สวัสดีเพื่อนๆ ทุกคนครับ ผมจะมาเล่าประสบการณ์ที่แย่ของตัวผม จากการทำร้ายจิตใจของคนที่ผมรัก ให้ฟัง อาจจะพิมพ์ดูการยากไปหน่อย ขออภัยครับ ( ผมพิมพ์ในโทรศัพท์ ) เริ่มเรื่องเลยนะครับ
ผมอายุ 26 ปีครับส่วนแฟนผมอายุ 20 ปี ผมกับเค้ารู้จักกันผ่านโปรแกรมแชท แชทนึง ตัวผมเองเป็นคนเริ่มจีบเค้าครับ เค้าไม่ได้มีหน้าตาที่สวย รึ รูปร่างที่ดี แต่มีความน่ารักในตัวเองครับ ส่วนผมก็ไม่ได้หล่ออะไร ทำงานไม่ได้มีตังค์มากมายอะไร ผมมุ่งหน้าจีบเธอโดยใช้เวลาจีบ 2 อาทิตย์เศษๆ เธอยังไม่ตอบตกลงยอมคบกับผม จนผมนัดเธอไปทานข้าว นั่นเป็นครั้งแรกที่เราเจอกันครับ รูปร่างหน้าตาเธอไม่ต่างจาก ในรูปเท่าไหร่ ผมพาเธอไปกินข้าวมื้อแรกของเราครับ แล้วเป็นวันแรกที่เราเริ่มคบกันครับ เธอตอบตกลงผม เหตุผลที่เธอไม่ยอมคบตอนแรกเพราะว่า เธออยากให้ผมเห็นเธอตัวจริงก่อน ค่อยตัดสินใจ นั่นละครับ จุดเริ่มต้นของผมและเธอ ผมและเธอคบกันมาได้ 3 เดือนเศษ เราดูแลรักของเราดีครับ ผมพาเธอไปทุกที่ที่เธออยากไป ถ้าผมมีโอกาสก็พาเธอไป พาเธอไปกินของอร่อยๆ ที่เธออยากกิน ผมยอมรับว่าผมดูแลเธอดีมาก แล้วเธอก็ดูแลผมดีมาก ผมไม่สบายใจเธอก็คอยดูแลไม่ห่าง เธอไม่มีข้อเสียอะไรมากมาย นอกจาก เรื่องหึงหวง แล้วก็เรื่ิองงี่เง้า งอแงนิดหน่อยครับ เรื่องหึงหวง อาจเป็นเรื่องปกติของผู้หญิง ครับอันนั้นผมเข้าใจ ผมไม่ได้ว่าอะไรเธอ จนผมคบกับเธอมาจนถึง เดือนที่ 6 ตัวผมเองยอมรับเลย ผมเริ่มเอาใจเธอน้อยลง มองข้ามเธอบ่อยขึ้น เริ่มให้เวลาเธอน้อยลง เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น เธอจะร้องไห้แล้วอยู่เงียบๆ ตลอดทสักพักก็จะมาคุยกันเหมือนเดิม จนมีถึงวันนีเธอก็พยายามพูดกับผมว่า ผมมีเวลาให้เธอน้อยลงรึป่าว เวลานั้นบวกกับอารมณ์ของผมที่ไม่ดี แล้วเริ่มเบื่อเธอ ทำให้ผมพูดจาแรงๆใส่เธอไปว่า "อะไรของเธอเนี่ย เดี๋ยวนี้เริ่มเยอะแล้วนะ " แล้วผมก็ปิดประตูใส่เธออย่างดัง วินาทีนั้นผมคิดแค่ว่า เบื่อเธอแบบจริงจัง พอเวลาผ่านไป 2 วันเต็มๆ เธอไม่ติดต่อผมมาเหมือนเมื่อก่อนเธอหายไปครับ ผมโทรหาเธอ เธอไม่รับ ทักเฟสเธอไป ได้แค่อ่านแล้วไม่ตอบ ผมเริ่มใจไม่ดี เลยพิมพ์ประโยคนึงไปในเฟสว่า "ถ้าไม่ตอบจะไปหาที่หอแล้วนะ " เธอจึงตอบผมมาครับ ตอบมาด้วยข้อความนึงที่ผมอ่านแล้วใจแทบสลาย " ไม่ต้องมายุ่งกับเราละนะ เราไม่อยากกลับมาเสียใจอีก ปล่อยให้เราไปในทางของเราเถอะ " วินาทีนั้นผมคิดว่าเธอแค่งอนๆ เลยไม่คิดอะไร แต่ไม่ใช่ครับ ผมพยายามง้อเธอ พยายามตามเธอ มันไม่ได้ผลครับ จนกระทั่ง เธอตั้งคบกับเพื่อนเก่าของเธอ ผมเลยรีบทักแชทไปหาเธอ ว่าเธอมีแฟนใหม่แล้วหรอ เธอไม่ตอบผมครับ ผมก็โอเคร เธอไม่ผิด มันผิดที่ผมมองข้ามเธอไป ตลอดเวลาที่คบกับเธอ เธอไม่ทำให้ผมเสียใจเลย ดูแลผมดี เธออาจจะรักผมมากกว่าที่ผมรักเธอก็ได้ครับ ผมได้เสียเธอไปแล้ว ความรักของเด็กสาวที่มีค่ามากในชีวิตผม ผมทำให้เธอเจ็บที่ละนิด จนกลายเป็นแผลใหญ่ แผลนั่นได้กลับมาทำร้ายผมคืนเรียบร้อย
อยากจะเตือนเพื่อนๆที่มีรักดี อย่าทิ้งขว้างจิตใจของ ผู้หญิงนะครับ ผู้หญิงเป็นเพศที่แม้จะดูแข็งแรงขนาดไหน จิตใจก็ยังบอบบางอยู่ดี ดูแลเธอให้ดี ให้สมกับรักที่เธอมอบให้ครับ เธออาจจะงี่เง้าไปบ้าง อย่าโกธรรึทำร้ายเธอด้วยคำพูดเลยครับ ค่อยๆพูดกับเธอดีๆ
ขอบคุณครับ
รู้ถึงความรักที่เขามีให้ผม เมื่อตอนเสียเธอไปแล้ว
ผมอายุ 26 ปีครับส่วนแฟนผมอายุ 20 ปี ผมกับเค้ารู้จักกันผ่านโปรแกรมแชท แชทนึง ตัวผมเองเป็นคนเริ่มจีบเค้าครับ เค้าไม่ได้มีหน้าตาที่สวย รึ รูปร่างที่ดี แต่มีความน่ารักในตัวเองครับ ส่วนผมก็ไม่ได้หล่ออะไร ทำงานไม่ได้มีตังค์มากมายอะไร ผมมุ่งหน้าจีบเธอโดยใช้เวลาจีบ 2 อาทิตย์เศษๆ เธอยังไม่ตอบตกลงยอมคบกับผม จนผมนัดเธอไปทานข้าว นั่นเป็นครั้งแรกที่เราเจอกันครับ รูปร่างหน้าตาเธอไม่ต่างจาก ในรูปเท่าไหร่ ผมพาเธอไปกินข้าวมื้อแรกของเราครับ แล้วเป็นวันแรกที่เราเริ่มคบกันครับ เธอตอบตกลงผม เหตุผลที่เธอไม่ยอมคบตอนแรกเพราะว่า เธออยากให้ผมเห็นเธอตัวจริงก่อน ค่อยตัดสินใจ นั่นละครับ จุดเริ่มต้นของผมและเธอ ผมและเธอคบกันมาได้ 3 เดือนเศษ เราดูแลรักของเราดีครับ ผมพาเธอไปทุกที่ที่เธออยากไป ถ้าผมมีโอกาสก็พาเธอไป พาเธอไปกินของอร่อยๆ ที่เธออยากกิน ผมยอมรับว่าผมดูแลเธอดีมาก แล้วเธอก็ดูแลผมดีมาก ผมไม่สบายใจเธอก็คอยดูแลไม่ห่าง เธอไม่มีข้อเสียอะไรมากมาย นอกจาก เรื่องหึงหวง แล้วก็เรื่ิองงี่เง้า งอแงนิดหน่อยครับ เรื่องหึงหวง อาจเป็นเรื่องปกติของผู้หญิง ครับอันนั้นผมเข้าใจ ผมไม่ได้ว่าอะไรเธอ จนผมคบกับเธอมาจนถึง เดือนที่ 6 ตัวผมเองยอมรับเลย ผมเริ่มเอาใจเธอน้อยลง มองข้ามเธอบ่อยขึ้น เริ่มให้เวลาเธอน้อยลง เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น เธอจะร้องไห้แล้วอยู่เงียบๆ ตลอดทสักพักก็จะมาคุยกันเหมือนเดิม จนมีถึงวันนีเธอก็พยายามพูดกับผมว่า ผมมีเวลาให้เธอน้อยลงรึป่าว เวลานั้นบวกกับอารมณ์ของผมที่ไม่ดี แล้วเริ่มเบื่อเธอ ทำให้ผมพูดจาแรงๆใส่เธอไปว่า "อะไรของเธอเนี่ย เดี๋ยวนี้เริ่มเยอะแล้วนะ " แล้วผมก็ปิดประตูใส่เธออย่างดัง วินาทีนั้นผมคิดแค่ว่า เบื่อเธอแบบจริงจัง พอเวลาผ่านไป 2 วันเต็มๆ เธอไม่ติดต่อผมมาเหมือนเมื่อก่อนเธอหายไปครับ ผมโทรหาเธอ เธอไม่รับ ทักเฟสเธอไป ได้แค่อ่านแล้วไม่ตอบ ผมเริ่มใจไม่ดี เลยพิมพ์ประโยคนึงไปในเฟสว่า "ถ้าไม่ตอบจะไปหาที่หอแล้วนะ " เธอจึงตอบผมมาครับ ตอบมาด้วยข้อความนึงที่ผมอ่านแล้วใจแทบสลาย " ไม่ต้องมายุ่งกับเราละนะ เราไม่อยากกลับมาเสียใจอีก ปล่อยให้เราไปในทางของเราเถอะ " วินาทีนั้นผมคิดว่าเธอแค่งอนๆ เลยไม่คิดอะไร แต่ไม่ใช่ครับ ผมพยายามง้อเธอ พยายามตามเธอ มันไม่ได้ผลครับ จนกระทั่ง เธอตั้งคบกับเพื่อนเก่าของเธอ ผมเลยรีบทักแชทไปหาเธอ ว่าเธอมีแฟนใหม่แล้วหรอ เธอไม่ตอบผมครับ ผมก็โอเคร เธอไม่ผิด มันผิดที่ผมมองข้ามเธอไป ตลอดเวลาที่คบกับเธอ เธอไม่ทำให้ผมเสียใจเลย ดูแลผมดี เธออาจจะรักผมมากกว่าที่ผมรักเธอก็ได้ครับ ผมได้เสียเธอไปแล้ว ความรักของเด็กสาวที่มีค่ามากในชีวิตผม ผมทำให้เธอเจ็บที่ละนิด จนกลายเป็นแผลใหญ่ แผลนั่นได้กลับมาทำร้ายผมคืนเรียบร้อย
อยากจะเตือนเพื่อนๆที่มีรักดี อย่าทิ้งขว้างจิตใจของ ผู้หญิงนะครับ ผู้หญิงเป็นเพศที่แม้จะดูแข็งแรงขนาดไหน จิตใจก็ยังบอบบางอยู่ดี ดูแลเธอให้ดี ให้สมกับรักที่เธอมอบให้ครับ เธออาจจะงี่เง้าไปบ้าง อย่าโกธรรึทำร้ายเธอด้วยคำพูดเลยครับ ค่อยๆพูดกับเธอดีๆ
ขอบคุณครับ