ดิฉันกับแฟนคบกันมาประมาณครึ่งปีแล้วค่ะ เราเจอกันในเกมออนไลน์แล้วก็คุยกันผ่านโปรแกรมแชทมาเรื่อยๆจนได้คบกัน  เราอยู่ไกลกันมากคนละภาคเลย นานๆเจอกันที  เค้าเป็นที่มีเหตุผล  มีความคิดทัศนคติคล้ายๆกับดิฉัน เลยคุยกันรู้เรื่องไม่ค่อยทะเลาะกันเรื่องทั่วไปเท่าไหร่  เราคุยเรื่องเซ็กกันอย่างปิดเผยตั้งแต่ก่อนจะคบกัน  เลยรู้ทัศนคติเรื่องเซ็กของกันและกัน  เราเคยเจอกันและมีอะไรกันแล้ว

ปกติดิฉันกับเค้าจะพิมพ์คุยกันผ่านโปรแกรมแชทมากว่าโทรคุยกัน  แล้วก็มีวีดิโอคอลหากันบ้างแต่ส่วนมากจะใช้ในเรื่องทางเซ็กคือเราช่วยตัวเองให้เค้าดู  เค้าก็ดูเราแล้วช่วยตัวเอง ดิฉันเป็นฝ่ายเร้าเค้าฝ่ายเดียว  เพราะเค้าบอกว่าไม่มีกล้องไม่มีไมโครโฟน  ส่วนมากเวลาเค้าต้องการดิฉันก็ยอมให้ตลอด  แต่บางทีตอนที่ดิฉันไม่สะดวกจะเล่นกับเค้า  เค้าจะชอบตัดพ้อว่าดิฉันไม่สงสารเค้า  จนดิฉันรู้สึกไม่ดี  ความรู้สึกแย่มันเลยเริ่มสะสมๆ  จนดิฉันเริ่มปฏิเสธเค้า  เราก็จะทะเลาะกันจนดิฉันยอมตามใจเค้า  พอรู้สึกแย่มากขึ้นก็จะปฏิเสธอีกแล้วก็ทะเลาะกันอีกวนเวียนอยู่อย่างนี้ ทะเลาะกันเรื่องนี้บ่อยๆตั้งแต่เริ่มคบกัน  จนถึงตอนนี้ก็ยังหาทางออกไม่เจอ

เค้าบอกว่าที่อยากทำอะไรแบบนี้กับดิฉัน  เพราะอยากกระชับความสัมพันธ์  เพื่อความใกล้ชิดของเราสองคนเพราะเราอยู่ไกลกัน  การที่เราทำแบบนี่มันมีค่ากับเค้ามาก  รู้สึกถึงการมีกันและกัน เค้าบอกว่าเค้าไม่จำเป็นต้องเสร็จก็ได้  แต่ทุกครั้งที่เค้าไม่เสร็จเค้าจะพูดตัดพ้อ  แล้วดิฉันก็จะรู้สึกแย่  ดิฉันไม่ได้รู้สึกถึงคำว่าเพื่อเราอย่างที่เค้าว่าเลย  รู้สึกแค่คำว่าเค้ากับเพื่อเค้า เพราะดิฉันไม่ได้รู้สึกว่าเราทำอะไรด้วยกันเลย  มันเหมือนดิฉันทำคนเดียว ช่วยตัวเองให้เค้าดูเพื่อให้เค้าเสร๊จ  โดยที่ดิฉันไม่ได้มีอารมณ์เพราะเค้าเลย เค้าไม่ได้เล้าโลมรึช่วยสร้างอารมณ์ให้ดิฉันเลย  แต่เค้าดันอยากให้ดิฉันมีอารมณ์กับเค้า

ที่ดิฉันไม่อยากทำ เพราะรู้สึกว่าลึกๆแล้วว่ามันไม่ยุติธรรมสำหรับดิฉัน ทำมัยต้องฝืนใจทำอะไรที่ดิฉันไม่อยากทำ  เพื่อรักษาความรู้สึกเค้า  เพื่อสิ่งที่เค้าบอกว่ามันมีค่ากับเค้าด้วย ทั้งที่ดิฉันรู้สึกเฉยๆกับเรื่องนี้ ดิฉันคิดว่าแค่คุยกันธรรมดา เป็นห่วงเป็นใยกัน แค่นี้ก็น่าจะพอแล้ว
แต่เหมือนเค้าจะไม่คิดเหมือนดิฉัน  เค้าจะตัดพ้อว่าทำมัยทำเพื่อเค้าแค่นี้ไม่ได้  เค้าไม่ได้ต้องการอะไรมากมาย แค่อยากทำอะไรกับแฟน  อยากมีช่วงเวลากระชับความสัมพันธ์  ขอแค่นี้มันมากมายเกินไปสำหรับคนรักกันใช่มั้ย  ยิ่งเค้าขอแล้วดิฉันทำไม่ได้  ดิฉันก็ยิ่งรู้สึกผิดรู้สึกแย่ กับการตัดพ้อของเค้า  ดิฉันเคยบอกเค้าว่าไม่อยากทำ  และจะไม่ทำ  แต่สุดท้ายดิฉันก็ยอมทำ พอดิฉันยอมเค้าจะบอกว่า รู้มั้ยว่าดิฉันน่ารักมาก  ที่ยอมทำเพื่อเค้า  ดิฉันนี่สับสนทางความคิดเลย  มันน่าภูมิใจหรอที่มีคนฝืนใจเพื่อตัวเอง แล้วถ้าไม่ทำฝืนทำเพื่อเค้า เค้าจะเลิกรักดิฉันรึยังไง


เมื่อก่อนก็จะยอมเค้าทุกอย่างไม่ว่าเค้าจะขออะไร ดึกแค่ไหนเพลียแค่ไหน ก็ยอมอยู่ ก็คิดนะ  ว่าเค้าไม่ห่วงดิฉันหรอ ที่ต้องนอนดึกแล้วตื่นเช้า แต่เพราะรักเลยไม่คิดไรมาก  ทำให้ได้ก็ทำเพราะดิฉันรักเค้า คิดว่าทำเพื่อคนที่รัก แต่นานๆเข้าก็ฝืนไม่ไหวละ ไม่ได้รู้สึกดี  มีแต่รู้สึกแย่ลงๆ  ไม่มีความสุขเลย  ดิฉันรู้สึกว่าสิ่งที่เกิดจากการฝืนใจมันไม่คงทน  มันอยู่ได้ไม่นาน  แต่เค้ากลับคิดว่าการฝืนเพื่อคำว่ารักกับคำว่าเรามันเป็นเรื่องดี การที่ดิฉันฝืนยอมทำเพื่อเค้ามันแสดงว่าดิฉันรักเค้า  สนใจเค้า  แคร์เค้าจริงๆ

จนดิฉันตัดสินใจบอกบอกเค้าตามตรงว่าดิฉันรู้สึกไม่ดีนะ ทำมัยดิฉันถึงทำแบบนั้นไม่ได้ ดิฉันรู้สึกแย่ยังไงเวลาทำแบบนี้  ดิฉันอยากให้เค้าเข้าใจว่าที่ไม่ทำไม่ใช่ไม่รักไม่สนใจ  แต่เป็นเพราะดิฉันมีปัญหากับความรู้สึกแย่ๆเวลาฝืนทำ ดิฉันรู้สึกเหมือนว่าดิฉันเป็นแค่เซ็กทอย  ที่เอาไว้ให้เค้าบำบัดอารมณ์ใคร่  รู้สึกว่าเค้าไม่คิดถึงความรู้สึกของดิฉัน ไม่สนว่าฉัยจะรู้สึกยังไง แค่เค้าเสร็จเค้าก็ยินดี  ดิฉันอยากให้เค้าช่วยหาทางแก้ไขความรู้สึกพวกนี้

แต่เค้ากลับบอกดิฉันว่า  ก็คิดให้มันเป็นเรื่องดีสิ  จะคิดแย่ๆให้มันรู้สึกแย่ทำไม  ดิฉันฟังละสะอึก  ดิฉันไม่รู้ว่าเวลารู้สึกแย่แล้วคิดให้มานรู้สึกดีมันทำยังไง  เค้าพูดเหมือนดิฉันผิดเลย  ที่รู้สึกแย่ไปเอง  ที่ดิฉันคิดให้มันเป็นเรื่องดีๆเหมือนที่เค้าคิดไม่ได้  ดิฉันไม่รู้จะหาอะไรไปแย้งเค้าต่อเลย เค้าไม่ถามถึงสาเหตุเลยว่าทำมัยดิฉันถึงรู้สึกแย่ ไม่บอกด้วยว่าคิดให้มันเป็นเรื่องดีอย่างเค้าว่านี่มันทำกันยังไง  

จนเป็นเรื่องทะเลาะกันเรื้อรัง  แต่ก่อนทะเลาะกันดิฉันก็ยอมอยู่ให้เค้าตัดพ้อต่อว่าของเค้าให้ช้ำใจเล่น  เพื่อให้เค้าไม่น้อยใจว่าดิฉันไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ  แต่ตอนนี้ถ้าพูดไม่รู้เรื่อง  เคลียร์กันจบละไม่ยอมจบ  แล้วมาพูดระบายทับถมใส่เดิฉันเพื่อให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้นปุ๊บ ดิฉันจะออฟไลน์หนีปิดคอมนอนเลย  รู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องที่ต้องใส่ใจละ  เค้าบอกว่าดิฉันเปลี่ยนไป ไม่รักเค้าแล้ว  ไปมีกิ๊กแน่เลย ดิฉันยอมรับนะ ว่าดิฉันก็เปลี่ยนไปจริงๆ  เพราะไม่ยอมตามใจเค้าเพื่อให้ตัวเองรู้สึกแย่มากขึ้นเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไปแล้ว  แต่ไม่ได้มีกิ๊กอย่างที่เค้าว่า

เราคุยกันเรื่องนี้หลายครั้งมากแต่ก็ไม่เคยแก้ปัญหาได้เลย วนอยู่กับปัญหาเดิมๆจนเค้าบอกว่าเค้าเบื่อเรื่องนี้มากแล้ว  เบื่อที่ขอแล้วไม่ได้  รู้สึกเสียความรู้สึก  ถ้าดิฉันคิดว่าแค่นี้มันมากเกินไปจนทำไม่ได้ก็จะไม่ขอแล้วเหมือนกัน  หลังจากจบประโยคนี้  ระหว่างเราก็มึนตึงกันมากกว่าเดิม  คุยกันเหมือนจำเป็นต้องพิมพ์เฉยๆ เพื่อไม่ให้ช่องแชทมันเงียบเกินไป รู้สึกได้ถึงความห่างเหินอย่างแท้จริง

ดิฉันรู้สึกสับสนและเครียดกับเรื่องนี้มาก จับเข่าคุยกับแฟนแบบจริงจังก็คุยไม่รู้เรื่อง  ปรึกษาเพื่อน  เพื่อนก็ไม่มีประสบการณ์ด้านความรัก  ดิฉันก็เพิ่งคบกับแฟนเป็นคนแรกเค้าเป็นรักครั้งแรกของดิฉัน  เลยต้องมาปรึกษาผู้มีประสบการณ์ในนี้

ดิฉันอยากรู้ว่าถ้าไม่ทำแบบนี้ เราจะไม่มีทางรู้สึกใกล้ชิดกันได้จริงๆหรอ  แค่คุยกันเฉยๆไม่ได้จิงๆหรอ

ปัญหามันอยู่ตรงไหน  ต้องแก้ที่เค้ารึแก้ที่ดิฉัน

ดิฉันมองข้ามอะไรไปรึป่าวคะ หรือว่าดิฉันเห็นแก่ตัวเกินไป  ที่ไม่พยายามทำเพื่อแฟน

แล้วถ้าดิฉันผิดที่ไม่ยอมฝืนความรู้สึก  ดิฉันต้องยอมฝืนเพื่อรักษาสิ่งที่แฟนคิดว่ามันมีค่ากับเราสองคนต่อไปใช่มั้ย  

แล้วจะมีวิธีเปลี่ยนความคิดเหมือนที่แฟนดิฉันว่า  ให้คิดแต่แง่ดีๆยังไง  จะได้ไม่ต้องฝืนใจ

มีทางออกที่ดีกว่านี้มั้ย

ทำยังไงปัญหาถึงจะจบลง

ปล.  ขอให้การเลิกกันเป็นทางเลือกสุดท้ายนะคะ  เพราะดิฉันรู้สึกว่าเรายังรักกันอยู่  
ขอโทษที่พิมพ์ยาวค่ะ อยากช่วยเพิ่มโควต้าการอ่านหนังสือให้คนไทย (ที่จริงไม่รู้จะย่อยังไง)