เรื่องนี้เกิดขึ้นมานานละครับ ตอนนั้นเรายังเรียกสัก ประถมปลาย ซึ่งไม่ได้เกิดขึ้นกับตัวเราเองนะครับ แต่เกิดขึ้นกับแม่ เพราะแม่เพิ่งจะเล่าให้ฟัง ด้วยความที่เรานอนดึก เล่นโทรศัพท์ อ่านกระทู้ลี้ลับนี่ละครับ เลยโดนบ่นซะยาว แต่ก็ถือโอกาสให้แม่ เล่าให้ฟังบ้าง
เรื่องเกิดขึ้นที่โรงพยาบาล แห่งหนึ่งครับ ซึ่งตอนนั้น น้าของเราไม่สบาย เลยต้องนอนแอดมิดที่โรงพยาบาล ตอนนั้นเรายังเด็ก แต่ก็พอจำภาพห้อง หรือสิ่งที่เห็นได้บ้างครับ
คืนแรก เรากับแม่ ต้องนอนเฝ้าน้าที่โรงพยาบาล ห้องจะเป็นห้องพิเศษครับ แต่ว่า มี สองเตียง อีกเตียงจะอยู่อีกฝั่ง. ปลายเท้าจะชนกัน ซึ่งโชคดีที่ว่า ไม่มีผู้ป่วยคนอื่นมาแอดมิท จึงเปรียบเสมือนเตียงนั้นจะว่างนะครับ
พอเข็นน้าเข้าไปในห้องแล้วทำการย้ายเตียงอะไรเสร็จสรรพ เราก็เห็นแม่เค้าเอา เหรียญบาท ไปไว้ที่ใต้เตียง ซึ่งตอนนั้นเราก็ไม่รู้ว่า ทำไมต้องทำ ทำไปเพื่ออะไร เราก็ไม่ได้ถาม
เราจะนอนบนโซฟา ซึ่งติดกับผนัง ส่วนแม่จะนอนตรงพื้น ฝั่งที่ติดกับกระจกระเบียง ซึ่งเตียงผู้ป่วยที่ว่างอยู่ตรงข้ามเตียงน้าเราก็ว่างเปล่านะครับ ไม่มีใครไปยุ่ง และก็เปิดม่านทิ้งไว้ตลอดเวลา ทำให้รู้สึกแปลกๆนิดนึง
คืนแรกผ่านไป เหตุการณ์ก็ปกติดีครับ สำหรับผม ซึ่งเด็กอยู่ ก็หลับสบาย ไม่ได้คิดอะไร เช้ามาแม่ก็มาปลุกให้ตื่น ไปล้างหน้า แปรงฟัน จำได้ว่าผมออกไปกินปลาท่องโก๋ที่ระเบียง มองลงไปข้างล่าง ก็ เห็นบุรุษพยาบาลเข็นเตียงไปข้างหลังตึก ซึ่งเตียงนั้นถูกผ้าคลุมปิดมิดชิดนะครับ เราจึงเรียกแม่มาดู แล้วถามว่า อะไรหรอ แต่ว่า แม่ก็ไม่ตอบอะไร แล้วก็เดินกลับไปในห้อง แล้วเรียกเราเข้าไป บ่นว่าอย่าไปดู
เหตุการณ์ประหลาดเริ่มที่คืนที่สองครับ แม่เล่าให้ฟัง ซึ่งเราก็นอนหลับ อยู่บนโซฟา แม่เล่าว่า ตอนดึกๆ ได้ยินเสียงคนเปิดประตูเข้ามา ซึ่งแม่ก็คิดว่าน่าจะเป็นพยาบาล ซึ่งเค้าก็อาจจะเข้ามาวัดตรวจนู่นนี่นั่นตามปกติ แต่ เสียงนั้นเดินมาแล้วมาหยุดอยู่ตรงกลางห้อง แม่ก็มองไม่เห็นมีขาใคร เพราะแม่นอนอยู่ตรงพื้น ซึ่งแม่คิดว่าอาจจะหูฟาดไปเอง เลยไม่ได้คิดอะไรในทางที่ไม่ดีมาก
สักพักแม่บอกว่า อยู่ดีๆก็ขยับตัวไม่ได้ ทำยังไงก็ขยับไม่ได้ พอมองไปที่ปลายเตียงน้า ก็เห็นเป็นเด็กยืนอยู่ ใส่ชุดคนไข้ ยืนจ้องมองที่น้าเรานอนอยู่ แม่จะถาม ว่า ใคร มาทำอะไร ก็พูดไม่ได้ แล้วสักพักก็เห็นเด็กคนนั้นหันหน้ามามองแม่ แล้วเหมือนจะร้องไห้ แม่ทำอะไรไม่ถูกเลยสวดมนตร์ แล้วเด็กคนนั้นก็หายไป
ด้วยความที่เป็นห่วงน้า ว่าเป็นอะไร รึเปล่า เลยปลุกน้า น้าก็ตื่น สะลึมสะลือปกติดี น้าถามแม่ว่า มีอะไร รึ ป่าว แต่ แม่ก็ ไม่ได้พูดอะไร กลัวน้าเครียด นอนไม่หลับ เพราะคืนแรก น้าพูดออกแนวขำๆกับแม่ว่า เหมือนมีคนนอนอยู่ที่เตียงตรงข้ามเลยเนาะ
แม่มองเวลาตอนนั้นก็จะตีหนึ่งก็ เดินไปกลับนอนที่เดิม แม่เล่าว่าหลับไปสักพักก็ เหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่น แล้วก็เห็น แต่เห็นคราวนี้เห็นทั้งผู้ใหญ่ และเด็ก ซึ่งเตียงตรงข้ามที่ว่างอยู่ก็เห็นมีอะไรนอนอยู่ ดิ้นไปมาส่วนเด็กคนนั้นก็เดินไปมาอยู่ในห้อง แล้วสักพักก็มายืนจ้องน้าที่ปลายเตียงเหมือนเดิม แล้วก็มาเขย่าเตียง สั่นกึกๆ แม่บอกคราวนี้สวดมนตร์ยังไงก็ไม่ไป กลัวก็กลัว กลัวทั้งผี และกลัวทั้งน้าจะเป็นอะไร รึ เปล่าจนฮึดสุดแรง แล้ววิ่ง ไปที่ไปประตูหน้าห้อง แม่บอกไม่รู้จะทำยังไง แม่บอกเหมือนตัวเองจะบ้าตาย มาเห็นอะไรแบบนี้ เลยมองผ่านกระจกเล็กๆออกไป เยื้องๆจะเป็นเหมือนห้องพักพยาบาล (ที่เวลาใครมาติดต่ออะไร หรือสอบถามอะไรก็จะมาตรงนี้) แม่บอกเห็น ภาพ เสด็จ ร.5 อยู่ จึงไหว้ขอพรให้ท่านช่วยปกปักรักษาคุ้มครอง ลูกหลานด้วย พอหลังจากนั้น แม่ก็ไม่เห็นอะไรในห้องนี้อีกเลย และก็ไม่ได้เล่าให้ใครฟังจนออกจากโรงพยาบาล น้าก็เลยพูดว่าคืนนั้นเหมือนเตียงมันดิ้นๆ เหมือนกัน ก็นึกว่า แม่นอน พลิกไปมาแล้วอาจจะเอาขามาโดน ซึ่งก็พูดกันตามประสา ว่าขนาดเช่าเตียงแล้วนะ ยังมาให้เห็น
ปล. เราโดนหมากัด เลยต้องไปฉีดยา ที่โรงพยาบาลนี้ ซึ่งเราจะนั่งรถสองแถวมาลงหลังเลิกเรียน แล้วแม่ก็จะมารับกลับบ้าน วันนั้น ต้องขับรถอ้อมทางข้างหลังเพื่อไปออกอีกประตูนึง เลยต้องผ่าน ตึกนี้ เลยไปอีกหน่อยเราก็เห็นเหมือนมีคล้ายๆ บ้าน ที่เค้าสร้างแยกออกมา เก่าๆหน่อย เราจำได้ว่า มียามนั่งเฝ้าอยู่ พอมองผ่านบานเกล็ดบางบานที่มันปิดไม่ค่อยสนิท เลยเห็นเป็นตู้เหล็กๆ เราเลยคิดเลยว่า ที่เค้าเข็นเตียงมาวันนั้นต้องมาที่นี่แน่เลยยยยย ขนลุกซู่เลยตอนนั้น
แม่ก็ทิ้งท้ายไว้ ไปนอนเฝ้าใครทีไรก็เจอ แล้วชีก็หลับไปเลย ไว้มีเรื่องเล่าอะไรก็จะมาเล่าสู่กันฟังนะครับ ฝันดีครับ
ใคร?? ในห้องนั้น !!
เรื่องเกิดขึ้นที่โรงพยาบาล แห่งหนึ่งครับ ซึ่งตอนนั้น น้าของเราไม่สบาย เลยต้องนอนแอดมิดที่โรงพยาบาล ตอนนั้นเรายังเด็ก แต่ก็พอจำภาพห้อง หรือสิ่งที่เห็นได้บ้างครับ
คืนแรก เรากับแม่ ต้องนอนเฝ้าน้าที่โรงพยาบาล ห้องจะเป็นห้องพิเศษครับ แต่ว่า มี สองเตียง อีกเตียงจะอยู่อีกฝั่ง. ปลายเท้าจะชนกัน ซึ่งโชคดีที่ว่า ไม่มีผู้ป่วยคนอื่นมาแอดมิท จึงเปรียบเสมือนเตียงนั้นจะว่างนะครับ
พอเข็นน้าเข้าไปในห้องแล้วทำการย้ายเตียงอะไรเสร็จสรรพ เราก็เห็นแม่เค้าเอา เหรียญบาท ไปไว้ที่ใต้เตียง ซึ่งตอนนั้นเราก็ไม่รู้ว่า ทำไมต้องทำ ทำไปเพื่ออะไร เราก็ไม่ได้ถาม
เราจะนอนบนโซฟา ซึ่งติดกับผนัง ส่วนแม่จะนอนตรงพื้น ฝั่งที่ติดกับกระจกระเบียง ซึ่งเตียงผู้ป่วยที่ว่างอยู่ตรงข้ามเตียงน้าเราก็ว่างเปล่านะครับ ไม่มีใครไปยุ่ง และก็เปิดม่านทิ้งไว้ตลอดเวลา ทำให้รู้สึกแปลกๆนิดนึง
คืนแรกผ่านไป เหตุการณ์ก็ปกติดีครับ สำหรับผม ซึ่งเด็กอยู่ ก็หลับสบาย ไม่ได้คิดอะไร เช้ามาแม่ก็มาปลุกให้ตื่น ไปล้างหน้า แปรงฟัน จำได้ว่าผมออกไปกินปลาท่องโก๋ที่ระเบียง มองลงไปข้างล่าง ก็ เห็นบุรุษพยาบาลเข็นเตียงไปข้างหลังตึก ซึ่งเตียงนั้นถูกผ้าคลุมปิดมิดชิดนะครับ เราจึงเรียกแม่มาดู แล้วถามว่า อะไรหรอ แต่ว่า แม่ก็ไม่ตอบอะไร แล้วก็เดินกลับไปในห้อง แล้วเรียกเราเข้าไป บ่นว่าอย่าไปดู
เหตุการณ์ประหลาดเริ่มที่คืนที่สองครับ แม่เล่าให้ฟัง ซึ่งเราก็นอนหลับ อยู่บนโซฟา แม่เล่าว่า ตอนดึกๆ ได้ยินเสียงคนเปิดประตูเข้ามา ซึ่งแม่ก็คิดว่าน่าจะเป็นพยาบาล ซึ่งเค้าก็อาจจะเข้ามาวัดตรวจนู่นนี่นั่นตามปกติ แต่ เสียงนั้นเดินมาแล้วมาหยุดอยู่ตรงกลางห้อง แม่ก็มองไม่เห็นมีขาใคร เพราะแม่นอนอยู่ตรงพื้น ซึ่งแม่คิดว่าอาจจะหูฟาดไปเอง เลยไม่ได้คิดอะไรในทางที่ไม่ดีมาก
สักพักแม่บอกว่า อยู่ดีๆก็ขยับตัวไม่ได้ ทำยังไงก็ขยับไม่ได้ พอมองไปที่ปลายเตียงน้า ก็เห็นเป็นเด็กยืนอยู่ ใส่ชุดคนไข้ ยืนจ้องมองที่น้าเรานอนอยู่ แม่จะถาม ว่า ใคร มาทำอะไร ก็พูดไม่ได้ แล้วสักพักก็เห็นเด็กคนนั้นหันหน้ามามองแม่ แล้วเหมือนจะร้องไห้ แม่ทำอะไรไม่ถูกเลยสวดมนตร์ แล้วเด็กคนนั้นก็หายไป
ด้วยความที่เป็นห่วงน้า ว่าเป็นอะไร รึเปล่า เลยปลุกน้า น้าก็ตื่น สะลึมสะลือปกติดี น้าถามแม่ว่า มีอะไร รึ ป่าว แต่ แม่ก็ ไม่ได้พูดอะไร กลัวน้าเครียด นอนไม่หลับ เพราะคืนแรก น้าพูดออกแนวขำๆกับแม่ว่า เหมือนมีคนนอนอยู่ที่เตียงตรงข้ามเลยเนาะ
แม่มองเวลาตอนนั้นก็จะตีหนึ่งก็ เดินไปกลับนอนที่เดิม แม่เล่าว่าหลับไปสักพักก็ เหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่น แล้วก็เห็น แต่เห็นคราวนี้เห็นทั้งผู้ใหญ่ และเด็ก ซึ่งเตียงตรงข้ามที่ว่างอยู่ก็เห็นมีอะไรนอนอยู่ ดิ้นไปมาส่วนเด็กคนนั้นก็เดินไปมาอยู่ในห้อง แล้วสักพักก็มายืนจ้องน้าที่ปลายเตียงเหมือนเดิม แล้วก็มาเขย่าเตียง สั่นกึกๆ แม่บอกคราวนี้สวดมนตร์ยังไงก็ไม่ไป กลัวก็กลัว กลัวทั้งผี และกลัวทั้งน้าจะเป็นอะไร รึ เปล่าจนฮึดสุดแรง แล้ววิ่ง ไปที่ไปประตูหน้าห้อง แม่บอกไม่รู้จะทำยังไง แม่บอกเหมือนตัวเองจะบ้าตาย มาเห็นอะไรแบบนี้ เลยมองผ่านกระจกเล็กๆออกไป เยื้องๆจะเป็นเหมือนห้องพักพยาบาล (ที่เวลาใครมาติดต่ออะไร หรือสอบถามอะไรก็จะมาตรงนี้) แม่บอกเห็น ภาพ เสด็จ ร.5 อยู่ จึงไหว้ขอพรให้ท่านช่วยปกปักรักษาคุ้มครอง ลูกหลานด้วย พอหลังจากนั้น แม่ก็ไม่เห็นอะไรในห้องนี้อีกเลย และก็ไม่ได้เล่าให้ใครฟังจนออกจากโรงพยาบาล น้าก็เลยพูดว่าคืนนั้นเหมือนเตียงมันดิ้นๆ เหมือนกัน ก็นึกว่า แม่นอน พลิกไปมาแล้วอาจจะเอาขามาโดน ซึ่งก็พูดกันตามประสา ว่าขนาดเช่าเตียงแล้วนะ ยังมาให้เห็น
ปล. เราโดนหมากัด เลยต้องไปฉีดยา ที่โรงพยาบาลนี้ ซึ่งเราจะนั่งรถสองแถวมาลงหลังเลิกเรียน แล้วแม่ก็จะมารับกลับบ้าน วันนั้น ต้องขับรถอ้อมทางข้างหลังเพื่อไปออกอีกประตูนึง เลยต้องผ่าน ตึกนี้ เลยไปอีกหน่อยเราก็เห็นเหมือนมีคล้ายๆ บ้าน ที่เค้าสร้างแยกออกมา เก่าๆหน่อย เราจำได้ว่า มียามนั่งเฝ้าอยู่ พอมองผ่านบานเกล็ดบางบานที่มันปิดไม่ค่อยสนิท เลยเห็นเป็นตู้เหล็กๆ เราเลยคิดเลยว่า ที่เค้าเข็นเตียงมาวันนั้นต้องมาที่นี่แน่เลยยยยย ขนลุกซู่เลยตอนนั้น
แม่ก็ทิ้งท้ายไว้ ไปนอนเฝ้าใครทีไรก็เจอ แล้วชีก็หลับไปเลย ไว้มีเรื่องเล่าอะไรก็จะมาเล่าสู่กันฟังนะครับ ฝันดีครับ