สวัสดีครับผมชื่อพัฒน์ ปีนี้อายุ36ปี ผมมีภรรยาที่คบกันมาตั้งแต่สมัยเรียน
(ปวส.1) เธอเข้ามาในตอนที่ผมอกหักจากผู้หญิงคนนึงเธอชื่อปุ๊กเรียนวิทลัยเดียวกับผมแห่งนึงในจ.ศรีสะเกษ
บ้านผมฐานะปานกลาง หลังจากเรียนผมตัดสินใจแต่งงานกับปาล์ม ผู้หญิงที่เธอดีกับผมมาก
เราผ่านความลำบากที่สุดมาด้วยกัน แม้แต่ไม่มีเงินสักบาท อดข้าว2วัน ตอนนั้นนั่งแกะทองแดงในสายไฟ
ไปขายเพื่อแลกข้าว เธออยู่ข้างผมมาตลอด แม้เธอทีทางเลือก ผมรักและคิดว่าคนนี้แหละ คือแม่ของลูก
และตอนปี58 เราก็มีลูกด้วยกันคนแรก ปัญหาก็เริ่มเข้ามา แม่ผมและปาล์มมีปัญหากันเรื่องลูกผมและครับ
การเลี้ยงดูที่ต่างกัน เธอโดนแม่ผมด่า แต่ก็อดทน (เพราะเธอย้ายมาบ้านผม) ผมก็ยอมรับว่าเธออดทนเก่งมาก
แม้จะมาร้องไห้กับผมบ่อยๆ ปี60เรามีลูกสาวอีก1คน แต่เธอขอเลี้ยงเองเพื่อไม่อยากมีปัญหากับแม่ผม
และเราก็แยกกันบ้างครับ เพราะผมต้องคอยไปๆมาๆระหว่างแม่กับเมีย
จนกระทั่งลูกสาวเริ่มโต แม่ผมล้มป่วย เธอก็กลับมาอยู่บ้านผม ตอนนั้นพี่สาวผมโดนทิ้ง ทั้งที่มีลูกเล็กอยู่
จึงเอาหลานมาไว้ให้แม่ผมเลี้ยง แต่แม่ผมป่วยเป็นโรคไต หน้าที่ทั้งหมดจึงตกเป็นของเธอ ดูแม่ งานบ้าน เลี้ยงลูก
เลี้ยงหลาน1ขวบ และพ่อผมเองก็เมาบ่อยๆ เธอก็อดทน ตอนนั้นผมไม่มีเงินเพราะทำงานไม่เป็นหลักเพราะต้องพาแม่
ไปโรงพยาบาลอาทิตย์ละ2ครั้ง อาศัยเงินจากพี่สาวใช้ เธอก็ยอมอดทน ทั้งที่ว่าเหนื่อยและลำบาก
พ่อผ่านมา3-4ปีแม่ผม ก็เสีย และลูกของพี่สาวจะเข้ารร.แล้ว จึงมารับลูกไปดูแลเอง
ผมได้ทำงานที่ดีขึ้น( รับเหมาก่อสร้าง) รายได้ดีขึ้นจากเมื่อก่อน
ผมมีลูกน้อง เหมือนว่าชีวิตดีขึ้น ผมวันนึงผมคิดไรไม่รู้ คิดถึงเรื่องแฟนเก่าผมสมัยเรียน
ผมจึงแอบค้นหา fb ของเธอ และพยายามหาเบอร์โทรของเทอจากเพื่อนของเธอ
จนผมได้ติดต่อกับเธอ ตอนนั้นผมก็รู้สึกเบื่อภรรยาครับ เธอขี้บ่นและไม่ค่อยใส่ใจผม
มีหน้าที่แค่เลี้ยงลูก ทำงานบ้าน ทำกับข้าว ให้ลูกและพ่อผมที่ยังมีชีวิตอยู่
ผมแอบคุยเรื่อยมาโดยที่ปุ๊กก็รู้ว่าผมมีเมียนะครับ จนวันนึงแฟนผมจับได้
เธอร้องไห้และขอให้ผมหยุด แต่ใจผมเหมือนเทไปทางนั้นมากพอสมควร ผมรับปากว่าจะเลิก
แต่ยังคุยเรื่อยมา และเธอก็จับได้ซ้ำแล้วซ้ำอีก. จนครั้งสุดท้ายเธอเก็บข้าวของออกจากบ้านผม
และขอให้จบกัน เธอออกไปแต่ตัว(เราไม่ได้จดทะเบียนกัน) เธอขอเงินผม20000 ในการตั้งตัว
ผมก็ให่ไป แต่หลังๆ โทรมายืมผมก็ไม่ให้แล้ว เพราะเหมือนว่าเธอคงไม่กลับมาอีก มีแค่เธอติดต่อกับ
ลูกๆ และบอกว่าพร้อมเมื่อไหร่จะมารับลูกนะ ตอนนี้ผมกับปุ๊กความสัมพันเริ่มชัดเจนขึ้น
ผมเคยขอโกาสแต่หล่อนไม่ให้ และบอกว่าไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้ว ใจพังไปหมดแล้ว
เธอบอกว่าถ้าไม่รักกันทำให่เสียเวลาทำไม15ปี รู้ไหมว่านั้นคือครึ่งชีวิตของเธออ เธออาจจะเจอคนที่ดี
กว่าผม ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าอนาคตเปนไง และผมไม่รู้ว่าผมคิดถูกหรือผิด ปุ๊กเองก็ดีกับผม ผมเลิกกับแฟนมา8ดือน
คุยกับปุ๊กมาปีกว่า. ผมยังหาคำตอบให่ตัวเองไม่ได้เลย ว่าผมต้องการอะไร ตอนนี้ลูกผมสบายดี ไม่ได้ร้องหาแม่
ผมควนเดินไปเริ่มใหม่และลืมมันไปสะใช่มั้ยครับ
ผมทิ้งภรรยาที่อยู่กันมา15ปีเพื่อกลับไปหาแฟนเก่าสมัยเรียน....ผมคิดดีแล้วใช่ไหม
(ปวส.1) เธอเข้ามาในตอนที่ผมอกหักจากผู้หญิงคนนึงเธอชื่อปุ๊กเรียนวิทลัยเดียวกับผมแห่งนึงในจ.ศรีสะเกษ
บ้านผมฐานะปานกลาง หลังจากเรียนผมตัดสินใจแต่งงานกับปาล์ม ผู้หญิงที่เธอดีกับผมมาก
เราผ่านความลำบากที่สุดมาด้วยกัน แม้แต่ไม่มีเงินสักบาท อดข้าว2วัน ตอนนั้นนั่งแกะทองแดงในสายไฟ
ไปขายเพื่อแลกข้าว เธออยู่ข้างผมมาตลอด แม้เธอทีทางเลือก ผมรักและคิดว่าคนนี้แหละ คือแม่ของลูก
และตอนปี58 เราก็มีลูกด้วยกันคนแรก ปัญหาก็เริ่มเข้ามา แม่ผมและปาล์มมีปัญหากันเรื่องลูกผมและครับ
การเลี้ยงดูที่ต่างกัน เธอโดนแม่ผมด่า แต่ก็อดทน (เพราะเธอย้ายมาบ้านผม) ผมก็ยอมรับว่าเธออดทนเก่งมาก
แม้จะมาร้องไห้กับผมบ่อยๆ ปี60เรามีลูกสาวอีก1คน แต่เธอขอเลี้ยงเองเพื่อไม่อยากมีปัญหากับแม่ผม
และเราก็แยกกันบ้างครับ เพราะผมต้องคอยไปๆมาๆระหว่างแม่กับเมีย
จนกระทั่งลูกสาวเริ่มโต แม่ผมล้มป่วย เธอก็กลับมาอยู่บ้านผม ตอนนั้นพี่สาวผมโดนทิ้ง ทั้งที่มีลูกเล็กอยู่
จึงเอาหลานมาไว้ให้แม่ผมเลี้ยง แต่แม่ผมป่วยเป็นโรคไต หน้าที่ทั้งหมดจึงตกเป็นของเธอ ดูแม่ งานบ้าน เลี้ยงลูก
เลี้ยงหลาน1ขวบ และพ่อผมเองก็เมาบ่อยๆ เธอก็อดทน ตอนนั้นผมไม่มีเงินเพราะทำงานไม่เป็นหลักเพราะต้องพาแม่
ไปโรงพยาบาลอาทิตย์ละ2ครั้ง อาศัยเงินจากพี่สาวใช้ เธอก็ยอมอดทน ทั้งที่ว่าเหนื่อยและลำบาก
พ่อผ่านมา3-4ปีแม่ผม ก็เสีย และลูกของพี่สาวจะเข้ารร.แล้ว จึงมารับลูกไปดูแลเอง
ผมได้ทำงานที่ดีขึ้น( รับเหมาก่อสร้าง) รายได้ดีขึ้นจากเมื่อก่อน
ผมมีลูกน้อง เหมือนว่าชีวิตดีขึ้น ผมวันนึงผมคิดไรไม่รู้ คิดถึงเรื่องแฟนเก่าผมสมัยเรียน
ผมจึงแอบค้นหา fb ของเธอ และพยายามหาเบอร์โทรของเทอจากเพื่อนของเธอ
จนผมได้ติดต่อกับเธอ ตอนนั้นผมก็รู้สึกเบื่อภรรยาครับ เธอขี้บ่นและไม่ค่อยใส่ใจผม
มีหน้าที่แค่เลี้ยงลูก ทำงานบ้าน ทำกับข้าว ให้ลูกและพ่อผมที่ยังมีชีวิตอยู่
ผมแอบคุยเรื่อยมาโดยที่ปุ๊กก็รู้ว่าผมมีเมียนะครับ จนวันนึงแฟนผมจับได้
เธอร้องไห้และขอให้ผมหยุด แต่ใจผมเหมือนเทไปทางนั้นมากพอสมควร ผมรับปากว่าจะเลิก
แต่ยังคุยเรื่อยมา และเธอก็จับได้ซ้ำแล้วซ้ำอีก. จนครั้งสุดท้ายเธอเก็บข้าวของออกจากบ้านผม
และขอให้จบกัน เธอออกไปแต่ตัว(เราไม่ได้จดทะเบียนกัน) เธอขอเงินผม20000 ในการตั้งตัว
ผมก็ให่ไป แต่หลังๆ โทรมายืมผมก็ไม่ให้แล้ว เพราะเหมือนว่าเธอคงไม่กลับมาอีก มีแค่เธอติดต่อกับ
ลูกๆ และบอกว่าพร้อมเมื่อไหร่จะมารับลูกนะ ตอนนี้ผมกับปุ๊กความสัมพันเริ่มชัดเจนขึ้น
ผมเคยขอโกาสแต่หล่อนไม่ให้ และบอกว่าไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้ว ใจพังไปหมดแล้ว
เธอบอกว่าถ้าไม่รักกันทำให่เสียเวลาทำไม15ปี รู้ไหมว่านั้นคือครึ่งชีวิตของเธออ เธออาจจะเจอคนที่ดี
กว่าผม ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าอนาคตเปนไง และผมไม่รู้ว่าผมคิดถูกหรือผิด ปุ๊กเองก็ดีกับผม ผมเลิกกับแฟนมา8ดือน
คุยกับปุ๊กมาปีกว่า. ผมยังหาคำตอบให่ตัวเองไม่ได้เลย ว่าผมต้องการอะไร ตอนนี้ลูกผมสบายดี ไม่ได้ร้องหาแม่
ผมควนเดินไปเริ่มใหม่และลืมมันไปสะใช่มั้ยครับ