สวัสดีเพื่อนๆ และพี่ๆุทุกท่านครับ ขอบคุณที่คลิกเข้ามา คือ ตอนนี้ บอกไม่ถูกเลยว่า { สถานะตัวเองคืออะไร? }
ผมมีแฟน เป็นไบครับ แต่เค้าไม่ได้เจ้าชู้ และมาชอบกับเรา คนก่อนหน้าก็แฟนเก่าเค้าก็ผู้ชายครับ เขาเป็นชาวต่างชาติ เมื่อครั้งแรกที่เราเจอกัน เราเจอกันที่จังหวัดหนึ่งทางภาคใต้ ตอนไปเที่ยวเกาะครับ และหลังจากนั้นเราก็ติดต่อกันทุกวัน ผ่านสไกป์ ผ่านเฟซบุ๊ค และก็บินมาหาเราประมาณ 2 รอบครับ จนรอบสุดท้าย เค้าตัดสินใจ ขายทุกอย่างที่นู่น และบอกกับเรา ว่าจะมาเริ่มต้นใหม่ด้วยกัน มาหางานทำที่ไทยด้วยกัน จนปัจจุบันก็ 2 ปีกว่าแล้วครับ
แต่เมื่อประมาณกรกฎาคม ปีที่แล้ว หลังจากผมเรียนจบใหม่ๆ และได้งานทำ หลังจากที่บินไปเยี่ยมพ่อแม่ และไปเที่ยวบ้านเค้า เรากลับมาแล้ว รู้สึก...ไม่เหมือนเดิม ความรักมันดูเบาลง มันไม่สว่าง มันไม่สดใส แต่ก็อย่างว่า ตอนนั้นเราอารมณ์หงุดหงิดบ่อยมาก ใครที่อ่านถึงคำนี้ คงบอกว่าผมเยอะเองล่ะ ไม่มีอะไรหรอก ทำตัวเองทั้งนั้น ก็ยอมรับส่วนหนึ่งครับ แต่ ณ วันนั้น เค้าก็บอกกับเราว่า
"เราคิดว่า เราไปกันไม่ได้แล้ว มันไม่อะไรดีขึ้น อยู่กันไปก็ไม่มีความสุขหรอก เลิกกันตอนนี้ ยังดีกว่าให้เวลามันนานๆไป เราวางแผนว่าจะกลับบ้านประมาณต้นปีหน้า(59) เราก็ยังรัก และเป็นห่วงอยู่เหมือนเดิมนะ แต่...เราไปด้วยกันต่อไม่ได้แล้ว"
คำพูดนี้ล่ะครับ ทำให้ผมอึ้ง และก็เสียใจอย่างมาก เค้าคือแฟนคนแรกที่เรารู้สึกว่า เค้าคือคู่ของเรา เราทำบุญมาด้วยกัน เพราะตอนเราเจอไม่ได้เจอแบบใช้ตัวช่วย ใช้แอพ หรือในสถานที่อโคจร แต่เราเจอจากการไปเที่ยวทริปหนึ่งที่ใต้ เรามีความสุขด้วยกัน เราเริ่มเหมือนคู่ชาย-หญิง ค่อยๆคุย ค่อยๆจีบกัน จนได้มาอยู่ด้วยกัน
31 พ.ค. ที่จะถึงนี้ล่ะครับ วันสุดท้ายของเราสองคน แต่หลังจากนั้นเค้าก็บอกว่า "เราก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ บ้านที่ประเทศเรา ยังเปิดรับเราเสมอ ไปเยี่ยมได้ตลอด ไปนอนบ้านเราได้" ซึ่งตั้งแต่ ก.ค.58 ถึง ตอนนี้วันนี้ เราก็พอจะทำใจได้ เพราะทุกเวลามันยังเหมือนเดิม เค้ายังคุยกับเรา ดูแลเรา ไปเที่ยว ดูหนังฟังเพลง นอนด้วยกันเหมือนเดิม เค้าเตรียมผ้าเช็ดตัวให้เราก่อนอาบน้ำทุกเย็น กับยาสีฟัน ก่อนเข้านอน เราก็เตรียมตอนเช้าให้เค้า
เพื่อนทุกคนต่างไม่เชื่อว่าเราเลิกกัน เพราะภาพที่เห็นเรายังคงปกติ ยังคงไปไหนมาไหนด้วยกัน ยังรักกัน เราสองคนไม่เคยคบซ้อน ต่างคนต่างจริงใจ แต่อาจมีเรื่องมือที่สามเข้ามาเบาๆ แต่เราว่าไม่ใช่ปัจจัยนั้น เพราะเค้าเป็นคนดี และดีมาก เค้าช่วยเราในทุกๆอย่างเลย จนมีเราวันนี้
แต่.........คำพูดหนึ่งที่แทงใจเรา คือตอนที่เรา ไปคุย ไปง้อเค้า อยากให้เค้าอยู่เค้าบอกกลับมาว่า
"ยังไงเราก็จะกลับ เราไม่เปลี่ยนใจ เราคิดถึงพ่อแม่ คิดถึงเพื่อน คิดถึงบ้านเรา อีกอย่างเรารู้ว่าเราสองคนรักกัน แต่เราว่าเรารักเธอน้อยกว่าที่เธอรักเรา"
เค้าบอกว่า ไม่อยากทำให้เราเสียใจ แต่....ไม่รู้สิครับ ทำไมมันเป็นยังงี้
ก็อยากเข้ามาสอบถามว่า ณ ตอนนี้เค้ายังอยู่ ผมยังไม่เป็นไรหรอก เพราะทุกอย่างยังเหมือนเดิม แต่...ถ้าวันที่เค้าไป เราจะอยู่อย่างไร?
รู้ว่า ต้องอยู่คนเดียวได้ ไม่จำเป็นต้องดราม่า แต่ก็...ใช้ชีวิตมาร่วมกันทุกวันเป็นพันๆวัน บางคนอาจบอกว่า เด็กน้อยจัง ผมก็ไม่ว่าครับ
ผมหวังว่า...จะมีพี่สักคนที่เข้าใจว่าผมอยากปรึกษาอะไร น้อมรับคอมเมนต์ทุกอย่างครับ
ถ้ามีโอกาส จะมาเล่าให้ฟัง ว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง ที่ผมคิดว่ามันเป็นปัจจัย ของเรื่องทั้งหมดนี้
[คู่เกย์] คบกันมา 2 ปี บอกเลิกกันกลางปีที่แล้ว ตอนนี้ยังรักกันเหมือนเดิม แต่เวลาจะหมดแล้ว ทำไงดีครับ?
ผมมีแฟน เป็นไบครับ แต่เค้าไม่ได้เจ้าชู้ และมาชอบกับเรา คนก่อนหน้าก็แฟนเก่าเค้าก็ผู้ชายครับ เขาเป็นชาวต่างชาติ เมื่อครั้งแรกที่เราเจอกัน เราเจอกันที่จังหวัดหนึ่งทางภาคใต้ ตอนไปเที่ยวเกาะครับ และหลังจากนั้นเราก็ติดต่อกันทุกวัน ผ่านสไกป์ ผ่านเฟซบุ๊ค และก็บินมาหาเราประมาณ 2 รอบครับ จนรอบสุดท้าย เค้าตัดสินใจ ขายทุกอย่างที่นู่น และบอกกับเรา ว่าจะมาเริ่มต้นใหม่ด้วยกัน มาหางานทำที่ไทยด้วยกัน จนปัจจุบันก็ 2 ปีกว่าแล้วครับ
แต่เมื่อประมาณกรกฎาคม ปีที่แล้ว หลังจากผมเรียนจบใหม่ๆ และได้งานทำ หลังจากที่บินไปเยี่ยมพ่อแม่ และไปเที่ยวบ้านเค้า เรากลับมาแล้ว รู้สึก...ไม่เหมือนเดิม ความรักมันดูเบาลง มันไม่สว่าง มันไม่สดใส แต่ก็อย่างว่า ตอนนั้นเราอารมณ์หงุดหงิดบ่อยมาก ใครที่อ่านถึงคำนี้ คงบอกว่าผมเยอะเองล่ะ ไม่มีอะไรหรอก ทำตัวเองทั้งนั้น ก็ยอมรับส่วนหนึ่งครับ แต่ ณ วันนั้น เค้าก็บอกกับเราว่า
"เราคิดว่า เราไปกันไม่ได้แล้ว มันไม่อะไรดีขึ้น อยู่กันไปก็ไม่มีความสุขหรอก เลิกกันตอนนี้ ยังดีกว่าให้เวลามันนานๆไป เราวางแผนว่าจะกลับบ้านประมาณต้นปีหน้า(59) เราก็ยังรัก และเป็นห่วงอยู่เหมือนเดิมนะ แต่...เราไปด้วยกันต่อไม่ได้แล้ว"
คำพูดนี้ล่ะครับ ทำให้ผมอึ้ง และก็เสียใจอย่างมาก เค้าคือแฟนคนแรกที่เรารู้สึกว่า เค้าคือคู่ของเรา เราทำบุญมาด้วยกัน เพราะตอนเราเจอไม่ได้เจอแบบใช้ตัวช่วย ใช้แอพ หรือในสถานที่อโคจร แต่เราเจอจากการไปเที่ยวทริปหนึ่งที่ใต้ เรามีความสุขด้วยกัน เราเริ่มเหมือนคู่ชาย-หญิง ค่อยๆคุย ค่อยๆจีบกัน จนได้มาอยู่ด้วยกัน
31 พ.ค. ที่จะถึงนี้ล่ะครับ วันสุดท้ายของเราสองคน แต่หลังจากนั้นเค้าก็บอกว่า "เราก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ บ้านที่ประเทศเรา ยังเปิดรับเราเสมอ ไปเยี่ยมได้ตลอด ไปนอนบ้านเราได้" ซึ่งตั้งแต่ ก.ค.58 ถึง ตอนนี้วันนี้ เราก็พอจะทำใจได้ เพราะทุกเวลามันยังเหมือนเดิม เค้ายังคุยกับเรา ดูแลเรา ไปเที่ยว ดูหนังฟังเพลง นอนด้วยกันเหมือนเดิม เค้าเตรียมผ้าเช็ดตัวให้เราก่อนอาบน้ำทุกเย็น กับยาสีฟัน ก่อนเข้านอน เราก็เตรียมตอนเช้าให้เค้า
เพื่อนทุกคนต่างไม่เชื่อว่าเราเลิกกัน เพราะภาพที่เห็นเรายังคงปกติ ยังคงไปไหนมาไหนด้วยกัน ยังรักกัน เราสองคนไม่เคยคบซ้อน ต่างคนต่างจริงใจ แต่อาจมีเรื่องมือที่สามเข้ามาเบาๆ แต่เราว่าไม่ใช่ปัจจัยนั้น เพราะเค้าเป็นคนดี และดีมาก เค้าช่วยเราในทุกๆอย่างเลย จนมีเราวันนี้
แต่.........คำพูดหนึ่งที่แทงใจเรา คือตอนที่เรา ไปคุย ไปง้อเค้า อยากให้เค้าอยู่เค้าบอกกลับมาว่า
"ยังไงเราก็จะกลับ เราไม่เปลี่ยนใจ เราคิดถึงพ่อแม่ คิดถึงเพื่อน คิดถึงบ้านเรา อีกอย่างเรารู้ว่าเราสองคนรักกัน แต่เราว่าเรารักเธอน้อยกว่าที่เธอรักเรา"
เค้าบอกว่า ไม่อยากทำให้เราเสียใจ แต่....ไม่รู้สิครับ ทำไมมันเป็นยังงี้
ก็อยากเข้ามาสอบถามว่า ณ ตอนนี้เค้ายังอยู่ ผมยังไม่เป็นไรหรอก เพราะทุกอย่างยังเหมือนเดิม แต่...ถ้าวันที่เค้าไป เราจะอยู่อย่างไร?
รู้ว่า ต้องอยู่คนเดียวได้ ไม่จำเป็นต้องดราม่า แต่ก็...ใช้ชีวิตมาร่วมกันทุกวันเป็นพันๆวัน บางคนอาจบอกว่า เด็กน้อยจัง ผมก็ไม่ว่าครับ
ผมหวังว่า...จะมีพี่สักคนที่เข้าใจว่าผมอยากปรึกษาอะไร น้อมรับคอมเมนต์ทุกอย่างครับ
ถ้ามีโอกาส จะมาเล่าให้ฟัง ว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง ที่ผมคิดว่ามันเป็นปัจจัย ของเรื่องทั้งหมดนี้