ท่องเที่ยวเชิงแบ่งปัน รร.บ้านน้ำฮูผาเสื่อ ต.นาปู่ป้อม อ.ปางมะผ้า

      
       เป็นเวลาหลายปีแล้วที่ผม  ออกจากระบบการทำงานพนักงานประจำ
ชีวิตช่วงแรก เคว้งคว้าง  กังวล  ถึงอนาคตว่า จะเป็นไปในรูปแบบไหน
รายได้ที่เคยได้ประจำก็กลายเป็นไม่แน่นอน  แต่ก็ใช่ว่า จะไม่ดีเสมอไป
การออกระบบของผมกลายเป็นการเปิดโอกาสให้ตนเองเรียนรู้อะไรหลายอย่าง
เรียนรู้ชีวิต  เรียนรู้การอยู่รอด  เรียนรู้ถึงการที่จะมีความสุข  อะไรที่ง่ายๆ
แต่ขอแนะนำว่า ชีวิตลูกจ้าง กับ ชีวิตอิสระ ต่างก็ข้อดีข้อเสียกันไปคนล่ะแบบ

     วกกลับมาเข้าเรื่อง  ก็ตอนที่ลาออกนั่นแหละ  จึงมีโอกาสได้ลองสัมผัส
การขับรถไปมอบความสุข ในพื้นที่ห่างไกล  ยอมรับว่าครั้งแรกๆ  หนักไปทางพิสูจน์ตัวตนซะมากกว่า
จากขับรถยนต์ธรรมดา  มาเป็นโฟวิล  จนมาเป็นมอเตอร์ไซด์   (ดีขึ้นมั๊ง)
ก็ถือเป็นความโชคดี ปน ความวุ่นวาย คือคณะที่ไปนี่  เป็นแบบสารพัดอาชีพ สาระพัดรถ
การจัดการก็ลูกทุ่ง วุ่นวายหน่อย แต่ผ่านไปได้ด้วยดี  ........... สำหรับผม มันคือ "สีสันชีวิต"

    สำหรับปีนี้  ไปไกลถึงแม่ฮ่องสอน  ก่อนไปรถยนต์ดันเกิดปัญหา  เลยต้องค่อมมอไซด์
ซึ่งก็มีบ้าง ที่บางท่านอาจมองว่าผิดแปลก  ซึ่งก็แล้วแต่มุมมอง  ไหนๆปีนี้ไม่ได้ช่วยขนของ
ปีนี้อยากจะขอใช้พื้นที่ แห่งนี้ รวบรวม สื่อสาร และนำเสนอมุมมองของการไปมอบของพื้นที่ห่างไกล
ยิ่งช่วงนี้ กระแสเรื่องนี้ยิ่งแรงๆอยู่  ว่าไงก็ว่ากันเนาะ  

    แผนงานคร่าวๆ สำหรับการเดินทางครั้งนี้  นัดหมายไปมอบของที่  รร.บ้านน้ำฮูผาเสื่อ ต.นาปู่ป้อม อ.ปางมะผ้า
ในวันเสาร์ที่ 20 ก.พ.  คือต่างคนต่างไป   ส่วนผมออกเดินทาง คืนวันที่ 18  ตะลอนเที่ยว ไปรวมกับทีมชุดแรก วันที่ 19 ที่ อ.ปาย
ผมเลือกไปทาง อ.สะเมิง - ป่าวัดจันทร์ - ปาย  เรียกว่า  ใช้เวลาขี่ประมาณ 18 ชั่วโมง  

   สำหรับทริปนี้ ถือว่าครบทุกรสชาติ   ทรหด  หวาน  มัน  ฮา    มีล้ม 2 ครั้ง  จอดล้ม  ตายน้ำตื่นแท้
เส้นทาง ไกล โค้งเยอะ  ชัน  ฝุ่น    มิตรถาพที่รายล้อมตลอดเส้นทาง

   ของแท๊ก รถยนต์ มอไซด์  เล็กใหญ่ไม่สำคัญ  จุดมุ่งหมายเดียวกันไปเที่ยวด้วยกันก็ได้