่องเซ่น อะไรอย่างนั้นอะค่ะ

พี่ยุ่ง:คือเค้าจัดมาในถาดอย่างนั้นเหรอฮะ

คุณนิด:จัดมาให้นิดเลย เหอะๆ เป็นพี่พี่ตกใจไหมล่ะ จู่ๆ ก็เอามาให้ นิดก็ตกใจแล้วนิดก็เงียบไปพักนึงแล้วนิดบอก อ๋อ ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวนิดไปไหว้เองละกัน อยู่ตรงไหน ตอนแรกเค้าจะพานิดไปเลย ซึ่งนิดเลี้ยงลูกอยู่ นิดไม่สะดวก แฟนก็ไปทำงาน เค้าก็บอกว่า มี 2 ที่นะที่จัดมาอะ เป็น 2 ชุด ชุดแรกคือเจ้าที่ ชุดที่สองคือเหมือนเป็นต้นไม้อะไรซักอย่างที่พันผ้าสีอะค่ะ นิดไม่ทราบว่าต้นอะไร แบบนานมากละ แล้วก็ชุดนั้นนิดก็วางไว้อย่างนั้นอะค่ะไม่เคยไหว้เลย ธูปตอนนี้ก็ยังเก็บไว้อยู่ แต่ดอกไม้เนี่ยะคือทิ้งไปหมดละ นิดไม่ได้ลบหลู่ แต่แบบว่า ไม่ค่อยเชื่อเรื่องแบบนี้ คือคิดว่ามันอยู่ที่ใจอะพี่ ค่ะ ก็ผ่านไปซักประมาณสองอาทิตย์ ประมาณโพล้เพล้หกโมงเย็น แฟนไปทำงาน นิดก็อยู่กะลูกสองคน สักพักนิดได้ยินเสียงคนเคาะประตูอะค่ะ ดังมากอะ ปั้งๆๆๆๆ แล้วนิดก็กำลังกล่อมลูก แล้วลูกก็หลับแล้วอะ นิดก็ตกใจ เอ๊ะ ห้องเรารึเปล่า  ก็เราอยู่คนเดียวนิ แล้วนิดอยู่มาตั้งสองอาทิตย์แล้วไม่มีใครมาเคาะหรือมายุ่งอะไรกับนิดเลย แล้วนิดก็เปิดประตูออกไป ตกใจมากเลยพี่ สิ่งที่นิดเห็นอะ คือเป็นผู้หญิงอะ ตัวใหญ่มาก คือประตูห้องของแต่ละห้องที่เราอยู่ มันเป็นขนาดมาตรฐานถูกไหมคะ แต่ผู้หญิงคนนี้ เค้าตัวใหญ่คับประตูอันนี้เลย นิดไม่รู้จะพูดยังไง คืองงด้วย แล้วตัวเองน่ะไม่กลัวอะ เออ ไม่ใช่ไม่กลัว แต่ก็เชื่อนะ สิ่งที่นิดเห็นคือตกใจมาก คือตัวนิดเล็กไปเลยอะ เค้าตัวใหญ่คับประตูมาก แล้วสีผิวเค้าอะซีดเหมือนไม่มีเลือดเลยอะ เค้าก็ใส่ชุดคอกระเช้า คนแก่อะค่ะ พอนิดเปิดไปปุ๊บเขาก็บอกว่า "ได้ยินเสียงเด็กร้อง ขอเข้าไปดูหน่อยได้ไหม"

พี่ยุ่ง:พูดหยั่งงี้เลยเหรอฮะ

คุณนิด:พูดหงั่งงี้เลยพี่ พอพูดเสร็จปุ๊บ ด้วยความที่ตกใจนิดบอกได้ค่ะ เชิญเข้ามาเลย นิดตกใจนิดทำอะไรไม่ถูกแล้วนิดอยู่กับลูก แล้วลูกนิดหลับ

พี่ยุ่ง:เหรอ แต่คุณนิดไปตอบอย่างนั้นเลยเหรอฮะ

คุณนิด:ตอบอย่างนี้เลยค่ะ ด้วยอะไรก็ไม่ทราบ ก่อนที่เค้าจะเข้าห้องอะ นิดต้องหลบออกไปข้างนอกก่อนเพื่อที่จะให้เค้าเข้าอะพี่ แล้วช่วงที่นิดออกไปอะ นิดดูเจ้าของบ้านอะ เจ้าของที่นิดเช่าอยู่อะ เค้าเป็นตำรวจไง เอ๊ะทำไมวันนี้มันเงียบมากพี่ บรรยากาศอึมครึมเหมือนอีกโลกนึงไปเลยอะ พอเค้าเข้าไปปุ๊บนะพี่เชื่อไหม ขนนิดอะลุกมากเลย แต่นิดไม่เชื่อว่าเป็นผีเลย นิดเห็นเป็นตัวตนนะ ลักษณะการเดินของเค้าไม่เหมือนเรา เหมือนขาเค้าอะ จะไม่ติดพื้น แต่นิดไม่แน่ใจนะ แล้วที่นิดอยู่มันไม่มีเตียง เป็นที่นอนปูพื้น พอเค้าเข้าไปได้ปุ๊บ เค้าลงไปนอนที่นอนนิดเลย ข้างๆลูกนิด พอสักพักนึงนะ เค้าเริ่มเหมือนอ้าปากอะ อันนี้แบบเรื่องจริง นิดจำติดตา สักพักนึงลูกนิดตื่น ร้อง ร้องตลอด นิดก็เลยเข้าไปอุ้มลูก นิดก็ไปอยู่อีกมุมนึงห่างจากเค้า สักพักนึง คำแรกที่เค้าคุยกะนิด เค้ามองหน้านิดแล้วเค้าบอกว่า "กลัวผีไหม" นิดก็เงียบไปพักนึงแล้วก็ตั้งสติ แล้วนิดก็บอกว่า "พี่ หนูไม่กลัว เพราะว่าหนูเชื่อหนูเป็นคนดี หนูไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมหนูจะต้องกลัว หนูเชื่อว่าคนดีอะ ผีคุ้ม" นิดก็พูดกับเค้าไปอย่างนี้ สักพักนึงเค้ายิ้ม แล้วช่วงที่เค้ายิ้มอะพี่ ฟันเค้าอะ ไม่มีเลยในปาก นิดเห็นชัดเจนมาก นิดขนลุกมากเลยนะ ขณะพูดไปแล้วน้ำลายเค้าเริ่มไหลออกมา พี่ ที่นอนนิดนะห้าฟุตอะเล็กไปเลยสำหรับเค้า นิดก็เริ่มแบบเฮ้ยมันไม่ใช่และ ทำไมเค้าอยู่นานจังอะไรอย่างเนี้ยะแล้วลูกนิดก็ร้องตลอดไม่เคยหยุด สักพักนึงเค้าบอกว่า "มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ไม่รู้เหรอที่นี่ว่าที่นี่อะผีดุ"

พี่ยุ่ง:เอ้า ถามเราหยั่งงี้เลย

คุณนิด:ถามหยั่งงี้ค่ะ แล้วนิดก็เลยบอกว่าื นิดไม่ทราบค่ะ นิดพูดกับเค้าเพราะมากเลย เค้าเลยบอกว่า เค้าอะอยู่ที่นี่นะ เค้าอยู่ที่นี่มานานแล้ว(เสียงแหบๆ) เสียงเค้าแบบนี้เลยนะ แบบช้าๆ แล้วเค้าก็บอกนิดว่า ชอบเล่นหวยไหม นิดเป็นคนที่ไม่เล่นหวยไปเล่นการพนันทุกชนิดนิดก็เลยบอกว่านิดไม่เล่นค่ะ  เค้าก็บอกว่า เค้าอายุ 32 นะ เค้ามาบอกนิดแบบนี้ สักพักเค้าบอกว่า เค้าดีใจจังเลยที่เค้ามาเจอนิด ไม่มีใครอยากคุยกะเค้า ไม่มีใครแบบว่ามายุ่งกับเค้าเลยเค้าเหงามาก มีแต่คนเกลียดเค้า แถวเนี้ย เค้าพูดแบบนี้อะพี่ พอสักพักนิดก็แบบว่าเฮ้ยทำยังไงดีวะเราจะต้องออกแล้วจากห้องนี้ เค้าไม่ออกนิดต้องออกมันนานเกินไปนี่มันหกโมงครึ่งแล้วอะค่ะพี่ นิดก็เลยบอกว่า เอ่อ ขอโทษนะคะ นิดจะต้องพาลูกออกไปอาบน้ำแล้ว พอนิดจะอุ้มลูกออกลูกนิดก็ร้องตลอด แล้วนิดก็เริ่มกลัวแล้วนะ นิดไม่ได้นึกถึงผีหรือว่าอะไร แต่นิดหนึงทางเอ๊เค้าจะมาทำอันตรายรึเปล่าแล้วท่าทางเค้าแปลกๆมากพี่ ตัวเค้าก็แบบโยกไปตลอด แล้วปากเค้าจะแบบขยับ เหมือนหลอกเราไปตลอด เป็นแบบนั้นพี่นึกถึงผีไหม คือมันเป็นแบบนั้นอะ แต่นิดไม่ค่อยเชื่อนะ พอนิดจะออกนะ เค้าเรียกนิดว่าพี่ แต่เค้าบอกว่าเค้าอะอยู่ที่นี่มานานแล้ว เค้าบอกว่าพี่อย่าเพิ่งไป หนูมาขอน้ำกิน นิดก็เลยบอกว่า อ๋อ ได้ค่ะ พอนิดเอาน้ำให้เค้ากินแล้วเค้าก็ยิ้มแล้วเค้าก็ บอกว่า"หนูชอบพี่จังเลย วันหลังหนูมาอีกได้ไหม" เค้าพูดแบบนี้ นิดก็พูดว่า "พี่มาที่นี่ได้ตลอดเลยนะคะ"  นิดพูดอย่างนี้เลย คือนิดสงสารเค้ามากอะ เค้าบอกว่าเค้าไม่มีเพื่อน เค้าเหงา ใครๆก็รังเกียจเค้า พอเค้าพูดแบบนี้ปุ๊บนิดก็อุ้มลูกออกดีกว่าเฮ้ย ให้น้ำกินแล้วก็แบบ พอสักพักนึงพี่ ห้องของนิดเนี่ย โชคดีที่นิดอยู่ห้องริม หน้าต่างมีสี่บานอะค่ะ รอบข้าง ช่วงที่นิดเดินออกไป ปิดประตูนะคะ ประตูมันจะต้องดัง นิดก็เปิดประตูแล้วนิดก็ปิดให้เค้าด้วย ปั้ง แล้วนิดก็เดินออกมา

พี่ยุ่ง:คือ เค้าอยู่ในห้องปะฮะ

คุณนิด:ยังอยู่ในห้อง แต่นิดอะออกเอง ให้เค้าอยู่ แต่นิดออก เพราะเค้าไม่ยอมออก เค้าจะคุยกะนิด เค้ามีความสุขมาก เค้าบอกว่านิดเป็นคนดี เค้าอยากคุยกะนิดทุกวันได้ไหม มีแต่คนเกลียดเค้านะที่เนี่ย มีแต่คนเกลียดคนกลัวเค้า

พี่ยุ่ง:โอ้ย แล้วไม่ยอมไปด้วยอะ

คุณนิด:ไม่ยอมไป แล้วก็พูดแต่เรื่องผี นิดก็ไม่เข้าใจ เดินออกมาจากหน้าประตู หน้าต่างบานแรกนิดแอบมองเค้าแล้วนิดอุ้มลูกไปด้วย แอบมอง เค้าก็กระดกน้ำกิน บานที่สองเดินผ่านไป เค้าเริ่มจะลุก พอบานที่สามหันมาปุ๊บพี่หายไปเลย

พี่ยุ่ง:เห้ยยย

คุณนิด:นิดแบบ ช็อคอะ อันนี้เป็นประสบการณ์ที่แบบว่า ขนหัวลุกอะพี่ หายไปเลย

พี่ยุ่ง:คุณนิด จากบานที่หนึ่งมันติดบานที่สองเลยใช่ไหมฮะ

คุณนิด:ถูกต้องค่ะ แล้วก็บานที่สามจะเป็นอีกมุมนึงนะ คือมันเป็นห้องสี่มุมใช่ไหมคะหน้าต่างมีสี่บาน สองมุมอยู่อันนี้ สองมุมอยู่อันนี้ นิดต้องเดินเลี้ยวไป ปุ๊บ พี่ หายไปเลย

พี่ยุ่ง:อือ มันไกลสุด หนึ่งกระดกน้ำกิน

คุณนิด:สองกำลังจะลุก สามนี่หายไปเลย แล้วอย่างนึงที่จะบอกว่า ตอนนิดปิดประตูปึ้บ ประตูต้องต้องดังปั้ง เป็นประตูแบบว่า เหล็กอะค่ะ นิดออกมามันดังแล้วทำไมเค้าออกมาไม่ดัง แล้วการเดินของเค้าอะ เค้าเดินแบบ โยก ตัวเค้าใหญ่อะค่ะ เค้าจะต้องเดินช้าเหมือนตอนเข้ามา นิดก็เลยตกใจมากพี่ นิดก็เลยงงๆ แฟนนิดกลับมานิดก็เล่าให้เค้าฟัง แฟนนิดบอกนั่น เจอแล้ว นิดนอนไม่หลับเลยนะทั้งคืนนั้นอะ ตอนเช้ามาไปหาเจ้าของบ้านที่เป็นตำรวจเลย แล้วเล่าให้เค้าฟัง เค้าบอก นั่น เจอแล้วใช่ไหม พูดอย่างนี้เลย

พี่ยุ่ง:อือ อือ แต่เค้าก็ไม่พูดอะไรเลยเหรอฮะ

คุณนิด:นิดก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้เค้าฟัง เค้าก็เลยบอกว่าไม่ต้องกลัวหรอกนะ ที่นี่อะ "คนไม่ได้เลือกที่อยู่ แต่นี่นี่อะ เค้าเลือกคนมาอยู่"

พี่ยุ่ง:โอ่โห

คุณนิด:แล้ว ณ ทุกวันนี้อะ นิดอยู่ 2 ห้อง จาก 20 ห้อง

พี่ยุ่ง:เหลืออยู่สองห้อง?

คุณนิด:คือตอนแรกนิดอยู่แค่ห้องเดียวตลอดเลยค่ะ ในเกือบสองปีกว่า แต่ตอนนี้นิดมีเพื่อนละ มีอยู่ห้องนึง

คือที่นี่อะห้องแพงมาก (อาจแถวศรีย่าน) ที่นี่ถูกมากค่ะ(เฉพาะหอที่คุณนิดพัก) นิดอะมารู้ประวัติตอนที่นิดอะไปร้านทำผม เค้าถาม ว่าเห็นออกไปทำงานทุกวันเลยนิดอยู่แถวไหนเหรอ ตอบว่า อ๋ออยู่บ้านข้างในค่ะที่เป็นตำรวจ เค้าถามว่าตรงไหนอะพี่ไม่เคยเห็นเลย พอนิดบอกเค้าบอกอ้อ แค่นั้นแหละ บ้านผีสิงใช่ไหม

พี่ยุ่ง:หึ้ย ช่างทำผมบอกอย่างงี้เลยเหรอฮะ เค้าเล่าอะไรให้ฟังปะคับว่า...

คุณนิด:เค้าเล่าค่ะ เค้าบอกว่า บ้านนี้อะ ประมาณว่าผู้ชายอยู่ไม่ได้อะ ผู้ชายเสียชีวิตจะเหลือแต่ผู้หญิง ตอนนี้ก็เห็นอย่างงั้นจริงๆนะ มีอยู่คนเดียวคือพี่ที่เป็นเจ้าของคือตำรวจ คนทำผมเค้าก็บอกว่า จ้างห้าร้อยให้พี่เดินผ่านบ้านนี้พี่ยังไม่ไปเลย เค้าว่าบ้านนี้อะ พี่ชายคนกลางอะ ผูกคอตาย  อันนี้ไม่ทราบเรื่องจริงนะ แต่เค้าเล่ามาแล้วเค้าเล่าว่า คนที่สองก็ผูกคอตาย ผู้ชาย เป็นพี่น้องกัน แล้ววันดีคืนดีเวลาปกติคนผูกคอเค้าจะเอาหัวขึ้นใช่ม้า แต่นี่เหมือนเค้าเคยหลอกคนอื่นโดยเอาขาผูกแล้วเอาหัวห้อยลง

พี่ยุ่ง:โอ๋ยยยย

คุณนิด:ณ ตอนนั้นนิดอยู้ตรงเนี้ยะ ถามว่ากลัวไหมบางทีก็กลัวแต่อย่างที่นิดบอกว่าคือเราเป็นคนดีเราทำดีคิดดีพูดดี ไม่ได้อะไรอย่างเงี้ยะก็เลย ไม่รู้สึกว่ากลัวหรืออะไร

พี่ยุ่ง:เอ่อ คุณนิดๆ ผมขอย้อนไปนิดนึง ช่วงเวลาที่คุณนิดนะฮะ คุยกับเค้าอยู่ในห้อง คุณนิดอยู่มุมนึงอุ้มลูกอยู่ มีการถามเค้าไหมฮะว่าพี่เป็นใคร

คุณนิด:ถาม ตอนแรกนิดนั่ง นิดถาม เค้าบอกว่าเค้าจำชื่อไม่ได้ แต่เค้าอายุ 32 เค้าจำได้ คือเค้าอยู่ที่นี่มานานแล้ว เค้าเหงามาก คือเค้าเน้นแค่นี้ แล้วเค้าบอกว่าทุกที่ในบ้านหลังเนี๊ยะ มีแต่ผีเต็มไปหมด ไม่กลัวเหรอ เหมือนผู้ใหญ่หลอกผีเด็กอะ ประมาณนั้นอะ นิดก็ถามอะ ความรู้สึกตอนนั้นอะ สิ่งที่นิดรับรู้ได้คือ เค้าน่าสงสารมากๆ เค้าเหงา เค้าไม่มีใคร มีแต่คนรังเกียจ นิดคิดว่าด้วยลักษณะที่แบบว่าเค้าตัวใหญ่ อะไรอย่างเงี้ยะ เค้าคงเป็นที่รังเกียจของคนอื่น แล้วเวลาเค้าพูดอะพี่ ปากเค้าจะขยับแบบ หวาบๆ หยั่งเงี้ยอะ แล้วน้ำลายก็ยืด นิดคิดว่าเค้าเป็นอย่างงี้มั้งคนก็เลยรังเกียจ เราคิดน้อยไปหน่อย(หัวเราะ)

พี่ยุ่ง:ช่วงเวลานั้นน่าจะสงสาร

คุณนิด:พี่ มันตกใจ ใช่นิดสงสารมาก

พี่ยุ่ง:แล้วทีนี้ อย่างนึงครับคุณนิดที่ผมสงสัย พอตัวเองออกมาและ อันนี้ผมนับถือในความใจ