"พี่ว่างไม๊ ขับรถเที่ยวกลางคืนกัน"
.....ข้อความทักมาในเฟส จากรุ่นน้องคนหนึ่ง ที่มันมาเรียนอยู่ในเมืองเดียวกับผมที่มาทำงาน
มันเป็นรุ่นน้องที่ชอบขับมอไซค์เที่ยวยามค่ำคืนกับกลุ่มผม สมัยอยู่ ตจว.
พออายุมากขึ้น ต่างคนต่างหน้าที่ ก็แยกย้ายกันไป ไม่ค่อยได้รวมกลุ่มกัน
...แต่ก็ยังได้มาเจอกันอีก ที่นี่ เป็นบางคน
คนมาจากที่เดียวกัน ความสัมพันธ์ในฐานะคนบ้านเดียวกันก็แน่นแฟ้นกว่าปกติ
ก็รอบตัวมีแต่คนมาจากที่ต่างๆมารวมตัวกันทั้งนั้น ยังไง คนบ้านเดียวกัน แค่มองตากันก็เข้าใจแล้ว
...เพื่อนรุ่นน้องผมคนนี้ มันมาเข้าเรียนปี1 ทั้งๆที่อายุมัน ตบหัว ปี4 ยังได้ ถ้าไม่นับรุ่นว่ามาก่อนมาหลัง
นัยว่าที่มันมาเรียน มันมาเพื่อเฝ้าเมียมันด้วย เพราะเมียมันเข้าปี 1 พอดี ก็เมียมันสวยมันย่อมต้องหวงมากเป็นธรรมดา
...พอรู้ว่าผมทำงานอยู่ที่นี่ด้วย ก็เข้าทาง มีอะไรก็ตามหาผมแจ เพราะมันไว้ใจผมที่สุด
พอว่างและตรงวันหยุดก็นัดเจอ หลักๆคือพากันขี่รถมอไซค์ตระเวนเที่ยวกลางคืน ไปนั่นไปนี่ทั่วหาดใหญ่-สงขลา
ผมก็ขับล่ะ เพราะอยู่มาก่อน รู้บ่อนรู้แหล่งที่จะมีสาวๆ น.ศ.มานั่งกันเยอะๆ
เราเองก็มีแฟนทั้งคู่ แต่ความเจ้าชู้ทางสายตามันอยู่ในสายเลือด ก็ตระเวนไปนั่งๆ เหล่สาวริมทะเลสงขลากัน2คนแหละ ทำตัวเหมือนโสดไปอีก
แต่ก็แค่มอง แล้วซุบซิบกัน2คน ประมาณว่า
"พี่ๆคนนั้นขาอ่อนขาวจั๊วะเลย "
"เห้ย.มืงดูคนนั้นดิ สวยน่ากินชะมัด"
...แต่เราก็แค่เจ้าชู้ทางสายตานะครับ ไม่เคยไปเจ๊าะแจ๊ะ กระแซะขอเบอร์ขอไลน์ใดๆ เพราะหวานใจเราก็มีกันทั้ง2คน
ความสวยก็อาจจะตกหล่นไปบ้างตามความรู้สึกที่ชินตา แต่เราก็มีลิมิตในความเจ้าชู้ของเราเหมือนกัน
....คืนนั้น วันรุ่งขึ้นก็เป็นวันหยุดแหละ ผมกับไอ่น้องห้าวก็ทำกิจกรรมเดิมๆ คือขับรถตระเวนทั่วเมืองยามค่ำ ประจวบเหมาะพอดีที่แฟนไอ่น้องห้าว
ขอไปนอนหอเพื่อนนาง เราก็ลั้ลลาเต็มที่จนดึกดื่น ใกล้เที่ยงคืนเริ่มง่วงผมก็จะพากันกลับมานอน
ด้วยความที่อยากถึงไวๆ ก็ตัดลัดมาตามซอยเล็กๆ ซ่อกแซ่กจนมาโผล่สุสานกลางเมือง
...เป็นอะไรที่ฟินมากๆ ขับรถบนถนนเลียบสุสานฝังศพนับร้อย ที่แสนเปลี่ยวกลางดึก
ถ้ามาคนเดียว บอกเลยว่าผมเลี้ยวหัวกลับแน่ๆ
ข้างสุสานนี้ ตรงที่ถนนตัดผ่าน จะมีต้นไม้ต้นใหญ่มากๆขึ้นอยู่ ตอนสร้างถนนเส้นนี้ ก็คงไม่มีคนกล้าตัดแหละ
ใครจะไปกล้าล่ะ ต้นไม้ต้นนี้ติดกับกำแพงสุสานฝังศพ ด้านในเนี่ยศพทั้งนั้น แล้วรากไม่ชอนไชไปใต้ศพ ดูดเอาน้ำเลือดน้ำหนองของศพ
เข้าไปซึมซับเป็นพลังงานในต้นหรอ แค่ผมจินตนาการภาพ...ตอนรากกำลังดูดน้ำเหลืองจากศพด้านในจ๊วฟๆแล้ว อึ๋ยยยยย!!!! ขนหัวลุกซู่
....ถ้าผีมีจริง ต้นไม้ต้นเนี้ย ดูดวิญญาณมาสิงสู่ชัดๆ (นี่คือในหัวผมคิดนะ)
ผมเคยขับผ่านทางนี้หลายครั้ง แต่จะเป็นช่วงหัวค่ำ ที่ยังมีรถวิ่งไปมาอยู่บ้าง ไม่น่ากลัว
ผ่านทีไรผมก็บิดอย่างเดียว ไม่มองกระจก ไม่มองกลับไปข้างหลังด้วย กลัวมีใครโผล่หน้ามาแจม
....พอขับรถมาถึงต้นไม้ที่ว่า กำลังยืนตันทะมึนครึมๆยามดึกเลย ไม่มีรถวิ่งสวนด้วย ไอ่ห้าวบอกผม
"พี่ๆๆจอดๆๆ"
"จอดทำเชิ้ยไร ไม่กลัวไงวะเห้นไม๊นั่น หลังกำแพงเนี่ยศพแขกทั้งนั้น"
"แปปนึงพี่ จอดใกล้ๆต้นไม้เลย ผมอยากพิสูจน์"
....ผมก็บ้าไปกับมัน จอดรถอีก พอจอดฟึบ มาเลย ความวังเวงสิ มีไฟส่องมาเห็นอะไรลางๆ เพราะแถวนั้นมีบ้านจัดสรรเหมือนกัน แต่รู้สึกเหมือนเค้าจะปิดไฟกันหมดทุกบ้าน มีแค่ไฟข้างทางส่องมาสลัวๆ ต้นไม้ต้นนั้นก็ทะมึนแผ่กิ่งก้านได้ใจ เพิ่มความขลังด้วยผ้าแพร7สี ผมมองลอดกำแพงไป
ใจหายแว้บ ไฟสะท้อนป้ายหลุมศพ เป็นประกายตอบกลับมาคล้ายดวงตาใครกำลังมองเรา
"มืงจะทำอะไรไอ่ห้าว"
"พี่ดูนะ"
...ไอ่จอมห้าวโก่งคอพูดกึ่งตะโกนใส่ต้นไม้ข้างกำแพงสุสานว่า...
"เฮ้....ผีมีจริงไม๊คร้าบบบ ถ้ามีออกมาโชว์ตัวหน่อยคร้าบบบ อยากเห็น"
"เห้ย ...ชิหาย อย่าห้าวดิ ท้าแบบนี้เดี๋ยวก็แย่หรอก"
..ไอ่จอมห้าวไม่ฟัง มันท้าไปอีก ทีนี้เอาโทรศัพท์ขึ้นมารัวชัตเตอร์ด้วย แช๊ะๆๆๆๆ "ชัตเตอร์กดติดวิญญาณ ฟิ้วๆๆๆ"
ผมไม่เอากับมันแล้วครับ ขืนอยู่ต่อ เดี๋ยวมีอะไรแผลงกว่านี้ขึ้นไปอีก ผมเลยสตาร์ทรถแล้วบิดเต็มเกียร์เลย
ไอ่ห้าวมันก็หัวเราะ มันว่าผมปอด
......พอกลับมาถึงห้อง มันให้ผมนอนที่ห้องมันเลย เพราะดึกแล้ว อีกอย่างเมียมันก็ไปนอนหอเพื่อน จะได้นั่งเม้าท์เรื่องผู้ชายๆกัน
แล้วมันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูรูปที่มันถ่ายตอนท้าทายต้นไม้ข้างสุสานครับ
อยู่ๆมันก็ร้อง
"เชิ้ย"
...มันทิ้งโทรศัพท์ลงบนเตียงเลยครับ ผมก็ตกใจ ถามมัน
"เห้ย ไรวะ"
"พี่เอาไปดูดิ"
ผมก็เดิน ไปหยิบมาดู พอเห็นป๊าบ ขนหัวขนแขนพากันลุกซู่แบบเห็นชัดเลย จะไม่ให้ขนลุกได้ไงก็ดูรูปที่ผมเอามาให้ดูสิครับ
นี่เป็นรูปที่ไม่ผ่านการดัดแปลงเลยนะครับ
...ในภาพ ดูคล้ายเหมือนภาพในนรกอเวจี ที่เคยเห็นตามผนังโบสถ์และตามในเน็ต ยังไงไม่รุ้ เหมือนใครบางคนกำลังนั่งคุกเข่า
ให้กับอะไรที่ใหญ่กว่า เป็นเงาๆเหมือนมองผ่านฉากแดงๆโดยมีเงาหลายเงาอยู่ในนั้น เห็นไม่ชัดเจน ผมเองก็เหวอไปเลย เลยลองซูมไปดูใกล้ๆ
....ณ ตอนนั้น นอกจากอาการอึ้ง และกลัวจนขนลุกหนังหัวตึงไปทั้งหัวแล้ว
ภาพ วิญญาณ ที่ นั่งรอฟังคำพิพากษา หน้าบัลลังก์ จากพญายมราช ในนรก ที่เห็นได้ตามหนังสือ และ ตามผนังโบสถ์ มันผุดขึ้นมาในหัวแบบนี้เลย
....ผมก็พูดความคิดของผมให้ไอ่ห้าวฟังแบบนี้แหละ
"แมง ไอ่ห้าวเอ้ย สงสัยผีในต้นไม้จะด่ามืงว่า นรก แน่ๆเลยว่ะมืงเนี่ย เลยฉายภาพนรกมาให้มืงดู"
"ผีอะไรจะฉายภาพนรกได้พี่ แล้วสุสานนั่นของแขก จะมีผีแขกได้ไง เขาบอกแขกไม่มีผี"
"เออ เขาว่าแขกไม่มีผี ที่กูเห็นในรูปเนี่ย กูก็คิดว่าคงเป็นนรกตามคติของพุทธมากกว่าว่ะ
มืงเคยได้ยินบ้างป่าว เขาว่าตามต้นไม้ใหญ่ๆ มักมีเทวดาสิงอยู่ ที่เรียกว่ารุกขเทวดา"
"แล้วยังไงพี่ ถ้าต้นไม้นั่นมีเทวดา เขาจะฉายภาพนรกมาให้เราดูทำไม"
"ก็เมื่อกี้มืงไปห้าวท้าทายอะไรเค้าล่ะ แหม่ ไปท้าอยากเห็นผี เค้าก็เลยจัดภาพนรกมาให้เมิงดูบนกำแพง เหมือนฉายหนังกลางแปลงนั่นล่ะมั้ง เจอกำแพงวิเศษเข้าแล้วล่ะมืงเอ้ย"
"โอ้ยยยย แบบนี้ สาธุ ทำโม สังโฆเลย ลูกช้างกลัวแล้วไม่ต้องมาแบบนี้ก็ได้"
...ไอ่ห้าว ยกมือไหว้บอกกล่าวไปครับ จริงๆผมก็ไม่รู้หรอกว่าไอ่ที่ติดมาในรูปคืออะไร อาจจะเป็นที่กล้องเพี้ยนไปเองก็ได้
แต่ผมก็ได้โอกาสสั่งสอนไม่ให้มันปากหมาปากพล่อยไปทั่ว เพราะเดี๋ยวภัยที่เรามองไม่เห็นจะมาถึงตัวเอา
........แต่ เรื่องยังไม่จบ
8-9วันต่อมา มันก็ส่งข้อความนี้มาหาผม
...ผมก็คุยกับมันอีกยาว ขอย่อๆไว้ตรงนี้ เดี๋ยวจะเปลืองเน็ตท่านคนอ่าน
มันบอกว่าหลังจากคืนนั้นมา มันก็นอนฝันร้ายตลอด
ฝ้นว่า เดินตามใครก็ไม่รู้ เดิน หันหน้า แบบ หันมาแต่หน้า แล้วยิ้มแสยะให้ หน้าตาคนในฝันน่ากลัวมาก
แล้วมันก็ฝันแบบนี้3-4คืน จนสะดุ้งตื่นกลางดึกทุกที
...ตอนนี้มันนอน มันไม่กล้าเปิดหน้าต่าง ปิดหน้าต่างทุกบาน มันเกิดอาการหวาดระแวง
มันบอก เหมือนเห็นใครแว้บๆที่หางตาทุกที เวลาอยู่คนเดียว
เข้าห้องน้ำอาบน้ำ ก็เหมือนเห็นเงาแว้บๆที่บานเกล็ดห้องน้ำ
...มันบอกบางคืน ก็เหมือนประตูสั่น จนลูกบิดดังแคล่กๆๆๆๆ
หอพักมันเป็นหอเก่าๆ มีลิฟต์แต่ลิฟต์เสีย ต้องเดินขึ้นลง
มันบอกตอนดึกๆมันไม่กล้าเปิดประตูห้องตัวเอง
นอนๆก็ได้ยินเสียงเหมือนใครลากอะไร ดังครืดดดดดด ดดดดดดดดดด
ตอนนอนพอปิดไฟ เคลิ้มๆ ก็เหมือนเห็นมีเงามายืนปลายเตียง
และก็มีเสียงเหมือนเสียงโหยหวนชวนขนลุกดังมาตอนดึกๆ บ่อยครั้ง
...มันไม่รู้ว่ามาจากชั้นไหน แต่มันก็ยังรวบรวมความกล้าในคืนนึง มันบอกมันได้ยินเสียงหวีดหวิวโหยหวนนั้นอีกครั้ง
คือมันดังชัดเจนมาก มันเลยคว้าโทรศัพท์ เดินถ่ายคลิปไปถึงชั้น6 ผมก็เลยขอคลิปของมันมา อัพลงยูทูปเพื่อลงกระทู้นี้ให้ดูกัน
ขอให้เปิดเสียงดังๆนะครับ ไม่มีผีดักแน่นอน เพราะผมตัดต่อคลิปไม่เป็น แต่ที่ให้เปิดดังๆ เพราะจะได้ยินเสียงที่ว่าจริงๆ คือผมฟังแล้วขนลุกไปด้วยเลย ลองดูครับ
....แล้วผมก็พาไอ่ห้าวไปวัดวัดนึง พาไปไหวพระ กินน้ำมนตร์ เพื่อเสริมขวัญกำลังใจ ผมว่าไม่มีอะไรหรอก มันคงจิตตกไปเอง
คิดมากไปกับภาพที่เห็น และเสียงที่ได้ยินจนจิตสั่นคลอน หลอนหางตา เราก็ได้แต่ปลอบขวัญกันไป ผมก็หวังว่าอาการของไอ่ห้าว
จะดีขึ้น เพราะตั้งแต่พามันไปวัด ไปเสริมขวัญกำลังใจมา มันก็ไม่มีมาบ่นเรื่องอะไรแบบนี้อีก...
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า หลายๆอย่าง บวกกับกระทำของเรา มันทำให้จิตปรุงแต่งความกลัวหลอกตัวเองได้นะครับ หากเราเจออะไรแบบนี้ก็ขอให้พยายามตั้งจิตให้เข้มแข็งเข้าไว้ เชื่อว่าจะผ่านมันไปได้โดยไม่สติแตกแน่นอน.......เรื่องแบบนี้ ไม่เป็นกับตัว เราไม่มีทางเข้าใจหรอก
บอกแล้วอย่าห้าว !! กำแพงวิเศษ กับหอพักชวนขนหัวลุก
.....ข้อความทักมาในเฟส จากรุ่นน้องคนหนึ่ง ที่มันมาเรียนอยู่ในเมืองเดียวกับผมที่มาทำงาน
มันเป็นรุ่นน้องที่ชอบขับมอไซค์เที่ยวยามค่ำคืนกับกลุ่มผม สมัยอยู่ ตจว.
พออายุมากขึ้น ต่างคนต่างหน้าที่ ก็แยกย้ายกันไป ไม่ค่อยได้รวมกลุ่มกัน
...แต่ก็ยังได้มาเจอกันอีก ที่นี่ เป็นบางคน
คนมาจากที่เดียวกัน ความสัมพันธ์ในฐานะคนบ้านเดียวกันก็แน่นแฟ้นกว่าปกติ
ก็รอบตัวมีแต่คนมาจากที่ต่างๆมารวมตัวกันทั้งนั้น ยังไง คนบ้านเดียวกัน แค่มองตากันก็เข้าใจแล้ว
...เพื่อนรุ่นน้องผมคนนี้ มันมาเข้าเรียนปี1 ทั้งๆที่อายุมัน ตบหัว ปี4 ยังได้ ถ้าไม่นับรุ่นว่ามาก่อนมาหลัง
นัยว่าที่มันมาเรียน มันมาเพื่อเฝ้าเมียมันด้วย เพราะเมียมันเข้าปี 1 พอดี ก็เมียมันสวยมันย่อมต้องหวงมากเป็นธรรมดา
...พอรู้ว่าผมทำงานอยู่ที่นี่ด้วย ก็เข้าทาง มีอะไรก็ตามหาผมแจ เพราะมันไว้ใจผมที่สุด
พอว่างและตรงวันหยุดก็นัดเจอ หลักๆคือพากันขี่รถมอไซค์ตระเวนเที่ยวกลางคืน ไปนั่นไปนี่ทั่วหาดใหญ่-สงขลา
ผมก็ขับล่ะ เพราะอยู่มาก่อน รู้บ่อนรู้แหล่งที่จะมีสาวๆ น.ศ.มานั่งกันเยอะๆ
เราเองก็มีแฟนทั้งคู่ แต่ความเจ้าชู้ทางสายตามันอยู่ในสายเลือด ก็ตระเวนไปนั่งๆ เหล่สาวริมทะเลสงขลากัน2คนแหละ ทำตัวเหมือนโสดไปอีก
แต่ก็แค่มอง แล้วซุบซิบกัน2คน ประมาณว่า
"พี่ๆคนนั้นขาอ่อนขาวจั๊วะเลย "
"เห้ย.มืงดูคนนั้นดิ สวยน่ากินชะมัด"
...แต่เราก็แค่เจ้าชู้ทางสายตานะครับ ไม่เคยไปเจ๊าะแจ๊ะ กระแซะขอเบอร์ขอไลน์ใดๆ เพราะหวานใจเราก็มีกันทั้ง2คน
ความสวยก็อาจจะตกหล่นไปบ้างตามความรู้สึกที่ชินตา แต่เราก็มีลิมิตในความเจ้าชู้ของเราเหมือนกัน
....คืนนั้น วันรุ่งขึ้นก็เป็นวันหยุดแหละ ผมกับไอ่น้องห้าวก็ทำกิจกรรมเดิมๆ คือขับรถตระเวนทั่วเมืองยามค่ำ ประจวบเหมาะพอดีที่แฟนไอ่น้องห้าว
ขอไปนอนหอเพื่อนนาง เราก็ลั้ลลาเต็มที่จนดึกดื่น ใกล้เที่ยงคืนเริ่มง่วงผมก็จะพากันกลับมานอน
ด้วยความที่อยากถึงไวๆ ก็ตัดลัดมาตามซอยเล็กๆ ซ่อกแซ่กจนมาโผล่สุสานกลางเมือง
...เป็นอะไรที่ฟินมากๆ ขับรถบนถนนเลียบสุสานฝังศพนับร้อย ที่แสนเปลี่ยวกลางดึก
ถ้ามาคนเดียว บอกเลยว่าผมเลี้ยวหัวกลับแน่ๆ
ข้างสุสานนี้ ตรงที่ถนนตัดผ่าน จะมีต้นไม้ต้นใหญ่มากๆขึ้นอยู่ ตอนสร้างถนนเส้นนี้ ก็คงไม่มีคนกล้าตัดแหละ
ใครจะไปกล้าล่ะ ต้นไม้ต้นนี้ติดกับกำแพงสุสานฝังศพ ด้านในเนี่ยศพทั้งนั้น แล้วรากไม่ชอนไชไปใต้ศพ ดูดเอาน้ำเลือดน้ำหนองของศพ
เข้าไปซึมซับเป็นพลังงานในต้นหรอ แค่ผมจินตนาการภาพ...ตอนรากกำลังดูดน้ำเหลืองจากศพด้านในจ๊วฟๆแล้ว อึ๋ยยยยย!!!! ขนหัวลุกซู่
....ถ้าผีมีจริง ต้นไม้ต้นเนี้ย ดูดวิญญาณมาสิงสู่ชัดๆ (นี่คือในหัวผมคิดนะ)
ผมเคยขับผ่านทางนี้หลายครั้ง แต่จะเป็นช่วงหัวค่ำ ที่ยังมีรถวิ่งไปมาอยู่บ้าง ไม่น่ากลัว
ผ่านทีไรผมก็บิดอย่างเดียว ไม่มองกระจก ไม่มองกลับไปข้างหลังด้วย กลัวมีใครโผล่หน้ามาแจม
....พอขับรถมาถึงต้นไม้ที่ว่า กำลังยืนตันทะมึนครึมๆยามดึกเลย ไม่มีรถวิ่งสวนด้วย ไอ่ห้าวบอกผม
"พี่ๆๆจอดๆๆ"
"จอดทำเชิ้ยไร ไม่กลัวไงวะเห้นไม๊นั่น หลังกำแพงเนี่ยศพแขกทั้งนั้น"
"แปปนึงพี่ จอดใกล้ๆต้นไม้เลย ผมอยากพิสูจน์"
....ผมก็บ้าไปกับมัน จอดรถอีก พอจอดฟึบ มาเลย ความวังเวงสิ มีไฟส่องมาเห็นอะไรลางๆ เพราะแถวนั้นมีบ้านจัดสรรเหมือนกัน แต่รู้สึกเหมือนเค้าจะปิดไฟกันหมดทุกบ้าน มีแค่ไฟข้างทางส่องมาสลัวๆ ต้นไม้ต้นนั้นก็ทะมึนแผ่กิ่งก้านได้ใจ เพิ่มความขลังด้วยผ้าแพร7สี ผมมองลอดกำแพงไป
ใจหายแว้บ ไฟสะท้อนป้ายหลุมศพ เป็นประกายตอบกลับมาคล้ายดวงตาใครกำลังมองเรา
"มืงจะทำอะไรไอ่ห้าว"
"พี่ดูนะ"
...ไอ่จอมห้าวโก่งคอพูดกึ่งตะโกนใส่ต้นไม้ข้างกำแพงสุสานว่า...
"เฮ้....ผีมีจริงไม๊คร้าบบบ ถ้ามีออกมาโชว์ตัวหน่อยคร้าบบบ อยากเห็น"
"เห้ย ...ชิหาย อย่าห้าวดิ ท้าแบบนี้เดี๋ยวก็แย่หรอก"
..ไอ่จอมห้าวไม่ฟัง มันท้าไปอีก ทีนี้เอาโทรศัพท์ขึ้นมารัวชัตเตอร์ด้วย แช๊ะๆๆๆๆ "ชัตเตอร์กดติดวิญญาณ ฟิ้วๆๆๆ"
ผมไม่เอากับมันแล้วครับ ขืนอยู่ต่อ เดี๋ยวมีอะไรแผลงกว่านี้ขึ้นไปอีก ผมเลยสตาร์ทรถแล้วบิดเต็มเกียร์เลย
ไอ่ห้าวมันก็หัวเราะ มันว่าผมปอด
......พอกลับมาถึงห้อง มันให้ผมนอนที่ห้องมันเลย เพราะดึกแล้ว อีกอย่างเมียมันก็ไปนอนหอเพื่อน จะได้นั่งเม้าท์เรื่องผู้ชายๆกัน
แล้วมันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูรูปที่มันถ่ายตอนท้าทายต้นไม้ข้างสุสานครับ
อยู่ๆมันก็ร้อง
"เชิ้ย"
...มันทิ้งโทรศัพท์ลงบนเตียงเลยครับ ผมก็ตกใจ ถามมัน
"เห้ย ไรวะ"
"พี่เอาไปดูดิ"
ผมก็เดิน ไปหยิบมาดู พอเห็นป๊าบ ขนหัวขนแขนพากันลุกซู่แบบเห็นชัดเลย จะไม่ให้ขนลุกได้ไงก็ดูรูปที่ผมเอามาให้ดูสิครับ
นี่เป็นรูปที่ไม่ผ่านการดัดแปลงเลยนะครับ
...ในภาพ ดูคล้ายเหมือนภาพในนรกอเวจี ที่เคยเห็นตามผนังโบสถ์และตามในเน็ต ยังไงไม่รุ้ เหมือนใครบางคนกำลังนั่งคุกเข่า
ให้กับอะไรที่ใหญ่กว่า เป็นเงาๆเหมือนมองผ่านฉากแดงๆโดยมีเงาหลายเงาอยู่ในนั้น เห็นไม่ชัดเจน ผมเองก็เหวอไปเลย เลยลองซูมไปดูใกล้ๆ
....ณ ตอนนั้น นอกจากอาการอึ้ง และกลัวจนขนลุกหนังหัวตึงไปทั้งหัวแล้ว
ภาพ วิญญาณ ที่ นั่งรอฟังคำพิพากษา หน้าบัลลังก์ จากพญายมราช ในนรก ที่เห็นได้ตามหนังสือ และ ตามผนังโบสถ์ มันผุดขึ้นมาในหัวแบบนี้เลย
....ผมก็พูดความคิดของผมให้ไอ่ห้าวฟังแบบนี้แหละ
"แมง ไอ่ห้าวเอ้ย สงสัยผีในต้นไม้จะด่ามืงว่า นรก แน่ๆเลยว่ะมืงเนี่ย เลยฉายภาพนรกมาให้มืงดู"
"ผีอะไรจะฉายภาพนรกได้พี่ แล้วสุสานนั่นของแขก จะมีผีแขกได้ไง เขาบอกแขกไม่มีผี"
"เออ เขาว่าแขกไม่มีผี ที่กูเห็นในรูปเนี่ย กูก็คิดว่าคงเป็นนรกตามคติของพุทธมากกว่าว่ะ
มืงเคยได้ยินบ้างป่าว เขาว่าตามต้นไม้ใหญ่ๆ มักมีเทวดาสิงอยู่ ที่เรียกว่ารุกขเทวดา"
"แล้วยังไงพี่ ถ้าต้นไม้นั่นมีเทวดา เขาจะฉายภาพนรกมาให้เราดูทำไม"
"ก็เมื่อกี้มืงไปห้าวท้าทายอะไรเค้าล่ะ แหม่ ไปท้าอยากเห็นผี เค้าก็เลยจัดภาพนรกมาให้เมิงดูบนกำแพง เหมือนฉายหนังกลางแปลงนั่นล่ะมั้ง เจอกำแพงวิเศษเข้าแล้วล่ะมืงเอ้ย"
"โอ้ยยยย แบบนี้ สาธุ ทำโม สังโฆเลย ลูกช้างกลัวแล้วไม่ต้องมาแบบนี้ก็ได้"
...ไอ่ห้าว ยกมือไหว้บอกกล่าวไปครับ จริงๆผมก็ไม่รู้หรอกว่าไอ่ที่ติดมาในรูปคืออะไร อาจจะเป็นที่กล้องเพี้ยนไปเองก็ได้
แต่ผมก็ได้โอกาสสั่งสอนไม่ให้มันปากหมาปากพล่อยไปทั่ว เพราะเดี๋ยวภัยที่เรามองไม่เห็นจะมาถึงตัวเอา
........แต่ เรื่องยังไม่จบ
8-9วันต่อมา มันก็ส่งข้อความนี้มาหาผม
...ผมก็คุยกับมันอีกยาว ขอย่อๆไว้ตรงนี้ เดี๋ยวจะเปลืองเน็ตท่านคนอ่าน
มันบอกว่าหลังจากคืนนั้นมา มันก็นอนฝันร้ายตลอด
ฝ้นว่า เดินตามใครก็ไม่รู้ เดิน หันหน้า แบบ หันมาแต่หน้า แล้วยิ้มแสยะให้ หน้าตาคนในฝันน่ากลัวมาก
แล้วมันก็ฝันแบบนี้3-4คืน จนสะดุ้งตื่นกลางดึกทุกที
...ตอนนี้มันนอน มันไม่กล้าเปิดหน้าต่าง ปิดหน้าต่างทุกบาน มันเกิดอาการหวาดระแวง
มันบอก เหมือนเห็นใครแว้บๆที่หางตาทุกที เวลาอยู่คนเดียว
เข้าห้องน้ำอาบน้ำ ก็เหมือนเห็นเงาแว้บๆที่บานเกล็ดห้องน้ำ
...มันบอกบางคืน ก็เหมือนประตูสั่น จนลูกบิดดังแคล่กๆๆๆๆ
หอพักมันเป็นหอเก่าๆ มีลิฟต์แต่ลิฟต์เสีย ต้องเดินขึ้นลง
มันบอกตอนดึกๆมันไม่กล้าเปิดประตูห้องตัวเอง
นอนๆก็ได้ยินเสียงเหมือนใครลากอะไร ดังครืดดดดดด ดดดดดดดดดด
ตอนนอนพอปิดไฟ เคลิ้มๆ ก็เหมือนเห็นมีเงามายืนปลายเตียง
และก็มีเสียงเหมือนเสียงโหยหวนชวนขนลุกดังมาตอนดึกๆ บ่อยครั้ง
...มันไม่รู้ว่ามาจากชั้นไหน แต่มันก็ยังรวบรวมความกล้าในคืนนึง มันบอกมันได้ยินเสียงหวีดหวิวโหยหวนนั้นอีกครั้ง
คือมันดังชัดเจนมาก มันเลยคว้าโทรศัพท์ เดินถ่ายคลิปไปถึงชั้น6 ผมก็เลยขอคลิปของมันมา อัพลงยูทูปเพื่อลงกระทู้นี้ให้ดูกัน
ขอให้เปิดเสียงดังๆนะครับ ไม่มีผีดักแน่นอน เพราะผมตัดต่อคลิปไม่เป็น แต่ที่ให้เปิดดังๆ เพราะจะได้ยินเสียงที่ว่าจริงๆ คือผมฟังแล้วขนลุกไปด้วยเลย ลองดูครับ
....แล้วผมก็พาไอ่ห้าวไปวัดวัดนึง พาไปไหวพระ กินน้ำมนตร์ เพื่อเสริมขวัญกำลังใจ ผมว่าไม่มีอะไรหรอก มันคงจิตตกไปเอง
คิดมากไปกับภาพที่เห็น และเสียงที่ได้ยินจนจิตสั่นคลอน หลอนหางตา เราก็ได้แต่ปลอบขวัญกันไป ผมก็หวังว่าอาการของไอ่ห้าว
จะดีขึ้น เพราะตั้งแต่พามันไปวัด ไปเสริมขวัญกำลังใจมา มันก็ไม่มีมาบ่นเรื่องอะไรแบบนี้อีก...
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า หลายๆอย่าง บวกกับกระทำของเรา มันทำให้จิตปรุงแต่งความกลัวหลอกตัวเองได้นะครับ หากเราเจออะไรแบบนี้ก็ขอให้พยายามตั้งจิตให้เข้มแข็งเข้าไว้ เชื่อว่าจะผ่านมันไปได้โดยไม่สติแตกแน่นอน.......เรื่องแบบนี้ ไม่เป็นกับตัว เราไม่มีทางเข้าใจหรอก