เรารู้สึกว่าเรามีปัญหากับแฟนบ่อยมากเลย เราคิดว่าต้นเหตุส่วนใหญ่คงมาจากเรานี่แหละ ไม่ว่าเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ เราสามารถทำให้เรื่องมันบานปลายใหญ่โตได้ทุกเรื่อง แฟนบอกประจำว่าเราเอาแต่ใจ งี่เง่า ไร้สาระ คิดเล็กคิดน้อย ย้ำตลอดว่าเขาเหนื่อย เราก็รู้ตัวเองนะ รู้ว่าไม่ดีเลย รู้ว่ามันเยอะเกินไป เราย้ำกับตัวเองหลายครั้งว่า เลิกสักทีเถอะนิสัยแย่แย่พวกนี้อ่ะ เลิกเอาแต่ใจสักที เลิกไร้สาระเถอะนะ เราอยากเป็นคนใจกว้าง ไม่โกรธง่าย ไม่เป็นคนชอบหาเรื่อง อยากมีเหตุผลมากกว่านี้ อยากมีความสุขแบบคู่อื่น อยากยิ้มหัวเราะมีความสุขกันบ่อยบ่อย แต่ก็ไม่เคยทำได้แบบนั้น
เราเคยสั่งให้แฟนเลิกคบเพื่อนคนหนึ่ง สาเหตุมาจากเพื่อนคนนี้เคยพูดถึงเราในแง่ลบมาก พูดถึงเราแบบไม่ให้เกียรติเลย บางเรื่องมันก็จริงนะ แต่บางเรื่องมันก็ไม่จริง ทั้งที่เขายังไม่เคยคุยกับเราเลยสักคำ ไม่เคยเห็นหน้าเราเลยครั้ง ไม่เคยรู้จักนิสัยใจคอที่แท้จริงของเราเลย อาศัยเพียงการบอกเล่าจากแฟนเราอย่างเดียว แล้วทำไมเขาถึงพูดถึงเราได้ลบและแย่มากแบบนั้น และยิ่งไปกว่านั้นแฟนเราก็พูดถึงเรากับเพื่อนแบบนั้นเช่นกัน แบบเหมือนเวลาเราเกลียดใครแล้วเราจะมองคนนั้นลบไปหมด รอดูวันที่มันจมดินประมาณนั้นแหละ แต่ที่จุกมากคือคนที่รอดูเราจมคือแฟนเราไง ตอนนั้นเราโกรธและโมโหมาก เกลียดอีเพื่อนคนนี้ เกลียดแฟน มันน้อยใจ มันจุก ชาไปหมด คิดอย่างเดียวว่าเลิกกับเราเถอะถ้าพูดถึงเราได้ขนาดนี้แล้ว
เราทะเลาะกันหนักมาก จะเลิกกับแฟนให้ได้ แต่แฟนเราเขาไม่ยอมเลิก เขาบอกเราว่าเขาเป็นคนผิดเอง ทำไปเพราะไม่ได้คิด เขาโง่เอง เขาขอโทษ สุดท้ายเราก็โอเคไม่เลิก เพราะการเลิกกับใครสักคนมันไม่ใช่เรื่องง่ายง่าย เราขอเขาเพียงอย่างเดียว ขอให้เลิกยุ่งเลิกคบกับเพื่อนคนนี้เถอะนะ แฟนเราเขาก็โอเค ยินดีทำเพื่อความสบายใจของเรา
หลังจากนั้นก็ไม่เคยทะเลาะเรื่องเพื่อนคนนี้เลยเกือบปี แล้วเราก็บังเอิญมาเห็นว่าเขายังทักทายคุยกันอยู่ สุดท้ายก็รู้ความจริงว่าแฟนเราก็คุยกับเพื่อนคนนี้ตลอดแค่ทำให้เราไม่รู้ คุยกันเสร็จก็ลบแชทออก แต่วันนั้นกลับลืมลบแชท เราโกรธแฟนเรื่องนี้อีกครั้ง ทะเลาะกันหนักเพราะเรื่องนี้อีกครั้ง แต่เพื่อนคนนั้นมันไม่ได้รู้เลยว่ามันเป็นตัวปัญหาของคู่เรา ไม่รู้ว่าเราเคยทะเลาะกันหนักเพราะมัน มันแค่พูดสนุกปากไปวันวัน แต่คนที่ต้องมานั่งทุกข์จากคำพูดพวกนั้นคือเรากับแฟน เราบล๊อคแฟนทุกช่องทางการติดต่อ ทำให้แฟนไม่สามารถติดต่อเราได้
เรื่องเพื่อนคนนั้น เราเข้าใจนะว่าคำว่าเพื่อนไม่มีวันเลิกคบกันได้ คำว่าเพื่อนมันตัดกันยาก แล้วเราควรต้องทำยังไงละ ต้องจัดการปัญหานี้แบบไหน ต้องจบปัญหานี้ยังไง ในเมื่อเพื่อนของเขาคือคนที่ทำให้เราเกลียด คือคนที่พูดเหยียดหยามเรา คือคนที่ทำให้เราระแวงว่าถ้าแฟนยังคบเพื่อนคนนี้อยู่ เราจะถูกพูดถึงในแง่ไหน เวลาเราเจอปัญหาอะไรมา ถ้าเราเล่าให้แฟนฟัง แล้วแฟนจะเอาเรื่องที่เราล้มไปคุยสนุกปากกับเพื่อนคนนี้หรือไม่ แต่ถ้าจะให้แฟนต้องเลือกมันก็เป็นไปไม่ได้ เป็นเรื่องที่ยาก ความจริงถ้าหากมีใครมาพูดถึงแฟนเราไม่ดีขนาดนั้น เราต้องปกป้องแฟนเราไม่ใช่หรอ เราจะไม่พูดทำร้ายแฟนตัวเองไม่ใช่หรอ
เรารู้สึกอยากอยู่คนเดียว อยากคิดอะไรคนเดียว อยากให้เวลาตัวเองได้ทบทวนอะไรหลายหลายอย่าง เรารู้สึกว่ามันเหนื่อยจังนะ ทำไมมันถึงเหนื่อยแบบนี้ ทำไมเราถึงทะเลาะกันได้ทุกเรื่อง ไม่ว่าเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ ทำไมมันถึงมีปัญหาเข้ามาได้ตลอด ไม่เคยเว้นวรรคให้ได้พักผ่อนบ้างเลย ทำไมคู่เราถึงดูไม่ค่อยมีความสุขมากมากแบบคู่อื่นบ้าง มันเป็นเพราะอะไร เพราะเรา เขา หรือใคร
คิดไปคิดมาแล้ว จะว่าไป ความจริงปัญหาส่วนใหญ่มันก็มาจากเรานะ เราเป็นตัวจุดปัญหาแทบทุกครั้งเลยเนอะ บางเรื่องมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่นี่หว่า เราปล่อยวางบ้างก็ได้มั้ง มองข้ามมันไปบ้างก็ได้มั้ง เรารู้นะ เราคิดได้ แต่ทำไมเราถึงทำไมได้ เราไม่เข้าใจและไม่เคยเข้าใจตัวเอง แล้วเมื่อไหร่เราจะสร้างความสุขให้ตัวเองได้ เมื่อไหร่เราจะมีความสุขสักที เราอยากมีความสุข อยากมีชีวิตสงบเรียบง่าย ไม่ต้องคิดอะไรมากบ้าง เราต้องเริ่มจากอะไร ต้องเริ่มจากตรงไหน คำถามลอยเต็มไปหมด
คิดถึงเมื่อก่อนตอนเป็นเด็ก เด็กน้อยคนนี้เป็นเด็กขี้เล่น ร่าเริง หัวเราะเก่ง ยิ้มง่าย แล้วเรื่องราวมันเปลี่ยนไปตอนไหน เด็กน้อยเติบโตมาด้วยอะไร เด็กน้อยคนนี้กลายเป็นผู้ใหญ่คิดมาก เอาแต่ใจแบบนี้ได้ยังไง เรารักเธอนะ แต่เรานิสัยไม่ดี เรารักใครไม่ได้ .. .
เทความอึดอัดนะ
เราเคยสั่งให้แฟนเลิกคบเพื่อนคนหนึ่ง สาเหตุมาจากเพื่อนคนนี้เคยพูดถึงเราในแง่ลบมาก พูดถึงเราแบบไม่ให้เกียรติเลย บางเรื่องมันก็จริงนะ แต่บางเรื่องมันก็ไม่จริง ทั้งที่เขายังไม่เคยคุยกับเราเลยสักคำ ไม่เคยเห็นหน้าเราเลยครั้ง ไม่เคยรู้จักนิสัยใจคอที่แท้จริงของเราเลย อาศัยเพียงการบอกเล่าจากแฟนเราอย่างเดียว แล้วทำไมเขาถึงพูดถึงเราได้ลบและแย่มากแบบนั้น และยิ่งไปกว่านั้นแฟนเราก็พูดถึงเรากับเพื่อนแบบนั้นเช่นกัน แบบเหมือนเวลาเราเกลียดใครแล้วเราจะมองคนนั้นลบไปหมด รอดูวันที่มันจมดินประมาณนั้นแหละ แต่ที่จุกมากคือคนที่รอดูเราจมคือแฟนเราไง ตอนนั้นเราโกรธและโมโหมาก เกลียดอีเพื่อนคนนี้ เกลียดแฟน มันน้อยใจ มันจุก ชาไปหมด คิดอย่างเดียวว่าเลิกกับเราเถอะถ้าพูดถึงเราได้ขนาดนี้แล้ว
เราทะเลาะกันหนักมาก จะเลิกกับแฟนให้ได้ แต่แฟนเราเขาไม่ยอมเลิก เขาบอกเราว่าเขาเป็นคนผิดเอง ทำไปเพราะไม่ได้คิด เขาโง่เอง เขาขอโทษ สุดท้ายเราก็โอเคไม่เลิก เพราะการเลิกกับใครสักคนมันไม่ใช่เรื่องง่ายง่าย เราขอเขาเพียงอย่างเดียว ขอให้เลิกยุ่งเลิกคบกับเพื่อนคนนี้เถอะนะ แฟนเราเขาก็โอเค ยินดีทำเพื่อความสบายใจของเรา
หลังจากนั้นก็ไม่เคยทะเลาะเรื่องเพื่อนคนนี้เลยเกือบปี แล้วเราก็บังเอิญมาเห็นว่าเขายังทักทายคุยกันอยู่ สุดท้ายก็รู้ความจริงว่าแฟนเราก็คุยกับเพื่อนคนนี้ตลอดแค่ทำให้เราไม่รู้ คุยกันเสร็จก็ลบแชทออก แต่วันนั้นกลับลืมลบแชท เราโกรธแฟนเรื่องนี้อีกครั้ง ทะเลาะกันหนักเพราะเรื่องนี้อีกครั้ง แต่เพื่อนคนนั้นมันไม่ได้รู้เลยว่ามันเป็นตัวปัญหาของคู่เรา ไม่รู้ว่าเราเคยทะเลาะกันหนักเพราะมัน มันแค่พูดสนุกปากไปวันวัน แต่คนที่ต้องมานั่งทุกข์จากคำพูดพวกนั้นคือเรากับแฟน เราบล๊อคแฟนทุกช่องทางการติดต่อ ทำให้แฟนไม่สามารถติดต่อเราได้
เรื่องเพื่อนคนนั้น เราเข้าใจนะว่าคำว่าเพื่อนไม่มีวันเลิกคบกันได้ คำว่าเพื่อนมันตัดกันยาก แล้วเราควรต้องทำยังไงละ ต้องจัดการปัญหานี้แบบไหน ต้องจบปัญหานี้ยังไง ในเมื่อเพื่อนของเขาคือคนที่ทำให้เราเกลียด คือคนที่พูดเหยียดหยามเรา คือคนที่ทำให้เราระแวงว่าถ้าแฟนยังคบเพื่อนคนนี้อยู่ เราจะถูกพูดถึงในแง่ไหน เวลาเราเจอปัญหาอะไรมา ถ้าเราเล่าให้แฟนฟัง แล้วแฟนจะเอาเรื่องที่เราล้มไปคุยสนุกปากกับเพื่อนคนนี้หรือไม่ แต่ถ้าจะให้แฟนต้องเลือกมันก็เป็นไปไม่ได้ เป็นเรื่องที่ยาก ความจริงถ้าหากมีใครมาพูดถึงแฟนเราไม่ดีขนาดนั้น เราต้องปกป้องแฟนเราไม่ใช่หรอ เราจะไม่พูดทำร้ายแฟนตัวเองไม่ใช่หรอ
เรารู้สึกอยากอยู่คนเดียว อยากคิดอะไรคนเดียว อยากให้เวลาตัวเองได้ทบทวนอะไรหลายหลายอย่าง เรารู้สึกว่ามันเหนื่อยจังนะ ทำไมมันถึงเหนื่อยแบบนี้ ทำไมเราถึงทะเลาะกันได้ทุกเรื่อง ไม่ว่าเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ ทำไมมันถึงมีปัญหาเข้ามาได้ตลอด ไม่เคยเว้นวรรคให้ได้พักผ่อนบ้างเลย ทำไมคู่เราถึงดูไม่ค่อยมีความสุขมากมากแบบคู่อื่นบ้าง มันเป็นเพราะอะไร เพราะเรา เขา หรือใคร
คิดไปคิดมาแล้ว จะว่าไป ความจริงปัญหาส่วนใหญ่มันก็มาจากเรานะ เราเป็นตัวจุดปัญหาแทบทุกครั้งเลยเนอะ บางเรื่องมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่นี่หว่า เราปล่อยวางบ้างก็ได้มั้ง มองข้ามมันไปบ้างก็ได้มั้ง เรารู้นะ เราคิดได้ แต่ทำไมเราถึงทำไมได้ เราไม่เข้าใจและไม่เคยเข้าใจตัวเอง แล้วเมื่อไหร่เราจะสร้างความสุขให้ตัวเองได้ เมื่อไหร่เราจะมีความสุขสักที เราอยากมีความสุข อยากมีชีวิตสงบเรียบง่าย ไม่ต้องคิดอะไรมากบ้าง เราต้องเริ่มจากอะไร ต้องเริ่มจากตรงไหน คำถามลอยเต็มไปหมด
คิดถึงเมื่อก่อนตอนเป็นเด็ก เด็กน้อยคนนี้เป็นเด็กขี้เล่น ร่าเริง หัวเราะเก่ง ยิ้มง่าย แล้วเรื่องราวมันเปลี่ยนไปตอนไหน เด็กน้อยเติบโตมาด้วยอะไร เด็กน้อยคนนี้กลายเป็นผู้ใหญ่คิดมาก เอาแต่ใจแบบนี้ได้ยังไง เรารักเธอนะ แต่เรานิสัยไม่ดี เรารักใครไม่ได้ .. .