ก่อนอื่นต้องบอกก่อนนะว่า เรื่องนี้เกิดขึ้นมาประมาณ 3-4 ปีที่แล้ว ตั้งแต่สมัยตอนเราเรียน ปวส. อยู่ที่วิทยาลัยอาชีวะฯ แห่งนึง
เราขอไม่พูดชื่อ ไม่บอกพิกัด เพื่อความสบายใจของเราเอง แต่ที่พึ่งจะเอามาเล่าเพราะ เมื่อวานนี้เราไปช่วยเด็กทำซุ้มฉลองจบ
ให้รุ่นน้องเราที่จะรับวุฒิวันนี้ แล้วก็ดวงดีไปเจอเหตุการณ์เหมือนเมื่อตอนนั้น ที่เดิม เวลาเดิม
คือตอนเราเรียนปวส. เราได้รับเลือกให้เป็นประธานนักเรียน 2 ปี ติดกัน ตั้งแต่ ปี 1- ปี2 คอยเตรียมงาน คอยดูแล้วความเรียบร้อย
ของงานต่างๆ ห้องคณะกรรมฯ ตอนนั้นถูกแยกออกมาจากอาคารเรียน(ตอนนี้ย้ายกลับเข้าไปอยู่ในตึกและห้องเก่าถูกทุบทิ้งแล้ว)
มาใช้ห้องพยาบาลเก่า ลักษณะเป็นเหมือนห้องแถว มี 3 ห้อง ห้องริมสุดจะเป็นห้องเก็บของ ห้องตรงกลางเป็นห้องกิจกรรม
และห้องแรกสุดจะเป็นห้องคณะกรรมการฯ
ปีเราเป็นปีที่พึ่งเปิดใช้ห้องครั้งแรก เจอทั้งกลิ่น เจอทั้งเสียง จนต้องบอกอาจารย์แล้วอาจารย์ก็เชิญพระมาทำพิธี
เพราะอาจารย์เค้าเชื่อว่า อาจจะเป็นเพราะตอนที่ย้ายห้อง ไม่ได้จุดธูปบอกเจ้าที่ และไม่ได้เชิญพระพุทธรูปมา หลังจากทำพิธีเสร็จ
เสียง กลิ่น ก็หายไป แล้วก็เชิญพระพุทธรูปที่ปกติจะใช้ในพิธีสำคัญๆ ของวิทยาลัยเอามาไว้บนหิ้ง
ทุกครั้งที่มีกิจกรรม พวกเราต้องนั่งเตรียมงานกัน บางทีอยู่ดึกถึง 3 ทุ่ม ตอนแรกมีทีมงานอยู่ 14 คน แต่ละคนทะยอยออกไป
เพราะบอกว่า ในห้องน่ากลัว อยู่ไม่ได้ บางคนบอกเห็นชายแก่ถือไม้เท้าอยู่ในห้อง จนเหลือทีมงาน แค่ 7 คน ด้วยความเป็นคน
ไม่ค่อยเชื่อแล้วก็ไม่คิดอะไร ก็เลยยังอยู่ ต่างคนก็ต่างทำงานกันไป จนช่วงใกล้วันกีฬา(ปีแรกที่เราเป็นประธาน) จะมีเด็กอยู่ซ้อมกีฬา
กันยันมืด เราต้องคอยตรวจดูให้ทุกคน กลับก่อน 1 ทุ่มด้วยความที่เราขับมอร์ไซต์ไปเรียนเลยอยู่ดูเด็กกับอาจารย์ที่ดูแลสถานที่
และทีมงาน รวมกัน 3 คน ส่วนคนที่เหลือให้กลับบ้านเพราะส่วนใหญ่เป็นผญ
พอให้เด็กกลับกันหมดเราลืมกุญแจรถไว้ในห้องเลยเดินกลับไป ตอนไขกุญแจห้องเข้าไปก็ไม่มีอะไรนะ พอหยิบเสร็จได้ยินเสียง
ลูกบาสกระทบพื้น เลยตะโกนออกไปว่า ทุ่มนึงแล้ว กลับบ้านได้แล้ว พรุ่งนี้ค่อยซ้อมใหม่ แต่ไม่ได้หันออกไปดูนะว่าใครเล่น
เสียงเงียบไปเราก็ออกจากห้อง ปิดไฟ ล๊อกกุญแจ แล้วก็ได้ยินเสียงลูกบาสดังมาจากสนามบาสอีก เลยตะโกนไปอีกว่า กลับได้แล้ว
จะบวกลบกันหรอ (ตอนนั้นคิดว่าเป็นรุ่นน้อง)
ก็ยังได้ยินเสียงบาสอีกเลยเดินไปที่สนามแล้วก็โทรบอกอาจารย์ที่อยู่หน้าประตูวิทลัยฯให้เข้ามาด้วย มีเด็กไม่ยอมกลับ
พอไปถึงสนามไม่มีใครเลย แต่ มีลูกบาสกลิ้งอยู่ในสนาม เหมือนพึ่งถูกชู๊ดแล้วกระดอนอยู่บนพื้น เราก็คิดว่า รุ่นน้องมันจะแกล้งก็เลย
ตะโกนไปว่า จะอยู่ในนี้ก็เชิญ อาจารย์ก็มาพอดี เลยช่วยกันดูว่าเด็กไปซ่อนที่ไหนหรือป่าว สรุปก็ไม่มีเลยคิดว่าน่าจะวิ่งออกไปแล้ว
เราก็ลาอาจารย์แล้วก็ขับรถ กลับบ้านไป
พอมาอีกวันนึงเราก็ทำหน้าที่เหมือนเดิม (ทำจนกว่างานกีฬาสีจะจบ) คราวนี้เราไม่ได้ยินเสียงบาสก็คิดว่า มันน่าจะเข็ดไปเมื่อวาน
พอทุ่มนึงคนออกหมด เราก็ไปลาอาจารย์กลับบ้าน ตอนที่เราเดินไปที่รถได้ยินเสียงลูกบาส ก็เลยจะหันกลับไปด่าเพราะคิดว่าเป็น
รุ่นน้องมาแกล้ง พอหันไปจู่ๆ ไม่รู้ลูกบาสลอยมาจากไหน กระแทกเข้าหัวเราเต็มๆ โชคดีที่ตอนนั้นเราใส่หมวกกันน๊อกอยู่ พอตั้งตัวได้
เราด่าไม่ยั้งเลย จนอาจารย์วิ่งออกมาดูสรุปก็หาใครไม่เจออีก
หลังจากนั้นก็เลยให้ทีมงานมาอยู่เป็นเพื่อนเพิ่มอีก 2 คน แล้วก็ไม่มีเรื่องกับลูกบาสอีก ตอนนั้นก็ยังไม่เชื่อว่าเป็นผี คิดว่ารุ่นน้องแกล้ง
เพราะด้วยเราเรียนสายนี้เจอรุ่นน้องแสบๆทั้งนั้น เลยคิดว่าเป็นเรื่องปกติ (เพราะสนิทกันเลยแกล้งกันได้)
เรียนจบไปแล้ว กลับมาใหม่ยังต้องมาเจออีกหรอ??
เราขอไม่พูดชื่อ ไม่บอกพิกัด เพื่อความสบายใจของเราเอง แต่ที่พึ่งจะเอามาเล่าเพราะ เมื่อวานนี้เราไปช่วยเด็กทำซุ้มฉลองจบ
ให้รุ่นน้องเราที่จะรับวุฒิวันนี้ แล้วก็ดวงดีไปเจอเหตุการณ์เหมือนเมื่อตอนนั้น ที่เดิม เวลาเดิม
คือตอนเราเรียนปวส. เราได้รับเลือกให้เป็นประธานนักเรียน 2 ปี ติดกัน ตั้งแต่ ปี 1- ปี2 คอยเตรียมงาน คอยดูแล้วความเรียบร้อย
ของงานต่างๆ ห้องคณะกรรมฯ ตอนนั้นถูกแยกออกมาจากอาคารเรียน(ตอนนี้ย้ายกลับเข้าไปอยู่ในตึกและห้องเก่าถูกทุบทิ้งแล้ว)
มาใช้ห้องพยาบาลเก่า ลักษณะเป็นเหมือนห้องแถว มี 3 ห้อง ห้องริมสุดจะเป็นห้องเก็บของ ห้องตรงกลางเป็นห้องกิจกรรม
และห้องแรกสุดจะเป็นห้องคณะกรรมการฯ
ปีเราเป็นปีที่พึ่งเปิดใช้ห้องครั้งแรก เจอทั้งกลิ่น เจอทั้งเสียง จนต้องบอกอาจารย์แล้วอาจารย์ก็เชิญพระมาทำพิธี
เพราะอาจารย์เค้าเชื่อว่า อาจจะเป็นเพราะตอนที่ย้ายห้อง ไม่ได้จุดธูปบอกเจ้าที่ และไม่ได้เชิญพระพุทธรูปมา หลังจากทำพิธีเสร็จ
เสียง กลิ่น ก็หายไป แล้วก็เชิญพระพุทธรูปที่ปกติจะใช้ในพิธีสำคัญๆ ของวิทยาลัยเอามาไว้บนหิ้ง
ทุกครั้งที่มีกิจกรรม พวกเราต้องนั่งเตรียมงานกัน บางทีอยู่ดึกถึง 3 ทุ่ม ตอนแรกมีทีมงานอยู่ 14 คน แต่ละคนทะยอยออกไป
เพราะบอกว่า ในห้องน่ากลัว อยู่ไม่ได้ บางคนบอกเห็นชายแก่ถือไม้เท้าอยู่ในห้อง จนเหลือทีมงาน แค่ 7 คน ด้วยความเป็นคน
ไม่ค่อยเชื่อแล้วก็ไม่คิดอะไร ก็เลยยังอยู่ ต่างคนก็ต่างทำงานกันไป จนช่วงใกล้วันกีฬา(ปีแรกที่เราเป็นประธาน) จะมีเด็กอยู่ซ้อมกีฬา
กันยันมืด เราต้องคอยตรวจดูให้ทุกคน กลับก่อน 1 ทุ่มด้วยความที่เราขับมอร์ไซต์ไปเรียนเลยอยู่ดูเด็กกับอาจารย์ที่ดูแลสถานที่
และทีมงาน รวมกัน 3 คน ส่วนคนที่เหลือให้กลับบ้านเพราะส่วนใหญ่เป็นผญ
พอให้เด็กกลับกันหมดเราลืมกุญแจรถไว้ในห้องเลยเดินกลับไป ตอนไขกุญแจห้องเข้าไปก็ไม่มีอะไรนะ พอหยิบเสร็จได้ยินเสียง
ลูกบาสกระทบพื้น เลยตะโกนออกไปว่า ทุ่มนึงแล้ว กลับบ้านได้แล้ว พรุ่งนี้ค่อยซ้อมใหม่ แต่ไม่ได้หันออกไปดูนะว่าใครเล่น
เสียงเงียบไปเราก็ออกจากห้อง ปิดไฟ ล๊อกกุญแจ แล้วก็ได้ยินเสียงลูกบาสดังมาจากสนามบาสอีก เลยตะโกนไปอีกว่า กลับได้แล้ว
จะบวกลบกันหรอ (ตอนนั้นคิดว่าเป็นรุ่นน้อง)
ก็ยังได้ยินเสียงบาสอีกเลยเดินไปที่สนามแล้วก็โทรบอกอาจารย์ที่อยู่หน้าประตูวิทลัยฯให้เข้ามาด้วย มีเด็กไม่ยอมกลับ
พอไปถึงสนามไม่มีใครเลย แต่ มีลูกบาสกลิ้งอยู่ในสนาม เหมือนพึ่งถูกชู๊ดแล้วกระดอนอยู่บนพื้น เราก็คิดว่า รุ่นน้องมันจะแกล้งก็เลย
ตะโกนไปว่า จะอยู่ในนี้ก็เชิญ อาจารย์ก็มาพอดี เลยช่วยกันดูว่าเด็กไปซ่อนที่ไหนหรือป่าว สรุปก็ไม่มีเลยคิดว่าน่าจะวิ่งออกไปแล้ว
เราก็ลาอาจารย์แล้วก็ขับรถ กลับบ้านไป
พอมาอีกวันนึงเราก็ทำหน้าที่เหมือนเดิม (ทำจนกว่างานกีฬาสีจะจบ) คราวนี้เราไม่ได้ยินเสียงบาสก็คิดว่า มันน่าจะเข็ดไปเมื่อวาน
พอทุ่มนึงคนออกหมด เราก็ไปลาอาจารย์กลับบ้าน ตอนที่เราเดินไปที่รถได้ยินเสียงลูกบาส ก็เลยจะหันกลับไปด่าเพราะคิดว่าเป็น
รุ่นน้องมาแกล้ง พอหันไปจู่ๆ ไม่รู้ลูกบาสลอยมาจากไหน กระแทกเข้าหัวเราเต็มๆ โชคดีที่ตอนนั้นเราใส่หมวกกันน๊อกอยู่ พอตั้งตัวได้
เราด่าไม่ยั้งเลย จนอาจารย์วิ่งออกมาดูสรุปก็หาใครไม่เจออีก
หลังจากนั้นก็เลยให้ทีมงานมาอยู่เป็นเพื่อนเพิ่มอีก 2 คน แล้วก็ไม่มีเรื่องกับลูกบาสอีก ตอนนั้นก็ยังไม่เชื่อว่าเป็นผี คิดว่ารุ่นน้องแกล้ง
เพราะด้วยเราเรียนสายนี้เจอรุ่นน้องแสบๆทั้งนั้น เลยคิดว่าเป็นเรื่องปกติ (เพราะสนิทกันเลยแกล้งกันได้)