เมื่อก่อนอยู่กับแม่อารมณ์ร้าย ตอนนี้ย้ายออกมาแล้ว ใจยังติดกับอดีต ผิดปกติไหมคะ

คือตั้งแต่เด็กมาก็อยู่กับพ่อแม่มาตลอดค่ะ แต่แม่เป็นคนอารมณ์ร้าย อะไรนิดหน่อยขึ้นเสียงก่อนเลย คำด่าพวก อิ5 อิละยำ นี่ปกติ ไม่ต้องเล่าอะไรมากนะคะ เอาเป็นว่า เราโดนตบหน้าครั้งแรกประมาณ 5-6 ขวบ เพราะแม่บอกว่าเราเป็นคนทำ (จำไม่ได้ว่าทำอะไร) แต่เราบอกว่าเราไม่ได้ทำ แม่ก็เปรี้ยงเข้าให้เลยค่ะ Goo บอกไม่ให้เถียงไง อิ5 คือจำได้ว่าช่วงนั้นไม่มีสิทธิปฏิเสธอะไรเลยค่ะ โดนหาว่าเถียงแล้วก็โดนตบบ่อยๆ อีกเรื่องที่ฝังใจมากคือตอนประมาณ ป.1 แม่เราจะขายของตอนเย็นไปเลิกเอาสัก 4 ทุ่มที่หน้าบ้านนี่แหละ แม่ให้เรามากินข้าว เราก็เข้าบ้าน จะตักออกไปกินหน้าบ้าน กำลังยกจะถึงประตูบ้านแล้วค่ะ แม่เข้ามาด่าเลยว่าทำไมยังไม่กิน หรือยังกินไม่เสร็จอะไรประมาณนี้ แล้วปัดจานข้าวเราตกพื้น ข้าวกระจายค่ะ ทีเด็ดคือ แม่บอกให้เราเก็บข้าวที่ตกกินให้หมด  ถ้าไม่หมดจะตี เราก็เก็บกินจริงๆค่ะ กินหมดด้วย ตอนนั้นไม่ได้กลัวโดนตีนะคะ กินประชดแม่ กินทั้งน้ำตาเลย ฝุ่นนี่แกรบๆในปากเลยค่ะ แม่มารู้ทีหลังก็ไม่เห็นแกตกใจอะไรด้วยนะที่กินจริง ทำหน้าเฉยๆแบบ เอ๊า กินจิงดิ นึกแล้วยังว่าโชคดีไม่แขกตี้ตายไปซะก่อน แค่ 2 เรื่องนี้ก็พอรู้แล้วใช่ไหมคะ ว่าเราโตมาในสภาวะแบบไหน
เรารอเวลาที่จะทำงานแล้วออกมาอยู่เอง จนในที่สุดฝันเป็นจริงค่ะ ได้ออกมาอยู่เอง สภาพจิตใจดีขึ้น และกลับไปบ้านบางที พอกลับไป พ่อแม่ดีกับเรากว่าตอนอยู่ด้วยกันเยอะมาก แต่เวลาพ่อแม่ดีด้วย เรากับรู้สึกแปลกๆค่ะ เช่นล่าสุด เรากลับบ้านและตอนนอนเราไอหนักเพราะเพิ่งหายหวัด แม่ก็หายาให้กินนะ เราก็กิน แต่ในใจกลับนึกไปถึงตอนที่อยู่ด้วยกัน ถ้าเป็นตอนนั้น นอกจากไม่หายาให้ ยังไล่เราลงไปนอนข้างล่างเพราะรำคาญเสียงไอ
พอมานั่งคิดดู เรารู้สึกว่า เห้ย นี่เราฝังใจอะไรป่าว เราผิดปกติไหมที่คิดอะไรทำนองที่เล่ามาบ่อยๆ เวลาพ่อแม่ดีกับเราอย่างที่ไม่เคยทำ หรือเราควรปรึกษาแพทย์ไหมคะ