แม่ติดยาหนักมากตั้งแต่สมัยสาวๆเคยไปบำบัดออกมาแล้วก็ติดอีกแล้วเคยเข้าคุกหลายรอบมาก ปัจจุบันแก่แล้วก็ยังเล่นยา เหมือนเดิมไม่เคยเลิกได้เลย เราฝังใจกับเขามากเมื่อก่อนตอนยังไม่แก่เขาชอบทำร้ายร่างกายเราอารมณ์ฉุนเฉียวขี้หงุดหงิดโมโหร้ายใส่อารมณ์ เมื่อก่อนเป็นไงนิสัยก็เหมือนเดิม แค่ทำร้ายเราไม่ได้เหมือนเมื่อก่อน เวลาใครพูดดีๆด้วยก็ใส่อารมณ์
ฟึดฟัดเหวี่ยงใส่คนรอบข้าง ไม่รับฟังใครหรือไม่ให้ใครได้อธิบายหรือพูดในสิ่งต่างๆ ใจร้อน โมโหไว้ก่อน ขึ้นกูกับยาย ที่เป็นแม่ตัวเอง (เฉพาะเวลาที่ของขาด) คิดเองเออเอง มโนเก่ง ชอบคิดว่าพี่น้องตัวเองไม่หวังดี (อันนี้ก็บางเรื่องเพราะเขาก็ไม่ค่อยถูกกันแต่ก็คิดเกินความเป็นจริงเกินไป) ชอบปิดบ้านมิดชิดใครเผลอเปิดประตูบ้านเขาจะบอกว่ากลัวคนเข้าไปฆ่าเขา ระแวงเกินเหตุจนมีปัญหากับคนรอบข้างอยู่บ่อยๆ หัวร้อนเกินด้วยพูดดีๆด้วยก็โดนด่ากลับยับ ตัวเองไม่เคยผิดโทษนั่นโทษนี่โทษคนในครอบครัว รับบทผู้ถูกกระทำ ไม่เคยมองความผิดของตัวเอง ทำผิดเองแท้ๆยังโทษคนอื่น อันนี้เหนื่อยใจจริง ใช้เงินฟุ่มเฟือยใช้เงินแต่ละทีคือเยอะมาก ขี้ขโมยสร้างความเดือดร้อนตลอด เขาชอบลักเล็กขโมยน้อยจนไปถึงของชิ้นใหญ่ส่วนมากจะขโมยของในบ้านยาย มาขโมยเอาไปบ่อยมากๆส่วนใหญ่จะเอาไปขายต่อ เพื่อเอาเงินไปเล่นยา จนเราทนไม่ไหวเลยเอาไปบอกยาย ยายเลยโทรไปด่า ยายกลุ้มใจมากยิ่งป่วยๆด้วย อีกนิดของก็จะโดนขโมยไปหมดบ้านแล้ว เขาเทียวมาหยิบไปทีละชิ้นสองชิ้นเป็นแบบนี้มานานแล้วเป็นมาตลอด คนในครอบครัวส่วนใหญ่ก็จะด่าอย่างเดียวไม่แจ้งความ เขาก็เป็นอยู่แบบนี้ เราเป็นลูกเหนื่อยใจอะท้อเครียด เขาเองก็ชอบเข้ามาขโมยของในบ้านเราเหมือนกัน ขนาดล็อคบ้านก็หาวิธีงัดจนได้ เขาคิดไว้แล้วว่าต้องเอาให้ได้งี้ พอด่าก็ด่าเรากลับว่าเนรคุณ บอกว่าเรากระทำเขา ชอบเอาไปโพสลงสตอรี่ ว่าลูกไม่ดีงั้นงี้
เขาเคยบอกว่าเรารังเกียจเขาที่มีแม่ติดยาสภาพแบบนี้
พอเราบอกว่าใช่ เขาก็บอกว่าเขาเป็นแม่เราต้องยอมรับให้ได้ ไม่ว่าเขาจะเป็นยังไงเขาก็คือแม่ ถ้าเรารังเกียจเขานรกจะกินกะบาล ชีวิตไม่มีวันเจริญ ท้อจริงจะให้เรายอมรับแต่สร้างความเดือดร้อนไม่เลิก มีแต่สร้างความทุกข์ใจ และสุขภาพจิต ตั้งแต่เด็กเขาเป็นแม่ที่ดีกับเราแค่ไม่กี่ครั้งเองพอของขาดก็ทำร้ายเราตลอด ไม่เคยดูแล ชีวิตเรา คือมีแค่พี่เลี้ยงระยะสั้นๆ โดนเอาไปฝากบ้านนั้นบ้านนี้ยายก็ไม่มีเวลา แล้วก็วนกลับมาอยู่กับเขาที่บ้าน ตอนเราอายุ15 แม่ชอบชวนกลุ่มผู้ชายมาเล่นยาในบ้าน เราก็กลัวรู้สึกไม่ปลอดภัยไม่อยากอยู่ด้วยแม่พยายามเรียกเราออกมาจากห้องบอกว่าพวกพี่ๆเขาไม่ทำอะไรหรอกออกมานั่งเล่นได้แต่เราไม่ออกเพราะกลัว
ชเราได้แต่แอบมองตรงรูห้องเห็นแม่เดินเข้าห้องตัวเองไปอย่างเงียบๆเป็นชั่วโมงปล่อยให้กลุ่มผช.นั่งเล่นยาอยู่กลางบ้านเราเองก็ปวดฉี่จะออกไปก็กลัวมาก โคตรฝังใจ แม่เป็นคนที่เราอยู่ด้วยควรจะรู้สึกปลอดภัยแต่นี่ไม่เลย (ระบาย)
รู้สึกท้อกับแม่ที่ติดยา
ฟึดฟัดเหวี่ยงใส่คนรอบข้าง ไม่รับฟังใครหรือไม่ให้ใครได้อธิบายหรือพูดในสิ่งต่างๆ ใจร้อน โมโหไว้ก่อน ขึ้นกูกับยาย ที่เป็นแม่ตัวเอง (เฉพาะเวลาที่ของขาด) คิดเองเออเอง มโนเก่ง ชอบคิดว่าพี่น้องตัวเองไม่หวังดี (อันนี้ก็บางเรื่องเพราะเขาก็ไม่ค่อยถูกกันแต่ก็คิดเกินความเป็นจริงเกินไป) ชอบปิดบ้านมิดชิดใครเผลอเปิดประตูบ้านเขาจะบอกว่ากลัวคนเข้าไปฆ่าเขา ระแวงเกินเหตุจนมีปัญหากับคนรอบข้างอยู่บ่อยๆ หัวร้อนเกินด้วยพูดดีๆด้วยก็โดนด่ากลับยับ ตัวเองไม่เคยผิดโทษนั่นโทษนี่โทษคนในครอบครัว รับบทผู้ถูกกระทำ ไม่เคยมองความผิดของตัวเอง ทำผิดเองแท้ๆยังโทษคนอื่น อันนี้เหนื่อยใจจริง ใช้เงินฟุ่มเฟือยใช้เงินแต่ละทีคือเยอะมาก ขี้ขโมยสร้างความเดือดร้อนตลอด เขาชอบลักเล็กขโมยน้อยจนไปถึงของชิ้นใหญ่ส่วนมากจะขโมยของในบ้านยาย มาขโมยเอาไปบ่อยมากๆส่วนใหญ่จะเอาไปขายต่อ เพื่อเอาเงินไปเล่นยา จนเราทนไม่ไหวเลยเอาไปบอกยาย ยายเลยโทรไปด่า ยายกลุ้มใจมากยิ่งป่วยๆด้วย อีกนิดของก็จะโดนขโมยไปหมดบ้านแล้ว เขาเทียวมาหยิบไปทีละชิ้นสองชิ้นเป็นแบบนี้มานานแล้วเป็นมาตลอด คนในครอบครัวส่วนใหญ่ก็จะด่าอย่างเดียวไม่แจ้งความ เขาก็เป็นอยู่แบบนี้ เราเป็นลูกเหนื่อยใจอะท้อเครียด เขาเองก็ชอบเข้ามาขโมยของในบ้านเราเหมือนกัน ขนาดล็อคบ้านก็หาวิธีงัดจนได้ เขาคิดไว้แล้วว่าต้องเอาให้ได้งี้ พอด่าก็ด่าเรากลับว่าเนรคุณ บอกว่าเรากระทำเขา ชอบเอาไปโพสลงสตอรี่ ว่าลูกไม่ดีงั้นงี้
เขาเคยบอกว่าเรารังเกียจเขาที่มีแม่ติดยาสภาพแบบนี้
พอเราบอกว่าใช่ เขาก็บอกว่าเขาเป็นแม่เราต้องยอมรับให้ได้ ไม่ว่าเขาจะเป็นยังไงเขาก็คือแม่ ถ้าเรารังเกียจเขานรกจะกินกะบาล ชีวิตไม่มีวันเจริญ ท้อจริงจะให้เรายอมรับแต่สร้างความเดือดร้อนไม่เลิก มีแต่สร้างความทุกข์ใจ และสุขภาพจิต ตั้งแต่เด็กเขาเป็นแม่ที่ดีกับเราแค่ไม่กี่ครั้งเองพอของขาดก็ทำร้ายเราตลอด ไม่เคยดูแล ชีวิตเรา คือมีแค่พี่เลี้ยงระยะสั้นๆ โดนเอาไปฝากบ้านนั้นบ้านนี้ยายก็ไม่มีเวลา แล้วก็วนกลับมาอยู่กับเขาที่บ้าน ตอนเราอายุ15 แม่ชอบชวนกลุ่มผู้ชายมาเล่นยาในบ้าน เราก็กลัวรู้สึกไม่ปลอดภัยไม่อยากอยู่ด้วยแม่พยายามเรียกเราออกมาจากห้องบอกว่าพวกพี่ๆเขาไม่ทำอะไรหรอกออกมานั่งเล่นได้แต่เราไม่ออกเพราะกลัว
ชเราได้แต่แอบมองตรงรูห้องเห็นแม่เดินเข้าห้องตัวเองไปอย่างเงียบๆเป็นชั่วโมงปล่อยให้กลุ่มผช.นั่งเล่นยาอยู่กลางบ้านเราเองก็ปวดฉี่จะออกไปก็กลัวมาก โคตรฝังใจ แม่เป็นคนที่เราอยู่ด้วยควรจะรู้สึกปลอดภัยแต่นี่ไม่เลย (ระบาย)