คือเรายังเรียนอยู่ แต่แฟน (เก่า) รับราชการ
นางก็งานยุ่งตลอดเว แต่ก็ดันเป็นมนุษย์ตื่นยาก เรียกว่าถ้าไม่เขย่าไม่ตื่น โทรปลุกนี่ต้องระดับ 30+ ครั้ง ถึงจะตื่น
ด้วยความที่เรา (คิดไปเอง) ว่าเราเข้าใจนาง นางงานยุ่ง เราก็เลยไม่ค่อยคุยกันตอนนางทำงาน ไลน์ไปสิบโมง นางตอบห้าโมง เราก็น้อยใจแต่ไม่วีน
ทั้งหมดที่ทำคือ โทรปลุก ไลน์ไปให้กินข้าว โทรหาตอนสี่ทุ่ม ถ้านางไม่ไปกินเหล้า นางก็จะทำงานอยู่ที่ทำงาน หรือถ้านางติสท์ๆขึ้นมา นางก็ออกไปก๊งกับเพื่อน เราก็จะบอกนางว่า กลับถึงแฟลตแล้วโทรมาบอกนะ และไม่เคยกวนระหว่างนางอยู่กับเพื่อน
ไม่เคยขอตามไปด้วย ถ้านางไม่ว่าง งานยุ่ง จะไม่เซ้าซี้ให้ทำอะไรเลย บางทีนางเลิกงานดึก เที่ยงคืน ตีหนึ่ง หรือไปกินเหล้า กลับตีสาม แล้วเช้าต้องทำงานเช้า เราก็จะเข้าไปปลุกนางที่ห้อง
มีงี่เง่า งอแงงุ้งงิ้งบ้าง แต่ (คิดเอาเอง) ว่าไม่บ่อย เพราะนางไม่เคยง้อ แค่อยากให้ตอบไลน์บ้าง คุยกันนานๆหน่อย (ปกติ5นาทีก็เรียกว่ามหัศจรรย์ประหนึ่งหิมะจะตก) เรียกว่ายอมทุกอย่าง ไม่ว่างก็ไม่ว่าง จะกลับบ้าน จะไปกับเพื่อน ไปกับนาย ไปกับน้อง ไปธุระ เราไม่เคยเป็นส่วนหนึ่งในกิจกรรมเหล่านั้น เคยขอไปเยี่ยมเพื่อนนางที่ประสบอุบัติเหตุครั้งนึง ขอแล้วนางทำเป็นไม่ได้ยิน นี่เลยไม่ขอไปไหนด้วยอีก ชวนมากินข้าวตอนเที่ยงก็ไม่มา ชวนไปกินกาแฟ อยากหาเวลาสวีทบ้างก็ไม่ไป นี่ก็น้อยใจ แต่ก็ไม่เคารพความต้องการของนาง
จนวันดีคืนดี นางก็ขอเลิก บอกว่าเครียด งานยุ่ง เหรื่อย ไม่มีเวลามาตามเอาใจ อยากอยู่คนเดียว..
คือแปลออกมาได้ว่า การมีเรามันทำให้นางเครียด ทำชีวิตนางยุ่ง เรามันเยอะเกินไป..
ทีนี้ จบการเท้าความ
เราสงสัย ที่ทำนั่น เรียกว่า 'เยอะ' สำหรับผู้ชายรึเปล่า
ไม่ได้ติดใจ หรือโกรธอะไรนาง แค่สงสัย อยากเอาไปปรับปรุงตัว
นี่ไม่ได้คิดว่าตัวเองหนังหน้าแย่จนผู้ชายจ้องจะหนีขนาดนั้นนะ (หรือคิดไปเองหว่าาา 55555)
อะไรเรียกว่า 'เยอะ' สำหรับผู้ชาย ..?
นางก็งานยุ่งตลอดเว แต่ก็ดันเป็นมนุษย์ตื่นยาก เรียกว่าถ้าไม่เขย่าไม่ตื่น โทรปลุกนี่ต้องระดับ 30+ ครั้ง ถึงจะตื่น
ด้วยความที่เรา (คิดไปเอง) ว่าเราเข้าใจนาง นางงานยุ่ง เราก็เลยไม่ค่อยคุยกันตอนนางทำงาน ไลน์ไปสิบโมง นางตอบห้าโมง เราก็น้อยใจแต่ไม่วีน
ทั้งหมดที่ทำคือ โทรปลุก ไลน์ไปให้กินข้าว โทรหาตอนสี่ทุ่ม ถ้านางไม่ไปกินเหล้า นางก็จะทำงานอยู่ที่ทำงาน หรือถ้านางติสท์ๆขึ้นมา นางก็ออกไปก๊งกับเพื่อน เราก็จะบอกนางว่า กลับถึงแฟลตแล้วโทรมาบอกนะ และไม่เคยกวนระหว่างนางอยู่กับเพื่อน
ไม่เคยขอตามไปด้วย ถ้านางไม่ว่าง งานยุ่ง จะไม่เซ้าซี้ให้ทำอะไรเลย บางทีนางเลิกงานดึก เที่ยงคืน ตีหนึ่ง หรือไปกินเหล้า กลับตีสาม แล้วเช้าต้องทำงานเช้า เราก็จะเข้าไปปลุกนางที่ห้อง
มีงี่เง่า งอแงงุ้งงิ้งบ้าง แต่ (คิดเอาเอง) ว่าไม่บ่อย เพราะนางไม่เคยง้อ แค่อยากให้ตอบไลน์บ้าง คุยกันนานๆหน่อย (ปกติ5นาทีก็เรียกว่ามหัศจรรย์ประหนึ่งหิมะจะตก) เรียกว่ายอมทุกอย่าง ไม่ว่างก็ไม่ว่าง จะกลับบ้าน จะไปกับเพื่อน ไปกับนาย ไปกับน้อง ไปธุระ เราไม่เคยเป็นส่วนหนึ่งในกิจกรรมเหล่านั้น เคยขอไปเยี่ยมเพื่อนนางที่ประสบอุบัติเหตุครั้งนึง ขอแล้วนางทำเป็นไม่ได้ยิน นี่เลยไม่ขอไปไหนด้วยอีก ชวนมากินข้าวตอนเที่ยงก็ไม่มา ชวนไปกินกาแฟ อยากหาเวลาสวีทบ้างก็ไม่ไป นี่ก็น้อยใจ แต่ก็ไม่เคารพความต้องการของนาง
จนวันดีคืนดี นางก็ขอเลิก บอกว่าเครียด งานยุ่ง เหรื่อย ไม่มีเวลามาตามเอาใจ อยากอยู่คนเดียว..
คือแปลออกมาได้ว่า การมีเรามันทำให้นางเครียด ทำชีวิตนางยุ่ง เรามันเยอะเกินไป..
ทีนี้ จบการเท้าความ
เราสงสัย ที่ทำนั่น เรียกว่า 'เยอะ' สำหรับผู้ชายรึเปล่า
ไม่ได้ติดใจ หรือโกรธอะไรนาง แค่สงสัย อยากเอาไปปรับปรุงตัว
นี่ไม่ได้คิดว่าตัวเองหนังหน้าแย่จนผู้ชายจ้องจะหนีขนาดนั้นนะ (หรือคิดไปเองหว่าาา 55555)