ความรักเป็นสิ่งที่ควบคุมยากหรือยากที่จะควบคุม

พี่อ้อยพี่ฉอดได้กล่าวไว้รึเปล่าคำนี้ เข้าเรื่องเลยนะคะตอนนี้โสดมากคะโสดสุดๆจะไม่โสดได้ไง อายุตั้ง32 แล้ว น้ำหนัก115 สูง165 ผู้ชายที่ไหนจะมาเอา เรื่องมีอยู่ว่า เพื่อนๆเคยมีรักแรกไหมคะ รักแรกของดิฉันเกิดขึ้นตอนม.1 เทอม2 ตอนนั้นก็คงปีพ.ศ.2540 โอ้ยยนานจังเกิดทันกันไหมเนี้ย ตอนม.1 เทอม2 เพื่อนชายในห้องมาจีบคะ รุกหนักหน่วงมาก ตอนนั้นอายุ13 แหมกะลังแรกแย้ม มีผู้ชายมาจีบตอนแรกๆเค้าก็คือเพื่อนๆในกลุ่ม แต่มันไม่ปกติคือ เธอเราเดินไปส่งบ้านนะ บ้านนี่คนละทางเลย บอกก่อนนะสมัยนั้นจนมากจนจริงๆได้ค่าขนมไปโรงเรียน15 บาท แล้วต้องเดินไปโรงเรียนเองทุกวัน เดินไม่ไกลประมาณจากแยกแครายไปเดอะมอลงามวงวานได้ สมัยนั้นเด็กเลยว่าไม่ไกล555 ผู้ชายคนนี้ก็จะเดินมารับ มาส่งทุกวัน ย้ำนะคะทุกวัน เค้าเป็นเด็กวัดคะ กลางวันมานี่ไม่ต้องซื้อข้าวกินเลยเค้าเอาแล้วมาจากวัดมีแต่กับข้าวดีๆ เอามาทุกวัน เผื่อเราทุกวัน แรกๆไม่กล้ากินคะกลัวบาปหลังๆมากินคะ สรุปคือจะไปไหนไปด้วยกันตลอด แต่เค้าอายุมากกว่าสองปีนะคะ เพราะเค้าได้เรียนช้า พอเสาร์-อาทิตย์ ก้อนัดกันไปดูหนัง ตอนนั้นต่างจังหวัดตั๋วหนัง25 บาทคะ แต่เราว่าสมัยนั้นมันแพงสำหรับเรานะ หนังที่ไปดูกัน เรื่องอันดาฟ้าใส โอ้ยยยยยฟินมากกกก ดูไปจับมือกันไป ขนาดแค่ม.ต้นนะเนี้ยรู้สึกว่าแรดจัง แต่ไม่มีอะไรเกิ๊นเลยไปกว่านั้น อย่างมากแค่กอด หอมแก้ม พอเสาร์ อาทิตย์ เค้าก้อจะชวนเราไปเที่ยวตลอด ถึงขนาดขโมยรถมอไซแม่มา แล้วพาเราไปเที่ยวน้ำตก แต่ไปกับเพื่อนหลายๆคนนะคะ ไม่มีไรเกินเลย เรามารู้ตอนหลังว่าเอารถมอไซแม่มา โดยไม่บอกแม่ บ้านเค้าจะอยู่หลังวัด เค้ามีแต่แม่ ส่วนเราอยู่กับลุงกับป้า พ่อแม่เลิกกัน เราก็จะเห็นใจซึ้งกันและกันมาก มันมีเรื่องประทับใจหลายเรื่องมากเล่าแค่คร่าวพอนะคะ พอจบม.3 เราก็เป็นแฟนกันเหมือนเดิม รักกันมาก นั่งเรียนก็ยังนั่งติดกัน เค้าจะนั่งข้างหลังดิฉัน เพราะครูจะไม่ให้ชายญ นั่งด้วยกันสมัยก่อน สมัยนี้ไม่ทราบเหมือนกันนั่งกันอย่างไร แต่เราไม่เคยทำประเจิดประเจ้อในโรงเรียนนะคะ ส่วนมากจะเดินจับมือกันตอนเดินมาเดินกลับโรงเรียน หรือไปเที่ยว แต่ไม่ได้เที่ยวทุกเสาร์อาทิตย์นะคะ เพราะต้องช่วยที่บ้านขายของ แต่ที่บ้านก็พอจะรู้ว่าเรามีแฟน พอจบม.3 แม่เรากลับมารับเรากับน้องไปอยู่อีกจังหวัดซึ่งไกลมาก เอาเป็นว่าห่างกันประมาณ500กว่าโล ดิฉันเสียใจมาก คือเรารักกันมากนะ แฟนเรานี่ร้องไห้เหมือนกัน พากันกอดกันร้องไห้หนักมาก เค้าบอกเค้าจะตามดิฉันไปอยู่ด้วย แต่มันก็เป็นไปไม่ได้หลอกความคิดเด็กๆ พอขึ้นม.4 ช่วงนั้นเขียนจดหมายหากันทุกอาทิตย์ แฟนเก็บเงินค่ารถได้ เค้าหนี้แม่เค้ามาหาฉัน นัดออกไปเจอกันที่ตลาด กอดกันร้องไห้ ยังกะไม่เคยเจอกันมาเป็นสิบๆปี แต่ที่ไหนได้แค่สามเดือน เค้าดั้นด้นมาหาตอนนั้นฉันอายุแค่16 แต่ทำไมดูแรดจัง จะรักอะไรกันขนาดนั้น แต่มันรักจริงๆรักแบบขาดไม่ได้เลย เค้าก็รักฉันนะ ไม่เคยล่วงเกินเลย ได้แต่หอมแก้ม จับมือ เคยจูบครั้งเดียวตอนเราบอกเลิก ตอนเค้ามาหานั่งรถมาเอง เค้าอยากอยู่นานๆ เค้ามีแต่ค่ารถ ไปกลับ ตังค์มีซื้อได้แค่น้ำขวดนึง กับข้าวกล่องนึง เค้าไปนอนวัดแล้ววันต่อมาก็นัดเราไปเจอกันอีก โดยที่แม่เราไม่รู้ว่าออกมาเจอผู้ชาย แต่เผอิญคนแถวบ้าน มาเจอไปบอกแม่เรา แม่เราตีเราซะเนื้อแตก แฟนเราก็กลับไป ที่นี่ ที่บ้านมีโทรศัพท์บ้าน เค้าก็จะโทรหาเราทุกวัน ช่วงที่แม่ไปทำงาน เราอยู่กับแม่กับน้องสาว น้องสาวเราก็รู้ว่าเรารักชอบกับผู้ชานคนนี้ เค้าก็เฉยๆ ที่นี่มีครั้งนึงอยู่ๆแม่ไม่สบายกับบ้านเร็วกว่าปกติ แฟนฉันโทรมา แม่รับฉันนึกในใจเด๋วเค้าได้ยินเสียงแม่เค้าจะวางไปเอง แต่ที่ไหนได้ เค้ากับบอกกับแม่เราว่าเค้ารักเรามาก รักมากๆผมรักลูกสาวแม่มากๆ ขออนุญาตคุยกันให้คบกันได้ไหม จำได้ว่าแม่ด่ากับไปชุดใหญ่มาก แล้วพอวางโทรศัพท์ลง แม่ถามจะไม่เรียนใช่ไหม อยากมีมากเหรอผัวอ่ะ ตอนนั้นไม่เข้าใจทำไมแม่ต้องด่าขนาดนี้ เพราะก็แค่คุยๆกัน ด่าไม่พอเราบอกแม่ว่าเรารักแฟนเรามาก รักมากกก พูดไม่ทันจบ แม่เขวี้ยงแก้วกระเบื้องใส้หน้าคิ้วแตก เป็นรอยแผลเป็นจนทุกวันนี้ วันต่อมาแม่ให้รอโทรศัพท์แฟน แล้วแม่ก็บังคับให้พูดกับแฟนไปว่า เลิกกันเถอะนะไปหาคนใหม่ซะพูดไปก็ร้องไป ร้องๆๆๆๆ ที่นี่เรื่องไม่จบ แฟนเราตอนนั้นม.5 แล้ว ทนไม่ไหว ขโมยเงินแม่ตัวเองนั่งรถมาหาเราถึงบ้านเลย คือเค้ารักเราจริงๆ เค้ารักไม่รักเงินค่าขนมนี่เค้าไม่ซื้ออะไรกินเลย เค้าเก็บเงินไว้เผื่อจะโทรหาเรา สมัยนั้นโทรตู้ โทรทางไกลมันแพงมาก 10บาทนี่คุยได้ไม่ถึงนาที เค้าก้อโทรมาทุกวันบอกอยากได้ยินเสียง พอเค้ามาหาฉันถึงบ้านมาเจอแม่ฉัน ดิฉันไปโรงเรียน แต่ไม่รู่ว่าแม่พูดอะไรไปบ้าง เค้ารอดิฉันกลับมา แม่ให้รอแล้วเค้าก้อพูดว่า รอกันนะ รอกันนะ เรารักเธอมากๆๆๆๆๆ เค้าก็จากไปเลย ก่อนไปเค้าจูบปากฉันทีนึง แม่นี้วิ่งตามไปด่าซะอายข้างบ้านไปหมด จากนั้นก็ไม่ติดต่อกันเลย พอม.6 ฉันทนคิดถึงไม่ไหวเขียนจดหมายไปหาเค้า เค้าตอบกลับมาโดยใช้คำว่าอาตมา เค้าบอกเค้าออกจากโรงเรียน แล้วมาบวชเรียนเอาเพราะแม่เค้าเสีย เค้าเลยไม่มีเงิน แล้วเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย ตอนฉันอายุ17 เค้า19 เวลาผ่านไป ฉันเรียนจบมหาลัย เจอแฟนคนที่สองที่ทำงาน เรียนจบพ.ศ.2549 แต่คนแรกนี่คิดถึงเค้าตลอดนะ แต่ไม่รู้ว่าเค้าไปอยู่ไหนแล้ว ติดต่อไม่ได้เลย เพราะตอนนั้นโทรศัพมือถือราคาแพงมากไม่มีปัญญาซื้อ เอาง่ายๆโนเกีย3310เครื่องละสองหมื่นอ่ะ แพงม่ะ พอมาเจอแฟนคนที่สอง เรามาทำงานที่กทม.คบกัน1 ปี แฟนชวนมาอยู่ด้วยที่บ้านเค้าแถวๆนนทบุรี เราก็ไปเพราะเค้าอยู่คนเดียว แต่แม่เราไม่รู้นะว่าเราอยู่กินกับแฟน แม่เราไม่อยากให้เรามีครอบครัว แม่กลัวว่าต้องเป็นเหมือนแม่ ที่พ่อปล่อยให้เราสองคนอยู่กับแม่แล้วแม่ต้องเลี้ยงคนเดียว เราเข้าใจแม่เรา พออยู่กินกับแฟนคนแรก แรกๆรักกันมากหวานชิ่น อยากได้ไร กินไรพาไปหมด จนพากันอ้วนๆๆๆขึ้นเรื่อยๆๆๆๆ รักกันดีมาก พอเข้าปีที่6 น่าจะ2554 เค้ามีใหม่เราจับได้ เราเลิกเลย แล้วเค้าตีเราด้วย เราคิดว่าคงไม่ทน เดินจากออกมาอยากรักกันก็ไปรักกันเลย ทำใจยังไงก็ไม่ได้ เพราะเค้าคือผู้ชายคนแรกที่เราให้ทั้งกายทั้งใจ ในเมื่อเค้าไม่รักเราแล้ว เราจะอยู่ไปทำไม เราไม่ทนมือทนตีนหลอก แม่เราเลี้ยงเรามายังไม่ทำขนาดนี้เลย เราเสียใจสุดชีวิต ลาออกจากงาน มาอยู่กับแม่พักนึง แต่เราก็บอกกับแม่ว่าเรามีปัญหาที่ทำงาน แต่แม่คงดูออกคนเป็นแม่เนาะ