คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 10
ขอบคุณทุกความเห็นนะคะเราคงเอาความเจ็บช้ำใจของเราไปยัดเยียดใส่ลูกจริงๆ เราแค่อยากปกป้องเค้าและคงเพราะแค้นเลยอยากให้ลูกแค้นด้วย เราไม่เคยพูดเรื่องพ่อเค้าให้ลูกฟังนะคะ และไม่เคยร้องไห้ให้ลูกเห็น ยกเว้นช่วงที่เลิกกันใหม่ๆ2-3ครั้งเท่านั้น ในทุกๆวันเราแสดงความเข้มแข็งและไม่มีการพูดถึงพ่อเด็กเลย เราจะมีปฎิกิริยาเฉพาะเวลาที่พ่อเด็กมาเท่านั้นคือเราจะเฉยๆไม่สนอะไรนอกจากโทรศัพย์ค่ะ และไม่เข้าไปก้าวก่ายเวลาของพ่อลูก แต่สามีเก่าเค้ามาไม่นานค่ะ ครึ่งชั่วโมงถึงชั่วโมงกว่าๆก็กลับ ลูกเราจะร้องไห้มากมายทุกครั้งจนสองครั้งล่าสุดเราพาลูกมานั่งคุย มองตาเค้าแล้วบอกว่า พ่อไม่ได้รักหนู เค้าแค่สละเวลามา หนูอย่ารักเค้าได้มั้ยลูก แม่ทรมานใจ ประมานนี้ค่ะ พอเราบอกลูกเราก็เงียบและเริ่มเป็นปกติ อย่างครั้งล่าสุดที่พ่อเค้ามาก่อนกลับลูกเราไม่ให้พ่อเค้าหอมด้วยซ้ำ หันไปมองแต่ทีวี เราอุ้มลูกอยู่ค่ะ เรายอมรับว่าเราสะใจ และเราก็บอกลูกอีกเหมือนครั้งก่อน และคืนนี้ก่อนนอนเราไม่รุ้คิดอะไรเราเลยให้ลูกดูรูปพ่อเค้ากับแฟนแล้วบอกลูกว่า เค้าไม่มาหาลูกเพราะเค้าเอาเวลาไปใช้กับผู้หญิงหมดเค้าไม่ได้รักหนูอย่างที่หนูรักเค้า เราพูดดีๆนะคะทุกครั้งไม่ได้พูดน้ำเสียงแข็งกระด้าง เราพูดในเชิงปลอบลูก แต่ความคิดเราคืออยากปลูกฝังใส่สมองลูกเอาไว้ค่ะ ส่วนด้านอื่นๆ เราคิดว่าเราทำหน้าที่สมบูรณ์ค่ะ ดูได้จากลูกเราอัธยาสัยดีมากไม่ร้องไม่งอแง และเข้าได้กับทุกคนที่เพิ่งเจอ นิสัยส่วนตัวก็ดื้อตามประสาเด็กผู้ชาย กวนๆ เราไม่ใช่นิสัยผู้หญิงหวานอยู่แล้วด้วย เราเลยเตะบอลกับลูกแทบทุกวัน เล่นรถทุกวัน ดุเมื่อทำผิด โอ๋ปลอบไม่มากเกินไป ล้มต้องลุกเองเราไม่ช่วย คุยกันกับลูก กอดหอมเค้าตลอด ฉะนั้นหน้าที่เราถือว่าเราไม่ขาดตกบกพร้องค่ะ สิ่งที่เราคิดคงผิดไปมาก เราแค่ไม่อยากให้ลูกรักเค้า เราไม่รุ้ทำไมลูกถึงรักเค้าขนาดนั้น ลูกเราก็ติดเรามากค่ะ เราจะหายจากสายตาลูกไม่ได้เลย ยกเว้นเวลาพ่อเค้ามา
แสดงความคิดเห็น
ช่วยแนะนำวิธีพูดโน้มน้าวใจเพื่อให้ลูกชายเกลียดพ่อตัวเองหน่อยค่ะ /ซีเรียส มีเหตุผล