ทุกข์ใจ หนักใจ ไปไม่เป็น

พึ่งโดนที่บ้านด่า ด่าแรกมาก ไม่เคยโดนมาก่อน แบบคำหยาบ ดูถูกเปรียบเทียบ สารพัด ไม่รู้ผิดไรมาก เรากำลังจะเข้ามหาลัย แต่ถูกกำหนดให้เอาคณะที่พ่อกับแม่ชอบ แต่เราไม่ชอบ ไม่น่าจะได้ ตอนแรกพยายามคิดบวกแล้ว บอกกับตัวเอง สิ่งที่พ่อกับแม่แนะนำดีที่สุด  แต่สุดท้ายมันคือว่างเปล่า ตอนนี้รอแค่แอด เลยลองไปปรึกษาสิ่งที่เราอยากเรียน เท่านั้นแหละ ยับ!ด่าทั้งคู่ ด่าแรงแบบ สวนสัตว์ ขึ้นกู ดูถูกสิ่งที่เราอยากเรียนว่า จะไปได้เท่าไหร่ จะเอาไปทำไร ตัดหนทางทุกอย่าง เมื่อก่อนไม่เป็นแบบนี้ เวลาด่าจิงๆจะนานน๊านนนนนนนที ไม่พูดหยาบ เราเป็นลูกคนเดียวนะ อยากได้ไรก็ให้ แต่ต้องอยู่ในเหตุผล  แต่บางทีทำให้เรารู้สึกว่า ไม่เคยจะได้เลือกเอง มาถึงจุดนี้แล้ว มันเป้นการตัดสินอนาคตแล้ว ลองเอาไปปรึกษาเพื่อนให้ลองไปอยู่กับญาติ เราก็ไม่อยากทิ้งพ่อแม่ ท่านแก่แล้ว เราอายุห่างกับพ่อแม่เกือบ40ปี เข้าใจว่าท่านหัวโบราณ แล้วเป็นครูด้วย เป็นที่รู้จักของชาวบ้าน ญาติๆ ข้าราชการเพราะพ่อเคยลงสมัครตำแหน่งนึง และชอบช่วยเหลือคน เพื่อนเยอะ บวกกับ ญาติส่วนมากเป็นข้าราชการทั้งนั้น ก็กดดันมาถึงเรา ไม่รู้ดิ มันแบบไม่เคยโดนกดดันขนาดนี้ เมื่อก่อนพูดกันดีๆ ตอนนี้คุยนิดเดียว ด่าๆๆๆๆ มันเสียสุขภาพจิตรอ่ะ มันระแวง มันไม่เป็นตัวของตัวเอง วันนี้ก็โดนด่ามาและเป็นครั้งแรกที่รุนแรงมากกกกกกกกกกกกก แบบพูดไม่ออก หมา ควาย กู  เราเข้าใจบางคนอาจบอกว่าปกติ โดนหนักกว่านี้ แต่นี่แบบของเราไม่เคยไง ปกติแทบจะตามใจด้วยซ้ำ แต่เราก็ไม่ใช่คนเอาแต่ใจนะ เพราะที่บ้านเลี้ยงแบบไม่โอ๋ แต่ก็มีบางครั้งที่งอน แต่ทุกครั้งก็ง้อกัน แต่นี่แบบ รุนแรงจิงๆจนช่วงนี้เป็นคนเซนซิทีฟมาก ปกติร่าเริงมาก เป็นคนตลก แต่วันนี้ร้องไห้แบบ ร้องไม่หยุด ไม่ใช่คนชอบร้องไห้ด้วย นี่ร้องจบแบบตาบวม ขนาดเริ่มดีขึ้นแล้ว เปิดตลกดูยังร้องไห้ไปด้วยเลย นั่งยุก็น้ำตาไหลซึมไปเลย กลัวเป็นโรคจิตมาก พอเราจะลองหางานทำคือเราชอบเล่นดนตรีแล้วก็ร้องเพลง แม่บอกถ้าจะไปเป็นแบบนั้นไม่ต้องมาเป็นลูก คือแบบ..... โดนเบรกทุกอย่าง ทำไรก็ผิด ด่าๆๆ เราชอบเรียนภาษา ที่บ้านก็ไม่ได้จน เราบอกว่าอยากไปแลกเปลี่ยนดู ก็แบบทำหน้าแบบ รู้เลยอ่ะ ก็เข้าใจว่าห่วง แต่คนเราก็ต้องพึ่งตัวเองบ้าง อะไรก็ห้ามๆๆๆ บางทำไปกับเพื่อนถามจนแบบ แทบจะไปขอประวัติจากเพื่อนมา แล้วอยากให้เข้าม.นึงที่ดังๆยุภาคอีสานอ่ะ แล้วคณะนั้นการแข่งขันสูงมากกกกกกก เราก็ไม่ถนัดสาขาที่เค้าต้องการ เค้าคิดแค่ว่าเรียนแล้วงานดี แต่คิดมั้ยว่าความสามารถของเรามีเท่าไหร่ จะจบมั้ย เราชอบอะไร พอไม่ได้ก็ด่าๆๆๆๆ ดูถูกสื่งที่เราทำ ยิ่งทำให้ท้อไปอีก วันนี้เราแค่ปรึกษาเรื่องสอบว่าจะลองไปสอบม.นึงที่เราสนใจ ก็บอกเลิกคิดไปได้เลย แล้วก็ด่าๆๆๆๆ เราเป็นคนพูดตรงละนะ(แต่ไม่ได้หยาบคายแต่การที่จะพูดจะอธิบายเหตุผลด้วย)แต่คือไร้ประโยชน์ วันนี้ด่าจนเราแบบเสียสูญอ่ะ แบบจากที่เป็นคนมุ่งมั่นในสิ่งที่จะทำ มีความมั่นใจ ร่าเริง มีความเป็นตัวเอง วันนี้โดนเบรกทุกอย่าง โดนดูถูก ด่าแบบแรงๆมันรู้สึกช๊อคมากกกกกกก

ขอโทษที่บ่นยาวแต่อยากระบายจิงๆ ยุคนเดียวไม่รู้จะทำไง อยากได้คำปรึกษาจากหลายๆคน ว่าคุณจะตัดสินใจยังไง แล้วก็ทำใจให้กลับมาแบบเดิมยังไง