คือเรากับแฟนคบกันมาเกือบจะ 3 ปีแล้วค่ะ แฟนเราอายุน้อยกว่าเรา3ปี เจอกันตอนทำงานรู้จักกันมาก่อนสนิทกันมาก่อนจนสุดท้ายก็ได้ลองมาคบกันค่ะ
ก่อนหน้าที่จะคบกันแฟนเราเป็นคนที่ชอบเล่นเกมส์มาก เค้าเคยมีแฟนจากในเกมส์หลายคนแต่เราเป็นคนที่เจอกันจากโลกภายนอก คือเราไม่เล่นเกมส์ค่ะ พอเราได้คบกันเราเป็นคนแรกของแฟน ที่ได้มาอยู่บ้านแฟนเขาไม่เคยพาใครมาบ้านเลย(เนื่องจากพ่อแม่เค้าค่อนข้างห่วงเค้าอยากให้ บวช หรือเกณทหารก่อน ถึงจะให้มีแฟน) ก็คือเราเป็นคนแรกของเขาที่ใช้ชีวิตอยู่กินกันตัวติดกันตลอดเวลา ซึ่งคนก่อนๆที่เค้าเคยคบจากเกมส์ส่วนมากจะคุยทางเฟสสะส่วนใหญ่ มีนัดเจอบ้างเฉพาะบางคน เค้ามีโลกส่วนตัวสูง ในส่วนนิสัยของเค้าก็โอเค เรื่องความใส่ใจ ความเป็นห่วง ทำกับข้าวให้เรากินตลอด ไม่เคยรังเกียจอะไรเรา เค้าสามารถเข้ากับครอบครัวเราได้ดี เป็นคนมีน้ำใจช่วยเหลือคนอื่นๆอยู่บ่อยๆ เงินเดือนออกก็โอนให้เราหมด พ่อแม่ของเค้า เค้าก็ดูแลดีทำงานมีเงินก็ส่งให้บ้าง เป็นคนที่น่ารักคนนึงเลย แต่มันมีเหตุการณ์นึง ซึ่งเรารู้ตัวดีว่าเราเป็นคนผิด เป็นช่วงที่เราออกงานกันทั้งคู่เลยตัดสินใจกลับมาขายของที่ต่างจังหวัดบ้านเราเอง ขายไปก็รู้สึกว่าเศรษฐกิจมันไม่ดีด้วย แล้วเค้าก็ชอบบ่นว่าเค้าเหนื่อย เพราะไม่ค่อยได้หยุดถ้าหยุดก็กลัวเงินไม่พอ อยากกินอะไรก็ไม่ค่อยได้กิน เราทะเลาะกันจนเราโมโหบอกให้เค้ากลลับกรุงเทพ คืนนั้นเค้าตัดสินใจกลับทันทีเก็บของไปหมด เราตัดสินใจเลิกกันไปได้ประมาณ 1 อาทิตย์ เรารู้สึกว่าเราทำผิดมากๆแล้วก็รู้ตัวว่ารักเค้ามาก เราก็ตัดสินใจตามไปง้อ มีเวลาว่างก็จะขับรถไปหาจากบ้านต่างจังหวัดไปกรุงเทพ อยู่บ่อยๆจนเค้ายอมดีด้วยแต่เค้าก็บอกเราว่ามันคงไม่เหมือนเดิม100% นะ เราก็เข้าใจ เราก็พยามปรับนิสัยให้ดีขึ้น พยายามไม่งี่เง่า แล้วเค้าเป็นคนไม่ค่อยชอบคุยแชท ทักไปมากๆก็จะรำคาญ เวลาคุยแชทกันก็จะเหมือนแค่ ถาม-ตอบ กันเป็นเรื่องๆแล้วก็จบ มีเรื่องถามอะไรก็ทักไปใหม่ ส่วนนี้เราก็พยายามเข้าใจเพราะเค้าเป็นแบบนี้นานแล้ว ในตอนนี้ก็คือเราแยกกันอยู่เรายังขายของ ส่วนเค้าไปทำงานกรุงเทพ ความห่างไกลมันทำให้เราคิดมาก มากๆ
ส่วนตัวเราอดีตเคยมีแฟนคบกันมา 8 ปี เลิกกันเพราะนิสัยผู้ชาย เราเป็นคนค่อนข้างงี่เง่า และเอาแต่ใจมากๆ แฟนเก่าเราจะเป็นฝ่ายยอมเราทุกครั้งที่เรางี่เง่า เราเลยคิดว่าความคิดมากความน้อยใจที่เกิดขึ้นอาจจะเกิดจากการที่เราเคยเป็นคนชนะตลอด แฟนคนปัจจุบันเราเค้าเป็นคนที่ไม่ค่อยง้อเราเลย ถ้าไม่ผิดก็คือจะไม่สนใจเลย ถ้าเรางอนนิดนึงเรื่องเล็กน้อยก็ไม่ได้เค้าไม่สนใจไม่ง้อ กลายเป็นว่าเราจะงอนอะไร เรางอนไม่ได้เก็บไว้ในใจตลอดเพราะรู้ว่าพูดไปทำหน้าบึ้งไปเค้าก็ไม่สนใจเพราะเค้าจะคิดว่าไร้สาระ เรื่องเล็กน้อย ตลอดเวลาที่คบกันเลยไม่ค่อยทะเลาะกันค่ะทะเลาะกันน้อยมากๆเพราะเรารู้ว่าถ้าเราไปงี่เง่าใส่เค้าก็ไม่สนใจ เลยเป็นอะไรก็ต้องเก็บไว้ถามว่าอึดอัดไหมก็มีบ้างแต่ถ้าเราไม่ไหวเราจะพูดไปเลย พอไม่ได้อยู่ด้วยกันความที่เค้าไม่ชอบคุยแชท เราก็เหมือนจะไม่ค่อยคุยกันเหมือนตอนอยู่กทม.ตัวติดกันตลอดไปไหนไปด้วยกันคุยกันทุกเรื่อง เราเกิดความน้อยใจค่ะที่เค้าไม่ค่อยทักถามอะไรเราบ้าง เราก็เข้าใจในส่วนที่เค้าทำงานเค้าก็บอกบ่อยๆว่าเค้าเหนื่อยนะ เวลาไม่ค่อยมีนะ ล่าสุดเราก็คิดมากเพราะเราลงสตอรี่เศร้าๆเหนื่อยๆเค้ามาดูมากดใจ แต่เค้าไม่ถามเราเลยว่าเราเป็นอะไรไหม กลับดกดใจผ่านไปเฉยๆซึ่งเราน้อยใจ เราเคยเห็นโพสคนเก่าของเค้าแค่เค้าส่งสติ๊กเกอร์หน้าบึ้ง เค้าก็ถามแล้วเป็นอะไร แต่กับเราเค้าไม่ถามเลย แล้วจะมีแฟนเก่าเค้าคนนึงที่เหมือนว่าเค้าจะค่อนข้างรักมากในตอนนั้น เค้าดูยอมทุกอย่าง ยอมง้อ ยอมเป็นตัวเลือกให้เขา แต่กับเราแค่เราหน้าบึ้งจะงอน เค้าก็เตรียมจะว่าเราไร้สาระแล้ว เรากลับเป็นฝ่ายที่ต้องยอมเค้าทุกอย่างโดยที่เราไม่เคยยอมใครเลย 🥹 ถ้าเรางอนไม่ยอมก็จะเกิดทะเลาะเกิดว่าเรางี่เง่า บางทีเราแกล้งพูดไม่ลงสตอรี่เลย กลัวใครเห็นหรอ เค้าก็บอกไม่กลัวแต่เค้าไม่หล่อ เราเลยแกล้งประชดไปว่าหรือเราอ้วนเธอเลยอายไม่อยากลง เราไม่เคยอายที่เค้าไม่หล่อเค้าอ้วนเราก็รักเพราะเราชอบอ้วนๆ และเค้าก็ไม่เข้าใจค่ะที่เราประชดไปแบบนั้นว่าเราอยากให้ลง เข้าไม่เข้าใจว่าเราต้องการแบบนี้ หรืออาจะเป็นเพราะเค้าไม่เคยมีแฟนที่อยู่กินกันมาก่อนเลยไม่ค่อยสนใจอะไรเท่าไหร่ แต่เรารักเค้าที่เค้าดูแลเราดีมากแบบที่เราไม่เคยได้รับจากใครเลยจริงๆ เราไม่อยากเลิกอยากอยู่กับเค้าไปตลอดอยากให้เค้ากลับมาอยู่ด้วยกัน แต่เค้าไม่อยากมาแล้วเพราะเราเคยบอกให้เค้ากลับกทม.ตอนที่ทะเลาะกัน แต่เรารู้ตัวแล้วว่าเราทำผิดเราไม่ควรไล่เค้าซึ่งมันแย่มากๆในสิ่งที่เราทำ แต่เราคิดว่าเราอยากให้เค้ากลับมาอยู่กับเราที่ต่างจังหวัดหางานทำที่นี่ก็ได้ไว้เศรษฐกิจดีค่อยมาหาธุรกิจทำกันใหม่ เราสัญญากับตัวเองว่าถ้าเค้ากลับมาเราจะไม่พูดไม่ดีใส่เค้า มีอะไรก็จะคุยกันตรงๆ แต่มันยากมากๆในการที่เค้าจะกลับมาเพราะเราทำลายความรู้สึกเค้าไปแล้ว เราเลยยอมที่จะอยู่ห่างกันไปก่อนยังคุยกันปกติรักกันเหมือนเดิมแต่แค่ว่าเวลาเราน้อยใจอะไรหรือต้องการอะไรเค้าไม่เคยเข้าใจในสิ่งที่เราต้องการจะสื่อถึง เราอยากงอนอยากงอแงก็ไม่ได้ เค้าจะชอบบอกว่าเราบ้าป่าว คือเราอยากจะงอนอยากน้อยใจแล้วเค้าสนใจเราบ้าง เราไม่อยากเลิกเพราะเค้าดูแลเราดีจริงๆ แต่ติดตรงที่เค้าไม่ค่อยสนใจ ไม่ค่อยเข้าใจเวลาเราจะงอน พออยู่ห่างกันมันยากที่จะเข้าใจจริงๆ เราไม่อยากเลิกกับเค้าเราควรจัดการกับความรู้สึกแบบนี้ยังไงดีคะ
แฟนง้อไม่เก่ง ไม่ค่อยเข้าใจที่เราจะสื่อถึงทำไงดีคะ ขอกำลังใจหน่อยค่ะ
ก่อนหน้าที่จะคบกันแฟนเราเป็นคนที่ชอบเล่นเกมส์มาก เค้าเคยมีแฟนจากในเกมส์หลายคนแต่เราเป็นคนที่เจอกันจากโลกภายนอก คือเราไม่เล่นเกมส์ค่ะ พอเราได้คบกันเราเป็นคนแรกของแฟน ที่ได้มาอยู่บ้านแฟนเขาไม่เคยพาใครมาบ้านเลย(เนื่องจากพ่อแม่เค้าค่อนข้างห่วงเค้าอยากให้ บวช หรือเกณทหารก่อน ถึงจะให้มีแฟน) ก็คือเราเป็นคนแรกของเขาที่ใช้ชีวิตอยู่กินกันตัวติดกันตลอดเวลา ซึ่งคนก่อนๆที่เค้าเคยคบจากเกมส์ส่วนมากจะคุยทางเฟสสะส่วนใหญ่ มีนัดเจอบ้างเฉพาะบางคน เค้ามีโลกส่วนตัวสูง ในส่วนนิสัยของเค้าก็โอเค เรื่องความใส่ใจ ความเป็นห่วง ทำกับข้าวให้เรากินตลอด ไม่เคยรังเกียจอะไรเรา เค้าสามารถเข้ากับครอบครัวเราได้ดี เป็นคนมีน้ำใจช่วยเหลือคนอื่นๆอยู่บ่อยๆ เงินเดือนออกก็โอนให้เราหมด พ่อแม่ของเค้า เค้าก็ดูแลดีทำงานมีเงินก็ส่งให้บ้าง เป็นคนที่น่ารักคนนึงเลย แต่มันมีเหตุการณ์นึง ซึ่งเรารู้ตัวดีว่าเราเป็นคนผิด เป็นช่วงที่เราออกงานกันทั้งคู่เลยตัดสินใจกลับมาขายของที่ต่างจังหวัดบ้านเราเอง ขายไปก็รู้สึกว่าเศรษฐกิจมันไม่ดีด้วย แล้วเค้าก็ชอบบ่นว่าเค้าเหนื่อย เพราะไม่ค่อยได้หยุดถ้าหยุดก็กลัวเงินไม่พอ อยากกินอะไรก็ไม่ค่อยได้กิน เราทะเลาะกันจนเราโมโหบอกให้เค้ากลลับกรุงเทพ คืนนั้นเค้าตัดสินใจกลับทันทีเก็บของไปหมด เราตัดสินใจเลิกกันไปได้ประมาณ 1 อาทิตย์ เรารู้สึกว่าเราทำผิดมากๆแล้วก็รู้ตัวว่ารักเค้ามาก เราก็ตัดสินใจตามไปง้อ มีเวลาว่างก็จะขับรถไปหาจากบ้านต่างจังหวัดไปกรุงเทพ อยู่บ่อยๆจนเค้ายอมดีด้วยแต่เค้าก็บอกเราว่ามันคงไม่เหมือนเดิม100% นะ เราก็เข้าใจ เราก็พยามปรับนิสัยให้ดีขึ้น พยายามไม่งี่เง่า แล้วเค้าเป็นคนไม่ค่อยชอบคุยแชท ทักไปมากๆก็จะรำคาญ เวลาคุยแชทกันก็จะเหมือนแค่ ถาม-ตอบ กันเป็นเรื่องๆแล้วก็จบ มีเรื่องถามอะไรก็ทักไปใหม่ ส่วนนี้เราก็พยายามเข้าใจเพราะเค้าเป็นแบบนี้นานแล้ว ในตอนนี้ก็คือเราแยกกันอยู่เรายังขายของ ส่วนเค้าไปทำงานกรุงเทพ ความห่างไกลมันทำให้เราคิดมาก มากๆ
ส่วนตัวเราอดีตเคยมีแฟนคบกันมา 8 ปี เลิกกันเพราะนิสัยผู้ชาย เราเป็นคนค่อนข้างงี่เง่า และเอาแต่ใจมากๆ แฟนเก่าเราจะเป็นฝ่ายยอมเราทุกครั้งที่เรางี่เง่า เราเลยคิดว่าความคิดมากความน้อยใจที่เกิดขึ้นอาจจะเกิดจากการที่เราเคยเป็นคนชนะตลอด แฟนคนปัจจุบันเราเค้าเป็นคนที่ไม่ค่อยง้อเราเลย ถ้าไม่ผิดก็คือจะไม่สนใจเลย ถ้าเรางอนนิดนึงเรื่องเล็กน้อยก็ไม่ได้เค้าไม่สนใจไม่ง้อ กลายเป็นว่าเราจะงอนอะไร เรางอนไม่ได้เก็บไว้ในใจตลอดเพราะรู้ว่าพูดไปทำหน้าบึ้งไปเค้าก็ไม่สนใจเพราะเค้าจะคิดว่าไร้สาระ เรื่องเล็กน้อย ตลอดเวลาที่คบกันเลยไม่ค่อยทะเลาะกันค่ะทะเลาะกันน้อยมากๆเพราะเรารู้ว่าถ้าเราไปงี่เง่าใส่เค้าก็ไม่สนใจ เลยเป็นอะไรก็ต้องเก็บไว้ถามว่าอึดอัดไหมก็มีบ้างแต่ถ้าเราไม่ไหวเราจะพูดไปเลย พอไม่ได้อยู่ด้วยกันความที่เค้าไม่ชอบคุยแชท เราก็เหมือนจะไม่ค่อยคุยกันเหมือนตอนอยู่กทม.ตัวติดกันตลอดไปไหนไปด้วยกันคุยกันทุกเรื่อง เราเกิดความน้อยใจค่ะที่เค้าไม่ค่อยทักถามอะไรเราบ้าง เราก็เข้าใจในส่วนที่เค้าทำงานเค้าก็บอกบ่อยๆว่าเค้าเหนื่อยนะ เวลาไม่ค่อยมีนะ ล่าสุดเราก็คิดมากเพราะเราลงสตอรี่เศร้าๆเหนื่อยๆเค้ามาดูมากดใจ แต่เค้าไม่ถามเราเลยว่าเราเป็นอะไรไหม กลับดกดใจผ่านไปเฉยๆซึ่งเราน้อยใจ เราเคยเห็นโพสคนเก่าของเค้าแค่เค้าส่งสติ๊กเกอร์หน้าบึ้ง เค้าก็ถามแล้วเป็นอะไร แต่กับเราเค้าไม่ถามเลย แล้วจะมีแฟนเก่าเค้าคนนึงที่เหมือนว่าเค้าจะค่อนข้างรักมากในตอนนั้น เค้าดูยอมทุกอย่าง ยอมง้อ ยอมเป็นตัวเลือกให้เขา แต่กับเราแค่เราหน้าบึ้งจะงอน เค้าก็เตรียมจะว่าเราไร้สาระแล้ว เรากลับเป็นฝ่ายที่ต้องยอมเค้าทุกอย่างโดยที่เราไม่เคยยอมใครเลย 🥹 ถ้าเรางอนไม่ยอมก็จะเกิดทะเลาะเกิดว่าเรางี่เง่า บางทีเราแกล้งพูดไม่ลงสตอรี่เลย กลัวใครเห็นหรอ เค้าก็บอกไม่กลัวแต่เค้าไม่หล่อ เราเลยแกล้งประชดไปว่าหรือเราอ้วนเธอเลยอายไม่อยากลง เราไม่เคยอายที่เค้าไม่หล่อเค้าอ้วนเราก็รักเพราะเราชอบอ้วนๆ และเค้าก็ไม่เข้าใจค่ะที่เราประชดไปแบบนั้นว่าเราอยากให้ลง เข้าไม่เข้าใจว่าเราต้องการแบบนี้ หรืออาจะเป็นเพราะเค้าไม่เคยมีแฟนที่อยู่กินกันมาก่อนเลยไม่ค่อยสนใจอะไรเท่าไหร่ แต่เรารักเค้าที่เค้าดูแลเราดีมากแบบที่เราไม่เคยได้รับจากใครเลยจริงๆ เราไม่อยากเลิกอยากอยู่กับเค้าไปตลอดอยากให้เค้ากลับมาอยู่ด้วยกัน แต่เค้าไม่อยากมาแล้วเพราะเราเคยบอกให้เค้ากลับกทม.ตอนที่ทะเลาะกัน แต่เรารู้ตัวแล้วว่าเราทำผิดเราไม่ควรไล่เค้าซึ่งมันแย่มากๆในสิ่งที่เราทำ แต่เราคิดว่าเราอยากให้เค้ากลับมาอยู่กับเราที่ต่างจังหวัดหางานทำที่นี่ก็ได้ไว้เศรษฐกิจดีค่อยมาหาธุรกิจทำกันใหม่ เราสัญญากับตัวเองว่าถ้าเค้ากลับมาเราจะไม่พูดไม่ดีใส่เค้า มีอะไรก็จะคุยกันตรงๆ แต่มันยากมากๆในการที่เค้าจะกลับมาเพราะเราทำลายความรู้สึกเค้าไปแล้ว เราเลยยอมที่จะอยู่ห่างกันไปก่อนยังคุยกันปกติรักกันเหมือนเดิมแต่แค่ว่าเวลาเราน้อยใจอะไรหรือต้องการอะไรเค้าไม่เคยเข้าใจในสิ่งที่เราต้องการจะสื่อถึง เราอยากงอนอยากงอแงก็ไม่ได้ เค้าจะชอบบอกว่าเราบ้าป่าว คือเราอยากจะงอนอยากน้อยใจแล้วเค้าสนใจเราบ้าง เราไม่อยากเลิกเพราะเค้าดูแลเราดีจริงๆ แต่ติดตรงที่เค้าไม่ค่อยสนใจ ไม่ค่อยเข้าใจเวลาเราจะงอน พออยู่ห่างกันมันยากที่จะเข้าใจจริงๆ เราไม่อยากเลิกกับเค้าเราควรจัดการกับความรู้สึกแบบนี้ยังไงดีคะ