ขอวิธีทำให้ตัดใจได้หน่อยค่ะ

คือว่าเราคบกับแฟนเราอยู่แต่ช่วงนี้เขาทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่อยากรักเขาแล้วเลยค่ะปกติเขาจะบอกเลิกเราอยู่บ่อยๆแล้วเราก็จะรั้งเขาไว้โดยไม่สนศักศรีของตัวเองเลยเพราะเรายอมเขาทุกอย่างจริงๆเพื่อให้มีเขาอยู่แต่ช่วงหลังๆมานี้เวลาทะเลาะกันเขาชอบไม่แก้ปัญหาและหนีเราไม่นอนค่ะไม่งั้นก็เงียบและไม่มาคุยกันนอนหันหลังใส่ แล้วเนื่องจากว่าเขาบอกเลิกเราบ่อยครั้งเวลาเขาไม่มาคุยเพื่อประความเข้าใจกันเรากลัวจนนอนไม่หลับตลอดเลยค่ะว่าตื่นเช้ามาเขาจะทิ้งเราเหมือนที่เคยทำเราเลยต้องทิ้งอีโก้ที่ไม่ว่าเราจะผิดหรือไม่ผิดเราก็ต้องขอโทษเขาและง้อเขา เวลาเขานอนหันหลังใส่เราจะร้องไห้ตลอดเลยค่ะแต่ช่วงนี้เขาไม่แม้แต่จะหันมามองหรือปลอบใจด้วยซ้ำเวลาเราร้องไห้ทั้งๆที่เขารู้เราเคยบอกเขาไปแล้วว่าไม่โอเคเลยแบบนี้เหมือนเขาไม่รักเราเลย เราก็นึกว่ามันจะดีขึ้นเราเลยอดทนอยู่ต่อ แต่มาวันนี้เราทะเลาะกันเพราะเรื่องเล็กๆน้อยๆค่ะเรารู้สึกไม่ดีเพราะเขาเขาเลยรู้สึกไม่ดีตามและไม่พยายามมาคุยกับเราด้วยซ้ำเขาบอกไม่อยากค◌ุยค่ะเพราะถ้าคุยก็ต้องหาตัวคนผิดเขาไม่อยากหาตัวคนผิดเราเลยถามเขาว่า ถ่าให้เลือกระหว่างไม่ต้องถามหาเหตุผลมากและขอโทษเพื่อให้ความสัมพันธ์ไปต่อกับพยายามเถียงให้ตัวเองถูกโดยที่ความสัมพันธ์พังเขาเลือกอะไร เขาตอบว่าถ้าเขาถูกจริงเขาก็ต้องเลือกพูดในสิ่งที่เขาถูกค่ะถึงความสัมพันธ์จะพังมีแต่คนโง่ที่ไม่ยอมรับความจริงเราตรงๆเราก็อึ้งเรารู้นะคะว่าเขาเป็นคนมีอีโก้มากเพื่อนทุกคนก็รู้ว่าเขามีอีโก้แต่เราไม่คิดเลยว่าเขาจะใช้อีโก้กับความรักของเรา นั่นแหล่ะค่ะความรู้สึกเราเลยชัดเจนขึ้นมาเลยว่าเราไม่อยากรักเขาแล้วแต่เราทำไม่ได้จริงๆนี่คือรักแรกของเราและเขาเคยบอกว่าอยากเป็นโลกทั้งใบของเราค่ะก่อนที่จะเจอเขาเรารักตัวเองมากแต่พอเขาต้องการงั้นเราก็ให้เขาเป็นโลกทั้งใบและเขาบอกด้วยว่าไม่อยากให้เรารักเขาแบบเผื่อใจเราเลยไม่เผื่อใจ สรุปตอนนี้โลกทั้งใบของเรากำลังพังเราพยายามคิดถึงด้านดีๆของเขาตลอดเพื่อให้มันไปต่อได้แต่ไม่เข้าใจเลยว่าการที่เราทำพลาดนิดหน่อยครั้งเดียวทำให้เขาลืมความดีของเราทั้งหมด แต่เราทิ้งเขาไม่ได้จริงๆค่ะเราวาดอนาคตที่มีเขาไว้เยอะมากเราหลังว่ามันอาจจะมีสัก1%ที่จะทำให้เราไปกันต่อได้เราอยู่ไม่ได้จริงๆถ้าไม่มีเขาเรานึกไม่ออกด้วยซ้ำว่าถ้าตื่นมาแล้วเขาไม่อยู่แล้วเราจะทำยังไงมันยากมากจริงๆค่ะ ช่วยด้วย