ผมมีเพื่อนพี่สาว แต่งไปกับคนญี่ปุ่น มีญาติแต่งไปกับสิงคโปร ปัญหาที่ผมฟังมา คือ
ประเทศที่เจริญแล้ว การมีบ้านพร้อมที่ดินสักหลังหนึ่ง สำหรับพนักงานออฟฟิต ต้องผ่อนกันระยะเวลาเกือบ สี่สิบถึงห้าสิบปี (มันแพงขนาดนี้เลยเหรอ)
เมื่อผ่อนเสร็จ ถ้าจะโอนเป็นมรดกให้ลูกหลาน ต้องเสียภาษีมรดก ประมาณสี่สิบเปอร์เซ็นต์ของราคาประเมิณ (โหดมาก)
ทำให้ เด็กรุ่นใหม่ญี่ปุ่น กลับมีความคิด ที่จะเช่าห้องพักอยู่แทน เพราะ ไม่ทราบว่าจะเปลี่ยนงานเมื่อไหร่ หรือ จะตกงานเมื่อไหร่
ที่สิงคโปร คนสิงคโปร ที่มีแฟนเป็นคนไทย ก็ให้แฟนคนไทย ซื้อบ้านแทน
เพราะ เค้าเอาเงินไปซื้อคอนโดที่สิงคโปร มาซื้อที่ไทย ได้บ้านราคาเจ็ดแปดล้านบาท สบายๆ
ส่วนอเมริกา ก็เริ่มมีคนรุ่นใหม่ ที่อาศัยอยู่ในบ้านแบบ Small House หรือ บ้านรถ ที่สามารถย้ายไปได้ แถม การออกแบบข้างในก็สวยงาม
แต่ไม่เหมาะ เมื่อมีลูกหลายคน (แต่ถึงกระนั่น พวกเค้าก็คิดว่า มันทำให้พวกเค้าไม่ต้องมีหนี้สิน)
ขนาดบ้านรถ ที่แต่งสวยๆ บางคัน ก็ราคา หลายหมื่นดอลล่า แล้ว (ราคาเป็นล้านนะ) ซึ่งพวกเค้าก็บอกว่า ราคานี้รับได้
กลับกัน ถ้าเป็นบ้านเรา ราคาเป็นล้านบาท ก็ได้บ้านทาวน์เฮาส์ หลังนึงแล้ว
การที่คน ต่างชาติ กับกำลังซื้อเค้า ที่สามารถซื้อ บ้านราคา ล้านกว่าบาท ถึง ห้าล้านบาทสบายๆ
ทำไม ประเทศไทย ถึงไม่พัฒนาอสังหาริมทรัพย์ เพื่อ ลูกค้ากลุ่มนี้
คนกลุ่มนี้ ถ้าเค้าเพียงแค่ เช่าบ้าน ที่ประเทศบ้านเกิดเค้า แบ่งเงินมาผ่อนบ้านในประเทศไทย สุดท้ายพอเค้าเกษียร ก็ให้เค้าย้ายมาอยู่ประเทศไทยเลย
เงินเกษียร ประเทศบ้านเค้าก็โอนมาจ่ายไห้เค้าทางบัญชีธนาคาร
ส่วนการที่รัฐบาล จะให้เค้าซื้อขาด หรือ เช่า ร้อยปี หรือ สองร้อยปี ก็เป็นไปตามความเหมาะสม
เพียงแต่ ส่วนตัวคิดว่า กลุ่มนี้เป็นกลุ่มชนชั้นล่างกลาง ในประเทศที่เจริญแล้ว ที่รายได้เค้า อาจจะไม่สามารถผ่อนบ้านที่ประเทศเค้าได้
แต่เค้าสามารถ ผ่อนบ้านประเทศเราได้ เราอาจจำกัด สิทธิ์ว่า เค้าซื้อได้เพียงหลังเดียว และซื้อแบบผ่อนเท่านั้น
นอกจากนี้ เราอาจจำกัดประเทศที่จะเข้ามาซื้อ เช่น ชาวอเมริกา ญี่ปุ่น สิงคโปร์ เท่านั้น (ทดลองเปิดไม่กี่ประเทศก่อน ไม่รองรับทุกประเทศ)
อย่างไรก็ดี อันนี้ก็เป็นแค่แนวคิด เพราะ ตอนนี้ กำลังซื้อคนไทย อ่อนแอมาก
คิดว่า ถ้าอนุญาติให้คนต่างประเทศ มาอยู่ได้แบบถาวร จะช่วยให้ประเทศมีแรงซื้อมากขึ้น สังคมไทย จะเกิดเป็นวัฒนธรรมหลายภาษา
แบบ มาเลเซีย ที่ เวลามีงานตามห้างสรรพสินค้า ส่วนใหญ่ เค้าจะใช้ภาษาอังกฤษในการสื่อสาร
หรือสิงคโปร ที่ในสวนสนุก สวนสัตว์ เค้าใช้ภาษาอังกฤษอย่างเดียว
ปัญหาของคนอายุมากของประเทศที่เจริญแล้ว อยากให้รัฐบาลเอามาเป็นจุดขายของประเทศไทย เพื่อพัฒนาพื้นที่ ต่างจังหวัด
ประเทศที่เจริญแล้ว การมีบ้านพร้อมที่ดินสักหลังหนึ่ง สำหรับพนักงานออฟฟิต ต้องผ่อนกันระยะเวลาเกือบ สี่สิบถึงห้าสิบปี (มันแพงขนาดนี้เลยเหรอ)
เมื่อผ่อนเสร็จ ถ้าจะโอนเป็นมรดกให้ลูกหลาน ต้องเสียภาษีมรดก ประมาณสี่สิบเปอร์เซ็นต์ของราคาประเมิณ (โหดมาก)
ทำให้ เด็กรุ่นใหม่ญี่ปุ่น กลับมีความคิด ที่จะเช่าห้องพักอยู่แทน เพราะ ไม่ทราบว่าจะเปลี่ยนงานเมื่อไหร่ หรือ จะตกงานเมื่อไหร่
ที่สิงคโปร คนสิงคโปร ที่มีแฟนเป็นคนไทย ก็ให้แฟนคนไทย ซื้อบ้านแทน
เพราะ เค้าเอาเงินไปซื้อคอนโดที่สิงคโปร มาซื้อที่ไทย ได้บ้านราคาเจ็ดแปดล้านบาท สบายๆ
ส่วนอเมริกา ก็เริ่มมีคนรุ่นใหม่ ที่อาศัยอยู่ในบ้านแบบ Small House หรือ บ้านรถ ที่สามารถย้ายไปได้ แถม การออกแบบข้างในก็สวยงาม
แต่ไม่เหมาะ เมื่อมีลูกหลายคน (แต่ถึงกระนั่น พวกเค้าก็คิดว่า มันทำให้พวกเค้าไม่ต้องมีหนี้สิน)
ขนาดบ้านรถ ที่แต่งสวยๆ บางคัน ก็ราคา หลายหมื่นดอลล่า แล้ว (ราคาเป็นล้านนะ) ซึ่งพวกเค้าก็บอกว่า ราคานี้รับได้
กลับกัน ถ้าเป็นบ้านเรา ราคาเป็นล้านบาท ก็ได้บ้านทาวน์เฮาส์ หลังนึงแล้ว
การที่คน ต่างชาติ กับกำลังซื้อเค้า ที่สามารถซื้อ บ้านราคา ล้านกว่าบาท ถึง ห้าล้านบาทสบายๆ
ทำไม ประเทศไทย ถึงไม่พัฒนาอสังหาริมทรัพย์ เพื่อ ลูกค้ากลุ่มนี้
คนกลุ่มนี้ ถ้าเค้าเพียงแค่ เช่าบ้าน ที่ประเทศบ้านเกิดเค้า แบ่งเงินมาผ่อนบ้านในประเทศไทย สุดท้ายพอเค้าเกษียร ก็ให้เค้าย้ายมาอยู่ประเทศไทยเลย
เงินเกษียร ประเทศบ้านเค้าก็โอนมาจ่ายไห้เค้าทางบัญชีธนาคาร
ส่วนการที่รัฐบาล จะให้เค้าซื้อขาด หรือ เช่า ร้อยปี หรือ สองร้อยปี ก็เป็นไปตามความเหมาะสม
เพียงแต่ ส่วนตัวคิดว่า กลุ่มนี้เป็นกลุ่มชนชั้นล่างกลาง ในประเทศที่เจริญแล้ว ที่รายได้เค้า อาจจะไม่สามารถผ่อนบ้านที่ประเทศเค้าได้
แต่เค้าสามารถ ผ่อนบ้านประเทศเราได้ เราอาจจำกัด สิทธิ์ว่า เค้าซื้อได้เพียงหลังเดียว และซื้อแบบผ่อนเท่านั้น
นอกจากนี้ เราอาจจำกัดประเทศที่จะเข้ามาซื้อ เช่น ชาวอเมริกา ญี่ปุ่น สิงคโปร์ เท่านั้น (ทดลองเปิดไม่กี่ประเทศก่อน ไม่รองรับทุกประเทศ)
อย่างไรก็ดี อันนี้ก็เป็นแค่แนวคิด เพราะ ตอนนี้ กำลังซื้อคนไทย อ่อนแอมาก
คิดว่า ถ้าอนุญาติให้คนต่างประเทศ มาอยู่ได้แบบถาวร จะช่วยให้ประเทศมีแรงซื้อมากขึ้น สังคมไทย จะเกิดเป็นวัฒนธรรมหลายภาษา
แบบ มาเลเซีย ที่ เวลามีงานตามห้างสรรพสินค้า ส่วนใหญ่ เค้าจะใช้ภาษาอังกฤษในการสื่อสาร
หรือสิงคโปร ที่ในสวนสนุก สวนสัตว์ เค้าใช้ภาษาอังกฤษอย่างเดียว