เล่าอะไรให้ฟัง ............
พ่อแม่เราย้ายมากรุงเทพ ตั้งแต่ก่อนเราเกิด
พ่อแม่เป็นคนพะเยา จะได้มีโอกาสกลับบ้านไป คือช่วง สงกรานต์ ของทุกปี
สมัยก่อน สมัยเด็กๆเมื่อ ปี 2532 น่าจะราวๆนั้น จำความได้ ปิดเทอม สงกรานต์จะไม่ได้เล่น ที่กทม
แม่บอกว่า ปี๋ใหม่ก็ต้องปิ๊กไปหาอุ้ย ไปดำหัว อุ้ยจ่มคิดเติ้งหาลูกหลาน
เราก็กลับบ้านทุกปี สมัยนั้น รู้สึกแค่ว่า มีความสุข กลับบ้านไปเจอยาย
เวลาไป บ้านที่พะเยา วันสงกรานต์ แม่กับพ่อ จะต้องเตรียมอาหาร น้ำ เหล้า น้าส้มป่อย(ไว้ดำหัว) เอาไว้
เพราะ จะมีคนแวะเวียนมารดน้ำดำหัวอุ้ย (ยาย)
ตอนเช้า จะพากันไปวัด ก็จะเจอญาติพี่น้อง คนในหมู่บ้าน ทักทายกันด้วยรอยยิ้ม ถามสารทุกข์สุขดิบ
อีกวัน จะเป็นวันที่เค้าจะไปตามบ้าน ไปรดน้ำดำหัว ( เราก็จำไม่ได้ละประมาณนี้คะ) แม่ก็ดำหัวอุ้ย หลังจากนั้น
เราก็จะนั่งรถไปกับพ่อแม่เพื่อไปตามบ้าน ไปดำหัวคนเฒ่า กลับมาบ้านก็จะมีคนมา ดำหัวอุ้ยเรา เราก็จะเอา น้ำ อาหารมาต้อนรับ
ส่วนพี่สาวเราก็จะนัดไปกินตามบ้านเพื่อนแล้วแต่เค้า ทำกับข้าวกินกัน มีเหล้า(ที่เอาข้าวมาหมัก จำไม่ได้เรียกอะไร )
มีปีนึงมากินบ้านเรา สนุกมาก สมัยนั้น เปิดเพลงเฮฮากัน เมาก็ให้คนที่ไม่เมาเอารถเครื่อง(มอไซค์ ไปส่ง)
ส่วนแม่ กับพ่อ เค้าจะมีไปบ้านที่จัดงาน จะไปทำกับข้าว กินเหล้ากัน แล้ว จำได้ว่าเห็น พวกแม่ๆจะเดินตามถนนในหมู่บ้าน ร้องรำทำเพลง
เด็กๆก็จะวิ่งไป เอาน้ำมาสาด ( บ่อโยก ) มันบรรยายไม่ถูกแต่ ตอนที่พิมพ์ ภาพมันชัดมากในสมอง
มันมีความสุขนะ การได้อยู่กับครอบครัวพร้อมหน้า ตอนเย็นก็กินข้าวพร้อมกัน นอนกอดยาย ตอนเช้าก็ช่วยยายทำขนม เที่ยงๆบ่ายๆ ก็ไปเล่นไปเที่ยวกับเพื่อนๆที่อยู่หมู่บ้านเดียวกัน
พาไปหมู่บ้านนั้นหมู่บ้านนี้ เป็นแบบนี้ทุกปี จน อายุ 18 ปี
ปีนั้น ไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ก็สนุก ไปตรอกข้าวสาร แต่บรรยากาศมันคนละแบบ เรารู้สึกว่า ไปกับพ่อแม่ หรือ กลับบ้านไปหายาย มีความสุขมากกว่า
ถึงตอนนี้ จะ อายุ 40 ละ ไม่มีโอกาส ทำได้เหมือนเมื่อก่อน พ่อแม่ ยาย ญาติผู้ใหญ่ ล้มหายตายจากไป แทบไม่ได้กลับบ้าน
ไม่ได้กลับไปนอน บ้าน ที่เป็นบ้าน ไม่ได้ ดำหัว คนเฒ่าคนแก่ที่ไหนอีก
วันนี้ พอมาอ่านมาดูข่าว กาลเวลาเปลี่ยน คนเปลี่ยนประเพณี ตามสมัย ถกเถียงเรื่อง เล่นน้ำไม่ให้เล่นน้ำ เถียงกันประเพณีมีมานาน แล้ว ทำไมๆๆๆๆ
เลยมานั่งย้อนคิด ประเพณี มันเปลี่ยนไปจริงๆหรือเปล่า
สำหรับเรา สงกรานต์ คือ ความสุข ที่อยู่กับพ่อแม่ ความสุขแบบง่ายๆ สุขที่ได้ไปวัดทำบุญ สุขที่ได้กอดยาย สุขที่ได้ยินเสียงหัวเราะของคนในบ้าน
สุขที่ได้กลับบ้าน
***ความสุข ที่ตอนนี้ เราเองก็กลับไปหาไม่ได้ แต่เราก็รอ ให้ ลูกหลานที่ไปเรียน กลับมาบ้าน รอ พี่สาว สองคน ที่อยู่ กรุงเทพ แวะมาเที่ยวหา (วันหยุดยาวๆ)
รอกินข้าว พร้อมหน้า รอ กอด จากคนในครอบครัว ที่แยกย้ายไปทำงาน ทำหน้าที่ของตนเอง รอที่อยู่กันพร้อมหน้า
แล้วเพื่อนๆละคะ สงกรานต์ ในความหมายของเพื่อนๆ เป็นยังไง ***
#คนแก่มีเรื่องเล่า #ตอนนี้เราย้ายมาอยู่เชียงกับสามีได้ 10 ปีแล้วคะ ไม่ได้เล่นน้ำมานาน ตั้งแต่ อายุ 22-23 ได้ละคะ ส่วนใหญ่อยู่กับครอบครัวในช่วงเวลานั้น
สงกรานต์ของเพื่อนๆ คือวันอะไร ในความหมาย
พ่อแม่เราย้ายมากรุงเทพ ตั้งแต่ก่อนเราเกิด
พ่อแม่เป็นคนพะเยา จะได้มีโอกาสกลับบ้านไป คือช่วง สงกรานต์ ของทุกปี
สมัยก่อน สมัยเด็กๆเมื่อ ปี 2532 น่าจะราวๆนั้น จำความได้ ปิดเทอม สงกรานต์จะไม่ได้เล่น ที่กทม
แม่บอกว่า ปี๋ใหม่ก็ต้องปิ๊กไปหาอุ้ย ไปดำหัว อุ้ยจ่มคิดเติ้งหาลูกหลาน
เราก็กลับบ้านทุกปี สมัยนั้น รู้สึกแค่ว่า มีความสุข กลับบ้านไปเจอยาย
เวลาไป บ้านที่พะเยา วันสงกรานต์ แม่กับพ่อ จะต้องเตรียมอาหาร น้ำ เหล้า น้าส้มป่อย(ไว้ดำหัว) เอาไว้
เพราะ จะมีคนแวะเวียนมารดน้ำดำหัวอุ้ย (ยาย)
ตอนเช้า จะพากันไปวัด ก็จะเจอญาติพี่น้อง คนในหมู่บ้าน ทักทายกันด้วยรอยยิ้ม ถามสารทุกข์สุขดิบ
อีกวัน จะเป็นวันที่เค้าจะไปตามบ้าน ไปรดน้ำดำหัว ( เราก็จำไม่ได้ละประมาณนี้คะ) แม่ก็ดำหัวอุ้ย หลังจากนั้น
เราก็จะนั่งรถไปกับพ่อแม่เพื่อไปตามบ้าน ไปดำหัวคนเฒ่า กลับมาบ้านก็จะมีคนมา ดำหัวอุ้ยเรา เราก็จะเอา น้ำ อาหารมาต้อนรับ
ส่วนพี่สาวเราก็จะนัดไปกินตามบ้านเพื่อนแล้วแต่เค้า ทำกับข้าวกินกัน มีเหล้า(ที่เอาข้าวมาหมัก จำไม่ได้เรียกอะไร )
มีปีนึงมากินบ้านเรา สนุกมาก สมัยนั้น เปิดเพลงเฮฮากัน เมาก็ให้คนที่ไม่เมาเอารถเครื่อง(มอไซค์ ไปส่ง)
ส่วนแม่ กับพ่อ เค้าจะมีไปบ้านที่จัดงาน จะไปทำกับข้าว กินเหล้ากัน แล้ว จำได้ว่าเห็น พวกแม่ๆจะเดินตามถนนในหมู่บ้าน ร้องรำทำเพลง
เด็กๆก็จะวิ่งไป เอาน้ำมาสาด ( บ่อโยก ) มันบรรยายไม่ถูกแต่ ตอนที่พิมพ์ ภาพมันชัดมากในสมอง
มันมีความสุขนะ การได้อยู่กับครอบครัวพร้อมหน้า ตอนเย็นก็กินข้าวพร้อมกัน นอนกอดยาย ตอนเช้าก็ช่วยยายทำขนม เที่ยงๆบ่ายๆ ก็ไปเล่นไปเที่ยวกับเพื่อนๆที่อยู่หมู่บ้านเดียวกัน
พาไปหมู่บ้านนั้นหมู่บ้านนี้ เป็นแบบนี้ทุกปี จน อายุ 18 ปี
ปีนั้น ไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ก็สนุก ไปตรอกข้าวสาร แต่บรรยากาศมันคนละแบบ เรารู้สึกว่า ไปกับพ่อแม่ หรือ กลับบ้านไปหายาย มีความสุขมากกว่า
ถึงตอนนี้ จะ อายุ 40 ละ ไม่มีโอกาส ทำได้เหมือนเมื่อก่อน พ่อแม่ ยาย ญาติผู้ใหญ่ ล้มหายตายจากไป แทบไม่ได้กลับบ้าน
ไม่ได้กลับไปนอน บ้าน ที่เป็นบ้าน ไม่ได้ ดำหัว คนเฒ่าคนแก่ที่ไหนอีก
วันนี้ พอมาอ่านมาดูข่าว กาลเวลาเปลี่ยน คนเปลี่ยนประเพณี ตามสมัย ถกเถียงเรื่อง เล่นน้ำไม่ให้เล่นน้ำ เถียงกันประเพณีมีมานาน แล้ว ทำไมๆๆๆๆ
เลยมานั่งย้อนคิด ประเพณี มันเปลี่ยนไปจริงๆหรือเปล่า
สำหรับเรา สงกรานต์ คือ ความสุข ที่อยู่กับพ่อแม่ ความสุขแบบง่ายๆ สุขที่ได้ไปวัดทำบุญ สุขที่ได้กอดยาย สุขที่ได้ยินเสียงหัวเราะของคนในบ้าน
สุขที่ได้กลับบ้าน
***ความสุข ที่ตอนนี้ เราเองก็กลับไปหาไม่ได้ แต่เราก็รอ ให้ ลูกหลานที่ไปเรียน กลับมาบ้าน รอ พี่สาว สองคน ที่อยู่ กรุงเทพ แวะมาเที่ยวหา (วันหยุดยาวๆ)
รอกินข้าว พร้อมหน้า รอ กอด จากคนในครอบครัว ที่แยกย้ายไปทำงาน ทำหน้าที่ของตนเอง รอที่อยู่กันพร้อมหน้า
แล้วเพื่อนๆละคะ สงกรานต์ ในความหมายของเพื่อนๆ เป็นยังไง ***
#คนแก่มีเรื่องเล่า #ตอนนี้เราย้ายมาอยู่เชียงกับสามีได้ 10 ปีแล้วคะ ไม่ได้เล่นน้ำมานาน ตั้งแต่ อายุ 22-23 ได้ละคะ ส่วนใหญ่อยู่กับครอบครัวในช่วงเวลานั้น