เป็นเรื่องราวของเจ้าของกระทู้เองคะ......
เจ้าของกระทู้อายุเข้า 31 ปี.เป็นผู้หญิงคะ..เเต่ยังโง่....คิดได้...เเต่.ทำไม่ได้..เพราะคำๆเดียว"รัก"
เริ่มเรื่องเลยละกันนะคะ...เมื่อ3-4 ปีมานี้ เจ้าของกระทู้ได้คบหาดูใจอยู่กับหนุ่มหล่อชาวพม่าเชื้อสายจีน..ตอนเจอกันใหม่ๆเจ้าของกระทู้เองก็คบกับทอมคนหนึ่งอยุ่ซึ่งคบกันมานาน4-5 ปี เหมือนกันเเต่เจ้าของกระทู้เองก็รู้ตัวว่าในใจลึกๆเเล้วไม่ได้ชอบผู้หญิงด้วยกันเเต่เปนเพราะไม่มีใครจึงคบๆไปก่อน..จนสุดท้ายได้มาเจอหนุ่มชาวพม่าคนนี้...เค้าเป็นคนตัวขาว สะอาด เเต่งกายดี น่ารัก สุภาพ ยิ่งพูดไม่ค่อยชัดยิ่งน่าเอ็นดู..เราเจอกันเพราะเราทำงานโรงเเรมหนึ่งในภูเก็ต..เจ้าของกระทู้เองเป็นคนเข้าไปจีบเค้าก่อนซึ่งคิดว่าตอนเเรกจะจีบเฉยๆเเต่กลับได้มาจริงๆ..ซึ้งตอนนั้นเจ้าของกระทู้กับเเฟนที่เป็นทอมก็ระหองระเเหงกันอยู่ เจ้าของกระทู้เป็นคนไฝ่ฝันที่จะมีครอบครัว พ่อ เเม่ ลูก ไม่ได้อยากจะคบกะทอมไปตลอดชีวิตหรอกนะคะ...เเละนี้เป็นจุดเริ่มต้นของความ รัก หรือ ความ หลง กันเเน่....ตอนเเรกๆที่คบกับหนุ่มชาวพม่าเค้าเเสนดี สุภาพ เค้าพาไปหา พ่อ เเม่ พี่ๆเค้าเลยนะคะ..เราผู้หญิงก็คิดไกล คงจะจริงจังกะเราเเน่ๆเลยจะไปใหนมาใหนเค้าก็คอยดูเเลตลอด คอยถามไถ่..จนคบกันไม่กี่เดือนเจ้าของกระทู้ก็ยอมมีอะไรกะเค้า...ความหายนะมาเยือนเมือ่เจ้าของกระทู้ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเค้าต้องกลับประเทศพม่ากะเเม่ พ่อ ส่วนพี่ๆเค้ามีเเฟนเป็นคนไทย จดทะเบียนสมรส มีลูกที่ประเทศไทย ก่อนจะไปเค้าทั้งบอกรักเจ้าของกระทู้ บอกจะกลับมาหา จะโทรหาทุกวัน....กอดกันร้องไห้จนวินาทีที่เค้าไป มันเหมือนหัวใจจะขาด จะหยุดเต้นยังไงไม่รุ้....จนกระ3-4 วันผ่านไปก็ยังไร้วี่เเววการติดต่อกลับมาของเค้า..เจ้าของกระทู้ร้นใจมากเลิกงานเที่ยงคืนบุกไปที่บ้านพี่สาวเค้าเเละถามไถ่เค้าว่าเป็นยังไงเพราะตอนไปเค้าไม่ได้ให้เบอร์โทร ติอต่อไว้ จนได้เบอร์โทรศัพท์ที่เป็นเบอร์บ้านเค้ามาซึ่งพม่าเวลานั้นเป็นอะไรที่เข้าถึงยากมาก..จะโทรหาทีต้องไปร้านอินเทอร์เน็ต โทรผ่าน โปรเเกรม skpy มีเเต่เจ้าของกระทู้นี้เเหละที่โทรไปหาเค้า ไปง้อเค้า..ซึ้งตอนนั้นจริงๆคิดได้นะว่าเค้าไม่เอาเราเเล้ว เค้าคงกลับไปเเละลืมเราเลย..เเต่เราไม่ยอมไง ทำไงได้อะ รักเค้าอะ หลงเค้าอะ เค้าหล่ออะ...พยายามหาเหตูผลให้ตัวเองตลอดเข้าข้างตัวเองตลอด...จนกระทั้งทิ้งอนาคตตัวเอง ยอมลาออกจากงานเพื่อบินไปหาที่พม่า...หวังว่าเค้าจะสนใจ จะดูเเล..เเต่เปล่าเลย พอไปถึงก็ไม่พาไปใหน ไม่พาเเนะนำเพื่อน..ไม่พาเเนะนำญาติด้วยความที่ฟังภ่ษาพม่าไม่รู้เรื่อง เค้าจะด่า จะว่า อะไรก็ไม่รู้เเต่ด้วนความรักเลยยอมๆไป...คือไปอยู่ 2 เดือน..ไม่ได้ไปใหนเลย เเม่เค้าก็ดีนะ พูดไม่รู้เรื่องก็ยังพูดกะเรามั่ง..เค้าคงสงสารเราอะ...เป็นผู้หญิงคนเดียวไปอยู่ต่างบ้านต่างเมือง....พอครบ 2 เดือนกลับมา ก็หางานทำ ยังคงอยู่ในภูเก็นเเละงาน โรงเเรมเหมือนเดิม เเต่คราวนี้ดีน่อยเค้ายังคงติดต่อเรื่อยๆมีมาหาบ้าง..เราไปหาบ้าง เเละเริ่มจากเราอายุเยอะเเล้วอยากจะมีลูกไว้เชยชม จึงคุยกะเค้าว่าเที่ยวนี้ไปหาขอทำลูกนะ.เค้าก็โอเค..ตั้งใจทำกัน ....จนเจ้าของกระทู้กลับมาเมืองไทย(ไปเกือบอาทิตย์) เเละเค้าก็ตามมาในอีก 2-3 วัน ..เเละเเล้วความหวังก็เป็นจริงเจ้าของกระทู้ตั้งท้อง...เเต่พอบอกเค้าเหมือนเค้าไม่ดีใจเเต่กลับทำหน้ากังวลเล็กๆด้วยซ้ำ...เเต่เราก็ไม่สนใจทิ้งความกังวลนั้นไปเจ้าของกระทู้บอกให้ไปบอกเเม่เค้า...จน2-3วันผ่านไปเจ้าของกระทู้ถามอีกว่าได้บอกหรือยัง..คำตอยที่ได้ คือ ยังไม่บอกเพราไม่กล้าบอก..ทำให้เจ้าของกระทู้ที่อารมเเปรปรวน โมโห ด่าว่าเค้าเเต่ไม่มีคำเเรงๆนะ..จนเค้าใจอ่อนโทรไปบอกเเม่เค้า...ก็ไม่มีไรเกิดขึ้น..ไม่มีการเเต่งงาน ไม่มีการสู่ขอ ไม่มีไรทั้งนั้นเกิดขึ้น..เหมือนกับว่า ท้องเเล้วไง ท้องก็ท้องไปสิ เกี่ยวอะไรกัน..ประมาณนี้..ส่วนตัวเราไปบอกพี่สาวเค้า2 คน กลับ บอกว่าเราเข้าใจผิด ตัวเองอ้วนขึ้นเเล้วมาว่าท้องกะน้องชายเค้า...คำๆนี้เเหละเราจำจนทำให้เราเกลียดเค้าไปเลย..พอเราท้องได้ 2เข้า3 เือนเค้าก็ต้องกลับพม่า..ซึ้งจริงๆสามารถ ต่อวีซ่า หรือทำ Work permit ได้เเต่เค้าไม่ทำเค้ายืนยันจะกลับอย่างเดียวเลย...ซึ้งเจ้าของกระทู้ท้องอยู่ไง..ไม่สนใจอะไรเลยว่าจะอยู่ยังไง กินยังไง ไปหาหมอยังไง (เช่าบ้านอยู่กัน2คน)...เเละเล้วมันก็ไป....โทมาหานับครั้งได้เลย...ถามว่าอยากได้ลูกหญิง/ชาย ก็บอกเฉยๆอะไรก็ได้...เเต่พี่สาวเค้าอะอยากได้ผู้หญิงเพราะเค้ามีเเต่ลูกชาย...พอถึงกำนดคลอดเค้าก็มาวันคลอดอะเเหละเจ้าของเลือกผ่าคลอดเพราะจะได้กำหนดวันเวลาที่เค้าจะมาด้วยเลย...ยังดีนะที่มา...พออยู่ที่ รพ เค้าก็ดูเเลเราดีทุกอย่างดีหมดจริงๆตั้งเเต่พาเข้าห้องน้ำ เปลี่ยนผ้าอนามัย ยกขาขึ้นเตียง ป้อนข้าว ป้อนน้ำ ทุกอย่างดีหมด...จนออกจากโรงพยาบาล.....มาพักฝื้นที่บ้าน...เจ้าของกระทู้เเอบจับได้ว่าเค้ามีผู้หญิงครอืน..คุยกันหนุงหนิงเชียว ที่รู้เพราะว่าเเอบดูจาก line, facebook ,ข้อความทางเฟสบุ้ค เราก็ถามๆๆที่ไม่โทรมา ที่ไม่สนใจเพราะเเบบนี้ใช่มั้ย เค้าก็ว่าเเค่คุยเฉยๆเเต่รุ)ที่เจ้าของกระทู้เห็นมันไม่ใช่ไง..มีทั้งการส่งรูปอวัยวะเพศ..กอดกัน หอมกัน มาให้ เเล้วถามว่าเมือไรจะกลับ คิดถึง..(ที่รู้เพราะเค้าคุยอังกฤษเเละมีรูป) ส่วนเค้าก้บอกว่าอยากกลับมากๆ.....ทีนี้พอเราจับได้เค้าก็ว่าเค้าจะเลิกเค้าไม่ได้อยากยุ่งด้วยเเต่เป็นเพราะเพื่อนเเนะนำเลยคุยด้วย....เราก็ด้วยความรักเค้า รักลูก รักตัวเอง ก็เลยยอมอีก...พอเค้ากลับไปรอบบี้เค้าคงจะเลิกละมั้ง...เพราะต่อมาเห็นมีผู้หญิงคนใหม่...เเต่กลับไปครั้งนี้ก็มีติดต่อมาบ้างเพราะโทมาหาลูกเเต่หลังๆเริ่มเปลี่ยนไปอีกเเล้วโทไปไม่รับ blockเบอร์โทรศัพท์ เปลี่ยนเฟสบุ้ค..block line ทุกอย่าง ติดต่อได้ทางเดียวคือ เบอร์บ้าน ซึ่งอยุ่บ้างไม่อยุ่บ้าง อยู่บ้านเเต่ไมรับโทศัพท์บ้าง สารพัดที่จะปฏิเสธ..บอกให้มาหาลูกก็ไม่มา..จะพูดดีก็เเล้ว พูดร้ายก็เเล้วก็ยังไม่มา อ้าง เรียนขับรถ เเม่ไม่สบาย..คนนั้นป่วย คนนนี้ป่วย น้องเลิกกะเมีย ตัวเองไม่สบายบ้าง สารพัดจะอ้าง..จนกระทั้ง เมือปลายเดือน มค ที่ผ่านมา..เค้า พ่อ เเม่ มาเมืองไทยคาดว่าเค้จะถูกจ้างมาเพราะมาเเค2 อาทิตย์ .....ตอนนมาเจ้าของกระทู้ดีใจมากลืมความโกรธ ความไม่ดี ความโมโห หมดทั้งสิ้น...เค้าอยู่1-2 วันเจ้าของกระทู้ก็ขอดูโทรศัพท์เค้าก็เจอคะ..เค้าคุยอยู่ผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่คนเดิม...มีการบอกรัก กัน เรียกกัน ว่าที่รัก..ฝ่ายหญิงก็บอกให้รีบกลับมาคิดถึงสารพัด...เจ้าของกระทู้เปนคนอารมณืร้อนพอเห็นดังนั้นก็โมโหคะ..ฟาดโทรศัพท์เเตกเป็นเสี่ยงๆเลยคะ..โมโหมาก..ที่ไม่ติดต่อมา ที่บล้อคต่างๆนาๆเป็นเพราะเเบบนี้เอง...กลัวว่าเค้าจะรู้ว่ามีลูกมีเมียเเล้ว...เพราะทางพม่าไม่มีใครรุ้ว่าเค้ามีเมียมีลูกเเล้ว...เค้าคงบอกใครต่อใครว่าโสด..เจ้าของกระทู้เองก็เคยบอกเเล้วว่ามีเเฟนใหม่ะให้บอกเพราะไม่อยากเป็นคนโง่...เเละพร้อมจะเลิกเลยถ้าบอกมาดีๆ...เเต่นี้คนเก่าก็เก็บไว้คนใหม่ก็จะเอา...เเต่เค้าบอกกับเจ้าของกระทู้อีกเช่นเคยว่า จะเลิก ถึงกับทอ้งซิมการ์ดพม่าที่ซื้อมาเเพงเเสนเเพง....เราก็ให้อภัยเค้าอีก ไม่รุ้ว่ารัก หรือ หลง หรือเห็นเเก่ลูก มันสับสนไปหมด ...สุดท้ายเค้ากลับพม่าไป เค้าไปขอซิมให่เบอร์เดิมเพื่อจะได้ติดต่อกะผู้หญิงคนนั้นอีก....ที่เจ้าของกระทู้ทราบเพราะทุกวันยังคอยโทรหาเบอร์เก่าอยู่เพราะมันโทรติดเเละคิดว่ามันจะต้องมีบริการเหมือนเมืองไทยเเน่ๆเพราะมันเป็นค่ายเดดียวกัน....จนกระทั้งวันนี้เค้ารับโทรศัพท์ที่เป็นเบอร์เก่า...เจ้าของกระทู้ถึงกับหน้ามืดโมโหหนักมาก...เเต่มีเงินในโทรศัพท์เพียงเเค่1นาที บอกให้โทกลับก็ไม่โทร พอเจ้าของกระทู้เติมเงินโทรกลับไปก็บล้อค โทรเข้าบ้านก็ไม่อยู่..ที่บ้านพูดเป็นเเต่ว่าไปกินกาแฟ.....ณ ตอนนี้เจ้าของกระทู้เองอยากจะตัดใจมากๆๆๆๆอยากไปให้ไกลๆๆๆๆไม่อยากทำงาน..อยากอยู่เฉยๆๆเเต่คิดถึงหน้าลูกทีไร ..น้ำตามาจากใหนไม่รู้...นั่งทำงานอยู่ก็ร้องไห้เพื่อนๆพากันตกอกตกใจ...เจ้าของกระทู้อยากจะลืมเเต่ทำไม่ได้เลยสักครั้งเดียว..ทำไมนะ...เจ้าของกรูะทู้ว่าควรเลิก ว่าควรไม่ยุ่งเกีย่ว..พอคิดทีไรใจมันหาย..เหมือนจะขาดใจ..ทุกๆคนบอก..ปลอบ..จนเค้าไม่มีไรจะพูดเเต่เจ้าของกระทู้ก็ตัดใจไม่ได้สักที...เจ้าของกระทู้อยากตายให้พ้นๆจะได้ลืมๆเเต่ก็ยังมีลูกเล็กให้ต้องดุเเล...ที่อยู่ได้ทุกวันนี้บอกเลยมีตัวเล็กนี้เเหละเป็นกำลังใจ....เห้อออออออออออ.......เพือนๆในพันทิปช่วยด่าเเรงๆให้เจ้าของกระทู้สำนึกบ้างเถอะคะ..สงสารตัวเอง..สงสารลูก...อยากตัดเเต่ไม่ขาด
รัก หรือ หลง..หรือโง่ดักดาน
เจ้าของกระทู้อายุเข้า 31 ปี.เป็นผู้หญิงคะ..เเต่ยังโง่....คิดได้...เเต่.ทำไม่ได้..เพราะคำๆเดียว"รัก"
เริ่มเรื่องเลยละกันนะคะ...เมื่อ3-4 ปีมานี้ เจ้าของกระทู้ได้คบหาดูใจอยู่กับหนุ่มหล่อชาวพม่าเชื้อสายจีน..ตอนเจอกันใหม่ๆเจ้าของกระทู้เองก็คบกับทอมคนหนึ่งอยุ่ซึ่งคบกันมานาน4-5 ปี เหมือนกันเเต่เจ้าของกระทู้เองก็รู้ตัวว่าในใจลึกๆเเล้วไม่ได้ชอบผู้หญิงด้วยกันเเต่เปนเพราะไม่มีใครจึงคบๆไปก่อน..จนสุดท้ายได้มาเจอหนุ่มชาวพม่าคนนี้...เค้าเป็นคนตัวขาว สะอาด เเต่งกายดี น่ารัก สุภาพ ยิ่งพูดไม่ค่อยชัดยิ่งน่าเอ็นดู..เราเจอกันเพราะเราทำงานโรงเเรมหนึ่งในภูเก็ต..เจ้าของกระทู้เองเป็นคนเข้าไปจีบเค้าก่อนซึ่งคิดว่าตอนเเรกจะจีบเฉยๆเเต่กลับได้มาจริงๆ..ซึ้งตอนนั้นเจ้าของกระทู้กับเเฟนที่เป็นทอมก็ระหองระเเหงกันอยู่ เจ้าของกระทู้เป็นคนไฝ่ฝันที่จะมีครอบครัว พ่อ เเม่ ลูก ไม่ได้อยากจะคบกะทอมไปตลอดชีวิตหรอกนะคะ...เเละนี้เป็นจุดเริ่มต้นของความ รัก หรือ ความ หลง กันเเน่....ตอนเเรกๆที่คบกับหนุ่มชาวพม่าเค้าเเสนดี สุภาพ เค้าพาไปหา พ่อ เเม่ พี่ๆเค้าเลยนะคะ..เราผู้หญิงก็คิดไกล คงจะจริงจังกะเราเเน่ๆเลยจะไปใหนมาใหนเค้าก็คอยดูเเลตลอด คอยถามไถ่..จนคบกันไม่กี่เดือนเจ้าของกระทู้ก็ยอมมีอะไรกะเค้า...ความหายนะมาเยือนเมือ่เจ้าของกระทู้ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเค้าต้องกลับประเทศพม่ากะเเม่ พ่อ ส่วนพี่ๆเค้ามีเเฟนเป็นคนไทย จดทะเบียนสมรส มีลูกที่ประเทศไทย ก่อนจะไปเค้าทั้งบอกรักเจ้าของกระทู้ บอกจะกลับมาหา จะโทรหาทุกวัน....กอดกันร้องไห้จนวินาทีที่เค้าไป มันเหมือนหัวใจจะขาด จะหยุดเต้นยังไงไม่รุ้....จนกระ3-4 วันผ่านไปก็ยังไร้วี่เเววการติดต่อกลับมาของเค้า..เจ้าของกระทู้ร้นใจมากเลิกงานเที่ยงคืนบุกไปที่บ้านพี่สาวเค้าเเละถามไถ่เค้าว่าเป็นยังไงเพราะตอนไปเค้าไม่ได้ให้เบอร์โทร ติอต่อไว้ จนได้เบอร์โทรศัพท์ที่เป็นเบอร์บ้านเค้ามาซึ่งพม่าเวลานั้นเป็นอะไรที่เข้าถึงยากมาก..จะโทรหาทีต้องไปร้านอินเทอร์เน็ต โทรผ่าน โปรเเกรม skpy มีเเต่เจ้าของกระทู้นี้เเหละที่โทรไปหาเค้า ไปง้อเค้า..ซึ้งตอนนั้นจริงๆคิดได้นะว่าเค้าไม่เอาเราเเล้ว เค้าคงกลับไปเเละลืมเราเลย..เเต่เราไม่ยอมไง ทำไงได้อะ รักเค้าอะ หลงเค้าอะ เค้าหล่ออะ...พยายามหาเหตูผลให้ตัวเองตลอดเข้าข้างตัวเองตลอด...จนกระทั้งทิ้งอนาคตตัวเอง ยอมลาออกจากงานเพื่อบินไปหาที่พม่า...หวังว่าเค้าจะสนใจ จะดูเเล..เเต่เปล่าเลย พอไปถึงก็ไม่พาไปใหน ไม่พาเเนะนำเพื่อน..ไม่พาเเนะนำญาติด้วยความที่ฟังภ่ษาพม่าไม่รู้เรื่อง เค้าจะด่า จะว่า อะไรก็ไม่รู้เเต่ด้วนความรักเลยยอมๆไป...คือไปอยู่ 2 เดือน..ไม่ได้ไปใหนเลย เเม่เค้าก็ดีนะ พูดไม่รู้เรื่องก็ยังพูดกะเรามั่ง..เค้าคงสงสารเราอะ...เป็นผู้หญิงคนเดียวไปอยู่ต่างบ้านต่างเมือง....พอครบ 2 เดือนกลับมา ก็หางานทำ ยังคงอยู่ในภูเก็นเเละงาน โรงเเรมเหมือนเดิม เเต่คราวนี้ดีน่อยเค้ายังคงติดต่อเรื่อยๆมีมาหาบ้าง..เราไปหาบ้าง เเละเริ่มจากเราอายุเยอะเเล้วอยากจะมีลูกไว้เชยชม จึงคุยกะเค้าว่าเที่ยวนี้ไปหาขอทำลูกนะ.เค้าก็โอเค..ตั้งใจทำกัน ....จนเจ้าของกระทู้กลับมาเมืองไทย(ไปเกือบอาทิตย์) เเละเค้าก็ตามมาในอีก 2-3 วัน ..เเละเเล้วความหวังก็เป็นจริงเจ้าของกระทู้ตั้งท้อง...เเต่พอบอกเค้าเหมือนเค้าไม่ดีใจเเต่กลับทำหน้ากังวลเล็กๆด้วยซ้ำ...เเต่เราก็ไม่สนใจทิ้งความกังวลนั้นไปเจ้าของกระทู้บอกให้ไปบอกเเม่เค้า...จน2-3วันผ่านไปเจ้าของกระทู้ถามอีกว่าได้บอกหรือยัง..คำตอยที่ได้ คือ ยังไม่บอกเพราไม่กล้าบอก..ทำให้เจ้าของกระทู้ที่อารมเเปรปรวน โมโห ด่าว่าเค้าเเต่ไม่มีคำเเรงๆนะ..จนเค้าใจอ่อนโทรไปบอกเเม่เค้า...ก็ไม่มีไรเกิดขึ้น..ไม่มีการเเต่งงาน ไม่มีการสู่ขอ ไม่มีไรทั้งนั้นเกิดขึ้น..เหมือนกับว่า ท้องเเล้วไง ท้องก็ท้องไปสิ เกี่ยวอะไรกัน..ประมาณนี้..ส่วนตัวเราไปบอกพี่สาวเค้า2 คน กลับ บอกว่าเราเข้าใจผิด ตัวเองอ้วนขึ้นเเล้วมาว่าท้องกะน้องชายเค้า...คำๆนี้เเหละเราจำจนทำให้เราเกลียดเค้าไปเลย..พอเราท้องได้ 2เข้า3 เือนเค้าก็ต้องกลับพม่า..ซึ้งจริงๆสามารถ ต่อวีซ่า หรือทำ Work permit ได้เเต่เค้าไม่ทำเค้ายืนยันจะกลับอย่างเดียวเลย...ซึ้งเจ้าของกระทู้ท้องอยู่ไง..ไม่สนใจอะไรเลยว่าจะอยู่ยังไง กินยังไง ไปหาหมอยังไง (เช่าบ้านอยู่กัน2คน)...เเละเล้วมันก็ไป....โทมาหานับครั้งได้เลย...ถามว่าอยากได้ลูกหญิง/ชาย ก็บอกเฉยๆอะไรก็ได้...เเต่พี่สาวเค้าอะอยากได้ผู้หญิงเพราะเค้ามีเเต่ลูกชาย...พอถึงกำนดคลอดเค้าก็มาวันคลอดอะเเหละเจ้าของเลือกผ่าคลอดเพราะจะได้กำหนดวันเวลาที่เค้าจะมาด้วยเลย...ยังดีนะที่มา...พออยู่ที่ รพ เค้าก็ดูเเลเราดีทุกอย่างดีหมดจริงๆตั้งเเต่พาเข้าห้องน้ำ เปลี่ยนผ้าอนามัย ยกขาขึ้นเตียง ป้อนข้าว ป้อนน้ำ ทุกอย่างดีหมด...จนออกจากโรงพยาบาล.....มาพักฝื้นที่บ้าน...เจ้าของกระทู้เเอบจับได้ว่าเค้ามีผู้หญิงครอืน..คุยกันหนุงหนิงเชียว ที่รู้เพราะว่าเเอบดูจาก line, facebook ,ข้อความทางเฟสบุ้ค เราก็ถามๆๆที่ไม่โทรมา ที่ไม่สนใจเพราะเเบบนี้ใช่มั้ย เค้าก็ว่าเเค่คุยเฉยๆเเต่รุ)ที่เจ้าของกระทู้เห็นมันไม่ใช่ไง..มีทั้งการส่งรูปอวัยวะเพศ..กอดกัน หอมกัน มาให้ เเล้วถามว่าเมือไรจะกลับ คิดถึง..(ที่รู้เพราะเค้าคุยอังกฤษเเละมีรูป) ส่วนเค้าก้บอกว่าอยากกลับมากๆ.....ทีนี้พอเราจับได้เค้าก็ว่าเค้าจะเลิกเค้าไม่ได้อยากยุ่งด้วยเเต่เป็นเพราะเพื่อนเเนะนำเลยคุยด้วย....เราก็ด้วยความรักเค้า รักลูก รักตัวเอง ก็เลยยอมอีก...พอเค้ากลับไปรอบบี้เค้าคงจะเลิกละมั้ง...เพราะต่อมาเห็นมีผู้หญิงคนใหม่...เเต่กลับไปครั้งนี้ก็มีติดต่อมาบ้างเพราะโทมาหาลูกเเต่หลังๆเริ่มเปลี่ยนไปอีกเเล้วโทไปไม่รับ blockเบอร์โทรศัพท์ เปลี่ยนเฟสบุ้ค..block line ทุกอย่าง ติดต่อได้ทางเดียวคือ เบอร์บ้าน ซึ่งอยุ่บ้างไม่อยุ่บ้าง อยู่บ้านเเต่ไมรับโทศัพท์บ้าง สารพัดที่จะปฏิเสธ..บอกให้มาหาลูกก็ไม่มา..จะพูดดีก็เเล้ว พูดร้ายก็เเล้วก็ยังไม่มา อ้าง เรียนขับรถ เเม่ไม่สบาย..คนนั้นป่วย คนนนี้ป่วย น้องเลิกกะเมีย ตัวเองไม่สบายบ้าง สารพัดจะอ้าง..จนกระทั้ง เมือปลายเดือน มค ที่ผ่านมา..เค้า พ่อ เเม่ มาเมืองไทยคาดว่าเค้จะถูกจ้างมาเพราะมาเเค2 อาทิตย์ .....ตอนนมาเจ้าของกระทู้ดีใจมากลืมความโกรธ ความไม่ดี ความโมโห หมดทั้งสิ้น...เค้าอยู่1-2 วันเจ้าของกระทู้ก็ขอดูโทรศัพท์เค้าก็เจอคะ..เค้าคุยอยู่ผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่คนเดิม...มีการบอกรัก กัน เรียกกัน ว่าที่รัก..ฝ่ายหญิงก็บอกให้รีบกลับมาคิดถึงสารพัด...เจ้าของกระทู้เปนคนอารมณืร้อนพอเห็นดังนั้นก็โมโหคะ..ฟาดโทรศัพท์เเตกเป็นเสี่ยงๆเลยคะ..โมโหมาก..ที่ไม่ติดต่อมา ที่บล้อคต่างๆนาๆเป็นเพราะเเบบนี้เอง...กลัวว่าเค้าจะรู้ว่ามีลูกมีเมียเเล้ว...เพราะทางพม่าไม่มีใครรุ้ว่าเค้ามีเมียมีลูกเเล้ว...เค้าคงบอกใครต่อใครว่าโสด..เจ้าของกระทู้เองก็เคยบอกเเล้วว่ามีเเฟนใหม่ะให้บอกเพราะไม่อยากเป็นคนโง่...เเละพร้อมจะเลิกเลยถ้าบอกมาดีๆ...เเต่นี้คนเก่าก็เก็บไว้คนใหม่ก็จะเอา...เเต่เค้าบอกกับเจ้าของกระทู้อีกเช่นเคยว่า จะเลิก ถึงกับทอ้งซิมการ์ดพม่าที่ซื้อมาเเพงเเสนเเพง....เราก็ให้อภัยเค้าอีก ไม่รุ้ว่ารัก หรือ หลง หรือเห็นเเก่ลูก มันสับสนไปหมด ...สุดท้ายเค้ากลับพม่าไป เค้าไปขอซิมให่เบอร์เดิมเพื่อจะได้ติดต่อกะผู้หญิงคนนั้นอีก....ที่เจ้าของกระทู้ทราบเพราะทุกวันยังคอยโทรหาเบอร์เก่าอยู่เพราะมันโทรติดเเละคิดว่ามันจะต้องมีบริการเหมือนเมืองไทยเเน่ๆเพราะมันเป็นค่ายเดดียวกัน....จนกระทั้งวันนี้เค้ารับโทรศัพท์ที่เป็นเบอร์เก่า...เจ้าของกระทู้ถึงกับหน้ามืดโมโหหนักมาก...เเต่มีเงินในโทรศัพท์เพียงเเค่1นาที บอกให้โทกลับก็ไม่โทร พอเจ้าของกระทู้เติมเงินโทรกลับไปก็บล้อค โทรเข้าบ้านก็ไม่อยู่..ที่บ้านพูดเป็นเเต่ว่าไปกินกาแฟ.....ณ ตอนนี้เจ้าของกระทู้เองอยากจะตัดใจมากๆๆๆๆอยากไปให้ไกลๆๆๆๆไม่อยากทำงาน..อยากอยู่เฉยๆๆเเต่คิดถึงหน้าลูกทีไร ..น้ำตามาจากใหนไม่รู้...นั่งทำงานอยู่ก็ร้องไห้เพื่อนๆพากันตกอกตกใจ...เจ้าของกระทู้อยากจะลืมเเต่ทำไม่ได้เลยสักครั้งเดียว..ทำไมนะ...เจ้าของกรูะทู้ว่าควรเลิก ว่าควรไม่ยุ่งเกีย่ว..พอคิดทีไรใจมันหาย..เหมือนจะขาดใจ..ทุกๆคนบอก..ปลอบ..จนเค้าไม่มีไรจะพูดเเต่เจ้าของกระทู้ก็ตัดใจไม่ได้สักที...เจ้าของกระทู้อยากตายให้พ้นๆจะได้ลืมๆเเต่ก็ยังมีลูกเล็กให้ต้องดุเเล...ที่อยู่ได้ทุกวันนี้บอกเลยมีตัวเล็กนี้เเหละเป็นกำลังใจ....เห้อออออออออออ.......เพือนๆในพันทิปช่วยด่าเเรงๆให้เจ้าของกระทู้สำนึกบ้างเถอะคะ..สงสารตัวเอง..สงสารลูก...อยากตัดเเต่ไม่ขาด