เกริ่นก่อนนะคะว่ายืมไอดีคนอื่นมา
สวัสดีค่ะ เราชื่อ น้ำ(ชื่อสมมุติ) อายุ 29 ปี แต่งงานมาแล้ว 5 ปี เรามีปัญหามากๆกับการอยู่บ้านร่วมกับแม่สามี
เริ่มเรื่องเลยนะคะ คือแม่สามีแกมีบ้านอยู่เป็นของตัวเองค่ะ เมื่อก่อนก็จะมาเยี่ยมบ้างมาหาบ้างมาค้างบ้างบางครั้งบางคราวครั้งละวันสองวัน เราก็ดูแลไปรับไปส่งเพราะสามีจะไม่ค่อยว่างเค้าต้องออกไปทำงาน ตปท บ่อยๆ
เรื่องเริ่มเกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้วเมื่อหมาบ้านแม่ตาย จากนั้นแกก็มาอยู่บ้านเรานานขึ้นจากสองสามวันเป็น 1 อาทิตย์ จากอาทิตย์เป็นเดือน จากเดือนเป็นอยู่ตลอด เราก็เข้าใจว่าแกคงจะเหงา แต่เรื่องมันไม่จบแค่นั้นค่ะ พอเริ่มอยู่นานๆเข้า แกเริ่มเยอะ เริ่มจัดการทุกอย่างในบ้าน เริ่มบงการทุกๆอย่างในครอบครัวเรา ยกตัวอย่างนะคะบางวันเรามีงานทำเราต้องประชุมจนดึกคุยงานจน ตี1-2 พอกลับมาบ้านเราก็จะนอนยาว ตื่นอีกทีประมาณ10 โมงเช้า วันไหนไม่มีประชุมเราก็นอน 3 ทุ่ม ตื่น 6.30 เราทำแบบนี้เป็นประจำเราบริหารเวลาของตัวเองแบบนี้ตลอดตั้งแต่ก่อนแต่งงาน สามีเราก็เข้าใจ แรกๆแม่เค้าก็เข้าใจแต่พอหลังๆแกเริ่มมาดุมาว่าเราในวันที่เราตื่น 10โมง เดือนละ 4 ครั้ง ประชุมสรุปงาน อาทิตย์ละ 1 ครั้ง หาว่าเราขี้เกียจบ้างหละ หาว่าเราไปดื่มไปปาร์ตี้บ้างหละ (ซึ่งความจริงแล้วเราไม่ดื่มเหล้า ไม่เคยดื่มเหล้า) หนักๆคือหาว่าเราคบชู้พอสามีไม่อยู่ก็ไปนอนกับผู้ชาย เราอธิบายค่ะ เราพูดความจริงทุกอย่างแต่แกไม่เคยฟัง เราโทรไปร้องไห้ให้สามีฟัง สามีก็รักแม่เหลือเกินค่ะ บอกให้เรายอมๆเค้าไป คือเราถูกกล่าวหาให้เรายอม??? อ่ะยอมก็ยอม ล่าสุดไปเล่าให้ข้างบ้านฟังค่ะ ว่าเรามีชู้ว่าทนนิสัยลูกสะใภ้ขี้เกียจสันหลังยาวแบบเราไม่ได้ ทั้งๆที่งานบ้านทั้งหมดเราทำ อาหารทุกมื้อที่แม่สามีทานเงินเรา เสื้อผ้าที่แม่สามีใส่เราซักเรารีด หลังจากทำงานนอกบ้านมาเหนื่อยๆแทนที่จะได้พักต้องมานั่งทำนู้นทำนี่ ตั้งแต่ตัดหญ้ายันล้างห้องน้ำ เราจะจ้างแม่บ้านก็ไม่ให้เราจ้างบอกอยากให้เราทำไว้ใจเรา อะไรคือไว้ใจเหรอ?? คือเอาเราไปพูดเสียๆหายๆ จนคนอื่นต้องมาพูดให้เราฟัง เราอึดอัดมาก พอวันไหนสามีอยู่บ้านนางก็จะเป็นคนละคนเลยเราไม่ได้คิดไปเองนางเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือจริงๆ
บางวันเราเคยคิดว่าอยากหนีไปอยู่คนเดียวจริงๆหน้าที่การงานเราก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่ พ่อแม่เราก็มีพร้อมให้กลับไปซบอก แต่ก็นั่นแหละค่ะ เราก็ยังรักสามีเรา เรายังอยากมีลูกกับเค้า (เรายังไม่มีลูกค่ะ) อยากสร้างครอบครัวที่สมบูรณ์กับเค้า แต่เราเหนื่อยค่ะ เหนื่อยทั้งกาย เหนื่อยทั้งใจ จนตอนนี้เริ่มท้อแล้วค่ะ
ที่เรานั่งพิมพ์อยู่นี่ก็ยังอยู่ที่ทำงาน เรามีความรู้สึกไม่อยากกลับบ้านไม่อยากไปเจอปัญหาที่บ้าน ไม่อยากไปฟังคำค่อนแคะจากแม่สามี ทุกวันนี้เรานอนหลับไม่เคยเต็มอิ่มต้องมานั่งคิดมาก ตั้งแต่แม่สามีย้ายเข้ามาจัดการบ้านเรา เราไม่เคยใช้ชีวิตแบบมีความสุขเลยสักครั้ง บางครั้งแม่สามีก็ใช้คำพูดกับเราแรงๆจนเราโมโห แต่เราก็ไม่เคยตวาดหรือด่าว่าอะไรแกเลยจนตอนนี้รู้สึกเก็บกด รู้สึกอึดอัดบอกไม่ถูก เคยมีครั้งนึง สามีเรามานอนบ้าน นางก็หอบหมอนเข้ามาบอกแม่จะนอนด้วยให้เราไปนอนห้องแม่ก่อนคืนนึง เราก็ต้องยอมทั้งๆที่เราก็อยากนอนกับสามีอยากมีชีวิตปกติแบบสามีภรรยา
.
.
เราควรทำยังไงคะ เราทำยังไงดี เราคิดไม่ออกจริงๆ
ปัญหาโลกแตก แม่ผัวและลูกสะใภ้
สวัสดีค่ะ เราชื่อ น้ำ(ชื่อสมมุติ) อายุ 29 ปี แต่งงานมาแล้ว 5 ปี เรามีปัญหามากๆกับการอยู่บ้านร่วมกับแม่สามี
เริ่มเรื่องเลยนะคะ คือแม่สามีแกมีบ้านอยู่เป็นของตัวเองค่ะ เมื่อก่อนก็จะมาเยี่ยมบ้างมาหาบ้างมาค้างบ้างบางครั้งบางคราวครั้งละวันสองวัน เราก็ดูแลไปรับไปส่งเพราะสามีจะไม่ค่อยว่างเค้าต้องออกไปทำงาน ตปท บ่อยๆ
เรื่องเริ่มเกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้วเมื่อหมาบ้านแม่ตาย จากนั้นแกก็มาอยู่บ้านเรานานขึ้นจากสองสามวันเป็น 1 อาทิตย์ จากอาทิตย์เป็นเดือน จากเดือนเป็นอยู่ตลอด เราก็เข้าใจว่าแกคงจะเหงา แต่เรื่องมันไม่จบแค่นั้นค่ะ พอเริ่มอยู่นานๆเข้า แกเริ่มเยอะ เริ่มจัดการทุกอย่างในบ้าน เริ่มบงการทุกๆอย่างในครอบครัวเรา ยกตัวอย่างนะคะบางวันเรามีงานทำเราต้องประชุมจนดึกคุยงานจน ตี1-2 พอกลับมาบ้านเราก็จะนอนยาว ตื่นอีกทีประมาณ10 โมงเช้า วันไหนไม่มีประชุมเราก็นอน 3 ทุ่ม ตื่น 6.30 เราทำแบบนี้เป็นประจำเราบริหารเวลาของตัวเองแบบนี้ตลอดตั้งแต่ก่อนแต่งงาน สามีเราก็เข้าใจ แรกๆแม่เค้าก็เข้าใจแต่พอหลังๆแกเริ่มมาดุมาว่าเราในวันที่เราตื่น 10โมง เดือนละ 4 ครั้ง ประชุมสรุปงาน อาทิตย์ละ 1 ครั้ง หาว่าเราขี้เกียจบ้างหละ หาว่าเราไปดื่มไปปาร์ตี้บ้างหละ (ซึ่งความจริงแล้วเราไม่ดื่มเหล้า ไม่เคยดื่มเหล้า) หนักๆคือหาว่าเราคบชู้พอสามีไม่อยู่ก็ไปนอนกับผู้ชาย เราอธิบายค่ะ เราพูดความจริงทุกอย่างแต่แกไม่เคยฟัง เราโทรไปร้องไห้ให้สามีฟัง สามีก็รักแม่เหลือเกินค่ะ บอกให้เรายอมๆเค้าไป คือเราถูกกล่าวหาให้เรายอม??? อ่ะยอมก็ยอม ล่าสุดไปเล่าให้ข้างบ้านฟังค่ะ ว่าเรามีชู้ว่าทนนิสัยลูกสะใภ้ขี้เกียจสันหลังยาวแบบเราไม่ได้ ทั้งๆที่งานบ้านทั้งหมดเราทำ อาหารทุกมื้อที่แม่สามีทานเงินเรา เสื้อผ้าที่แม่สามีใส่เราซักเรารีด หลังจากทำงานนอกบ้านมาเหนื่อยๆแทนที่จะได้พักต้องมานั่งทำนู้นทำนี่ ตั้งแต่ตัดหญ้ายันล้างห้องน้ำ เราจะจ้างแม่บ้านก็ไม่ให้เราจ้างบอกอยากให้เราทำไว้ใจเรา อะไรคือไว้ใจเหรอ?? คือเอาเราไปพูดเสียๆหายๆ จนคนอื่นต้องมาพูดให้เราฟัง เราอึดอัดมาก พอวันไหนสามีอยู่บ้านนางก็จะเป็นคนละคนเลยเราไม่ได้คิดไปเองนางเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือจริงๆ
บางวันเราเคยคิดว่าอยากหนีไปอยู่คนเดียวจริงๆหน้าที่การงานเราก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่ พ่อแม่เราก็มีพร้อมให้กลับไปซบอก แต่ก็นั่นแหละค่ะ เราก็ยังรักสามีเรา เรายังอยากมีลูกกับเค้า (เรายังไม่มีลูกค่ะ) อยากสร้างครอบครัวที่สมบูรณ์กับเค้า แต่เราเหนื่อยค่ะ เหนื่อยทั้งกาย เหนื่อยทั้งใจ จนตอนนี้เริ่มท้อแล้วค่ะ
ที่เรานั่งพิมพ์อยู่นี่ก็ยังอยู่ที่ทำงาน เรามีความรู้สึกไม่อยากกลับบ้านไม่อยากไปเจอปัญหาที่บ้าน ไม่อยากไปฟังคำค่อนแคะจากแม่สามี ทุกวันนี้เรานอนหลับไม่เคยเต็มอิ่มต้องมานั่งคิดมาก ตั้งแต่แม่สามีย้ายเข้ามาจัดการบ้านเรา เราไม่เคยใช้ชีวิตแบบมีความสุขเลยสักครั้ง บางครั้งแม่สามีก็ใช้คำพูดกับเราแรงๆจนเราโมโห แต่เราก็ไม่เคยตวาดหรือด่าว่าอะไรแกเลยจนตอนนี้รู้สึกเก็บกด รู้สึกอึดอัดบอกไม่ถูก เคยมีครั้งนึง สามีเรามานอนบ้าน นางก็หอบหมอนเข้ามาบอกแม่จะนอนด้วยให้เราไปนอนห้องแม่ก่อนคืนนึง เราก็ต้องยอมทั้งๆที่เราก็อยากนอนกับสามีอยากมีชีวิตปกติแบบสามีภรรยา
.
.
เราควรทำยังไงคะ เราทำยังไงดี เราคิดไม่ออกจริงๆ