วันนี้รู้สึกอยากมาเล่าประสบการณ์ตัวเองคบให้เพื้อนๆพันทิป ได้อ่านกันค้าบ เผื่อจะได้ทำเรื่องของผมเป็นแรงกระตุ้นให้เดินหน้าต่อกับแฟนด้วยความรัก ..
ผมกับแฟนถ้าย้อนกับไปใน 5 ปีที่แล้ว วันแรกที่เราเจอกัน เราไม่ได้เจอกันด้วยความรักแล้วตกหลุมรักนะคับ แฟนผมเป็นรุ่นพี่กว่าผม 2 ปี (เธออยู่ม.5) คับ เธอเป็นสตาฟกีฬาสีและต้องการไปหาน้องๆที่มาเป็นเชียร์หลีดเดอร์ ส่วนผมอยู่ชั้น ม.3 ผมก็น่าตาไม่ได้ดีอะไร เธอก็ไม่ได้น่าตาดี หรือ สวยขนาดนางฟ้า อ้วนนิด ละก็อ้วนมาจนถึงปัจจุบัน เพราะพวกผมพากันกินไม่หยุดซะที ออกนอกเรื่องและ :]] เธอก้มองมาเห็นผม ผมก็ดีใจสุดริดพี่เขาต้องมาเลือกเราไปเป็นคอนดักเตอร์ หรือ เชียร์หลีดเดอร์แน่ๆ เธอเดินเข้ามาละพูดประโยคที่ว่า "น้องคนนี้ๆ หน้าน้องลูกทุ่งจัง น้องร้องเพลงลูกทุ่งเหรอคะ?" เราก็เงิบไปซะแปบบ ซัดกลับทันนที พี่ชอบว่ายน้ำหรอคับ ทำไมตัวบวมน้ำตลอดเวลา ก็ล้อกันไปกันมา ไปชอยกันเมื่อไหร่ไม่รู้ พอมาตอนเย็นเปิด hi5 แอดเลยดีกว่า สมัยนั้นโปรแกรมที่ทันสมัยยมากกก ทักหน้าวอลไปเลย " พี่บวมน้ำ & น้องลูกทุ่ง " อ้าวกำเราเริ่มชอบกันแล้วสินะ วันหนึ่งเราไม่ไปโรงเรียน มีสายโทรมา ฮัลโหล เป็นไรเปล่าไม่มาเรียน ก็เลยตอบว่าผมไม่สบาย เหยดดดด โทรหาได้ไงเอาเบอร์แต่ได๋น้ออ หลังจากนั้นความสัมพันธ์เราเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ มีการไปนั่งเล่นตอนเที่ยงด้วยกันที่ห้องเรียน ซื้อขนมไปกินตอนเที่ยง ผมยอมรับเลยผมติดผู้หญิงคนนี้เป็นอย่างมาก ย้ำนะคับเธอไม่ใช่คนสวยสำหรับใครแต่สำหรับผมเธอน่ารักมากกก ต่อนะคับ, ผมถึงกับขั้นเลิกเรียนวิชานึง ตอนพักถึงกลับแอบลงมาจากห้องเพื่อเดินผ่าน วัยรุ่นธรรมดา 2 คนคบกัน โดยที่พ่อแม่ไม่รู้ในความรู้สึกตอนนั้นอึดอัดมาก ความคิดเด็กๆ ก็คบกันมาเรื่อยๆ ตัวติดกันตลอด แต่ไม่เคยไปในทางที่เสียหาย ก่อนอื่นลืมเล่า ครอบครัวแฟนผมเป็นคนหัวโบราณมาก มารับเธอกลับบ้านทุกหลังเลิกเรียน วันนึงพ่อแฟนเห็นผมขับรถไปกับเพื่อน แกพูดขึ้นว่า "ไอ้นี่มันน่าตบ นี้น่าตบกระบาน
" ห๊าาาาา อะไรวะเนี้ยยยจน แกรู้สึกไม่ค่อยชอบผมเพราะแกเคยเจอผมครั้งนึงตอนไปจ่ายค่าโทรศัพท์แล้วผมเสียงดัง แกเลยไม่ค่อยชอบขี้หน้าผมเท่าไร เธอขึ้นม.6 ผมอยู่ ม.4 เราเริ่มไม่ค่อยมีเวลาให้กัน แต่เราไม่ได้ทิ้งกันนจน เธอขึ้นม.6 ผมอยู่ ม.4 เราเริ่มไม่ค่อยมีเวลาให้กัน แต่เราไม่ได้ทิ้งกันนะะ ผมเรียนสายวิทย์คณิต เธอเรียนศิลป์ภาษา เราเริ่มค้นหาในสิ่งที่เราอยากเรียน ผมเป็นคนที่เรียนไม่เก่ง ลอกเพื่อนเรียน ฟิสิกส์ เคมี ไม่ค่อยได้ รวมทั้ง ชีวะด้วย ส่วนเธอชอบเรียนภาษาอังกฤษ เธอตั้งใจจะสอบเข้าครูภาษาอังกฤษ เข้ามหาวิทยาลัยให้ได้ เวลาคุยกันเราน้อยลง แต่เราก็ยังมีการไปนั่งเล่นร้านนมปั่น ด้วยกันในเวลาว่าง ครอบครัวแฟนผมคือปิดกั้นเรื่องมีแฟนมาก ผมไม่สามารถออกไปไหนมาไหนด้วยกันในเวลาหลังเลิกเรียนเลย เราก็เจอกันแค่ในโรงเรียนกับคุย hi5 กันต่อหลังเลิกเรียน ในที่สุดเธอสอบเข้าเรียนครูภาษาอังกฤษได้ เข้าไปเรียนปี1 ส่วนผมอยู่ม.5 ตอนเปิดเทอมแรกๆ รู้สึกเหงาแบบแปลกๆ ปกติกินข้าวด้วยกันทุกเช้า ทุกเที่ยง เดินไปไหนก็จะเจอหน้ากัน แต่ตอนนี้บรรยายกาศแบบนั้นหายยไปแล้ววว กำกำแล้ว
เหงามากตอนนั้นโทรไปหาก็ติดรับน้อง อะไรว้าา (มหาลัยก็อยู่ในจังหวัดเดียวกันนะแต่ การที่จะไปเล่นไปไหนมาไหนด้วยกันคือ 0 พ่อแม่เข้าไม่รู้ว่าคบกัน) มาในส่วนของเราบาง ผมเป็นคนเรียนหนังสือไม่เก่งจะอาศัยเพื่อนตลอดในการสอบเก็บคะแนนทุกครั้ง จนมาม.5 เทอม2 เริ่มถามตัวเองชอบเรียนไรวะ อยากเป็นไรวะ ได้คำตอบแล้ว "ภาษาอังกฤษ" นี่แหละคือทางเดินในอนาคต คิดได้ปุ๊บบบ เรียนพิเศษมันเลยย ทุกที่กลับบ้านที ทุ่มสองทุ่มและก็มีเธอกับแม่คอยให้กำลังใจอยู่ข้างๆ ขึ้นมา ม.6 เริ่มก็เรียนพิเศษภาษาอังกฤษ เพิ่มอ่านหนังสือหนังเลิกเรียนเยอะมากขึ้น สมัยนั้นมี ไอพอด 4 กันทั้งคู่ เธอกับผมก็จะคุยกันเปิดกล้องทุกคืน นางจะโทรมาเฝ้าทุกคืนในขณะอ่านหนังสือ บางวันขี้เกียจและก้หลับนางก็จะโทรมาถาม เหนื่อยเหรอ นอนพักสิ 555 เข้าทางแลดูหน้าสงสาร ไม่หรอก เราขี้เกียจจ ถ้านางจับได้ว่าขี้เกียจ ระเบิดลงง เพราะผมตั้งงเป้าว่าอยากเรียน ฬ มศว กับ มหาลัยที่อยู่ใกล้บ้าน ครูอังกฤษ เธอสนับสนุนผมทุกอย่าง เธอไม่เคยบอกเลยมาเรียนด้วยกันสิ อยากอยู่ใกล้กัน เธอค่อยเป็นกำลังใจให้ คนที่ทำให้ผมมีแรงฮึดในการเรียนและอนาคตของผม คือพ่อแม่ และก็เธอเนี้ยแหละ หลังจากสอบทุกอย่างเรียบร้อยดูคะแนนดอะไรแล้ว ไม่ได้แน่นอนสองมหาลัยในฝัน เรียนใกล้บ้านก็ได้ว่ะ สุดท้ายเราก็ได้เรียนมหาลัยวิทยาลัยด้วยกันในคณะครุศาสตร์ ภาษาอังกฤษและคับ เรียนแปบนะ ถ้ามีคนอยากอ่านต่อจะกลับมาเล่าให้นะคับบ
คบกันมา5ปีตั้งแต่ ม.3 จน ณ ปัจจุบันเรียนครูทั้งคู่ พ่อแม่ต่อต้านแต่ก็ จับมือสู้ด้วยกันมาจนถึงทุกวันนี้