นิทานของฉัน(ยาวหน่อยแต่ใครเคยเป็นเหมือนเราบ้าง)
วันนี้เราได้ใช้ชีวิตคู่ด้วยกัน มันเกิน
ความคาดหมายเรามาก
ย้อนกลับไปประมาณ15-16ปี จะมีรุ่น
พี่อยู่คนนึง ที่ไม่เคยหายไปจากช่วง
ชีวิตของเรา ทั้งที่จริงเพื่อนๆสมัยนั้น
แทบจะไม่ได้เจอหรือเจอกันก้อแทบจะ
ไม่ได้ทักกันเพราะต่างก้อมีชีวิตมี
ครอบครัว(เราทุกคนมีแต่เดินหน้า)แต่
กับพี่คนนี้เค้าเหมือนหยุดเวลาตอนที่
เราเจอกับเค้า อาจมีหายหน้าหายตา
กันไปบ้าง1ปี 2ปี 3ปี 4-5ปี แต่เราก้อ
จะเจอเค้าในทุกช่วงชีวิต เวลาเจอหน้า
เค้า ความรู้สึกเรามันรู้สึกเหมือนเดิม
ทุกครั้งที่เจอเค้าจะเป็นคนเดียวที่ทัก
เราตลอดเมื่อเทียบกับเพื่อนเราสมัย
นั้นเจอกันต่างก้อไม่เคยทักกันเพราะ
ต่างก็โตเป็นผู้ใหญ่มีครอบครัวกัน
หมดแล้วหมดแล้ว..
เราเจอกับพี่เค้าครั้งแรกตอน
อายุ17(กำลังแรด)พี่เค้าก้อน่าจะ
อายุ25(หนุ่มเนื้อหอม)เหตุการณ์ตอน
ที่ได้เจอได้รู้จักพี่เค้าเราจำได้ดี
สำหรับเราแล้ว เราไม่รู้ว่าเราอยู่ใน
สถานะอะไรของพี่เค้าเลย พี่เค้าไม่
เคยจีบ ไม่เคยแสดงออกมาว่าเป็น
แฟนเรา ไม่เคยคิดว่าจะมีเด็กผู้หญิง
คนนึงที่มองเค้าอยู่ตลอด ไม่เชิงว่า
แอบชอบพี่เค้านะ (เพราะเราเสียตัวให้
พี่เค้าตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ)
พี่เค้ามีอะไรกับเราแบบไม่เคยคุยกัน
ไม่เคยจีบกันพี่เค้าไม่เคยอะไรกับเรา
แบบว่า..แค่เอาเราเสร็จพี่เค้า
ก้อจบ แต่สำหรับเด็กผู้หญิงคนนึงมัน
จะต้องรู้สึกยังไงหรอ? ตอนนั้นเราไม่รู้
เรื่องอะไรเลยจริงๆ ไม่รู้ว่าต้องอยู่
สถานะอะไรของเค้าเลยด้วยซ้ำ (มอง
เลยเลย
เป็นคนนอกสายตาแบบนอกสายตาไป
อีก..ถามว่ารักเค้าขนาดนั้นเลยหรอ
ก้อไม่นะ ถ้ารักเค้าขนาดนั้นเราคงอยู่
แบบใจสลายตายทั้งเป็นเลยแหละ
แต่ก้อไม่เคยกล้าปฏิเสธพี่เค้าเลยสัก
ครั้ง
ก้อเป็นแบบนั้นมาเรื่อยๆหายหน้าหาย
ตาไปอีก(ที่หายไม่ใช่อะไรนะ พี่เค้าไม่
ได้สนใจเราแค่นั้นเลย)จนเราคิดว่าเรา
คงลืมไปแล้วว่าเคยรู้จักพี่คนนี้ เราก้อ
มีแฟนคนนึงอยู่ด้วยกันมา10ปี ก้อ
เรื่อยๆจน..
เราเจอกับพี่เค้าอีกแล้วจร้าาา
และครั้งนี้..ไม่เหมือนทุกครั้ง..ทุก
อย่างเปลี่ยนจากเดิม..ทุกอย่างที่เรา
ไม่เคยคิดว่าจะได้จากผู้ชายคนนี้..มัน
เกินสิ่งที่คิดไว้และไม่คิดไม่ฝันมาก่อนย้อนดูตัวเองสงสารตัวเอง
)
แต่ที่รู้ๆเลยคือ..เราไม่เคยลืมครั้งนั้น
ครั้งแรกที่พี่เค้าทำ
เวลาผ่านไปต่าง
คนต่างมีชีวิตเป็นของตัวเองจนเราได้
เจอกับพี่เค้าในลอบหลายปี..
ตอนนั้นเรามีแฟนแล้วแต่ตอนเจอพี่เค้า
กลับเป็นตอนที่เราพึ่งเลิกกับแฟน!! ได้
เจอหน้าพี่เค้าอีกครั้งไม่เคยคิดมาก่อน
เลยว่า..เราจะรู้สึกยังไงไม่เคยคิดเลย
ว่าในสายตาเราพี่เค้าก้อเหมือนเดิม
เหมือนเวลาไม่เคยผ่านมาจากตอนนั้น
เลย..พี่เค้าคงไม่ได้คิดอะไรขนาดเรา
แน่ๆเรารู้ตัวเสมอว่าพี่เค้าไม่เคยมีใจ
ให้เราเลยสักนิดไม่เคยคิดจะคิดอะไร
กับเราเลย แต่ก้อไม่รู้ตัวเองว่าทำไม
ต้องยอมให้เค้าอีกเป็นครั้งที่สอง ยอม
แบบว่าไม่ต้องร้องขอเลย อะไรทำให้
เราทำตัวไม่มีค่าขนาดนั้นก้อไม่รู้ พี่เราทำตัวไม่มีค่าขนาดนั้นก้อไม่รู้ พี่
เค้าก้อเหมือนเดิมที่เคยเป็น ไม่คิด
อะไรกับเราเลยสักอย่าง อย่างเดียวที่
เค้าจะคิดกับเราคือ..แค่เอากันให้
เสร็จๆไป เสร็จก้อจบไม่ได้ใส่ใจ แต่
เราเริ่มมีความรู้สึกสักอย่างซึ่งบอกไม่
ถูกเหมือนกัน มันรู้สึกกลัวพี่เค้า
รำคาญเราไม่กล้าอะไรหนักเข้าไปอีก
ในทุกคืนทุกครั้งที่ทักหาพี่เค้าเราต้อง
ลุ้นทุกครั้งขอให้พี่เค้าตอบกลับแชท
เรา เพราะนั้นหมายถึง..พี่เค้าเรียกให้
เราไปหา ซึ่งไม่ต้องอะไรมากเลยเรา
รีบไปโดยไม่มีข้อแม้
แอบงงตัวเองเหมือนกันว่าทำไม ทำไม
ถึงยอมให้เค้าขนาดนี้นะ และพี่เค้าก้อ
ไม่ได้ว่างคิดถึงเราเลย ต้องรอจนพี่
เค้าแบบ เออ..มา..ก้อ..มา..ขนาดนั้น
เลยเลย
นอกจากความคิดและการกระทำ
ของพี่เค้าที่ไม่เหมือนเก่าแล้ว ยังมีอีก
หลายอย่างที่เปลี่ยนไปจากเดิมแล้ว
(มันต้องเปลี่ยนอยู่แล้วเวลาตั้ง17ปี)
แน่ๆเลยคืออายุของเรา2คน พี่เค้า
ตอนนี้กลายเป็นลุง อายุ42ปี ส่วนเรา
32ปี (คือเด็กเรียกป้าอ่ะ)
เราคุยกันถึงได้รู้ว่า..พี่เค้าป่วยร่างกาย
พึ่งจะฝิ่นตัวไม่นานมานี้เอง..แฟนพี่เค้า
ก้อเลิกไป เรารับฟังพี่เค้าทุกเรื่อง
ระหว่างที่ไม่ได้เจอกับพี่เค้าเจออะไร
บ้าง
ความรู้สึกตอนนั้น
ใจเราสั้นไปหมด
ความรุ้สึกของเราขนาดนั้น บอกไม่
ถูกเลย..มันแปลกๆ
เราเจอกันอีก 2 ครั้ง แล้วก้อนั้นแหละ
เราเลิกกับแฟนที่คบมา10ปี
เรื่องบังเอินหรือพรหมลิขิต
วันนี้เราได้ใช้ชีวิตคู่ด้วยกัน มันเกิน
ความคาดหมายเรามาก
ย้อนกลับไปประมาณ15-16ปี จะมีรุ่น
พี่อยู่คนนึง ที่ไม่เคยหายไปจากช่วง
ชีวิตของเรา ทั้งที่จริงเพื่อนๆสมัยนั้น
แทบจะไม่ได้เจอหรือเจอกันก้อแทบจะ
ไม่ได้ทักกันเพราะต่างก้อมีชีวิตมี
ครอบครัว(เราทุกคนมีแต่เดินหน้า)แต่
กับพี่คนนี้เค้าเหมือนหยุดเวลาตอนที่
เราเจอกับเค้า อาจมีหายหน้าหายตา
กันไปบ้าง1ปี 2ปี 3ปี 4-5ปี แต่เราก้อ
จะเจอเค้าในทุกช่วงชีวิต เวลาเจอหน้า
เค้า ความรู้สึกเรามันรู้สึกเหมือนเดิม
ทุกครั้งที่เจอเค้าจะเป็นคนเดียวที่ทัก
เราตลอดเมื่อเทียบกับเพื่อนเราสมัย
นั้นเจอกันต่างก้อไม่เคยทักกันเพราะ
ต่างก็โตเป็นผู้ใหญ่มีครอบครัวกัน
หมดแล้วหมดแล้ว..
เราเจอกับพี่เค้าครั้งแรกตอน
อายุ17(กำลังแรด)พี่เค้าก้อน่าจะ
อายุ25(หนุ่มเนื้อหอม)เหตุการณ์ตอน
ที่ได้เจอได้รู้จักพี่เค้าเราจำได้ดี
สำหรับเราแล้ว เราไม่รู้ว่าเราอยู่ใน
สถานะอะไรของพี่เค้าเลย พี่เค้าไม่
เคยจีบ ไม่เคยแสดงออกมาว่าเป็น
แฟนเรา ไม่เคยคิดว่าจะมีเด็กผู้หญิง
คนนึงที่มองเค้าอยู่ตลอด ไม่เชิงว่า
แอบชอบพี่เค้านะ (เพราะเราเสียตัวให้
พี่เค้าตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ)
พี่เค้ามีอะไรกับเราแบบไม่เคยคุยกัน
ไม่เคยจีบกันพี่เค้าไม่เคยอะไรกับเรา
แบบว่า..แค่เอาเราเสร็จพี่เค้า
ก้อจบ แต่สำหรับเด็กผู้หญิงคนนึงมัน
จะต้องรู้สึกยังไงหรอ? ตอนนั้นเราไม่รู้
เรื่องอะไรเลยจริงๆ ไม่รู้ว่าต้องอยู่
สถานะอะไรของเค้าเลยด้วยซ้ำ (มอง
เลยเลย
เป็นคนนอกสายตาแบบนอกสายตาไป
อีก..ถามว่ารักเค้าขนาดนั้นเลยหรอ
ก้อไม่นะ ถ้ารักเค้าขนาดนั้นเราคงอยู่
แบบใจสลายตายทั้งเป็นเลยแหละ
แต่ก้อไม่เคยกล้าปฏิเสธพี่เค้าเลยสัก
ครั้ง
ก้อเป็นแบบนั้นมาเรื่อยๆหายหน้าหาย
ตาไปอีก(ที่หายไม่ใช่อะไรนะ พี่เค้าไม่
ได้สนใจเราแค่นั้นเลย)จนเราคิดว่าเรา
คงลืมไปแล้วว่าเคยรู้จักพี่คนนี้ เราก้อ
มีแฟนคนนึงอยู่ด้วยกันมา10ปี ก้อ
เรื่อยๆจน..
เราเจอกับพี่เค้าอีกแล้วจร้าาา
และครั้งนี้..ไม่เหมือนทุกครั้ง..ทุก
อย่างเปลี่ยนจากเดิม..ทุกอย่างที่เรา
ไม่เคยคิดว่าจะได้จากผู้ชายคนนี้..มัน
เกินสิ่งที่คิดไว้และไม่คิดไม่ฝันมาก่อนย้อนดูตัวเองสงสารตัวเอง
แต่ที่รู้ๆเลยคือ..เราไม่เคยลืมครั้งนั้น
ครั้งแรกที่พี่เค้าทำ
เวลาผ่านไปต่าง
คนต่างมีชีวิตเป็นของตัวเองจนเราได้
เจอกับพี่เค้าในลอบหลายปี..
ตอนนั้นเรามีแฟนแล้วแต่ตอนเจอพี่เค้า
กลับเป็นตอนที่เราพึ่งเลิกกับแฟน!! ได้
เจอหน้าพี่เค้าอีกครั้งไม่เคยคิดมาก่อน
เลยว่า..เราจะรู้สึกยังไงไม่เคยคิดเลย
ว่าในสายตาเราพี่เค้าก้อเหมือนเดิม
เหมือนเวลาไม่เคยผ่านมาจากตอนนั้น
เลย..พี่เค้าคงไม่ได้คิดอะไรขนาดเรา
แน่ๆเรารู้ตัวเสมอว่าพี่เค้าไม่เคยมีใจ
ให้เราเลยสักนิดไม่เคยคิดจะคิดอะไร
กับเราเลย แต่ก้อไม่รู้ตัวเองว่าทำไม
ต้องยอมให้เค้าอีกเป็นครั้งที่สอง ยอม
แบบว่าไม่ต้องร้องขอเลย อะไรทำให้
เราทำตัวไม่มีค่าขนาดนั้นก้อไม่รู้ พี่เราทำตัวไม่มีค่าขนาดนั้นก้อไม่รู้ พี่
เค้าก้อเหมือนเดิมที่เคยเป็น ไม่คิด
อะไรกับเราเลยสักอย่าง อย่างเดียวที่
เค้าจะคิดกับเราคือ..แค่เอากันให้
เสร็จๆไป เสร็จก้อจบไม่ได้ใส่ใจ แต่
เราเริ่มมีความรู้สึกสักอย่างซึ่งบอกไม่
ถูกเหมือนกัน มันรู้สึกกลัวพี่เค้า
รำคาญเราไม่กล้าอะไรหนักเข้าไปอีก
ในทุกคืนทุกครั้งที่ทักหาพี่เค้าเราต้อง
ลุ้นทุกครั้งขอให้พี่เค้าตอบกลับแชท
เรา เพราะนั้นหมายถึง..พี่เค้าเรียกให้
เราไปหา ซึ่งไม่ต้องอะไรมากเลยเรา
รีบไปโดยไม่มีข้อแม้
แอบงงตัวเองเหมือนกันว่าทำไม ทำไม
ถึงยอมให้เค้าขนาดนี้นะ และพี่เค้าก้อ
ไม่ได้ว่างคิดถึงเราเลย ต้องรอจนพี่
เค้าแบบ เออ..มา..ก้อ..มา..ขนาดนั้น
เลยเลย
นอกจากความคิดและการกระทำ
ของพี่เค้าที่ไม่เหมือนเก่าแล้ว ยังมีอีก
หลายอย่างที่เปลี่ยนไปจากเดิมแล้ว
(มันต้องเปลี่ยนอยู่แล้วเวลาตั้ง17ปี)
แน่ๆเลยคืออายุของเรา2คน พี่เค้า
ตอนนี้กลายเป็นลุง อายุ42ปี ส่วนเรา
32ปี (คือเด็กเรียกป้าอ่ะ)
เราคุยกันถึงได้รู้ว่า..พี่เค้าป่วยร่างกาย
พึ่งจะฝิ่นตัวไม่นานมานี้เอง..แฟนพี่เค้า
ก้อเลิกไป เรารับฟังพี่เค้าทุกเรื่อง
ระหว่างที่ไม่ได้เจอกับพี่เค้าเจออะไร
บ้าง
ความรู้สึกตอนนั้น
ใจเราสั้นไปหมด
ความรุ้สึกของเราขนาดนั้น บอกไม่
ถูกเลย..มันแปลกๆ
เราเจอกันอีก 2 ครั้ง แล้วก้อนั้นแหละ
เราเลิกกับแฟนที่คบมา10ปี