ผมเปิดร้านขายขนมของฝาก 2 ร้าน ขอบอกเลยว่าเหนื่อยครับ
ต้องลดราคา ต้องง้อลูกค้าหนัก ปกติไม่เคยให้ต่อก็ต้องยอม
ขายบางวันได้มากกว่าเดิม แต่รายได้เท่าเดิม เพราะต้องหั่นราคาลง ยอมตัดเนื้อ เฉือนกระดูกเพื่อให้ขายของได้และรักษาฐานลูกค้าประจำ
ลูกค้าประจำอย่างเซล์รถก็บ่นว่าปกติที่ศูนย์เคยขายรถได้เดือนละ 20 คัน ตอนนี้เหลือ 5-6 คัน บริษัทรับเหมาเคยมีงานไม่ขาด ตอนนี้ต้องไปบุกตลาดประเทศเพื่อนบ้านเพราะงานในประเทศไม่ค่อยมี เลขาโรงงานเคยสั่งของไปแจกก็หายจ้อย ยิ่งคนค้าขายเหมือนกันยิ่งไม่อยากเจอ ไม่ซื้อของไม่ว่าแต่ชอบบ่นแต่เรื่องเศรษฐกิจไม่ดี (เออ กูก็เครียด แต่ขี้เกียจฟัง)
ปกติช่วงเชงเม้งคนซื้อของไปฝากกันก็พอได้อยู่ ปีนี้แทบไม่ซื้อไปฝากกัน ซื้อกินเล็กๆน้อยๆ
บางวันก็เงี้ยบเงียบ ว้าเหว่จริงๆ
ผ่านไตรมาสแรกกันไปแล้ว ค้าขายเป็นยังไงกันบ้างครับ?
ต้องลดราคา ต้องง้อลูกค้าหนัก ปกติไม่เคยให้ต่อก็ต้องยอม
ขายบางวันได้มากกว่าเดิม แต่รายได้เท่าเดิม เพราะต้องหั่นราคาลง ยอมตัดเนื้อ เฉือนกระดูกเพื่อให้ขายของได้และรักษาฐานลูกค้าประจำ
ลูกค้าประจำอย่างเซล์รถก็บ่นว่าปกติที่ศูนย์เคยขายรถได้เดือนละ 20 คัน ตอนนี้เหลือ 5-6 คัน บริษัทรับเหมาเคยมีงานไม่ขาด ตอนนี้ต้องไปบุกตลาดประเทศเพื่อนบ้านเพราะงานในประเทศไม่ค่อยมี เลขาโรงงานเคยสั่งของไปแจกก็หายจ้อย ยิ่งคนค้าขายเหมือนกันยิ่งไม่อยากเจอ ไม่ซื้อของไม่ว่าแต่ชอบบ่นแต่เรื่องเศรษฐกิจไม่ดี (เออ กูก็เครียด แต่ขี้เกียจฟัง)
ปกติช่วงเชงเม้งคนซื้อของไปฝากกันก็พอได้อยู่ ปีนี้แทบไม่ซื้อไปฝากกัน ซื้อกินเล็กๆน้อยๆ
บางวันก็เงี้ยบเงียบ ว้าเหว่จริงๆ