****************
—พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า
ความเจริญย่อมมีแก่คนมีสติทุกเมื่อ
คนมีสติย่อมได้ความสุข ความดีย่อมมี
แก่คนมีสติเป็นนิตย์ แต่คนมีสติยังไม่
หลุดพ้นจากเวร.
[๘๑๓] ผู้ใดมีใจยินดีใน*ความไม่เบียดเบียน
ตลอดวันและคืนทั้งหมด และเป็นผู้มี
ส่วนแห่งเมตตาในสรรพสัตว์ ผู้นั้นย่อม
ไม่มีเวรกับใคร.(หัวข้อธรรมที่ 197 พระไตรปิฎก 91 เล่ม ,เล่มที่ 25 หน้า 395 บรรทัดที่ 17 ,พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๒ ,มณิภัททสูตร) —[๘๑๒] อถ โข มณิภทฺโท ยกฺโข เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ
อุปสงฺกมิตฺวา ภควโต สนฺติเก อิมํ คาถํ อภาสิ
สติมโต สทา ภทฺทํ สติมา สุขเมธติ
สติมโต สุเว เสยฺโย เวรา จ ปริมุจฺจตีติ ๑ ฯ
สติมโต สทา ภทฺทํ สติมา สุขเมธติ
สติมโต สุเว เสยฺโย เวรา น ปริมุจฺจตีติ ฯ
[๘๑๓] ยสฺส สพฺพมโหรตฺตึ สพฺพมโหรตฺตํ ฯ อหึสาย รโต มโน
เมตฺตํโส เมตฺตํ โสติปิ สพฺพภูเตสุ เวรนฺตสฺส น เกนจีติ ฯ
* ความไม่เบียดเบียน คือแก่น คือสาระสูงสุดของพระพุทธะคำสอน
พุทธบริษัท ที่เป็นนักบวช นิยมสอนเรื่องสติ ว่าเป็นที่สุด (สติ วินโย ทาตพฺโพ) แต่แท้ที่จริงแล้ว สติไม่ใช่สาระของพุทธคำสอน
****************
—พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า
ความเจริญย่อมมีแก่คนมีสติทุกเมื่อ
คนมีสติย่อมได้ความสุข ความดีย่อมมี
แก่คนมีสติเป็นนิตย์ แต่คนมีสติยังไม่
หลุดพ้นจากเวร.
[๘๑๓] ผู้ใดมีใจยินดีใน*ความไม่เบียดเบียน
ตลอดวันและคืนทั้งหมด และเป็นผู้มี
ส่วนแห่งเมตตาในสรรพสัตว์ ผู้นั้นย่อม
ไม่มีเวรกับใคร.(หัวข้อธรรมที่ 197 พระไตรปิฎก 91 เล่ม ,เล่มที่ 25 หน้า 395 บรรทัดที่ 17 ,พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๒ ,มณิภัททสูตร) —[๘๑๒] อถ โข มณิภทฺโท ยกฺโข เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ
อุปสงฺกมิตฺวา ภควโต สนฺติเก อิมํ คาถํ อภาสิ
สติมโต สทา ภทฺทํ สติมา สุขเมธติ
สติมโต สุเว เสยฺโย เวรา จ ปริมุจฺจตีติ ๑ ฯ
สติมโต สทา ภทฺทํ สติมา สุขเมธติ
สติมโต สุเว เสยฺโย เวรา น ปริมุจฺจตีติ ฯ
[๘๑๓] ยสฺส สพฺพมโหรตฺตึ สพฺพมโหรตฺตํ ฯ อหึสาย รโต มโน
เมตฺตํโส เมตฺตํ โสติปิ สพฺพภูเตสุ เวรนฺตสฺส น เกนจีติ ฯ
* ความไม่เบียดเบียน คือแก่น คือสาระสูงสุดของพระพุทธะคำสอน