แม่ตีจนแทบจะตาย ผิดไหมที่เราแค้นฝังใจ

เราเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง พ่อกับแม่แยกทางกัน แต่ด่อนอยู่กับย่า แล้วพ่อ ป.4 ก็ต้องมาอยู่กับแม่ พ่อมีภรรยาใหม่ แม่ก็มีสามีใหม่เป็น ฝรั่ง แม่ก็มาสร้างบ้านใหม่ แต่หนูได้อยู่กับแม่สองคนแฟนฝรั่งของแม่ส่วนมากจะอยู่ต่างประเทศนานๆมาที ตั้งแต่มาอยู่แม่ เราไม่เคยมีความสุขค่ะ โดนตีโดนด่า เกือบทุกวัน ส่วนมากจะเป็นเรื่อง ...เก็บผักมาผิด....ซื้อของมาผิด....หรืออะไรก็แล้วแต่ที่ผิดเล็กๆน้อยจะโดนตีและด่า แต่เรื่องของเรื่องคือ มันรุ่นแรงเกินไปไหมค่ะ สำหรับการตี
หนูขอยกตัวอย่างน่ะค่ะ วันนั้นทำกับข้าว แต่ปรุงผิด โดนตีค่ะ แม่กระชากซื้อจนขาดและร้องเสียงดังด่า(อี.....คำไม่สุภาพ..เยอะแยะมากมาย...)ทุบจานข้าวและก็มาตบหน้าหนู และตรงหู ใช้กำปั้นค่ะ และถีหนู แต่สิ่งที่มันฝั่งใจเราคือ แม่บังคับให้กราบเท้า พอเราก้มลงกราบ ก็ใช้เท้า(ยันตรงหน้าและปากเราเต็มๆ 2 ที) เจ็บไปทั้งตัวเเละใจค่ะตอนนั้นคือ ป.5 โดนแบบนี้มาจนถึงทุกวันนี้ ม.3 และจะโดนด่า ไม่ใช่ดุน่ะค่ะ ด่า ถ้าทำอะไรผิด คือมันจะเรื่องทั่วไป ก็คือจะโดน ตบที่หน้า ที่หู ตลอด หนูไม่เคยสู้แม่ค่ะ ได้แต่ปล่อยให้น้ำตามันไหล และก็ทำงานบ้านที่แม่สั่งต่อไป เวลาที่โดนด่า ก็เจ็บไม่แพ้ตอนโดนตีค่ะขอบอกให้เข้าใจน่ะค่ะ แม่จะด่าประมาณว่า. ...ชั่วเหมือนพ่อ.......ผีสางสัตว์อะไรมากมายยกมาหมด... คำด่าที่ใช้ กับสิ่งที่ผิด คนล่ะเรื่องเลย
โดนเเบบนี้ประจำ. แต่ไม่เคยชินค่ะ ยังเก็บในความคิด คือหนูสังเกตตัวเองมาตลอด ตอนเด็กร่าเริง เป็นคนพูดเก่ง ตอนช่วงนี้ เก็บตัวอยู่แต่ในบ้าน ทำงานบ้าน เพื่อนก็มีค่ะเวลาอยู่กับเพื่อน จะดูเป็นอีกแบบคือ เหมือนคนมีความสุข เพื่อนได้หัวเราะตลอด แต่พอกลับบ้าน.............เวลาไปโรงเรียน ม.3 ได้เงินโรงเรียน 20 บาทค่ะ ทั้งที่บ้านก็ไม่ได้ขัดสน อะไร แม่สั่งครีมตามทีวี 2-3 พันบาท........แม่อายุ43 ค่ะ แต่แม่จะดูเด็ก จะดูสวย แต่แปลกที่เราเกิดมาขี้เหร่มาก จนเคยมีคนทักว่าลูกจริงๆหรอ ไม่เหมือนเลย
และเรื่องก็เกิด วันนั้นแม่โมโหอะไรไม่รู้ แกมาด่าหนูว่า "อีอัปลักษณ์ แต่งยังไงก็ไม่มีวันสวย" คือเราผิดใช่ไหมที่เกิดมาไม่สวย และก็บ่นว่าเสียเงินท้องเพราะเรามากมาย ทั้งที่เราเป็นลูกแม่ นองจากค่ากับข้าวที่กิดด้วนกัน กับตังไปโรงเรียน ไม่เคยมีอะไรเลยที่แปลว่าเราเป็นตัว ผลาญเงิน....... ถ้าหนูทำอะไรไม่ถูกใจแม่ แกจะกรี๊ดๆ และตะโกนด่า ทำร้ายข้าวของ
......ล่าสุดวันนี้ ตอนเย็นแม่บอกให้ไปเก็บผักค่ะ แต่เก็บมาผิด ครั้งแรก โดนด่าว่าโง่ ครั้งที่สองกลับไปเก็บมาใหม่ ก็ยังไม่ใช่ที่เเก่ต้องการ คือเก็บมาผิด และแม่โมโหมาก ใช้มีดมาก ใช้รองเท้าฟาดที่หัวเราอย่างแรง แต่ตบที่หน้าแบบแรงมาก และกระซากซื้อทั้งถีบ และแย้งมีดที่หนูถือตอนไปเก็บผักมาฟาดที่หลัง 3 ที แต่ไม่ได้เป็นเเผลค่ะ เพราะฟาดรายนอน แต่เเสบมาก คือหนูร้องไห้ตั้งแต่ใช้ร้องเท้าฟาดหัวแล้ว แม่ด่าว่าโง่ สาราพัด(หนูชอบร้องเพลงค่ะโดยเฉพาะเพลงสากลจะจำเนื้อได้ไว้มาก) แม่ด่าว่า เรื่องไม่ให้จำ จำดีนัก ตะโกนใส่หูจังๆว่า คือตะโกนด่าเสียงดัง คนข้างบ้านก็ ไม่สนใจหรอกค่ะ เพราะมันบ่อยจนดูเป็นเรื่องปกติ ...จนตอนนี้คือความคิดหนูคือ จะพึ่งตัวเอง จะเรียนสายอาชีพ พอมีรายได้แล้วจะออกไปจากชีวิตแม่ จะไม่กลับมายุ้ง แต่จะไปหาพ่อมากกว่า มันอาจดูแย่ อาจจะมีคนคิดว่าถึงยังไงก็แม่เราอย่างงั้นอย่างงี้...ปัญหาแบบนี้ไม่เจอเต็มกับตัวไม่มีทางรู้สึก ว่ามันทรมารแค่ไหน พฤติกรรมหนู่ตอนนี้ก็เปลี่ยนค่ะ ถ้าโมโหมากๆ จะเก็บไม่ได้ มันจะชาๆ กัดฟันสู้ตลอด หายใจขัดๆ คือแบบจะไม่ไหว....แต่หนูตั้งใจไว้แล้วว่า ถ้ามีลูกจะไม่ตีเด็ดขาด จะไม่ยอมให้ลูกต้องตกอยู่ในสภาพ ของเด็กเก็บกดแบบนี้เด็ดขาด จะใช้คำพูดแบบมีเหตุผลที่สุดเท่านั้น ขอบคุณที่รับฟังจนจบค่ะ
ถ้าพิมผิดพิมไม่ได้ใจความก็ขอโทษด้วยน่ะค่ะ คือน้ำตามันไหล คิดอะไรได้จำอะไรได็ก็พิมๆ