ผมทำงานมาแล้ว 3 ปี แล้วได้พบรักกับรุ่นน้องคนนึงซึ่งตอนนั้นเธออยู่ ม.6 (กินเด็ก หลายๆคนก็ว่าอย่างนั้น) เราอายุห่างกัน 7 ปี แล้วเราก็คบกันไปได้ประมาณ 7 เดือน ทุกอย่างมันก็เริ่มเปลี่ยนไป
ตอนนั้นเธอเข้ามหาวิทยาลัยเรียบร้อยแล้ว และเธอก็ได้เป็นดาวสาขา แน่นอนว่าเธอเป็นคนมีเสน่ห์ น่ารัก และมีคนพยายามเข้ามาจีบเธอเยอะ แต่เธอจะตัดไฟแต่ต้นลมเสมอ
เหมือนมันถึงเวลา หรืออะไรไม่รู้ อยู่ๆเธอก็ขอเลิกกับผม ผมไม่อยากเลิก แต่ฝืนไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ผมตกลงตามที่เธอขอ และพยายามทำให้มันดีขึ้น ซึ่งเรามีความสุขมากกว่าเดิม เหมือนสร้างสัมพันธ์กันใหม่ แต่แล้ววันนึงเธอก็เผยว่าเธอชอบผู้ชายอีกคนที่เป็นเพื่อนเธอ ซึ่งเขากำลังจีบเธออยู่
ผมพยายามทุกทางเพื่อให้เธอกลับมา แต่มันก็ไม่สำเร็จ คำว่าเลิกกันตอนนั้น เธอกับผมเข้าใจไม่เหมือนกัน และผมก็จำต้องปล่อยเธอไปตามใจของเธอ
ผ่านไปสองวัน เธอก็โทรศัพท์มาหาผม เธอร้องไห้และบอกผมว่าคิดถึงผม เธอพยายามตัดสัมพันธ์กับเพื่อนของเธอ ซึ่งมันก็ค่อยๆสำเร็จ เธอบอกว่าคิดถึงผมจนเครียด เพื่อนเลยพาไปดูดวง หมอดูบอกเธอว่า ไม่ว่ายังไง เธอก็จะกลับมาหาผม และถ้าเธอไม่งี่เง้ามากไป ผมก็จะมีแต่เธอ ผมฟังเธอเล่าแล้วก็ขำเบาๆ เพราะผมทนได้ทุกอารมณ์ของเธอ ยกเว้นการนอกใจ เธอเล่าต่อว่า หมอดูบอกว่า เธอจะทำให้ผมเสียใจอีกครั้ง เธอจะมีสองคนที่เข้ามาทำให้เธอเปลี่ยนใจไปจากผม คนแรกคือเพื่อนของเธอคนนี้ อีกคนคือรุ่นพี่ หมอดูทำนายไว้ เธอร้องไห้ระหว่างเล่าให้ผมฟัง
"ทำไมเค้าต้องเป็นคนแบบนี้ ทำไมเค้าต้องทำร้ายเตง เค้าไม่อยากเป็นผู้หญิงแบบนี้" เธอบอกกับผม
และก็เป็นปกติที่มีคนเข้ามาจีบเธอ เธอก็เล่าแล้วบอกว่า ขอให้คนนี้เป็นคนที่หมอดูบอกไว้ได้ไหม และเธอก็ปฏิเสธคนนั้นโดยเร็ว ให้มีแค่เรา
แต่มันไม่ใช่หรอก เพราะผมไม่ได้เสียใจกับคนใหม่ที่เข้ามาของเธอ และเธอก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับคนนั้นเลยสักนิด ถึงตอนนี้เรายังไม่ตัดสินใจกลับมาคบกัน เธอกลัวว่าจะทำร้ายผมอีกครั้ง และรอยแผลของผมก็ยังไม่หายดี แต่ในใจของผมก็ไม่เคยมีใครนอกจากเธอ เรายังแวะเวียนไปหากันอยู่ทุกเดือน บางทีผมก็ไปเล่นกับครอบครัวของเธอ (ตอนคบกันผมเข้าไปขออนุญาตแม่ของเธอด้วย)
ต้องยอมรับว่าเราห่างกันมาก แต่ผมก็พยายามส่งข้อความให้รู้ว่าผมยังรักเธออยู่ ยังเป็นห่วงเธอ เรายังวีดีโอคอลหากันบ้าง และมีหลายครั้งที่เหมือนจะได้กลับมาคบกัน แต่ด้วยว่าผมไม่เล่นเฟซบุ๊ค ไม่เล่นไอจี ไม่เล่นทวิตเตอร์ และครั้งไหนที่ผมแอบเข้าไปเล่นก็จะเจออะไรที่ทำให้ความสัมพันธ์เรามันจบลงด้วยน้ำตาทุกครั้งไป และผมก็ตัดใจจากเธอจริงๆ
ด้วยความที่เธอไม่เคยโกหกผมได้เลยสักครั้ง ความจริงของเธอจึงทำร้ายผม และทำให้ผมมีความสุขได้จริงๆ เมื่อเธอเคลียร์ตัวเองได้จริงๆ โลกก็เหวี่ยงเรามาหากันอยู่เรื่อยไป
จนเมื่อไม่นานนี้ ผมคิดถึงเธอมากเป็นพิเศษ เลยได้คุยกัน และด้วยความสงสัย (ซึ่งรู้อยู่แล้วว่าเธอมีคนเข้ามาจีบเยอะ) ผมถามเธอว่าตอนนี้ในใจของเธอ มีใครเข้ามาพัวพันมั้ย เธอก็ยอมรับว่ามี เธอบอกว่า เธอเลิกกับใครแล้วจะไม่กลับไปคบอีก ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงได้ เธอบอกไม่เคยรับรู้ว่าผมยังรักเธออยู่ ผมเลยบอกว่าเป็นเพราะเธอไม่เอาใจมาสัมผัสมันเอง ทุกครั้งที่เธอทุกข์ใจ นอกจากแม่เธอก็จะเป็นผมทุกครั้งที่ช่วยให้เธอมีกำลังใจขึ้นมา แต่เธอไม่ได้สังเกตมัน และไม่รับรู้เลยว่าผมอยู่ตรงนี้เสมอมา ทั้งๆที่แวดล้อมของผมทำให้สามารถมีคนใหม่ได้ง่ายๆ
เธอบอกคนนี้เป็นรุ่นพี่ แต่ไม่ยอมบอกรายละเอียดให้ผมรับรู้ (มันก็เป็นสิทธิ์ของเธอแหละครับ) จะเข้าสองเดือนแล้วที่เธอเริ่มรู้จักกับรุ่นพี่คนนี้ และดูเหมือนมันจะไปในทิศทางที่ดี เธอบอกว่าก็คงจะคบกับคนนี้นี่แหละ เพราะเป็นคนเดียวที่เธอยอมไปกินข้าวดูหนังด้วย และผมก็รู้สึกว่าเธอน่าจะมีใจให้คนนี้จริงๆ
ถึงตอนนี้ผมคงต้องยอมรับจริงๆแล้วว่า ผมไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่า ขอให้เธอรักษาตัวเองไว้ให้ดี และคำอ้อนวอนว่า อย่าเพิ่งยอมให้เขาเอาไปหมดทั้งหัวใจ เธอกลับว่าทำไม ผมได้แค่บอกว่า มันเป็นแค่คำขอจากคนที่ยังรัก ก็เท่านั้น
คิดจะคบเด็ก ต้องทำใจ
ตอนนั้นเธอเข้ามหาวิทยาลัยเรียบร้อยแล้ว และเธอก็ได้เป็นดาวสาขา แน่นอนว่าเธอเป็นคนมีเสน่ห์ น่ารัก และมีคนพยายามเข้ามาจีบเธอเยอะ แต่เธอจะตัดไฟแต่ต้นลมเสมอ
เหมือนมันถึงเวลา หรืออะไรไม่รู้ อยู่ๆเธอก็ขอเลิกกับผม ผมไม่อยากเลิก แต่ฝืนไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ผมตกลงตามที่เธอขอ และพยายามทำให้มันดีขึ้น ซึ่งเรามีความสุขมากกว่าเดิม เหมือนสร้างสัมพันธ์กันใหม่ แต่แล้ววันนึงเธอก็เผยว่าเธอชอบผู้ชายอีกคนที่เป็นเพื่อนเธอ ซึ่งเขากำลังจีบเธออยู่
ผมพยายามทุกทางเพื่อให้เธอกลับมา แต่มันก็ไม่สำเร็จ คำว่าเลิกกันตอนนั้น เธอกับผมเข้าใจไม่เหมือนกัน และผมก็จำต้องปล่อยเธอไปตามใจของเธอ
ผ่านไปสองวัน เธอก็โทรศัพท์มาหาผม เธอร้องไห้และบอกผมว่าคิดถึงผม เธอพยายามตัดสัมพันธ์กับเพื่อนของเธอ ซึ่งมันก็ค่อยๆสำเร็จ เธอบอกว่าคิดถึงผมจนเครียด เพื่อนเลยพาไปดูดวง หมอดูบอกเธอว่า ไม่ว่ายังไง เธอก็จะกลับมาหาผม และถ้าเธอไม่งี่เง้ามากไป ผมก็จะมีแต่เธอ ผมฟังเธอเล่าแล้วก็ขำเบาๆ เพราะผมทนได้ทุกอารมณ์ของเธอ ยกเว้นการนอกใจ เธอเล่าต่อว่า หมอดูบอกว่า เธอจะทำให้ผมเสียใจอีกครั้ง เธอจะมีสองคนที่เข้ามาทำให้เธอเปลี่ยนใจไปจากผม คนแรกคือเพื่อนของเธอคนนี้ อีกคนคือรุ่นพี่ หมอดูทำนายไว้ เธอร้องไห้ระหว่างเล่าให้ผมฟัง
"ทำไมเค้าต้องเป็นคนแบบนี้ ทำไมเค้าต้องทำร้ายเตง เค้าไม่อยากเป็นผู้หญิงแบบนี้" เธอบอกกับผม
และก็เป็นปกติที่มีคนเข้ามาจีบเธอ เธอก็เล่าแล้วบอกว่า ขอให้คนนี้เป็นคนที่หมอดูบอกไว้ได้ไหม และเธอก็ปฏิเสธคนนั้นโดยเร็ว ให้มีแค่เรา
แต่มันไม่ใช่หรอก เพราะผมไม่ได้เสียใจกับคนใหม่ที่เข้ามาของเธอ และเธอก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับคนนั้นเลยสักนิด ถึงตอนนี้เรายังไม่ตัดสินใจกลับมาคบกัน เธอกลัวว่าจะทำร้ายผมอีกครั้ง และรอยแผลของผมก็ยังไม่หายดี แต่ในใจของผมก็ไม่เคยมีใครนอกจากเธอ เรายังแวะเวียนไปหากันอยู่ทุกเดือน บางทีผมก็ไปเล่นกับครอบครัวของเธอ (ตอนคบกันผมเข้าไปขออนุญาตแม่ของเธอด้วย)
ต้องยอมรับว่าเราห่างกันมาก แต่ผมก็พยายามส่งข้อความให้รู้ว่าผมยังรักเธออยู่ ยังเป็นห่วงเธอ เรายังวีดีโอคอลหากันบ้าง และมีหลายครั้งที่เหมือนจะได้กลับมาคบกัน แต่ด้วยว่าผมไม่เล่นเฟซบุ๊ค ไม่เล่นไอจี ไม่เล่นทวิตเตอร์ และครั้งไหนที่ผมแอบเข้าไปเล่นก็จะเจออะไรที่ทำให้ความสัมพันธ์เรามันจบลงด้วยน้ำตาทุกครั้งไป และผมก็ตัดใจจากเธอจริงๆ
ด้วยความที่เธอไม่เคยโกหกผมได้เลยสักครั้ง ความจริงของเธอจึงทำร้ายผม และทำให้ผมมีความสุขได้จริงๆ เมื่อเธอเคลียร์ตัวเองได้จริงๆ โลกก็เหวี่ยงเรามาหากันอยู่เรื่อยไป
จนเมื่อไม่นานนี้ ผมคิดถึงเธอมากเป็นพิเศษ เลยได้คุยกัน และด้วยความสงสัย (ซึ่งรู้อยู่แล้วว่าเธอมีคนเข้ามาจีบเยอะ) ผมถามเธอว่าตอนนี้ในใจของเธอ มีใครเข้ามาพัวพันมั้ย เธอก็ยอมรับว่ามี เธอบอกว่า เธอเลิกกับใครแล้วจะไม่กลับไปคบอีก ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงได้ เธอบอกไม่เคยรับรู้ว่าผมยังรักเธออยู่ ผมเลยบอกว่าเป็นเพราะเธอไม่เอาใจมาสัมผัสมันเอง ทุกครั้งที่เธอทุกข์ใจ นอกจากแม่เธอก็จะเป็นผมทุกครั้งที่ช่วยให้เธอมีกำลังใจขึ้นมา แต่เธอไม่ได้สังเกตมัน และไม่รับรู้เลยว่าผมอยู่ตรงนี้เสมอมา ทั้งๆที่แวดล้อมของผมทำให้สามารถมีคนใหม่ได้ง่ายๆ
เธอบอกคนนี้เป็นรุ่นพี่ แต่ไม่ยอมบอกรายละเอียดให้ผมรับรู้ (มันก็เป็นสิทธิ์ของเธอแหละครับ) จะเข้าสองเดือนแล้วที่เธอเริ่มรู้จักกับรุ่นพี่คนนี้ และดูเหมือนมันจะไปในทิศทางที่ดี เธอบอกว่าก็คงจะคบกับคนนี้นี่แหละ เพราะเป็นคนเดียวที่เธอยอมไปกินข้าวดูหนังด้วย และผมก็รู้สึกว่าเธอน่าจะมีใจให้คนนี้จริงๆ
ถึงตอนนี้ผมคงต้องยอมรับจริงๆแล้วว่า ผมไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่า ขอให้เธอรักษาตัวเองไว้ให้ดี และคำอ้อนวอนว่า อย่าเพิ่งยอมให้เขาเอาไปหมดทั้งหัวใจ เธอกลับว่าทำไม ผมได้แค่บอกว่า มันเป็นแค่คำขอจากคนที่ยังรัก ก็เท่านั้น