บทที่ 1 : ออกเดินทาง เพราะความจำเจ
“ผมชอบการเดินทาง มันทำให้เราได้เห็นโลกมากขึ้นอีกนิด ได้ลองพบอะไรใหม่ๆ ออกจากความจำเจในชีวิตที่ต้องเจอทุกวัน
ทุกๆปีผมมักจะหาที่เดินทางใหม่ๆเสมอในแบบของผม” - ซันนี่ สุวรรณเมธานนท์
บางครั้งเหตุผลของการออกเดินทางก็อาจจะเกิดมาจากความจำเจในชีวิตที่ต้องเจอทุกวัน เริ่มตั้งแต่ตื่นเช้าออกไปทำงาน ผ่านการจราจรที่โคตรคับคั่ง นั่งหน้าคอมทั้งวัน พักเที่ยงก็ไม่รู้จะกินอะไร เลิกงานนั่งรถกลับบ้านบางวันใช้เวลานานเท่ากับการนั่งจากกรุงเทพไปหัวหิน กินข้าวอาบน้ำ เล่นเฟสบุ๊คแล้วก็นอน มีวงจรชีวิตแบบนี้ตั้งแต่วันจันทร์ยันวันศุกร์ บางคนอาจจะถึงวันเสาร์เลยด้วยซ้ำ
จนรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะกลายเป็นเครื่องจักร ที่ถูกวางโปรแกรมเอาไว้แล้วปล่อยให้ทำงานไปเรื่อยๆโดยไม่รู้สึกรู้สาอะไร แต่บังเอิญว่าพวกเรามันเป็นมนุษย์ที่มีความนึกคิดและชีวิตจิตใจ เลยไม่ยอมปล่อยตัวปล่อยใจให้ตกอยู่ในสภาพแบบนั้นได้ตลอดไป จึงต้องพยายามค้นหาวิธีเพิ่มความมีชีวิตชีวาและแต่งเติมสีสันให้กับชีวิต หนึ่งในนั้นคือ “การออกเดินทาง” ออกไปให้ไกลจากความจำเจที่ต้องเจอทุกวัน ออกไปชาร์ตแบตให้ร่างกายและจิตใจ ออกไปเก็บเกี่ยวประสบการณ์ที่หาไม่ได้จากห้องทำงาน
แต่ความรู้สึกจำเจมันไม่เคยนัดล่วงหน้า ชอบเข้ามาในช่วงที่วันหยุดยาวยังมาไม่ถึง แถมวันลาพักร้อนก็ถูกจองด้วยแผนการเดินทางอื่นไปหมดแล้ว ชีวิตมนุษย์เงินเดือนที่มีวันหยุดแค่เสาร์อาทิตย์จะสามารถออกเดินทางไปได้ไกลแค่ไหนกัน?
[CR] LIFE IS A JOURNEY | ออกเดินทางไปตามหาคำตอบที่ใช่จาก "ปากเซ"
ทุกๆปีผมมักจะหาที่เดินทางใหม่ๆเสมอในแบบของผม” - ซันนี่ สุวรรณเมธานนท์
บางครั้งเหตุผลของการออกเดินทางก็อาจจะเกิดมาจากความจำเจในชีวิตที่ต้องเจอทุกวัน เริ่มตั้งแต่ตื่นเช้าออกไปทำงาน ผ่านการจราจรที่โคตรคับคั่ง นั่งหน้าคอมทั้งวัน พักเที่ยงก็ไม่รู้จะกินอะไร เลิกงานนั่งรถกลับบ้านบางวันใช้เวลานานเท่ากับการนั่งจากกรุงเทพไปหัวหิน กินข้าวอาบน้ำ เล่นเฟสบุ๊คแล้วก็นอน มีวงจรชีวิตแบบนี้ตั้งแต่วันจันทร์ยันวันศุกร์ บางคนอาจจะถึงวันเสาร์เลยด้วยซ้ำ
จนรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะกลายเป็นเครื่องจักร ที่ถูกวางโปรแกรมเอาไว้แล้วปล่อยให้ทำงานไปเรื่อยๆโดยไม่รู้สึกรู้สาอะไร แต่บังเอิญว่าพวกเรามันเป็นมนุษย์ที่มีความนึกคิดและชีวิตจิตใจ เลยไม่ยอมปล่อยตัวปล่อยใจให้ตกอยู่ในสภาพแบบนั้นได้ตลอดไป จึงต้องพยายามค้นหาวิธีเพิ่มความมีชีวิตชีวาและแต่งเติมสีสันให้กับชีวิต หนึ่งในนั้นคือ “การออกเดินทาง” ออกไปให้ไกลจากความจำเจที่ต้องเจอทุกวัน ออกไปชาร์ตแบตให้ร่างกายและจิตใจ ออกไปเก็บเกี่ยวประสบการณ์ที่หาไม่ได้จากห้องทำงาน
แต่ความรู้สึกจำเจมันไม่เคยนัดล่วงหน้า ชอบเข้ามาในช่วงที่วันหยุดยาวยังมาไม่ถึง แถมวันลาพักร้อนก็ถูกจองด้วยแผนการเดินทางอื่นไปหมดแล้ว ชีวิตมนุษย์เงินเดือนที่มีวันหยุดแค่เสาร์อาทิตย์จะสามารถออกเดินทางไปได้ไกลแค่ไหนกัน?