เมื่อนานมาแล้ว มีความตั้งใจที่จะทำรีวิว " ท่องเที่ยวไต้หวัน " อยู่ครั้งนึงค่ะ แต่ก็มีอันเป็นไป และด้วยความที่ช่วงนี้เพื่อนๆจำนวนมาก กำลังจัดทริปไต้หวันกันอย่างล้นหลาม ส่วนตัวก็ชอบประเทศนี้ด้วย ( โดยเฉพาะผู้ชาย ) ประกอบกับการเห็นภาพที่เคยถ่ายไว้แล้วมันอดไม่ได้จริงๆ ถึงแม้ว่าอะไรหลายๆอย่างจะลืมเลือนไป แต่เรื่องรสชาติอาหารยังคงแม่นยำยิ่งนัก ครั้งนี้จึงขอกลับมาด้วยการเน้น
อาหารเป็นหลัก กับการรีวิวทุกสิ่งอย่างที่ไปและกินในไต้หวัน
หมายเหตุ 1 : ภาพถ่ายจากกล้องมือค่ะ ไอโฟน 6 ไอโฟน 5 อัลคาเทล และ เอ็นจอย #ดักแก่
หมายเหตุ 2 : ภาพทั้งหมดถ่ายเมื่อปีที่แล้วนะคะ
ตอนที่ 2
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://pantip.com/topic/35060846
เมื่อบอกว่าจะไปไต้หวัน คนก็จะชอบแบบทำหน้าขมวดคิ้ว แล้วถามกลับว่ามันมีอะไร เอาจริง ตัวเราเองนอกจาก F4 และการตบตีกับเพื่อนตุ๊ดด้วยกันเพื่อเเย่งกันเป็นซันไช่ ในตอนเด็กๆนั้นก็ไม่มีข้อมูลอะไรในหัวเลย แต่ก็อยากลองไปประเทศนี้ดูซักครั้ง คิดได้ก็จองตัว ยื่นวีซ่า จัดทริปแบบโง่ๆ แล้วก็ไปกับเพื่อนตุ๊ด 4 คน ที่ไม่มีใครฝากชีวิตไว้ได้ แต่เอาเหอะจะเจออะไรก็ต้องเจอ
พอถึงสนามบินความรู้สึแรกที่เกิดคือหิว นี่คือของกินมื้อแรก
ข้าวปั้น ไส้อะไรก็ไม่รู้เห็นส้มๆ มั่นใจมากคือแซลม่อน แต่พอกินจริง มันรู้สึกเหมือนจะใช่ แต่เอ๊ะ หรือไม่ใช่วะ อร่อยมั้ย ก็ไม่เชิง ถ้าเทียบแล้ว ข้าวปั้นเซเว่นบ้านเราวินไปอย่างง่ายดาย แต่สิ่งที่ดีงามกว่านั่นก็คือ
นมสองกล่องนี้เลยค่ะ กินแล้วน้ำตาไหล คือมาแค่กินนมสองกล่องนี้แล้วกลับก็คุ้มแล้ว (เว่อร์ๆ)
ด้านซ้ายคือนมมอลต์ ด้านขวาคือนมรสพุดดิ้ง อร่อยดีค่ะ ใครชอบแนวนี้ก็ลอง
เมื่อประทังชีวิตที่สนามบินไปเรียบร้อย ภาพก็จะถูกตัดมาในตัวเมืองไต้หวัน Taipei main station คือที่แรกที่เหยียบ ตอนนั้นเวลาประมาณ 9 โมง แต่ร้านรวงก็ยังไม่เปิด แต่หิวอีกแล้วเลยพยายามหาของที่กินได้ เดินไปเดินมาก็เจอกับร้าน ซูชิร้านนึง ค่ะ เลยได้มาหนึ่งกล่อง ในราคาเบาๆ ที่ 60 บาท
ดูภาพก็รู้ว่ามันคือดี คือเทียบกับราคาเบาๆแบบนี้ มันโอเคมากเลยนะคะ นี่ไม่ได้อวยนะ แต่แซลมึ่น ดีมาก (สำเนียงต้องมา) ปลาเป็นปลา ไม่ใช่บุกย้อมสี
ใครผ่านไปก็ลองซื้อมาชิมกันได้ค่ะ ร้านชื่ออะไร ลืมแล้ว ข้อมูลแน่นป่ะหล่ะ แต่อยู่ใน Taipei main station (อันที่จริงมีหลายที่ ตามห้างก็มี)
สำหรับวันแรกนี้อยากจะเริ่มต้นเที่ยวกันเบาๆก่อน เริ่มต้นที่วัดหลงซาน
ใส่ภาพเดียวพอเดี๋ยวเสียคอนเซ็ปรีวิวของกิน ซึ่งมาอยู่ได้ซักพัก สัจจธรรมที่ว่าความดีกับความเลวมันอยู่คู่กันได้ไม่นานก็เป็นจริง กะเทย 4 คนหันมามองหน้ากันรู้สึกร้อนๆ คันๆ จึงตัดสินใจเดินออกไปหาอะไรกิน ซึ่งสิ่งที่ชอบมากในบริเวณนี้คือวิถีชีวิต จำได้ดีเลยว่าตอนนั้นเวลา 9.30 น. สิ่งที่เห็นคือบริเวณโดยรอบส่วนใหญ่จะเป็นผู้สูงอายุ อันนี้ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน แต่ที่อยากแนะนำคือ บริเวรใกล้ๆวัดหลงซาน จะมีตลาดเล็กๆ ที่ให้อารมณ์เหมือนเดินเยาวราช ซึ่งไม่ค่อยมีที่ไหนแนะนำแต่ ดิฉันจะแนะนำ เพราะมันทำให้สัมผัส วิถีชีวิต ได้ดีจริงๆ
ตัวตลาดมันจะเป็นซอยๆ ลองไปเดินเล่นกันดูได้ค่ะ มีของกินขายเพียบ สิ่งหนึ่งที่เห็นคนไต้หวันกิน นั่นคือหงอนไก่ ไม่รู้อร่อยมั้ย อันนี้ไม่ได้ลอง
เป็นตัวอย่างสินค้าที่วางขายในตลาด คุณเห็นสิ่งนั้นใช่มั้ยคะ ?
โอเค ก่อนที่จะหลุดคอนเซ็ปของกินไปมากกว่านี้ ในที่สุดก็เจอค่ะ ชานมไข่มุก ร้านแรกของทริป
คนต่อแถวเยอะมาก ไม่รู้ว่าอร่อยหรือ มันมีร้านเดียวในละแวกนี้ สั่งอย่างมันใจท่องมาจากที่ไทย ปัวปา Milk Tea
ถ้าถามว่าอร่อยมั้ย คำตอบคือมันก็ดี แต่ถ้าถามว่าพีคมั้ย คือมันก็ยัง แต่ที่รู้สึกได้คือชามันมีกลิ่นที่หอมกว่าที่ไทยนะ หวานกำลังดีไปลองได้ไม่แพงด้วย กับร้านนี้
เดินเล่นไปเรื่อยเปื่อยค่อน ไปโผล่อีกสถานที่นึง นั่นคือ
บริเวณถนนราชดำเนินค่ะ ไม่ใช่ล่ะ มีความคล้ายในระดับนึง ที่นี่ต่างหากค่ะ Chiang Kai Shek Memorial Hall
สวยงาม โออ่า และร้อนมาก ถึงแม้ว่าอุณหภูมิจะเพียง 14 องศา แต่ความแรงของแดดก็ทำให้ท้อได้เช้นกัน แต่เป้าหมายในการมาคือการมาดูทหารเปลี่ยนผลัด ถามว่าอยากดูการเปลี่ยนผลัดมั้ย? ก็ไม่ แต่อยากมาดูทหารต่างหากว่าจะเด็ดแค่ไหน
แม้จะได้ดูทหารตามที่อยากดูแต่ทหารก็หล่อไม่สู้คนที่มายืนมุงดูไม่ได้ พอรู้สึกพอใจแล้วก็เลยพากันเดินทางไปที่พัก ซึ่งที่พักของเราอยู่ที่ Ximending
สถานที่ ที่วัยรุ่นพากันมาเดิน ให้อารมณ์สยามบ้านเรา หลังจากจัดแจงฝากของที่โณงแรมเสร็จ ก็ถึงเวลาของอาหารเที่ยง ร้านที่จะไปกิน คือร้าน Mala Yuanyang Hotpot
( พิกัดร้านเราตามเว็ปนี้ค่ะ :
http://www.1000milesjourney.com/taiwanese-shabu-mala-hotpot/ )
ไม่อะไรมากพอได้โต๊ะ ก็เลือกน้ำซุปเลยค่ะ จัดไป หมาล่า กับ ซุปออริจินอล
ซึ่งอีซุปหมาล่าเนี่ยมัน เผ็ดมาก จร้า แต่ก็อร่อยดี เครื่องเทศไรมะรุประโคมเข้าใส่ อ่ะอันนี้แล้วแต่คนล่ะกัน ส่วนซุปออริจินอล ก็เสมอตัว กลมกล่อมอูมามิแต่ไม่ได้มีความอรรถรสอะไรนัก มาดุด้านเนื้อดีกว่า ที่นี่จะมีเนื้อวัว เนื้อหมู เนื้อแกะ ให้สั่งได้เรื่อยๆ
สี่เนื้อ ก็เกือบน่ากินนะ คือมันมีสีเหลืองติดมาเราก็งงมากว่ามันคืออะไร หมักขมิ้นหรืออย่างไร แต่พอต้มแล้วกินก็เท่านั้นแหละ เลิกสงสัยล่ะ อร่อยดี แต่ความพีคของการสั่งเนื้ออยู่ที่ พนักงานเสิร์ฟหล่อเนี่ยแหละ เราก็จะเลือกสั่งแต่คนนี้ ซึ่งนางก็พูดอังกฤษไม่ได้เลยจร้า แต่พอพนักงานผู้หญิงที่พูดอังกฤษได้เดินมากะเทยปล่อยผ่านนะจ๊ะไม่สั่ง ถามว่าได้เนื้อมากี่ถาด แทบไม่ได้เลย แต่สู้เพื่อให้ได้แอ๊วเนอะ ส่วนไลน์อาหารอื่นๆก็มีเยอะแยะมากมาย
เนื้อสัตว์ ผัก และผลไม้
น้ำอัดลม (จริงๆมีเบียร์ด้วยนะ)
หรือน้ำแบบเครื่องกดก็มีนะ สีขาวๆจะเป็นนมเปรี้ยว อร่อยดี ชอบ
สำหรับสิ่งที่พีคในรายการอาหารของร้านนี้ สำหรับเราไม่ใช่ปูนะ เห็นคนรีวิวว่าปูมันดี เอาเข้าจริงเราว่ามันก็ไม่ค่อยสดนะ แถมแช่เเข็งมาด้วย พอต้มกะร้อน ขี้เกียจแกะ เอามาตัวเดียวแล้ว จบเลย พอ หอยเชลยิ่งเเล้วใหญ่มาเป็นก้อนน้ำแข็งเลยจร้า แต่ที่เราว่ามันแปลก ก็คือ
ปลามฉลามรมควัน แปลกป่ะ แปลกสิ ตอนแรกก็เอามาต้มไม่มีใครกล้าลอง แต่พอกินมันก็อร่อยดีนะ ดึบๆ หนึบ โอเครลยแหละไปลอง ค่ะ
จุดเด่นอีกอย่างของร้านคือไลน์ไอศครีม
งานดีขนาดนี้ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าอร่อย แต่อร่อยยิ่งกว่าก็เมื่อมีผู้ชายคนนึง เห็นดิฉันที่เป็นผู้หญิงบอบบาง (หรอ) ตักไม่ได้ซักที จึงเข้ามาช่วยตักให้ (น่าจะรู้สึกรำคาญที่ต้องรออีนี่) รู้สึกดีใจมาก จนกลับมาบอกเพื่อนๆ และเพื่อนก็บอกดิฉันว่า
เพื่อนเทย : เค้าเป็นคนไทย
เรา : เหยๆ รู้ได้ไง
เพื่อนเทย : เค้าทักเเจ๊คดี กรูมาเมื่อกี้ เครป่ะ
เรา : สึด #มองบน
นอกจากไอศครีมแล้วของหวานอื่นๆก็มีนะคะ เค้ก พุดดิ้งนมสุด
แต่ที่รู้สึกชอบมากก็คือ วุ้นถุงค่ะ
ไม่รู้รสอะไรคล้ายองุ่น อร่อยดีค่ะ เหมือนจะมีขายเป้นของฝากด้วย อันนี้แนะนำให้ลอง
สรุปแล้วร้านนี้ก็เป็นร้านที่น่าสนใจนะคะ ถึงแม้ที่ไทยจะมีร้านชาบูคล้ายๆแบบนี้อยู่ แต่ในแง่ของต้นตำหรับหมาล่า และ พวกเนื้อแปลกๆ อย่างฉลามรมควัน ลูกชิ้นเป็ด ก็น่าจะมาลองซักครั้งนึง เป็นการเปิดรับรสชาติอาหารใหม่ๆ นะจ๊ะ
ในที่สุดมื้อเที่ยงก็จบลง ชำระค่าใช้จ่ายเรียบร้อย ก็เดินเล่นต่อนิดหน่อย จึงกลับไปที่โรงแรม เพื่อเตรียมความพร้อมก่อนจะไปเดินตลาดกลางคืนกันค่ะ
[CR] รีวิวสาย- ตัวแตกที่ไต้หวัน
หมายเหตุ 1 : ภาพถ่ายจากกล้องมือค่ะ ไอโฟน 6 ไอโฟน 5 อัลคาเทล และ เอ็นจอย #ดักแก่
หมายเหตุ 2 : ภาพทั้งหมดถ่ายเมื่อปีที่แล้วนะคะ
ตอนที่ 2
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เมื่อบอกว่าจะไปไต้หวัน คนก็จะชอบแบบทำหน้าขมวดคิ้ว แล้วถามกลับว่ามันมีอะไร เอาจริง ตัวเราเองนอกจาก F4 และการตบตีกับเพื่อนตุ๊ดด้วยกันเพื่อเเย่งกันเป็นซันไช่ ในตอนเด็กๆนั้นก็ไม่มีข้อมูลอะไรในหัวเลย แต่ก็อยากลองไปประเทศนี้ดูซักครั้ง คิดได้ก็จองตัว ยื่นวีซ่า จัดทริปแบบโง่ๆ แล้วก็ไปกับเพื่อนตุ๊ด 4 คน ที่ไม่มีใครฝากชีวิตไว้ได้ แต่เอาเหอะจะเจออะไรก็ต้องเจอ
พอถึงสนามบินความรู้สึแรกที่เกิดคือหิว นี่คือของกินมื้อแรก
ข้าวปั้น ไส้อะไรก็ไม่รู้เห็นส้มๆ มั่นใจมากคือแซลม่อน แต่พอกินจริง มันรู้สึกเหมือนจะใช่ แต่เอ๊ะ หรือไม่ใช่วะ อร่อยมั้ย ก็ไม่เชิง ถ้าเทียบแล้ว ข้าวปั้นเซเว่นบ้านเราวินไปอย่างง่ายดาย แต่สิ่งที่ดีงามกว่านั่นก็คือ
นมสองกล่องนี้เลยค่ะ กินแล้วน้ำตาไหล คือมาแค่กินนมสองกล่องนี้แล้วกลับก็คุ้มแล้ว (เว่อร์ๆ)
ด้านซ้ายคือนมมอลต์ ด้านขวาคือนมรสพุดดิ้ง อร่อยดีค่ะ ใครชอบแนวนี้ก็ลอง
เมื่อประทังชีวิตที่สนามบินไปเรียบร้อย ภาพก็จะถูกตัดมาในตัวเมืองไต้หวัน Taipei main station คือที่แรกที่เหยียบ ตอนนั้นเวลาประมาณ 9 โมง แต่ร้านรวงก็ยังไม่เปิด แต่หิวอีกแล้วเลยพยายามหาของที่กินได้ เดินไปเดินมาก็เจอกับร้าน ซูชิร้านนึง ค่ะ เลยได้มาหนึ่งกล่อง ในราคาเบาๆ ที่ 60 บาท
ดูภาพก็รู้ว่ามันคือดี คือเทียบกับราคาเบาๆแบบนี้ มันโอเคมากเลยนะคะ นี่ไม่ได้อวยนะ แต่แซลมึ่น ดีมาก (สำเนียงต้องมา) ปลาเป็นปลา ไม่ใช่บุกย้อมสี
ใครผ่านไปก็ลองซื้อมาชิมกันได้ค่ะ ร้านชื่ออะไร ลืมแล้ว ข้อมูลแน่นป่ะหล่ะ แต่อยู่ใน Taipei main station (อันที่จริงมีหลายที่ ตามห้างก็มี)
สำหรับวันแรกนี้อยากจะเริ่มต้นเที่ยวกันเบาๆก่อน เริ่มต้นที่วัดหลงซาน
ใส่ภาพเดียวพอเดี๋ยวเสียคอนเซ็ปรีวิวของกิน ซึ่งมาอยู่ได้ซักพัก สัจจธรรมที่ว่าความดีกับความเลวมันอยู่คู่กันได้ไม่นานก็เป็นจริง กะเทย 4 คนหันมามองหน้ากันรู้สึกร้อนๆ คันๆ จึงตัดสินใจเดินออกไปหาอะไรกิน ซึ่งสิ่งที่ชอบมากในบริเวณนี้คือวิถีชีวิต จำได้ดีเลยว่าตอนนั้นเวลา 9.30 น. สิ่งที่เห็นคือบริเวณโดยรอบส่วนใหญ่จะเป็นผู้สูงอายุ อันนี้ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน แต่ที่อยากแนะนำคือ บริเวรใกล้ๆวัดหลงซาน จะมีตลาดเล็กๆ ที่ให้อารมณ์เหมือนเดินเยาวราช ซึ่งไม่ค่อยมีที่ไหนแนะนำแต่ ดิฉันจะแนะนำ เพราะมันทำให้สัมผัส วิถีชีวิต ได้ดีจริงๆ
ตัวตลาดมันจะเป็นซอยๆ ลองไปเดินเล่นกันดูได้ค่ะ มีของกินขายเพียบ สิ่งหนึ่งที่เห็นคนไต้หวันกิน นั่นคือหงอนไก่ ไม่รู้อร่อยมั้ย อันนี้ไม่ได้ลอง
เป็นตัวอย่างสินค้าที่วางขายในตลาด คุณเห็นสิ่งนั้นใช่มั้ยคะ ?
โอเค ก่อนที่จะหลุดคอนเซ็ปของกินไปมากกว่านี้ ในที่สุดก็เจอค่ะ ชานมไข่มุก ร้านแรกของทริป
คนต่อแถวเยอะมาก ไม่รู้ว่าอร่อยหรือ มันมีร้านเดียวในละแวกนี้ สั่งอย่างมันใจท่องมาจากที่ไทย ปัวปา Milk Tea
ถ้าถามว่าอร่อยมั้ย คำตอบคือมันก็ดี แต่ถ้าถามว่าพีคมั้ย คือมันก็ยัง แต่ที่รู้สึกได้คือชามันมีกลิ่นที่หอมกว่าที่ไทยนะ หวานกำลังดีไปลองได้ไม่แพงด้วย กับร้านนี้
เดินเล่นไปเรื่อยเปื่อยค่อน ไปโผล่อีกสถานที่นึง นั่นคือ
บริเวณถนนราชดำเนินค่ะ ไม่ใช่ล่ะ มีความคล้ายในระดับนึง ที่นี่ต่างหากค่ะ Chiang Kai Shek Memorial Hall
สวยงาม โออ่า และร้อนมาก ถึงแม้ว่าอุณหภูมิจะเพียง 14 องศา แต่ความแรงของแดดก็ทำให้ท้อได้เช้นกัน แต่เป้าหมายในการมาคือการมาดูทหารเปลี่ยนผลัด ถามว่าอยากดูการเปลี่ยนผลัดมั้ย? ก็ไม่ แต่อยากมาดูทหารต่างหากว่าจะเด็ดแค่ไหน
แม้จะได้ดูทหารตามที่อยากดูแต่ทหารก็หล่อไม่สู้คนที่มายืนมุงดูไม่ได้ พอรู้สึกพอใจแล้วก็เลยพากันเดินทางไปที่พัก ซึ่งที่พักของเราอยู่ที่ Ximending
สถานที่ ที่วัยรุ่นพากันมาเดิน ให้อารมณ์สยามบ้านเรา หลังจากจัดแจงฝากของที่โณงแรมเสร็จ ก็ถึงเวลาของอาหารเที่ยง ร้านที่จะไปกิน คือร้าน Mala Yuanyang Hotpot
( พิกัดร้านเราตามเว็ปนี้ค่ะ : http://www.1000milesjourney.com/taiwanese-shabu-mala-hotpot/ )
ไม่อะไรมากพอได้โต๊ะ ก็เลือกน้ำซุปเลยค่ะ จัดไป หมาล่า กับ ซุปออริจินอล
ซึ่งอีซุปหมาล่าเนี่ยมัน เผ็ดมาก จร้า แต่ก็อร่อยดี เครื่องเทศไรมะรุประโคมเข้าใส่ อ่ะอันนี้แล้วแต่คนล่ะกัน ส่วนซุปออริจินอล ก็เสมอตัว กลมกล่อมอูมามิแต่ไม่ได้มีความอรรถรสอะไรนัก มาดุด้านเนื้อดีกว่า ที่นี่จะมีเนื้อวัว เนื้อหมู เนื้อแกะ ให้สั่งได้เรื่อยๆ
สี่เนื้อ ก็เกือบน่ากินนะ คือมันมีสีเหลืองติดมาเราก็งงมากว่ามันคืออะไร หมักขมิ้นหรืออย่างไร แต่พอต้มแล้วกินก็เท่านั้นแหละ เลิกสงสัยล่ะ อร่อยดี แต่ความพีคของการสั่งเนื้ออยู่ที่ พนักงานเสิร์ฟหล่อเนี่ยแหละ เราก็จะเลือกสั่งแต่คนนี้ ซึ่งนางก็พูดอังกฤษไม่ได้เลยจร้า แต่พอพนักงานผู้หญิงที่พูดอังกฤษได้เดินมากะเทยปล่อยผ่านนะจ๊ะไม่สั่ง ถามว่าได้เนื้อมากี่ถาด แทบไม่ได้เลย แต่สู้เพื่อให้ได้แอ๊วเนอะ ส่วนไลน์อาหารอื่นๆก็มีเยอะแยะมากมาย
เนื้อสัตว์ ผัก และผลไม้
น้ำอัดลม (จริงๆมีเบียร์ด้วยนะ)
หรือน้ำแบบเครื่องกดก็มีนะ สีขาวๆจะเป็นนมเปรี้ยว อร่อยดี ชอบ
สำหรับสิ่งที่พีคในรายการอาหารของร้านนี้ สำหรับเราไม่ใช่ปูนะ เห็นคนรีวิวว่าปูมันดี เอาเข้าจริงเราว่ามันก็ไม่ค่อยสดนะ แถมแช่เเข็งมาด้วย พอต้มกะร้อน ขี้เกียจแกะ เอามาตัวเดียวแล้ว จบเลย พอ หอยเชลยิ่งเเล้วใหญ่มาเป็นก้อนน้ำแข็งเลยจร้า แต่ที่เราว่ามันแปลก ก็คือ
ปลามฉลามรมควัน แปลกป่ะ แปลกสิ ตอนแรกก็เอามาต้มไม่มีใครกล้าลอง แต่พอกินมันก็อร่อยดีนะ ดึบๆ หนึบ โอเครลยแหละไปลอง ค่ะ
จุดเด่นอีกอย่างของร้านคือไลน์ไอศครีม
งานดีขนาดนี้ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าอร่อย แต่อร่อยยิ่งกว่าก็เมื่อมีผู้ชายคนนึง เห็นดิฉันที่เป็นผู้หญิงบอบบาง (หรอ) ตักไม่ได้ซักที จึงเข้ามาช่วยตักให้ (น่าจะรู้สึกรำคาญที่ต้องรออีนี่) รู้สึกดีใจมาก จนกลับมาบอกเพื่อนๆ และเพื่อนก็บอกดิฉันว่า
เพื่อนเทย : เค้าเป็นคนไทย
เรา : เหยๆ รู้ได้ไง
เพื่อนเทย : เค้าทักเเจ๊คดี กรูมาเมื่อกี้ เครป่ะ
เรา : สึด #มองบน
นอกจากไอศครีมแล้วของหวานอื่นๆก็มีนะคะ เค้ก พุดดิ้งนมสุด
แต่ที่รู้สึกชอบมากก็คือ วุ้นถุงค่ะ
ไม่รู้รสอะไรคล้ายองุ่น อร่อยดีค่ะ เหมือนจะมีขายเป้นของฝากด้วย อันนี้แนะนำให้ลอง
สรุปแล้วร้านนี้ก็เป็นร้านที่น่าสนใจนะคะ ถึงแม้ที่ไทยจะมีร้านชาบูคล้ายๆแบบนี้อยู่ แต่ในแง่ของต้นตำหรับหมาล่า และ พวกเนื้อแปลกๆ อย่างฉลามรมควัน ลูกชิ้นเป็ด ก็น่าจะมาลองซักครั้งนึง เป็นการเปิดรับรสชาติอาหารใหม่ๆ นะจ๊ะ
ในที่สุดมื้อเที่ยงก็จบลง ชำระค่าใช้จ่ายเรียบร้อย ก็เดินเล่นต่อนิดหน่อย จึงกลับไปที่โรงแรม เพื่อเตรียมความพร้อมก่อนจะไปเดินตลาดกลางคืนกันค่ะ