ขอโทษที่ไม่เคยพูดออกไป

สวัสดีครับ เมื่อไม่นานมานี้เรามีโอกาสได้เปิดใจคุยกับแฟนเก่ามา เขาเป็นรุ่นพี่มากกว่าปีนึง
เราเรียนคณะเดียวกัน เอกเดียวกัน มีโอกาสได้คุยกันครั้งแรก เมื่อตอนมาสัมภาษณ์เข้ามหาวิทยาลัย
พี่เขาเป็นคนดีคนนึงแหละ แต่เราเป็นคนใจร้อน และเราเป็นคนขี้รำคาญ เวลาที่มีเรื่องทะเลาะกันเราจะไม่ชอบมากๆ
ตอนใกล้จะครบรอบที่คบกันเราทะเลาะกันอีก เราเลยบอกเลิกพี่เขาไป และตอนนั้นเราก็ยังไม่รู้ว่าเรารักพี่เขาจริงๆไหม
ที่คบเพราะความรู้สึกที่พี่เขาให้มามันดีมาก จนเราไม่กล้าปฏิเสธ เราเลยขอคบพี่เขาไป
ในระหว่างที่คบกันเราก็ไม่เคยทำอะไรดีๆให้พี่เขาเลย วันครบรอบของขวัญสักชิ้นก็ยังไม่เคยให้ ครั้งแรกที่นัดเจอกันก็ไม่ได้ให้อะไร
และตอนที่เลิกกัน เรากับพี่เขาทะเลาะกันแรงมาก อย่างที่บอก เราเป็นคนใจร้อน ตอนนั้นเลยปล่อยประโยคที่ไม่ได้คิดให้ดีออกไป
มารู้ทีหลังว่าพี่เขาเสียใจมาก พี่เขาร้องไห้ พี่เขาเลยตอบกลับแบบขึ้นกู แล้วบล็อคเฟสบุ้คเราไป  เราเลยคิดว่าที่ทะเลาะกันตอนนั้น พี่เขาคงเกลียดเราแล้ว
จนกระทั่งเมื่อประมาณ2เดือนก่อนปีใหม่ พี่เขาทักกลับมา เราดีใจนะ แต่เราไม่พูด แถมปากเก่งบอกกับเพื่อนว่าไม่รู้สึกอะไรแล้ว
แต่ก็นั่นแหละ ดีใจที่พี่เขายังคุยกับเราได้อีก ก็เลยได้คุยกับพี่เขาบ้างเป็นพักๆ (ไม่อยากทักบ่อยกลัวพี่เขารำคาญ)
คุยกันมาได้สักพัก รู้สึกว่าความรู้สึกที่มีต่อพี่เขามากขึ้น คิดมากเรื่องพี่เขา และจะคุยอะไรก็ระวังคำพูดมากขึ้น
จนกระทั่งเราคิดว่าถ้าเราคุยกันแบบนี้ได้อีกสักสองสามเดือน ก็คงจะดีนะ อยากกลับไปคบกับพี่เขาอีก
แล้วช่วงปลายปี พี่เขาก็ไปทำโปรเจคที่ต่างจังหวัด ก็เลยไม่ค่อยได้คุยกัน เราก็ไม่กล้าทักไปกลัวพี่เขายุ่ง และพี่เขาก็ไม่ได้ทักมา
บางทีเวลาคุยกัน พี่เขาก็มีพูดเปรยๆว่า ตอนนี้อยากมีแฟนไหม ถ้ากลับมาคบกันได้จะคบไหม
เรามันก็พวกปากแข็งเป็นหิน เลยพูดว่าแก้เขินประมาณ ไม่เอาหรอก อยู่คนเดียวดีกว่า
เลยเปรยๆพี่เขาว่าอยากคบเหรอ พี่เขาเลยบอกว่าไม่ อยากอยู่คนเดียวเหมือนกัน (นั่นนนนไม่กล้าขอคบเข้าไปอีกกก)
พอได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกหมดหวัง เลยหาตัวช่วยให้ตัดใจให้ได้ โดยการไปคบคนๆนึง แล้วก็เหมือนไปปรึกษาเรื่องของเรากับคนๆนี้ให้พี่เขาฟังบ่อยๆ
เพื่อดูปฏิกิริยา ว่ามีอาการหวงบ้างไหม อยากแช่งให้เลิกไหม ถ้าอาการชัดเจนเราจะได้บอกว่าเรารู้สึกอะไร แต่พี่เขาก็เฉย เหมือนไม่รู้สึกอะไรต่อเราเลย
เราคบกับคนๆนี้ได้ไม่นานก็เลิกกัน เพราะเราไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่อยากทำร้ายเขาด้วย เพราะเฉยกับเขามากจนเขาถามว่าที่คบกันเพราะอะไร
ต่อมาเราก็เลยพยายามคุยกับพี่เขาแบบพี่น้อง แต่ก็นะ ใจที่ผูกพันธ์ไปแล้วจะให้ทำไงวะเนี่ย พยายามข่มใจ เพราะพี่เขาบอกไม่อยากคบใคร เราก็รอ
และที่คุยกันมาตลอดจนถึง29กุมภาตอนเช้า เราก็ไม่รู้เลยว่าพี่เขาได้มีแฟนไปแล้ว ก่อนที่จะรู้เรายังแอบคิดนะว่า อีกนานเราก็จะขอพี่เขาคบแล้ว
ขอทำให้พี่เขารู้สึกไม่ชอบเราน้อยลงหน่อยก็ยังดี กลัวว่าถ้าขอไปตั้งแต่ก่อนนั้นพี่เขาจะยังเกลียดเราอยู่ และจะปฏิเสธเรา
จนกระทั่งเมื่อวันที่29กุมภา มี4ปีครั้ง เกือบทุกคนเลยพยายามที่จะโพสต์เพื่อที่ว่าอีก4ปีข้างหน้าจะกลับมาอ่านมันอีก
และพี่เขาก็เหมือนกัน พี่เขาโพสต์ว่า "29กุมภา อีก4ปีข้างหน้า ขอให้คนข้างๆยังอยู่"  และมันทำให้เรารู้ว่า พี่เขาได้มีชีวิตใหม่ไปแล้ว
พี่เขาได้คบกันตั้งแต่วันปีใหม่ และที่ผ่านมาที่คุยกันมาคือพี่เขามีแฟนมาตลอด และไม่คิดจะกลับมากับเราแล้ว
แต่เราก็ยังไม่บอกไปนะว่าเรารู้สึกยังไงกับพี่เขาบ้าง เลยถามว่ามีแฟนแล้วเหรอ คบกันนานยัง ทำไมถึงคบละ
พี่เขาเลยตอบว่า "คงแพ้ความดีที่เขาทำให้มั้ง"  แล้วพี่เขาก็ส่งรูปใส่แหวนทองคู่กันมา "บอกว่าแฟนทำงานแล้ว ซื้อแหวนให้เป็นของขวัญด้วย"
เราก็จุกสิ เรื่องดีๆเป็นสิ่งที่เราไม่เคยทำให้เขา ตอนคบกันบางวันก็คุยสนุกบางวันก็ทะเลาะกันบางวันก็ไม่คุยกัน ของขวัญดีๆก็ไม่เคยซื้อให้เขาเลย
ต่อมาเมื่อประมาณ2วันก่อน มันเปนช่วงสอบกลางภาคพอดี เราเลยไลน์คุยกับพี่เขาให้ช่วยเกร็งข้อสอบวิชาเอกให้(พี่เขาเรียนผ่านมาแล้ว)
และมันดึกมาก แต่พี่เขาก็ยังไม่นอนนะ บอกว่านอนไม่หลับ เราเลยรบกวนพี่เขาให้ถามคำถามทวนความจำหน่อย
แต่พี่เขาไม่มีอะไรจะถามนึกไม่ออก เราเลยบอกงั้นถามอะไรก็ได้ มันจะหลับแล้ว ยังอ่านหนังสือไม่จบเลย
และสิ่งที่พี่เขาถามมันได้ผลดีมาก นอนไม่หลับยันเช้า รู้สึกตัวว่าควรนอนอีกก็เกือบหกโมงเช้า
พี่เขาเลยถามว่า รักพี่เขาไหม  เราเลยถามว่าจริงจังหรือเปล่า หรือว่าแค่ถามเฉยๆ พี่เขาเลยตอบว่าจริงจัง เราเลยตอบว่ารัก
และก็ถูกถามอีกว่า ยังรักพี่เขาอยู่ไหม  เราก็คิดนะว่าควรโกหกหรือตอบตรงๆดี เพราะพี่เขามีแฟนแล้ว  แต่สุดท้ายไม่อยากโกหกตัวเองแล้ว เลยตอบว่ายังรักอยู่
แล้วก็ยังถามต่อว่า เคยคิดอยากกลับมาคบไหม  เราเลยเห้ย ทำไมถามคำถามแบบนี้ พี่มีแฟนแล้วนะ  พี่เขาก็บอกว่าตอบๆมาเถอะ อยากรู้เฉยๆ
เราก็ปฏิเสธที่จะตอบ แล้วพี่เขาก็ดื้อดึงจะเอาคำตอบให้ได้ ในใจเราแบบเห้ยย ทำไมต้องถามคำถามแบบนี้วะ อุตส่าจะไม่รื้อฟื้น จะทำใจแล้วนะ
เลยถามว่าทำไมต้องถามแบบนี้ พี่มีแฟนแล้ว ถ้าตอบว่าอยาก แล้วจะกลับมาได้เหรอ  
พี่เขาเลยตอบว่าแฟนพี่ก็ส่วนแฟนพี่ ตอนนี้คุยเรื่องของเราก่อน  เราได้ฟังแบบนั้นก็เลยโมโหในใจว่าทำไมต้องพูดแบบนั้น หรือว่าอยากเล่นกับรู้สึกเรา
เราเลยบอกว่าโมโห(ตามการคิดไปเอง)เลยตอบว่าใช่ อยากกลับไปมาก แล้วทำอะไรได้เหรอ ทำอะไรไม่ได้สักอย่างเลยเว้ย
พี่เขาเลยว่า แล้วทำไมก่อนหน้านี้ไม่พูดวะ พี่รอแกมาตลอด ตลอดเลยเว้ย พอพูดเปรยเรื่องกลับไปทีไรแกก็พูดให้เฟลตลอด
วันนั้นเราได้แต่ขอโทษพี่เขา ...
ขอโทษในเรื่องที่เราไม่รู้  ขอโทษที่ไม่รับรู้ถึงความรู้สึกของพี่ไม่งั้นคงพูดไปนานแล้วว่าอยากกลับไป ขอโทษคนที่เราทำร้ายและทำให้มันมาทำร้ายพี่เขา
ขอโทษที่ช้า รู้สึกตัวช้า ขอโทษที่ไม่เคยพูดอะไรไปเลย ขอโทษที่ปากแข็งและอายเกินกว่าจะบอกรักพี่ไป
ขอโทษสำหรับตลอดเวลาที่ผ่านมา มันคงทำให้พี่ผิดหวังมากเลยใช่ไหม ขอโทษที่สร้างช่วงเวลาร้ายๆให้กับพี่นะ
และอีกอย่างคือไม่เคยให้ของขวัญดีๆกับพี่นะ ตอนนี้ก็แอบอิจฉานะว่าแฟนพี่นี่ดีเนอะ มีเงินซื้อของขวัญให้พี่ด้วย
ในขณะที่เราไม่มีอะไรเลย เป็นแค่เด็กที่ไม่เก่งหางานไม่เก่งเก็บเงินและยังอยู่ในช่วงขอเงินที่บ้านใช้ โกรธตัวเองชะมัด
แต่เราไม่อยากเอาเงินที่พ่อกับแม่เหนื่อยมาให้เรา เอาไปซื้อของให้คนอื่น เราไม่ภูมิใจเลย เราคิดไว้ว่าสักวัน ถ้าเราได้งานพาร์ทไทม์ เราก็คงซื้อของขวัญให้พี่ได้
แต่ตอนนี้ก็คงไม่ทันละเนอะ ยังไงก็ขอบคุณพี่นะที่ผ่านเข้ามาให้บทเรียนกับเรา ถึงแม้ว่าตอนนี้เราจะทนมันไม่ค่อยไหวก็เถอะ
จะพยายามข่มใจไม่ทักไปรบกวนหรือทำให้รำคาญแล้วล่ะ ถ้าคุยอีกก็คงจะตัดใจไม่ไหวแล้วล่ะนะ
ขอให้มีความสุขกับแฟนมากๆ คบกันดีๆ อย่างอแงกับเขา เขาทำงานแล้วไม่ค่อยมีเวลา อย่าทำเขาเหนื่อย
ดูแลตัวเองด้วย อย่าพยายามอ่านหนังสือหนัก นอนดึกบ้างอย่านอนเช้า กินข้าวให้ตรงเวลา ขับรถก็ระวังด้วย ที่มอรถเยอะ ลาก่อน.
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ถ้าเราบอกพี่ไปตั้งแต่คุยกันแรกๆ เราก็ยังพอมีหวังใช่ไหม ขอโทษนะเราผิดเองที่ปากแข็ง เราผิดเองที่ปากร้าย
และตอนนี้มันสายเกินไปที่จะขอให้กลับมาแล้วเนอะ ขอบคุณที่ผ่านให้เข้ามารักนะ คนปากแข็งนิสัยไม่ดีก็ต้องอยู่คนเดียวแบบนี้ละเนอะ
โชคดีนะ พี่ต้องเลือกคนดีๆมันถูกแล้วล่ะ