เราเป็นคนที่เสพติดการร้องไห้มากๆ เราจะร้องในตอนกลางคืนเป็นส่วนใหญ่ อย่างเช่น เราคิดมากเรื่องคนคุยเรา คิดไปเอง อ่านเธรดเศร้า ฟังเพลงเศร้า คิดถึงเรื่องตอนเด็กๆ ดูรูปเก่าๆ
ส่วนน้อยที่จะร้องตอนเช้า(ที่โรงเรียน) อยากเช่น เพื่อนไม่สนใจเราเลย แบบว่า เรามองไปก็เห็นเขาคุยกันอย่างมีความสุขแบบไม่มีเรา ไม่มีใครชวนเรา บางครั้งมันเห็นแล้วก็อดนึกถึงเรื่องเก่าๆไม่ได้
มันอาจจะดูน้อยนะคะ แต่มันถี่มากๆ เราเคยร้องไห้ติดกัน 3-4 ชม.เลย
แล้วก็เวลาที่เราเสียใจมันจะรู้สึกแบบว่าหัวใจแตกสลายอะ อธิบายไม่ถุกก มันจะชาไปทั้งตัวเลย 4 ชม.รเองกี่รอบ ก็ชาทุกรอบ มันจะค่อยๆชาจากหัวใจไปยังแขนขาไปเรื่อยๆ
มันจะมีอยู่วันหนึ่งที่เราโดนแม่ดุ แม่เราพูดซ้ำวนไปวนมาว่าเราผิดอย่างงั้นผิดอย่างงี้ อยู่ๆ เราตบหน้าตัวเอง แล้วเราก็ตะโกนใส่แม่ว่า ก็รู้แล้วพูดอยู่นั้นแหละ เราไม่เคยทำร้ายตัวเองเลย แล้วเราก็ไม่เคยเถียงแม่เลย เราจะเก็บไว้ในใจตลอด แล้วก็เก็บไปร้องไห้ เราไม่รู้เหมือนว่าเราาทำไมเราถึงทำร้ายตัวเอง
เราร้องไห้บ่อยมากๆ จะเป็นอะไรมั้ยคะ
ส่วนน้อยที่จะร้องตอนเช้า(ที่โรงเรียน) อยากเช่น เพื่อนไม่สนใจเราเลย แบบว่า เรามองไปก็เห็นเขาคุยกันอย่างมีความสุขแบบไม่มีเรา ไม่มีใครชวนเรา บางครั้งมันเห็นแล้วก็อดนึกถึงเรื่องเก่าๆไม่ได้
มันอาจจะดูน้อยนะคะ แต่มันถี่มากๆ เราเคยร้องไห้ติดกัน 3-4 ชม.เลย
แล้วก็เวลาที่เราเสียใจมันจะรู้สึกแบบว่าหัวใจแตกสลายอะ อธิบายไม่ถุกก มันจะชาไปทั้งตัวเลย 4 ชม.รเองกี่รอบ ก็ชาทุกรอบ มันจะค่อยๆชาจากหัวใจไปยังแขนขาไปเรื่อยๆ
มันจะมีอยู่วันหนึ่งที่เราโดนแม่ดุ แม่เราพูดซ้ำวนไปวนมาว่าเราผิดอย่างงั้นผิดอย่างงี้ อยู่ๆ เราตบหน้าตัวเอง แล้วเราก็ตะโกนใส่แม่ว่า ก็รู้แล้วพูดอยู่นั้นแหละ เราไม่เคยทำร้ายตัวเองเลย แล้วเราก็ไม่เคยเถียงแม่เลย เราจะเก็บไว้ในใจตลอด แล้วก็เก็บไปร้องไห้ เราไม่รู้เหมือนว่าเราาทำไมเราถึงทำร้ายตัวเอง