เกริ่นก่อนนะครับ ผมเป็นคน กทม ชีวิตวัยรุ่นค่อนข้างเกเร มีเรื่องชกต่อย ไปทั่วๆ จนถูกตำรวจจับตอนอายุได้17ย่าง18 อยู่สถาณพินิจได้1ปี6เดือน
ออกมาก็เกือบๆ20 ชิวิตตอนอยุ่ในนั้นทำให้คิดอะใรได้หลายๆอย่าง ที่ผ่านมาทำตัวเกเร เรียนไม่จบ แถมโดนจับ ลำบากแม่ ต้องคอยมาเยี่ยม ส่งเสีย
ทั้งๆที่ค่อนข้างมีอายุ ก็เลยบอกแม่ไปว่าออกมาจะทำตัวไหม่ พอออกมาได้ ก็ทำตัวไหม่จริงๆ มีโอกาศได้ไปทำงานที่ระยอง เป็นพนักงาน เงินเดือนประมาณ
7พันบาท สมัย 7ปีที่แล้ว ถือว่าค่อนข้างเยอะ +ค่าโอทีค่าอะใรหลายๆอย่าง เรียกว่าอยู่สบายมีเงินเหลือส่งกลับบ้าน ปัญหามันเกิดตอนที่โรงงานจัดไปเที่ยว ผมไปเจอกับแฟน ที่เป็นนักศึกษาฝึกงาน อยุ่ที่นั้น คบกันได้ไม่นาน ไม่น่าจะถึงเดือน ก็มีอะใรกัน พ่อแม่ฝ่ายหญิงรู้เรื่อง ก็บอกให้มาทำให้มันถูกต้อง ผมก็ให้แม่ไปคุยผูกข้อมือ เสียสินสอดไป ก็มาอยู่ด้วยกัน แฟนเรียนผมทำงาน ส่งเสียจนแฟนจบ ปวชปี3 ก้ออกมาทำงานช่วยกันๆ ชีวิตกำลังไปได้ดี หรือ ไม่ดี อันนี้ผมก็ไม่รู้ สมัยนั้นผมทำงานเข้ากะ เช้า 8โมง เลิก2ทุ่ม ดึก เข้า2ทุ่มเลิก8โมง แฟนผม เข้า8โมงเลิก5โมง มันส่อแววมาตั้งแต่นั้นแล้วมั้ง ผมมานั่งคิดย้อนไป คงเป็นที่เราโง่เองที่เชื่อใจ สมัยนั้นเช่าห้องอยู่แถวๆโรงงานแฟน พวกห้องข้างๆ ไม่มี ทีวีก็มาอาศัยดู เคยเลิกงานกลับมาเจอ แฟนอยู่กับผู้ชายในห้อง 2คน ปิดห้อง ผมเปิดไปเจอ ผู้ชายคนนั้นผมก็รุ้จักนะ เป็นเพื่อนห้องแแถวเดียวกัน มันบอกว่ามาขอดูทีวี ผมเองก็ไม่ติดใจอะใร ก็บอกมันไปเวลาผมไม่อยู่ห้ามเข้ามาห้อง ก็ผ่านๆไป พออยู่ๆกันไปแฟนผมท้อง ผมเลยบอกกับแม่ผม แม่บอกว่า ให้กลับมาบวชให้เรียบร้อย ตอนนั้นเกณฑ์ทห่รไปแล้ว ก็เหลือเรื่องบวช ก็คิดว่ากลับไปบวชให้แม่ ซักเดือนไม่น่ามีปัญหา ก็เลยออกจากงานกลับมาบวช ส่วนแฟนก็ให้ออกจากงาน มาอยู่บ้านแม่ผม พอเสร็จเรื่องงานบวชไม่นาน เธอก็ขอกลับไปอยู่ที่ระยอง บ้านเช่าที่เดิม สมัยนั้น พวกเฟส ไลน์ อินเตอร์เน็ตพวกนี้ยังไม่มี เน็ตยังไม่ทั่วถึงขนาดนี้ จำได้ว่ามือถือสมัยนั้นเวลาต่อเน็ตยังต้องใช้เป็นพวก GPRS/EDGE อะใรพวกนี้ละมั้ง พอผมบวชมือถือก็ไม่ได้ใช้ เลยขาดการติดต่อไป แต่ที่รู้ๆตอนนั้นแฟนบอกท้องน่าจะได้ประมาณ2เดือน ผมมาบวช1เดือน พอสึกออกไป ก็กลับไปที่ระยองหาเธอ จำภาพได้ติดตา ขวดเบียร์ กางเกงใน เสื้อผ้า กองเต็มไปหมด เธอไม่ทำอะใรเลยอยู่เน่าๆห้องเหม็นๆแบบนั้น เงินที่ทำงานเก็บร่วมกันมาว่าจะใว้ใช้ตอนคลอดลูก ผมกลับไปไม่เหลือ จำได้ว่าเหลือไม่กี่พัน เรื่องเงินตัดไป ผมก็บ่นๆ ไปตามประสา สุดท้ายก็จบไป ปัญหามันเกิดตรงยายเจ้าของห้องเช่า มาบอกเพราะผมค่อนข้างสนิทกับยาย ยายเล่าให้ฟังว่าตอนผมไปบวช แฟนพาผู้ชายมาประมาณ 3คน มาอยู่ๆแล้วเช้ามึดก็ออกไป ทั้งๆที่ท้อง ผมก็ไปเค้นถามความจริง สุดท้ายก็ยอมรับออกมา ผมก็ถึงเข่าอ่อนไป รู้ก็รู้ว่าท้องไม่คิดว่าจะมีแบบนี้ได้อีก แต่ก็อีกแหละ เด็กในท้องมันไม่เกี่ยวอะใร ยังไม่ทันจะเกิด ก็จะต้องขาดพ่อหรือขาดแม่ละ ผมรู้ดีปัญหาตรงนี้ เพราะพ่อผมก็ทิ้งไปตั้งแต่เด็กเหมือนกัน เวลาเลิกเรียน เพื่อนมีพ่อ มีแม่ มารับบางที วันพ่อ จัดงาน เรียงความอะใร มันก็มีแอบคิด เลยยกโทษให้ไปไม่อยากให้ปัญหามันเกิด กับลูกผม เลยตัดสินใจ งานก็ไม่ได้ทำทั้งคู่ ก็บอกแม่ว่าแฟนท้อง แต่ไม่ได้เล่ารายละเอียดเรื่องที่เธอทำ กลัวแม่รับไม่ได้ แล้วมีปัญหากัน สรุปแม่ให้กลับมาอยู่บ้าน หางานทำแถวบ้าน ผมก็กลับมาช่วยแม่ ปล่อยเงินกู้ บ้าง ปล่อยเองบ้าง ขอเงินแม่ไปหุ้นทำโต๊ะสนุ๊กกับเพื่อน ก็พอมีเงินเก็บ ส่งเสียให้ทางบ้านแฟน บ้านแฟนไม่ค่อยมีเงิน แม่เย็บผ้าอยู่บ้าน พ่อเลี้ยง รับจ้างไปวันๆ วันไหนไม่มีคนจ้างก็ไม่ได้ไปทำ เรื่องค่าเช้าบ้าน เรื่องค่า ใช้จ่ายน้องเขาไป โรงเรียน ก็มาขอทางแฟนผม แฟนก็ต้องมาขอผม ก็ให้ๆไป ส่งๆไปเรื่อย พอผมประสบอุบัติเหตุทางรถ เป็นอัมพาฒช่วงล่าง ตอนแฟนท้องได้8เดือน จำได้ดี เพราะผมนอน รพ ประมาณ เดือนกว่าๆ แฟนคลอด เสรจอะใรเสร็จ กลับไปอยู่บ้านผม แล้วผมออกจาก รพ ก็กลับมาอยู่บ้าน ขายโต๊ะสนุ๊กให้เพื่อนไป ขายอะใรไปได้มาแสนกว่าๆ แม่ให้เก็บใว้ใช้จ่าย ผมก็เก็บใว้ในบัญชีบัตรอยู่ที่แฟน กะว่าจะเก็บใว้ให้ลูกใช้ตอนเข้า รร พอลูก6เดือนได้มั้ง เธอหอมลูกหนีไปตามคำยุของแม่เธอ ที่บอกให้เธอไปหาผัวฝรั่งแถวบ้าน เอาเงินไปด้วย กดไปหมด อยากมาอยู่กับคนพิการแบบผม ชีวิตมันเหมืนวูปไป ทุกทีเช้าตอนตื่นต้องเจอหน้าลูก คอยป้อนข้าว เล่นกับลูก พอเธอพาหนีไป ทุกอย่างมันจบหมด จนคิดฆ่าตัวตาย ไม่อยากอยู่ เหมือนมันหมดทุกอย่าง จำได้ว่าฉีดไบก้อนเข้าปาก เพราะอยู่ไกล้มือสุดละ ฉีดไปนอนอ้วกแต่อ้วกไม่ออกเสียงดังจนแม่ขึ้นมาเจอ เอาใข่ตอกใส่ปากอ้วกออกมา มันก้ดีขึ้น จำได้ว่าแม่ร้องไห้เยอะมาก สอนอะใรหลายๆอย่าง บอกอย่าให้คนแบบนี้มาทำลายชีวิตเรา ถ้าผมตายไป ลูกผมมันจะมีชีวิตยังใง ในเมื่อแม่มันเป็นแบบนั้น ครอบครัวมันเป็นแบบนั้น อยากให้ลูกโตมาเป็นแบบแม่มันหรอ อยู่คอยเป็นเสาหลักให้ตอนมันโตดีกว่า คำนี้ๆทำให้ผมเลิกคิดเรื่องนั้นไป แต่มันก็ทนไม่ไหวอยู่ดี ก็เลยให้น้องเอากีตาร์ไปจำนำ เอาเกมเพล2ไปจำนำ ได้เงินมาประมาณ3500 แอบเหมาแท็กซี่ไปกับน้อง2คนไม่กล้าบอกแม่ ตอนไปถึง จำได้ดี แม่แฟนใล่เราอย่างกับหมา เรียกคนแถวบ้านมาไล่ เรียกตำรวจมา ไม่ยอมให้เจอลูกผมเลย เจ็บใจก็เจ๊บใจ แค้นก็แค้น ส่งเสียให้มาตั้งเยอะสุดท้ายมาทำกับผมแบบนี้ สุดท้ายก็ต้องกลับทั้งๆที่ยังไม่ได้เจอหน้าลูกผมเลย กลับมาน้องไปเล่าให้แม่ผมฟังอีก โดนสวดยับจำได้ดี55+ จนเวลาผ่านไปไม่น่าจะถึง2เดือน เธอติดต่อกลับมา บอกจะพาลูกกลับมาอยู่ด้วย อยู่นี่ลูกไม่ค่อยมีอะใรกิน เพราะแฟนทำงานไม่ได้ แม่แฟนไม่เลี้ยง ผมก็ไปรับกับมา วินาทีแรก ที่เจอ อยากอุ้มอยากกอด แต่ลุกก้ร้องไม่เข้าไกล้ มันจี๊ดจริงๆ แต่ก็ดีใจได้ลูกกลับมา พอเช้าวันรุ่งขึ้น เธอก็หนีไป พร้อมเงินผมอีก พันกว่าบาทที่ค่อยเก็บใว้ ทิ้งใว้ให้อย่างเดียวคือลูก ผมก็เลี้ยงมาเอง ป้อนข้าว อาบน้ำ ใล่จับ ก็อยู่บนรถเข็นผมนี่แหละ นึกย้อนกลับไปก็สนุกดี ทุกวันนี้แฟนไม่เคยคิดที่จะติดต่อกลับมา เบอร์มือถือผมไม่เคยเปลี่ยน เวลลูกถามก็ไม่รู้จะตอบยังใง เวลามีงานวันแม่ ให้แม่ไปงานอะใรพวกนี้ ผมก็จุกได้แต่เงียบๆ ผมเคยติดต่อไปเรื่องให้มาพาลูกเข้า โรงเรียน ก็ไม่มา โทรไปเบอร์ร้านที่เธอทำงานผู้จัดการรับสาย ผมก็เล่าๆเรื่องราวทั้งหมดให้ฟังไป เขาก็บอก เธอคงไม่มา เพราะว่าโดนผัวซ้อม ผัวขนของหนี เพราะจับได้ว่าแอบไปนอนกับนักดนตรี อีกครั้งเคยโทรไปเรื่องค่าเทอมลูก เพราะผมหมุนเงินไม่ทัน ตอนนั้นลูกผมเรียนเอกชน เพราะติดปัญหาเรื่องรถรับส่ง+กับน้องชายผมเรียนที่นั้น เลยให้ลูกไปเรียน สุดท้ายเรียนได้เทอมเดียว ผมหาค่าเทอมไม่ทันจริงๆ แม่ก็ช็อต เพราะค่าใช้จ่ายผมค่อนข้างเยอะ ค่ากิน ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าแพรมเพริส ต้องใช้ตลอด เลยโทรไปบอกให้ออกค่าเทอมให้ลูกก่อนเพราะลูกไม่ได้สอบ เธอรับปากจะหาให้ สุดท้ายปิดเบอร์หนี เปลี่ยนเบอร์ไปเลย ทุกวันนี้ติดต่อไม่ได้ละ ลูกผมต้องหยุดเรียนไป1ปี ทุกวันนี้มาเรียน รร วัดแถวบ้านละ จ้าง วินมอไซค์รับส่งเอา ตัวผมเอง ก็หารายได้ได้เองไม่เดือดร้อนแม่ มีรายได้ วันนุงประมาณ 500-1000 บาท อาจเป็นอาชีพที่ไม่ค่อยดีนัก แต่ก็ไม่ได้ทำใครเดือดร้อน ไม่ผิดกฎหมาย ได้มาแบบนี้ จนลูกผม ป1ขึ้นป2 ปีนี้ละ ประมาณ 6ปีได้ละมั้ง ทุกวันนี้มีเงินเก็บ มีเงินช่วยแม่จ่ายค่าน้ำค่าไฟ ซื้อของ ซื้อขนมให้ลูก ไม่เดือดร้อนใคร ลูกก็น่ารักเรียนเก่งช่างพูดขี้อ้อน ขยัน ไม่ต้องคอยใช้กลับมารู้หน้าที่เอง แค่นี้ภูมิใจละ ส่วนแฟนผมไม่รู้ชีวิตจะเป็นยังใง ขอให้โชคดีแล้วกัน ขอบคุณที่เอาลูกมาทิ้งใว้ให้ ทำให้ชีวิตผม รู้ว่าต้องอยู่เพื่ออะใรอยู่ไปทำใม ถ้าไม่มีลูกผมอยู่ มันอาจไม่จบลงแบบนี้ก็ได้ ปัญหาทุกอย่างที่เล่ามานั้นผมถือว่าหนักสุดในชีวิตละแต่ก็ยังผ่านมันมาได้ อยากเป็นอุทาหรณ์ ให้คนที่กำลังมีความทุกข์ปัญหารุมเร้ามีกำลังใจอยู่ต่อไปให้ได้เพื่อคนที่เรารัก
ปล. มือไหม่หัดตั้งกระทู้นะครับ ผิดพลาดประการใดขออภัย
ปล. ผมสมาชิกหมายเลข 3041051 ไอดีไหม่ ไอดีเก่าไม่รู้ทำใมตั้งโพสไม่ได้ต้องรอยืนยันเลยสมัครไหม่
ขอบคุณที่ทิ้งกัน ทำให้รู้ว่าปัญหาทุกอย่างถ้าก้าวข้ามมันไปได้มักสวยงามเสมอ
ออกมาก็เกือบๆ20 ชิวิตตอนอยุ่ในนั้นทำให้คิดอะใรได้หลายๆอย่าง ที่ผ่านมาทำตัวเกเร เรียนไม่จบ แถมโดนจับ ลำบากแม่ ต้องคอยมาเยี่ยม ส่งเสีย
ทั้งๆที่ค่อนข้างมีอายุ ก็เลยบอกแม่ไปว่าออกมาจะทำตัวไหม่ พอออกมาได้ ก็ทำตัวไหม่จริงๆ มีโอกาศได้ไปทำงานที่ระยอง เป็นพนักงาน เงินเดือนประมาณ
7พันบาท สมัย 7ปีที่แล้ว ถือว่าค่อนข้างเยอะ +ค่าโอทีค่าอะใรหลายๆอย่าง เรียกว่าอยู่สบายมีเงินเหลือส่งกลับบ้าน ปัญหามันเกิดตอนที่โรงงานจัดไปเที่ยว ผมไปเจอกับแฟน ที่เป็นนักศึกษาฝึกงาน อยุ่ที่นั้น คบกันได้ไม่นาน ไม่น่าจะถึงเดือน ก็มีอะใรกัน พ่อแม่ฝ่ายหญิงรู้เรื่อง ก็บอกให้มาทำให้มันถูกต้อง ผมก็ให้แม่ไปคุยผูกข้อมือ เสียสินสอดไป ก็มาอยู่ด้วยกัน แฟนเรียนผมทำงาน ส่งเสียจนแฟนจบ ปวชปี3 ก้ออกมาทำงานช่วยกันๆ ชีวิตกำลังไปได้ดี หรือ ไม่ดี อันนี้ผมก็ไม่รู้ สมัยนั้นผมทำงานเข้ากะ เช้า 8โมง เลิก2ทุ่ม ดึก เข้า2ทุ่มเลิก8โมง แฟนผม เข้า8โมงเลิก5โมง มันส่อแววมาตั้งแต่นั้นแล้วมั้ง ผมมานั่งคิดย้อนไป คงเป็นที่เราโง่เองที่เชื่อใจ สมัยนั้นเช่าห้องอยู่แถวๆโรงงานแฟน พวกห้องข้างๆ ไม่มี ทีวีก็มาอาศัยดู เคยเลิกงานกลับมาเจอ แฟนอยู่กับผู้ชายในห้อง 2คน ปิดห้อง ผมเปิดไปเจอ ผู้ชายคนนั้นผมก็รุ้จักนะ เป็นเพื่อนห้องแแถวเดียวกัน มันบอกว่ามาขอดูทีวี ผมเองก็ไม่ติดใจอะใร ก็บอกมันไปเวลาผมไม่อยู่ห้ามเข้ามาห้อง ก็ผ่านๆไป พออยู่ๆกันไปแฟนผมท้อง ผมเลยบอกกับแม่ผม แม่บอกว่า ให้กลับมาบวชให้เรียบร้อย ตอนนั้นเกณฑ์ทห่รไปแล้ว ก็เหลือเรื่องบวช ก็คิดว่ากลับไปบวชให้แม่ ซักเดือนไม่น่ามีปัญหา ก็เลยออกจากงานกลับมาบวช ส่วนแฟนก็ให้ออกจากงาน มาอยู่บ้านแม่ผม พอเสร็จเรื่องงานบวชไม่นาน เธอก็ขอกลับไปอยู่ที่ระยอง บ้านเช่าที่เดิม สมัยนั้น พวกเฟส ไลน์ อินเตอร์เน็ตพวกนี้ยังไม่มี เน็ตยังไม่ทั่วถึงขนาดนี้ จำได้ว่ามือถือสมัยนั้นเวลาต่อเน็ตยังต้องใช้เป็นพวก GPRS/EDGE อะใรพวกนี้ละมั้ง พอผมบวชมือถือก็ไม่ได้ใช้ เลยขาดการติดต่อไป แต่ที่รู้ๆตอนนั้นแฟนบอกท้องน่าจะได้ประมาณ2เดือน ผมมาบวช1เดือน พอสึกออกไป ก็กลับไปที่ระยองหาเธอ จำภาพได้ติดตา ขวดเบียร์ กางเกงใน เสื้อผ้า กองเต็มไปหมด เธอไม่ทำอะใรเลยอยู่เน่าๆห้องเหม็นๆแบบนั้น เงินที่ทำงานเก็บร่วมกันมาว่าจะใว้ใช้ตอนคลอดลูก ผมกลับไปไม่เหลือ จำได้ว่าเหลือไม่กี่พัน เรื่องเงินตัดไป ผมก็บ่นๆ ไปตามประสา สุดท้ายก็จบไป ปัญหามันเกิดตรงยายเจ้าของห้องเช่า มาบอกเพราะผมค่อนข้างสนิทกับยาย ยายเล่าให้ฟังว่าตอนผมไปบวช แฟนพาผู้ชายมาประมาณ 3คน มาอยู่ๆแล้วเช้ามึดก็ออกไป ทั้งๆที่ท้อง ผมก็ไปเค้นถามความจริง สุดท้ายก็ยอมรับออกมา ผมก็ถึงเข่าอ่อนไป รู้ก็รู้ว่าท้องไม่คิดว่าจะมีแบบนี้ได้อีก แต่ก็อีกแหละ เด็กในท้องมันไม่เกี่ยวอะใร ยังไม่ทันจะเกิด ก็จะต้องขาดพ่อหรือขาดแม่ละ ผมรู้ดีปัญหาตรงนี้ เพราะพ่อผมก็ทิ้งไปตั้งแต่เด็กเหมือนกัน เวลาเลิกเรียน เพื่อนมีพ่อ มีแม่ มารับบางที วันพ่อ จัดงาน เรียงความอะใร มันก็มีแอบคิด เลยยกโทษให้ไปไม่อยากให้ปัญหามันเกิด กับลูกผม เลยตัดสินใจ งานก็ไม่ได้ทำทั้งคู่ ก็บอกแม่ว่าแฟนท้อง แต่ไม่ได้เล่ารายละเอียดเรื่องที่เธอทำ กลัวแม่รับไม่ได้ แล้วมีปัญหากัน สรุปแม่ให้กลับมาอยู่บ้าน หางานทำแถวบ้าน ผมก็กลับมาช่วยแม่ ปล่อยเงินกู้ บ้าง ปล่อยเองบ้าง ขอเงินแม่ไปหุ้นทำโต๊ะสนุ๊กกับเพื่อน ก็พอมีเงินเก็บ ส่งเสียให้ทางบ้านแฟน บ้านแฟนไม่ค่อยมีเงิน แม่เย็บผ้าอยู่บ้าน พ่อเลี้ยง รับจ้างไปวันๆ วันไหนไม่มีคนจ้างก็ไม่ได้ไปทำ เรื่องค่าเช้าบ้าน เรื่องค่า ใช้จ่ายน้องเขาไป โรงเรียน ก็มาขอทางแฟนผม แฟนก็ต้องมาขอผม ก็ให้ๆไป ส่งๆไปเรื่อย พอผมประสบอุบัติเหตุทางรถ เป็นอัมพาฒช่วงล่าง ตอนแฟนท้องได้8เดือน จำได้ดี เพราะผมนอน รพ ประมาณ เดือนกว่าๆ แฟนคลอด เสรจอะใรเสร็จ กลับไปอยู่บ้านผม แล้วผมออกจาก รพ ก็กลับมาอยู่บ้าน ขายโต๊ะสนุ๊กให้เพื่อนไป ขายอะใรไปได้มาแสนกว่าๆ แม่ให้เก็บใว้ใช้จ่าย ผมก็เก็บใว้ในบัญชีบัตรอยู่ที่แฟน กะว่าจะเก็บใว้ให้ลูกใช้ตอนเข้า รร พอลูก6เดือนได้มั้ง เธอหอมลูกหนีไปตามคำยุของแม่เธอ ที่บอกให้เธอไปหาผัวฝรั่งแถวบ้าน เอาเงินไปด้วย กดไปหมด อยากมาอยู่กับคนพิการแบบผม ชีวิตมันเหมืนวูปไป ทุกทีเช้าตอนตื่นต้องเจอหน้าลูก คอยป้อนข้าว เล่นกับลูก พอเธอพาหนีไป ทุกอย่างมันจบหมด จนคิดฆ่าตัวตาย ไม่อยากอยู่ เหมือนมันหมดทุกอย่าง จำได้ว่าฉีดไบก้อนเข้าปาก เพราะอยู่ไกล้มือสุดละ ฉีดไปนอนอ้วกแต่อ้วกไม่ออกเสียงดังจนแม่ขึ้นมาเจอ เอาใข่ตอกใส่ปากอ้วกออกมา มันก้ดีขึ้น จำได้ว่าแม่ร้องไห้เยอะมาก สอนอะใรหลายๆอย่าง บอกอย่าให้คนแบบนี้มาทำลายชีวิตเรา ถ้าผมตายไป ลูกผมมันจะมีชีวิตยังใง ในเมื่อแม่มันเป็นแบบนั้น ครอบครัวมันเป็นแบบนั้น อยากให้ลูกโตมาเป็นแบบแม่มันหรอ อยู่คอยเป็นเสาหลักให้ตอนมันโตดีกว่า คำนี้ๆทำให้ผมเลิกคิดเรื่องนั้นไป แต่มันก็ทนไม่ไหวอยู่ดี ก็เลยให้น้องเอากีตาร์ไปจำนำ เอาเกมเพล2ไปจำนำ ได้เงินมาประมาณ3500 แอบเหมาแท็กซี่ไปกับน้อง2คนไม่กล้าบอกแม่ ตอนไปถึง จำได้ดี แม่แฟนใล่เราอย่างกับหมา เรียกคนแถวบ้านมาไล่ เรียกตำรวจมา ไม่ยอมให้เจอลูกผมเลย เจ็บใจก็เจ๊บใจ แค้นก็แค้น ส่งเสียให้มาตั้งเยอะสุดท้ายมาทำกับผมแบบนี้ สุดท้ายก็ต้องกลับทั้งๆที่ยังไม่ได้เจอหน้าลูกผมเลย กลับมาน้องไปเล่าให้แม่ผมฟังอีก โดนสวดยับจำได้ดี55+ จนเวลาผ่านไปไม่น่าจะถึง2เดือน เธอติดต่อกลับมา บอกจะพาลูกกลับมาอยู่ด้วย อยู่นี่ลูกไม่ค่อยมีอะใรกิน เพราะแฟนทำงานไม่ได้ แม่แฟนไม่เลี้ยง ผมก็ไปรับกับมา วินาทีแรก ที่เจอ อยากอุ้มอยากกอด แต่ลุกก้ร้องไม่เข้าไกล้ มันจี๊ดจริงๆ แต่ก็ดีใจได้ลูกกลับมา พอเช้าวันรุ่งขึ้น เธอก็หนีไป พร้อมเงินผมอีก พันกว่าบาทที่ค่อยเก็บใว้ ทิ้งใว้ให้อย่างเดียวคือลูก ผมก็เลี้ยงมาเอง ป้อนข้าว อาบน้ำ ใล่จับ ก็อยู่บนรถเข็นผมนี่แหละ นึกย้อนกลับไปก็สนุกดี ทุกวันนี้แฟนไม่เคยคิดที่จะติดต่อกลับมา เบอร์มือถือผมไม่เคยเปลี่ยน เวลลูกถามก็ไม่รู้จะตอบยังใง เวลามีงานวันแม่ ให้แม่ไปงานอะใรพวกนี้ ผมก็จุกได้แต่เงียบๆ ผมเคยติดต่อไปเรื่องให้มาพาลูกเข้า โรงเรียน ก็ไม่มา โทรไปเบอร์ร้านที่เธอทำงานผู้จัดการรับสาย ผมก็เล่าๆเรื่องราวทั้งหมดให้ฟังไป เขาก็บอก เธอคงไม่มา เพราะว่าโดนผัวซ้อม ผัวขนของหนี เพราะจับได้ว่าแอบไปนอนกับนักดนตรี อีกครั้งเคยโทรไปเรื่องค่าเทอมลูก เพราะผมหมุนเงินไม่ทัน ตอนนั้นลูกผมเรียนเอกชน เพราะติดปัญหาเรื่องรถรับส่ง+กับน้องชายผมเรียนที่นั้น เลยให้ลูกไปเรียน สุดท้ายเรียนได้เทอมเดียว ผมหาค่าเทอมไม่ทันจริงๆ แม่ก็ช็อต เพราะค่าใช้จ่ายผมค่อนข้างเยอะ ค่ากิน ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าแพรมเพริส ต้องใช้ตลอด เลยโทรไปบอกให้ออกค่าเทอมให้ลูกก่อนเพราะลูกไม่ได้สอบ เธอรับปากจะหาให้ สุดท้ายปิดเบอร์หนี เปลี่ยนเบอร์ไปเลย ทุกวันนี้ติดต่อไม่ได้ละ ลูกผมต้องหยุดเรียนไป1ปี ทุกวันนี้มาเรียน รร วัดแถวบ้านละ จ้าง วินมอไซค์รับส่งเอา ตัวผมเอง ก็หารายได้ได้เองไม่เดือดร้อนแม่ มีรายได้ วันนุงประมาณ 500-1000 บาท อาจเป็นอาชีพที่ไม่ค่อยดีนัก แต่ก็ไม่ได้ทำใครเดือดร้อน ไม่ผิดกฎหมาย ได้มาแบบนี้ จนลูกผม ป1ขึ้นป2 ปีนี้ละ ประมาณ 6ปีได้ละมั้ง ทุกวันนี้มีเงินเก็บ มีเงินช่วยแม่จ่ายค่าน้ำค่าไฟ ซื้อของ ซื้อขนมให้ลูก ไม่เดือดร้อนใคร ลูกก็น่ารักเรียนเก่งช่างพูดขี้อ้อน ขยัน ไม่ต้องคอยใช้กลับมารู้หน้าที่เอง แค่นี้ภูมิใจละ ส่วนแฟนผมไม่รู้ชีวิตจะเป็นยังใง ขอให้โชคดีแล้วกัน ขอบคุณที่เอาลูกมาทิ้งใว้ให้ ทำให้ชีวิตผม รู้ว่าต้องอยู่เพื่ออะใรอยู่ไปทำใม ถ้าไม่มีลูกผมอยู่ มันอาจไม่จบลงแบบนี้ก็ได้ ปัญหาทุกอย่างที่เล่ามานั้นผมถือว่าหนักสุดในชีวิตละแต่ก็ยังผ่านมันมาได้ อยากเป็นอุทาหรณ์ ให้คนที่กำลังมีความทุกข์ปัญหารุมเร้ามีกำลังใจอยู่ต่อไปให้ได้เพื่อคนที่เรารัก
ปล. มือไหม่หัดตั้งกระทู้นะครับ ผิดพลาดประการใดขออภัย
ปล. ผมสมาชิกหมายเลข 3041051 ไอดีไหม่ ไอดีเก่าไม่รู้ทำใมตั้งโพสไม่ได้ต้องรอยืนยันเลยสมัครไหม่