สวัสดีครับ อยากจะขอคำปรึกษาและคำแนะนำจากทุกท่าน เหตุการณ์เกิดขึ้นก่อนหน้าที่เราจะตกลงคบกัน เธอเคยใช้ชีวิตผิดพลาดจนพาตัวเองเข้าไปตกอยู่ในสถานการณ์สุ่มเสี่ยง และถูกผู้ชายใกล้ตัวที่มีความกำหนัดมอมยาข่มขื่น หลังคืนเกิดเหตุเธอไม่ได้เอาเรื่องเอาราวชายคนนั้น แต่กินยาคุมฉุกเฉินและเลือกเดินออกห่างจากที่ตรงนั้น แต่เวลาผ่านมาได้ไม่นาน เธอก็ตั้งครรภ์...
เธอตัดสินใจไปบอกผู้ชายคนนั้น แต่ผู้ชายคนนั้นไม่ยอมรับและยังบอกอีกว่า เธอทำอนาคตมันพังและมันก็บอกให้เธอเอาเด็กออก...เธอตัดสินใจเลือกที่จะเก็บเด็กไว้ ดูแลเด็กที่ไม่รู้เรื่องคนนึงให้ดีที่สุด ให้เค้าโตมาเป็นคนดีในสังคม เพราะเธอคิดว่าสาเหตุส่วนนึงก็เป็นเพราะเธอเองด้วย ที่ดันเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในสถานการณ์สุ่มเสี่ยงแบบนั้น นี้คือความรับผิดชอบ ของผู้หญิงคนนึงที่กำลังจะเป็นแม่คน คนรอบข้างหลายคน บอกให้เธอเอาเรื่องผู้ชายคนนั้น ไม่ว่าจะเป็นทางเรื่องกฏหมายหรือศาลเตี้ย...แต่เธอยืนยังเสียงแข็งว่าไม่อยากให้มันมายุ่งเกี่ยวในชีวิตอีก ขอเลี้ยงลูกคนเดียว ถ้ามันติดคุกออกมาแก้แค้นจะทำอย่างไร หรือถ้ามันมาแย่งลูกไปจะทำอย่างไร แบบนี้แหละดีแล้ว เพราะเรื่องราวเหล่านี้ไม่ได้เกิดจากความรัก อย่างรักกันพอท้องแล้วก็ถูกทิ้ง แบบนี้ยังโชคดีกว่าหลายคู่ที่เป็นแบบนั้น เธอว่างั้น...
มาที่เรื่องของผม หลังจากที่ผมตัดสินใจคบกับเธอและรู้เรื่องนี้ได้สักพัก อยากจะทำอะไรสักอย่างแต่ก็ทำไม่ได้เพราะเธอได้ห้ามไว้ ซึ่งมาคิดดูดีๆแล้วก็จริงอย่างที่เธอว่า อดีตที่ปวดร้าวช่างหัวมัน ปัจจุบันมีแค่ผมกับเธอแล้วเราก็รักกันก็พอแล้วไม่ใช่รึ? ทุกวันนี้ผมมองหน้าเธอก็สงสาร ยิ่งรักเธอก็ยิ่งแค้นไอ้ผู้ชายคนนั้น อนาคตที่เธอสามารถเลือกได้แต่ต้องมาถูกยัดเยียดเพราะความเ-ี่ยนของผู้ชายคนนึงที่ตัดสินให้ชีวิตเธอเป็นแบบนี้
ปัจจุบันลูกเธอคลอดแล้วครับ เป็นที่รักของคนในครอบครัวเธอมาก ทั้งแม่ทั้งยายช่วยกันเลี้ยงดู ทุกวันนี้ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน ผมไม่พูดถึงเรื่องนี้อีกเลย กลัวมันจะไปกระทบกระเทือนจิตใจเธอ ได้แต่เก็บไว้ในใจและรู้สึกเศร้าหมองทุกครั้ง ได้แต่คิดในใจทำไมเธอถึงแกร่งได้ขนาดนี้ ซึ่งต่างกับผมมากมาย ผมรักเธอมาก ยิ่งรักก็ยิ่งแค้นไอ้ผู้ชายคนนั้น ยิ่งเห็นมันใช้ชีวิตปกติสุข หน้าระรื่นทุกวันก็ยิ่งอยากจะทำบาป ... ผมควรวางระบบความคิดใหม่อย่างไร ขจัดความคิด ความแค้นที่มีและปล่อยวางยังไงดีครับ หวังว่าทุกท่านที่อ่านจะเข้าใจสิ่งที่ผมรู้สึกหรือที่จะสื่อนะครับ
ขอบพระคุณสำหรับคำแนะนำครับ
แฟนคนปัจจุบันเคยถูกข่มขืนจนมีลูกมาก่อน
เธอตัดสินใจไปบอกผู้ชายคนนั้น แต่ผู้ชายคนนั้นไม่ยอมรับและยังบอกอีกว่า เธอทำอนาคตมันพังและมันก็บอกให้เธอเอาเด็กออก...เธอตัดสินใจเลือกที่จะเก็บเด็กไว้ ดูแลเด็กที่ไม่รู้เรื่องคนนึงให้ดีที่สุด ให้เค้าโตมาเป็นคนดีในสังคม เพราะเธอคิดว่าสาเหตุส่วนนึงก็เป็นเพราะเธอเองด้วย ที่ดันเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในสถานการณ์สุ่มเสี่ยงแบบนั้น นี้คือความรับผิดชอบ ของผู้หญิงคนนึงที่กำลังจะเป็นแม่คน คนรอบข้างหลายคน บอกให้เธอเอาเรื่องผู้ชายคนนั้น ไม่ว่าจะเป็นทางเรื่องกฏหมายหรือศาลเตี้ย...แต่เธอยืนยังเสียงแข็งว่าไม่อยากให้มันมายุ่งเกี่ยวในชีวิตอีก ขอเลี้ยงลูกคนเดียว ถ้ามันติดคุกออกมาแก้แค้นจะทำอย่างไร หรือถ้ามันมาแย่งลูกไปจะทำอย่างไร แบบนี้แหละดีแล้ว เพราะเรื่องราวเหล่านี้ไม่ได้เกิดจากความรัก อย่างรักกันพอท้องแล้วก็ถูกทิ้ง แบบนี้ยังโชคดีกว่าหลายคู่ที่เป็นแบบนั้น เธอว่างั้น...
มาที่เรื่องของผม หลังจากที่ผมตัดสินใจคบกับเธอและรู้เรื่องนี้ได้สักพัก อยากจะทำอะไรสักอย่างแต่ก็ทำไม่ได้เพราะเธอได้ห้ามไว้ ซึ่งมาคิดดูดีๆแล้วก็จริงอย่างที่เธอว่า อดีตที่ปวดร้าวช่างหัวมัน ปัจจุบันมีแค่ผมกับเธอแล้วเราก็รักกันก็พอแล้วไม่ใช่รึ? ทุกวันนี้ผมมองหน้าเธอก็สงสาร ยิ่งรักเธอก็ยิ่งแค้นไอ้ผู้ชายคนนั้น อนาคตที่เธอสามารถเลือกได้แต่ต้องมาถูกยัดเยียดเพราะความเ-ี่ยนของผู้ชายคนนึงที่ตัดสินให้ชีวิตเธอเป็นแบบนี้
ปัจจุบันลูกเธอคลอดแล้วครับ เป็นที่รักของคนในครอบครัวเธอมาก ทั้งแม่ทั้งยายช่วยกันเลี้ยงดู ทุกวันนี้ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน ผมไม่พูดถึงเรื่องนี้อีกเลย กลัวมันจะไปกระทบกระเทือนจิตใจเธอ ได้แต่เก็บไว้ในใจและรู้สึกเศร้าหมองทุกครั้ง ได้แต่คิดในใจทำไมเธอถึงแกร่งได้ขนาดนี้ ซึ่งต่างกับผมมากมาย ผมรักเธอมาก ยิ่งรักก็ยิ่งแค้นไอ้ผู้ชายคนนั้น ยิ่งเห็นมันใช้ชีวิตปกติสุข หน้าระรื่นทุกวันก็ยิ่งอยากจะทำบาป ... ผมควรวางระบบความคิดใหม่อย่างไร ขจัดความคิด ความแค้นที่มีและปล่อยวางยังไงดีครับ หวังว่าทุกท่านที่อ่านจะเข้าใจสิ่งที่ผมรู้สึกหรือที่จะสื่อนะครับ
ขอบพระคุณสำหรับคำแนะนำครับ