มีวิธีทำใจอย่างไรหากสัตว์เลี้ยงที่ผูกพัน รักกันมานาน กำลังใกล้จะจากไป

สวัสดีค่ะ ระหว่างที่เขียนนี้อยากบอกว่าเราเองตรอมใจมากๆเลยนะคะ ยังทำใจไม่ได้กับสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นในไม่เร็วไม่ช้านี้
เรามีแมวที่เลี้ยงมาตั้งแต่เค้าเกิดจนถึงตอนนี้ ก็ 15 ปีแล้วค่ะ เค้าเป็นแมวที่สุขภาพแข็งแรงมากๆ ไม่เคยต้องเข้าโรงพยาบาลหรือป่วยเป็นอะไรสักครั้งในชีวิต
เค้าเป็นแมวที่ใจดีมากๆ ไม่เคยขู่หรือทำร้ายใครเลย อยากกอด อยากหอม อยากเกาพุงก็จะคอหักให้เราเกา (แบบว่าเค้ามีความสุขที่เราเกาให้) เวลานอนก็นอนด้วยกัน เวลานาฬิกาปลุกตอนเช้าเค้าก็จะมาเขี่ยแม่เรา มาปลุกทุกๆเช้า เวลาเราเลิกงานกลับบ้านมา เค้าก็จะตะโกนร้องเรียกอยู่ในห้องแบบดีใจที่เรากลับมาแล้ว เราสามคน (แม่ เรา และแมวของเรา) ผูกพันกันมากๆ รักกันจนเหมือนเค้าไม่ใช่แมว แต่เค้าคือสมาชิกในครอบครัว เราไม่เคยทิ้งเค้าไว้ลำพังยกเว้นไปทำงาน แต่ถ้าไปเที่ยวต่างจังหวัดแล้วทิ้งไปนานๆนี่ไม่เคยเลย เพราะเราห่วงเค้ามาก เนื่องจากเค้าค่อนข้างติดแม่เรามาก กลัวเค้าจะเหงาและตรอมใจ

ทุกอย่างผ่านมาอย่างดีมากๆ เราไม่เคยทำใจที่จะเสียเค้าไปเลย เราคิดว่าเค้าน่าจะอยู่กับเราได้อีกนานอย่างน้อยก็สองสามปี เพราะเค้ายังแข็งแรง กระโดดขึ้นกระโดดลงได้สบายมาก กินอาหารเก่งเหมือนเดิม แต่ที่เปลี่ยนไปคือเค้าเริ่มมีอาการไอ มีอาการลืนน้ำลายบ่อยๆ สำลัก อาเจียนอาหารที่กินเข้าไป ตอนแรกๆเราก็คิดว่าอาจจะเป็นแค่ชั่วคราว เราก็ปล่อยทิ้งไว้ประมาณสองสามเดือน เพราะเค้ามีอาการในบางครั้ง ไม่ใช่ทุกครั้ง

จนมาถึงสิ้นเดือนมกราคมปีนี้ ที่เค้าไม่กินข้าว ไม่กินน้ำ ไม่กินอะไรทั้งนั้น เรากับแม่เลยพาเค้าไปหาหมอที่โรงพยาบาลสัตว์ ตอนแรกๆก็หาสาเหตุไม่เจอว่าเค้าเป็นอะไร เพราะผลตรวจเลือดก็ปกติ จนได้ส่องกล้องเข้าไปในลำคอ ก็เจอว่าหลอดอาหารเค้าอักเสบขั้นรุนแรงและบวมมากๆ ทำให้เค้ากินอะไรไม่ได้ หรือกินก็สำลักออกมา ทางเดียวที่เค้าจะอยู่ได้คือต้องผ่าตัดต่อท่อเข้ากับกระเพาะอาหารของเค้า แล้วให้น้ำให้อาหารโดยการ Feed เข้าไปทางท่อ

ตอนแรกที่เค้าจะผ่าตัดก็กลัว กลัวสุดหัวใจ เพราะเค้าแก่มาก หมอเองก็บอกว่าเสี่ยงตอนดมยาสลบ เพราะเค้าอาจจะไม่ฟื้นขึ้นมาอีกเลยก็ได้ แต่เราก็ตัดสินใจทำ เพราะมันคือทางรอดเดียวของลูกเรา หากไม่ทำ เค้าก็จะกินน้ำกินอาหารทางปากไม่ได้ และเค้าก็คงจะตายแน่ๆ เราเลยต้องเสี่ยงทำ
ระหว่างนั้นที่เค้าแอดมิทอยู่โรงพยาบาล เรากับแม่ก็ไปเยี่ยมเค้าทั้งเช้าทั้งเย็น (เราลาออกจากงานเพื่อมาพาเค้าไปหาหมอตั้งแต่ต้นกุมภาฯ) และบอกกับเค้าให้เค้าสู้ ให้เค้าฟื้นขึ้นมา กลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม เค้าก็สู้มากๆ หมอเองก็บอกให้เราเผื่อใจ แต่เราก็ยังหวังว่าเค้าจะกลับมา เพราะเค้าเป็นแมวที่อึดสุดๆและใจสู้มาแต่ไหนแต่ไร

หลังผ่าตัด เค้าฟื้นและปลอดภัยดี จนในที่สุดเค้าก็ได้กลับมาอยู่ที่บ้านของเรา แต่การให้อาหารให้ยาก็ยังต้อง Feed ให้ทางท่อ เพราะหมอสั่งงดไม่ให้เราให้อาหารเค้าทางปากเลย ถึงเค้าจะอยากกินแค่ไหนก็ต้องใจแข็งและให้ทางท่ออย่างเดียว เราเริ่มมีความหวังว่าเค้าจะหายและกลับมาดีขึ้น จนเมื่อวานนี้...

เค้าเริ่มไอมากขึ้น ไอจนหอบ ไอจนนอนไม่ได้ และก็ฉี่เป็นเลือดเมื่อคืนนี้ เรากับแม่ก็ตื่นทั้งคืน นอนหลับๆตื่นๆ เป็นห่วงเค้ามากๆ จนตอนเช้าเลยพาเค้ากลับมาหาคุณหมอเจ้าของไข้ที่โรงพยาบาล ก็ได้เอ็กซเรย์เจอว่าเค้าหลอดลมอักเสบ และปอดบวมนิดหน่อย นอกจากนี้หมอก็บอกว่าเจอก้อนเนื้อที่หลอดอาหารเค้า มันโตขึ้น ซึ่งคุณหมอเองก็สันนิษฐานว่าน่าจะเป็นก้อนเนื้อมะเร็ง แต่เราไม่สามารถทำอะไรกับมันได้ ทำคีโมก็ไม่ได้ ผ่าตัดก็ไม่ได้ ทำได้แค่เพียงประคองอาการเค้าไปเรื่อยๆ วันนี้ที่คุณหมอช่วยก็คือฉีดยาฆ่าเชื้อให้ ยาลดกรด และยาแก้ปวด พร้อมกับให้น้ำเกลือทางเส้นเลือด ซึ่งเราก็ยังคงต้องไปหาหมอเรื่อยๆค่ะ

วันนี้ที่เค้ากลับมา เค้าก็ยังร้องขออาหารตามปกติ แต่พอตกเย็น อากาศเริ่มเย็นเค้าก็เริ่มไอมากขึ้น เราก็คุยกับแม่ว่าเราทำใจไม่ได้ แม่เองก็ให้กำลังใจเราและสอนเราให้เข้าใจว่าเมื่อถึงเวลาเราก็ต้องรับมันให้ได้ และที่ผ่านมาเราก็ดูแลเค้าอย่างดีที่สุดจริงๆ

ขอโทษที่เขียนยืดยาวนะคะ เราแค่อยากระบายความรฺู้สึกทั้งหมด แต่ความรู้สึกเจ็บปวดในหัวใจ เราบรรยายมันออกมาไม่ได้จริงๆ มันเจ็บปวดและทรมานมากๆ เราไม่รู้จะรับมือยังไงกับสิ่งนี้ หากมันเกิดขึ้นจริงๆ เราไม่รู้ว่าวันนั้นเราจะเป็นยังไงบ้าง

หากใครมีคำแนะนำหรือกำลังใจ อยากขอให้ช่วยเราหน่อยนะคะ เราอ่อนล้าและปวดร้าวมากๆ ทุกวันนี้ได้แต่กอด หอม และลูบเค้าทุกครั้งที่มีโอกาสทำได้ เพราะเราไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหน เวลานี้มันจะหมดไปจริงๆ