คำเตือน : เนื้อหากระทู้นี้ค่อนข้างสปอยสำหรับผู้ที่ยังไม่ได้ดูตอนที่ 10
บอกตามตรงตอนที่ดูตอนนี้ครั้งแรกผมก็คิดเหมือนกับทุกคนนะที่ว่า ทำไมมันไม่ดึงเส้นที่ไผล่ไหล่อยู่ออกก่อนแล้วลอดตัวออกไปซะ
แต่พอลองมาคิดตามดูแล้ว หากไม่นึกถึงเรื่องสภาพจิตใจในขณะนั้นว่าคิดตัดสินใจได้อย่างมีประสิทธิภาพหรือไม่
ผมว่าการที่จะเอาตัวเองออกมาจากเข็มขัดนิรภัยในสภาพที่ล๊อคอยู่เนี่ยเป็นเรื่องที่ยากสุด ๆ เลยรึเปล่า
เพราะพอลองมานึกดูดี ๆ แล้ว ผมเองตอนเด็ก ๆ ก็เคยเล่นแบบนี้เหมือนกันครับ พยายามหาทางออกจากเซฟตี้เบลท์ด้วยตัวเอง
ผลคือมันก็ออกได้นะ แต่เสียเวลามากเลย เพราะเข็มขัดนิรภัยมันจะเข็มขัดที่เวลาไปคาดกับที่นั่งมันจะแบ่งเป็นสองเส้นคือ
เส้นที่พาดไหล่กับเส้นที่ยึดขาเอาไว้ป้องกันเวล่รถกระแทกหน้าจะได้ไม่ไปชนข้างหน้าที่มันแข็ง ๆ นั่นคือประโยชน์ของเซฟตี้เบลท์ตามที่ผมเข้าใจ
แน่นอนว่าเส้นที่พาดตะแคงตั้งแต่ไหล่ลงมันยืดได้ ดึงแปบเดียวก็เอาออกได้แล้ว แต่อันที่ยึดขาเอาไว้มันไม่ได้เป็นแบบนั้น
มันจะล๊อคขาเอาไว้แบบไม่ให้ดึงออกได้ ตอนที่รถโดนแรงกระแทกเราจะได้ยึดอยู่กับตัวที่นั่งโดยที่ช่วงบนยังโน้มไปข้างหน้าแทน
ที่นี้การจะเป็นอิสระในสภาพนั้นได้ จึงมีเพียงสองวิธีคือ ลอดลงมาจากด้านล่างหรือชันตัวขึ้นไปด้านบน แม้จะเป็นเด็กผมก็ยังคิดว่ายากอยู่ดี
แน่นอนว่าสองวิธีนี้ใช้เวลาอยู่เหมือนกันแต่คงไม่นานมากหากสภาพจิตใจเป็นปกติ
ซึ่งพอเรามาลองดูในกรณีของซาโตรุที่โดนอาจารย์พาตัวมา การจะทำแบบที่ว่ามาขณะรถกำลังแล่นอยู่มันเป็นไปไม่ได้ เพราะคงโดนซัดจนสลบตั้งแต่
คิดจะทำแล้ว ในกรณีที่อาจารย์นำรถไปจอดแล้วก็เช่นกัน มีเวลาพอสมควร แต่ถึงต่อให้ออกมาได้อาจารย์แกก็รออยู่ข้างนอกอยู่ดี
แล้วเวลาที่คนเรากำลังเตลิดแบบนี้ ต่อให้นึกวิธีนั้นออกก็คงออกมาไม่ทันอยู่ดี
นี่คือสิ่งที่ผมคิดออกมาครับ การจะบอกว่าในฉากนั้นไม่สมเหตุสมผลผมก็ว่าไม่ใช่ซะทีเดียวอะนะ
[BokuDake] ว่าด้วยเรื่องการลอดตัวจากเข็มขัดนิรภัยในกรณีของซาโตรุ ในตอนที่ 10
บอกตามตรงตอนที่ดูตอนนี้ครั้งแรกผมก็คิดเหมือนกับทุกคนนะที่ว่า ทำไมมันไม่ดึงเส้นที่ไผล่ไหล่อยู่ออกก่อนแล้วลอดตัวออกไปซะ
แต่พอลองมาคิดตามดูแล้ว หากไม่นึกถึงเรื่องสภาพจิตใจในขณะนั้นว่าคิดตัดสินใจได้อย่างมีประสิทธิภาพหรือไม่
ผมว่าการที่จะเอาตัวเองออกมาจากเข็มขัดนิรภัยในสภาพที่ล๊อคอยู่เนี่ยเป็นเรื่องที่ยากสุด ๆ เลยรึเปล่า
เพราะพอลองมานึกดูดี ๆ แล้ว ผมเองตอนเด็ก ๆ ก็เคยเล่นแบบนี้เหมือนกันครับ พยายามหาทางออกจากเซฟตี้เบลท์ด้วยตัวเอง
ผลคือมันก็ออกได้นะ แต่เสียเวลามากเลย เพราะเข็มขัดนิรภัยมันจะเข็มขัดที่เวลาไปคาดกับที่นั่งมันจะแบ่งเป็นสองเส้นคือ
เส้นที่พาดไหล่กับเส้นที่ยึดขาเอาไว้ป้องกันเวล่รถกระแทกหน้าจะได้ไม่ไปชนข้างหน้าที่มันแข็ง ๆ นั่นคือประโยชน์ของเซฟตี้เบลท์ตามที่ผมเข้าใจ
แน่นอนว่าเส้นที่พาดตะแคงตั้งแต่ไหล่ลงมันยืดได้ ดึงแปบเดียวก็เอาออกได้แล้ว แต่อันที่ยึดขาเอาไว้มันไม่ได้เป็นแบบนั้น
มันจะล๊อคขาเอาไว้แบบไม่ให้ดึงออกได้ ตอนที่รถโดนแรงกระแทกเราจะได้ยึดอยู่กับตัวที่นั่งโดยที่ช่วงบนยังโน้มไปข้างหน้าแทน
ที่นี้การจะเป็นอิสระในสภาพนั้นได้ จึงมีเพียงสองวิธีคือ ลอดลงมาจากด้านล่างหรือชันตัวขึ้นไปด้านบน แม้จะเป็นเด็กผมก็ยังคิดว่ายากอยู่ดี
แน่นอนว่าสองวิธีนี้ใช้เวลาอยู่เหมือนกันแต่คงไม่นานมากหากสภาพจิตใจเป็นปกติ
ซึ่งพอเรามาลองดูในกรณีของซาโตรุที่โดนอาจารย์พาตัวมา การจะทำแบบที่ว่ามาขณะรถกำลังแล่นอยู่มันเป็นไปไม่ได้ เพราะคงโดนซัดจนสลบตั้งแต่
คิดจะทำแล้ว ในกรณีที่อาจารย์นำรถไปจอดแล้วก็เช่นกัน มีเวลาพอสมควร แต่ถึงต่อให้ออกมาได้อาจารย์แกก็รออยู่ข้างนอกอยู่ดี
แล้วเวลาที่คนเรากำลังเตลิดแบบนี้ ต่อให้นึกวิธีนั้นออกก็คงออกมาไม่ทันอยู่ดี
นี่คือสิ่งที่ผมคิดออกมาครับ การจะบอกว่าในฉากนั้นไม่สมเหตุสมผลผมก็ว่าไม่ใช่ซะทีเดียวอะนะ