..."ตกฟาก..กลางเขาเขียว"...

กระทู้สนทนา
ฤดูหนาวปีนี้  หนาวหนักกว่าทุกปี   ดูเหมือนว่า  ทั่วทั้งหมู่บ้านจะจมอยู่ในทะเลหมอกอันเทาทะมึน  ความหนาวคืบคลานมาอย่างช้าๆ  ค่อยๆแทรกซึมเข้าสู่อณูเนื้อ  จนขุมขนเริ่มรุกชัน
ชาวบ้านเริ่มออกมานั่งห่มผ้าผิงไฟ กันทุกหน้าบ้าน  เพื่อคลายหนาว  บทสนทนาคงหนีไม่พ้น ความหนาวเหน็บที่กำลังรุกรานเข้ามา
ณ หมู่บ้านกลางหมู่หมอก  ที่โอบล้อมด้วยลมหายใจแห่งขุนเขา  สูงลดหลั่นกันเหมือนขั้นบันไดให้เหยียบย่างไปสู่ก้อนเมฆ... คือ  จิตวิญญาณแห่งดอยสูง  มานานเนิ่น...
แต่ จิตวิญญาณอันบริสุทธิ์  ในวันนี้ กำลังจะถูกทำลาย ด้วยความเจริญของวัตถุ  แห่งสังคมชาวเมือง เข้ามาแทนที่
ในท่ามกลางการะท่อมพื้นยกสูง ที่เรียงกระจายอยู่รายรอบ  มีบ้านหลังใหม่ ผุดขึ้นแทนที่ กระท่อมผุเก่าหลังเดิม  คล้ายจะเย้ยเยาะภูมิปัญญาแห่งอดีตที่โอบรอบ  เหอนดวงวิญญาณที่กำลังแปลงร่าง
มันเป็นบ้านของฟางเอง...
เป็นความสำเร็จอันยิ่งใหญ่  ในชีวิตของหญิงสาวจากดอยสูง ที่ฝันอยากมีบ้านให้พ่อแม่ และน้อง ๆ ได้อยู่กันอย่างพร้อมหน้า  
แต่ใครจะรู้ว่ามันต้องแลกกับอะไรบ้าง ?
ฟาง  ยืนมองบ้านที่เพิ่งสร้างเสร็จ  ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า   ความสุขเอ่อล้น จนลืมความเจ็บปวด ที่กำลังเกาะกินอยู่ภายใน...
จะมีใครสังเกตบ้างไหมหนอ?

ไป่ยะก่านอิหยังมาน้อ  ตึ่งเซาะสต่างค์ได้จ้าดกนัก มีเฮือนใหญ่เฮือนโต่ ฮื้อป้อ ฮื้อแม่จะอี้
เสียงอุ้ยคำปั๋น  แม่เฒ่าแห่งหมู่บ้าน ร้องทักมาแต่ไกล
ฟาง  เพียงแต่ยิ้ม ไม่ได้เอ่ยตอบในสิ่งที่แม่เฒ่าถาม  เพราะรู้ดีว่ามันไม่ใช่คำถามที่ผู้ถามอยากจะฟังคำตอบนัก
อันที่จริงแล้ว ทุกคนในหมู่บ้านก็คงเดาได้ไม่ยากว่า ฟาง ไปทำงานอะไร  ในเมื่อมีเด็กสาวในหมู่บ้านอีกหลายต่อหลายคน เคยทำแบบฟางมาก่อน  มันเป็นเหมือนประเพณีของเด็กสาวในหมู่บ้าน ที่สืบสานต่อกันมารุ่นแล้วรุ่นเล่า...
ฟาง  ไม่ใช่คนแรก  และ จะไม่ใช่คนสุดท้าย    อย่างแน่นอน...
บางคนกลับมากลับมาพร้อมทรัพย์สมบัติเงินทองมากมาย   บางคนกลับมาในสภาพที่เหลือเพียงเถ้ากระดูก  และ  บางคนไม่ได้กลับมา....
แต่มีบางคน  ที่กลับมาพร้อมกับเชื้อร้ายที่รุกเร้า เช่นที่ฟาง เป็น....


(ขอบคุณภาพสวยๆจาก taKLONG.com ด้วยค่ะ)
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่