เคยรู้สึกสงสารแม่มั้ยคะ

เรามีพี่น้อง 3 คนค่ะ รวมเราด้วย แม่เราเย็บผ้าอยู่ที่บ้านค่ะ ส่วนพ่อเราไปทำงาน (ไม่ได้อยู่ไทย) ทุกวันเราจะเห็นแม่ตื่นเช้ามาไปตลาด ทำกับข้าว ทำงานบ้าน เสร็จแล้วเย็บผ้า พอเราตื่นมาเราก็กินข้าวแล้วก็ช่วยแม่เย็บผ้า พอไม่มีอะไรให้ทำแล้วเราก็นั่งเล่นเฉยๆของเรา ส่วนแม่ก็ทำไปเรื่อยๆค่ะ ส่วนพี่เราอยู่บนห้องทั้งวันค่ะ ลงมากินข้าวแล้วก็ขึ้นไปพอหิวก้ลงมาอีก น้องเราก็ดูทีวีทั้งวันเลยค่ะ พอหิวก็ลุกมากิน ไม่มีใครเคยคิดจะทำงานบ้านหรือช่วยเหลืออะไรเลย มีแค่เราทำคนเดียวค่ะกับแม่ (เราไม่ได้หมายความว่าตัวเองเป็นคนดีกว่าพี่น้องนะคะ) บางทีเราไปทำธุระข้างนอก กลับมาบ้านรก ไม่มีใครเก็บกวาดเลย บางทีเราเห็นแม่นั่งลงทำงานที่พื้นแล้วก็ลุกไม่ขึ้นค่ะ บ่นว่าปวดหลังบ้าง เหนื่อยบ้าง เราเห็นแล้วก็เจ็บใจพี่กับน้องมากเลยค่ะ อยู่ว่างๆก็ไม่ทำอะไรเลย เราต้องมาตามเก็บให้ตลอด พอเย็นมาทุกคนกินข้าวเสร็จก็ลุกหนีหมดเลยค่ะ เราต้องเป็นคนเก็บคนเดียวตลอด บางทีแม่เราต้องทำทุกอย่างในบ้านเองหมดเลยค่ะเวลาเราไม่อยู่ แม่ก้แก่แล้ว มีลูกแต่ไม่เคยช่วยอะไรเลย พี่กับน้องบอกแล้วกว่าจะทำงาน บางทีทำพอให้รู้ว่าทำแล้วก็ชิ่งหนี เราเบื่อมากค่ะ

(วันหนึ่งถ้าเราออกไปอยู่ข้างนอกแม่คงต้องเหนื่อยมากแน่ๆ ไม่อยากจะคิดเลยค่ะว่าแม่จะอยู่กับเราอีกถึงเมื่อไหร่)