เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อ 10 ปี ที่แล้ว (ตอนนั้นยังพึ่งเรียนปี 1) ได้รู้จัก ผู้ชายคนหนึ่ง ผ่านทาง โลกโซลเชี่ยว ซึ่งตอนนั้น ก็ใช้บริการ messenger แชทพูดคุยกัน โดยเริ่มไปโพส ที่เวป เวปหนึ่ง ว่าต้องการเพื่อน แฟน คนรู้ใจ ...... และเขาก็ได้แอดมาเป็นเพื่อนกะเรา หลังจากนั้นเราก็ได้คุยกันมาเรื่อยๆ แต่ยังไม่เคยเจอหน้ากัน มีเพียงการแชทคุยกัน และก็โทรคุยกันเท่านั้นเอง และโดยส่วนใหญ่ เขาเป็นคนโทรหาเรา ทุกวัน วันละหลายๆรอบ ซึ่งมันทำให้เรารู้สึกดีมาก (อ้อ ลืมบอกไป ว่าเราคุยกันแบบ ชาย ชอบ ชาย นะครับ) และเมื่อเมื่อ 10 กว่า ปี ที่แล้ว การเปิดเผยเรื่องของเกย์ ยังไม่ค่อยได้รับความยินยอมจากสังคมสักเท่าไหร่ แต่ก็พอมีบ้าง ...... หลังจากที่ได้คุยกัน เป็นเวลา ประมาณ 3-4 เดือน ก็ได้นัดเจอกันที่ห้าง ย่านบางกะปิ เขามาถึงปรมาณ บ่ายโมง ในใจตอนนั้น รู้สึกอายที่จะได้พบ ไม่รู้ว่าเจอกันแล้วจะเป็นอย่างไร ....... แต่พอได้เจอแล้ว เค้าเป็นคนน่ารัก อัธยาศัยดี เราได้ชวนกันไป ถ่ายรูปที่ตู้สติ๊กเกอร์ ซึ่งตอนนั้นเป็นอะไรที่ฮิตมากในหมู่วันรุ่นสมัยนั้น และทุกๆห้าง ต้องมี ...... หลังจากที่เราถ่ายเสร็จ ก็ได้ชวนกันไปร้องเพลงคาราโอเกะ .... ผมจำได้แม่นเลยว่า ผมร้องเพลงให้เขาฟังเป็นเพลงแรกในชีวิต คือเพลง "โทษฟ้าดิน" ของ โบวี่ ..... เขาบอกผมว่า ผมร้องเพลงเพราะมาก ตอนนั้น อายจนหน้าแดง หน้าร้อนไปหมด ไม่เคยมีใครมาชมแบบนี้ .... และเพลงที่ 2 ที่ผมร้องคือ "ใจเธอกอดใคร" ของ นีโอเอ็กซ์ ซึ่งเพลงนี้ทำให้เขาเลือกเป็นเพลงเสียงรอสาย และใช้เพลงนี้นานมาก น่าจะประมาณ 4 ปีได้ ไม่เคยเปลี่ยน โทรไปหาเขาครั้งใด ก็จะได้ยินเพลงนี้ ...... ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรเขอถึงเลือกเพลงนี้ จากนั้นเราก็อแบ่งรูปสติ๊กเกอร์กัน และได้ไปส่งเขาขึ้นรถ กลับบ้าน (อ่อ ลืมบอกไป ขเาเดินทางมาจากฝั่งธน เพื่อมาบางกะปิ ประทับใจมาก เพราะที่เขามามันไกลมากเหลือเกิน) ..... กลับไปห้องนอนหลับฝันดีมาก ไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย
หลังจากนั้น เราก็ได้เจอกันบ่อยขึ้น และทุกๆครั้ง เค้าจะมาหาผม ..... มีวันนึงเราชวนกันไปกิน KFC ตอนนั้น ขวดซอส ก็ตั้งไว้ที่โต๊ะ ไม่ใช่แบบเดินไปปั้มเหมือนทุกวันนี้ หลังจากที่เราสั่ง ไก่ทอดมากินแล้ว และได้เลือกที่นั่ง พอผมนั่งลง เขาก็หยิบจานรองของผมไป แล้ว เอาซอสมะเขือเทศ ทำเป็นรูปหัวใจ สองดวง แล้วใช้ ซอสพริกบีบลงตรงกลางของรูปหัวใจให้ทั่ว ...... และยื่นมาให้ผม ตอนนั้นก็ตกใจนะ แต่ก็หยิบมา และถามเขาว่า "ใครจะไปกล้ากินหละแบบนี้" (อาย) ..... เขาเลยตอบว่า "กินสิ กินใจขอเราไว้เลย" ........ 55555+ อารมณ์ตอนนั้นเหมือนเหาะได้ ยิ้มไม่หุบเลยเรา ... เป็นวันที่กินไก่ทอดที่อร่อยที่สุดเลย ..... จากนั้นเราก็อชวนกันไปนั่งที่ ซอปวันทูคอล ที่เค้าบริการให้เล่น อิเตอร์เน็ตฟรี และหลายๆครั้งเวลารอเราก็จะมารอกันที่นี่เป็นประจำ ...... สักพัก เราก็ไปรอรถกลับ ครั้งนี้ผมขอไปส่งเขาที่ อนุสาวีย์ฯ ครึ่งทาง พอเราขึ้นรถประจำทางมาแล้ว ..... ได้ที่นั่งพอดี 2 ที่ เขานั่งติดหน้าต่าง พอผมนั่งลงเขาก็ใข้แขนข้างขวามาเกี่ยวแขนซ้ายผมไว้ พร้อมกับเอาหัวมาซบที่ไหล่ แล้วเล่นโทรศัพท์ไปด้วย ..... ระหว่างนั้นผมก็พยายามมองคนรอบข้างว่าเขามองเราสองคนรึป่าว .... ตอนนั้นเกรงมากกลัวคนรอบข้างเขามองไม่ดี แต่ก็ไม่อยากให้เขาออกจากไหล่เลย มันรู้สึกดี อยากให้อยู่อย่างนี้ไปจนถึงอนุสาวรีย์เลย ..... พอมาถึงผมก็จเดินไปส่งเขา แต่เขาบอกว่าเดินเล่นก่อนมั้ย เรามาที่นี่เราชอบมาก มีคนเยอะดี และได้ฟังเพลงเพราะๆด้วย ..... ผมทำหน้างง เพลงที่ไหน ..... จากนั้นเขาเลยจับมือผม และเดินพาผมขึ้นบันไดเลื่อนไปบนสะพานลอยด้านบน และเดือนมาหยุดอยู่ด้านหน้าบริเวณลานกว้างๆด้านล่าง ..... ซึ่งเค้ามีวงดนตรีกำลังร้องเพลงอยู่ ...... เขาบอกว่า "ยืนตรงนี้แหละ จะได้ยินเสียงเพลงชัดดี" .... มือที่เราจับกันก็ยังไม่ปล่อย ผมหันมองหน้าเค้าแล้วก็ยิ้ม ในตอนนั้นมองไม่เห็น ไม่รู้สึกคนที่เดินไปมาเลย เสียงเพลงก็ข่างเพราะเหลือเกิน (ตรงนี้เป็นที่แรกที่เราเดินจับมือกัน เค้าจับมือผมโดยไม่อาย ไม่แคร์สายตาคนรอบข้างเลย มันทำให้ผมหลงรักเค้ามาก อยากให้อยู่แบบนี้นานๆ)
สำหรับการตั้งกระทู้ครั้งแรก ยาวมาก 5555
ไว้เดี๋ยวจะมาเล่าใหม่นะครับ ขอทำงานก่อน
คุณเคยเป็นไหม? 10 ปี แล้ว ไม่เคยลืมแฟนเก่าเลย
หลังจากนั้น เราก็ได้เจอกันบ่อยขึ้น และทุกๆครั้ง เค้าจะมาหาผม ..... มีวันนึงเราชวนกันไปกิน KFC ตอนนั้น ขวดซอส ก็ตั้งไว้ที่โต๊ะ ไม่ใช่แบบเดินไปปั้มเหมือนทุกวันนี้ หลังจากที่เราสั่ง ไก่ทอดมากินแล้ว และได้เลือกที่นั่ง พอผมนั่งลง เขาก็หยิบจานรองของผมไป แล้ว เอาซอสมะเขือเทศ ทำเป็นรูปหัวใจ สองดวง แล้วใช้ ซอสพริกบีบลงตรงกลางของรูปหัวใจให้ทั่ว ...... และยื่นมาให้ผม ตอนนั้นก็ตกใจนะ แต่ก็หยิบมา และถามเขาว่า "ใครจะไปกล้ากินหละแบบนี้" (อาย) ..... เขาเลยตอบว่า "กินสิ กินใจขอเราไว้เลย" ........ 55555+ อารมณ์ตอนนั้นเหมือนเหาะได้ ยิ้มไม่หุบเลยเรา ... เป็นวันที่กินไก่ทอดที่อร่อยที่สุดเลย ..... จากนั้นเราก็อชวนกันไปนั่งที่ ซอปวันทูคอล ที่เค้าบริการให้เล่น อิเตอร์เน็ตฟรี และหลายๆครั้งเวลารอเราก็จะมารอกันที่นี่เป็นประจำ ...... สักพัก เราก็ไปรอรถกลับ ครั้งนี้ผมขอไปส่งเขาที่ อนุสาวีย์ฯ ครึ่งทาง พอเราขึ้นรถประจำทางมาแล้ว ..... ได้ที่นั่งพอดี 2 ที่ เขานั่งติดหน้าต่าง พอผมนั่งลงเขาก็ใข้แขนข้างขวามาเกี่ยวแขนซ้ายผมไว้ พร้อมกับเอาหัวมาซบที่ไหล่ แล้วเล่นโทรศัพท์ไปด้วย ..... ระหว่างนั้นผมก็พยายามมองคนรอบข้างว่าเขามองเราสองคนรึป่าว .... ตอนนั้นเกรงมากกลัวคนรอบข้างเขามองไม่ดี แต่ก็ไม่อยากให้เขาออกจากไหล่เลย มันรู้สึกดี อยากให้อยู่อย่างนี้ไปจนถึงอนุสาวรีย์เลย ..... พอมาถึงผมก็จเดินไปส่งเขา แต่เขาบอกว่าเดินเล่นก่อนมั้ย เรามาที่นี่เราชอบมาก มีคนเยอะดี และได้ฟังเพลงเพราะๆด้วย ..... ผมทำหน้างง เพลงที่ไหน ..... จากนั้นเขาเลยจับมือผม และเดินพาผมขึ้นบันไดเลื่อนไปบนสะพานลอยด้านบน และเดือนมาหยุดอยู่ด้านหน้าบริเวณลานกว้างๆด้านล่าง ..... ซึ่งเค้ามีวงดนตรีกำลังร้องเพลงอยู่ ...... เขาบอกว่า "ยืนตรงนี้แหละ จะได้ยินเสียงเพลงชัดดี" .... มือที่เราจับกันก็ยังไม่ปล่อย ผมหันมองหน้าเค้าแล้วก็ยิ้ม ในตอนนั้นมองไม่เห็น ไม่รู้สึกคนที่เดินไปมาเลย เสียงเพลงก็ข่างเพราะเหลือเกิน (ตรงนี้เป็นที่แรกที่เราเดินจับมือกัน เค้าจับมือผมโดยไม่อาย ไม่แคร์สายตาคนรอบข้างเลย มันทำให้ผมหลงรักเค้ามาก อยากให้อยู่แบบนี้นานๆ)
สำหรับการตั้งกระทู้ครั้งแรก ยาวมาก 5555
ไว้เดี๋ยวจะมาเล่าใหม่นะครับ ขอทำงานก่อน